شرک

وهابیت با تمسک به آیاتی چند از قرآن، شیعیان را متهم به شرک می‌کنند؛ این درحالی است که مراجعه به مجموع آیات حاکی از آن است که شیعه در واقع به وظیفه بندگی خود در برابر خداوند عمل می‌کند.

مشرکان با وسیله قرار دادن بت‌ها، به دنبال نزدیک شدن حقیقی به خدا بودند و این یعنی، آنها خدا را جسم می‌دانستند، اما مسلمانان خداوند را جسمانی نمی‌دانند، بنابراین وسیله قرار دادن پیامبران و صالحان به معنای نزدیک شدن به ثواب و رحمت خداست.

بالا بردن دست هنگام توسل به اهل‌بیت علیهم‌السلام و گفتن یا زهرا، یا حسین و... از نظر فقهی، عقلی و عرفی بی‌اشکال است؛ همانند گدایی که دست نیاز به سوی شما بلند می‌کند.

مسیحیت تحریف شده بر این باور است که حضرت عیسی علیه‌السلام توسط دشمنان به صلیب کشیده شد، اما نباید گمان برد که صلیب یادبودی از آن جریان است، بلکه صلیب را باید نمادی از شرک و تثلیث در میان مسیحیان دانست.

جنبه‌های معنوی و قوت استدلال در معارف اسلام چنان بالا و فزاینده است که قرن‌ها پس از ظهور این دین الهی، همچنان افراد بسیار زیادی را به خود جذب می‌کند. به تعبیر روایات، بی‌تردید این پدیده را باید شاهکار اسلام نامید.

درخواست از امام معصوم علیه‌السلام و توسل به ایشان، به عنوان باور شیعه، ریشه در آیات قرآن دارد.

یاری‌ گرفتن از غیر خدا آنگاه نادرست است و شرک به همراه دارد که یاری‌کننده در نگاه درخواست‌دهنده، در عرض و هم‌ردیف با خداوند قرار بگیرد. این در حالی است که منطقی بودن و عقلانیت در یاری‌ خواستن از معصومان علیهم‌السلام به دلیل جایگاهی است که آنان نزد خداوند دارند.

ازآنجاکه دین اسلام، از پشتوانه دو منبع مهم قرآن و اهل‌بیت علیهم‌السلام برخوردار است، دست تحریف به آن راه ندارد و به دلیل همراهی با فطرت انسان‌ها، آموزه‌های آن مایه آرامش و دلگرمی خواهند بود.  

انسان‌ها با توجه به اعتقادات خود، به کافر و مسلمان تقسیم می‌شوند و کفر انسان باعث می‌شود به درجات پایین‌تر نزول نماید.

پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله و اهل بیت علیهم‌السلام، بارزترین مصداق «وسیله» در قرآن کریم هستند؛ هرچند مصادیق دیگری نیز برای آن ذکر شده است.

اعتقاد به ولایت تکوینی امام نه تنها نگاه مستقل و شرک آمیز نیست، بلکه رکن توحید و در راستای اطاعت از دستور خداوند است.

مسلمانانی که غیر خداوند، مانند انسان‌های صالح را می‌خوانند و مورد ندا قرار می‌دهند؛ اعتقاد دارند خداوند متعال این قدرت را به این افراد داده است. در صورتی که آنها بدون اذن خداوند هیچ قدرت مستقلی ندارند. در نتیجه هرگز این گونه نداها شرک محسوب نمی‌شوند.