صلح امام حسن

بخشی از سخنرانی آیت الله اراکی پیرامون صلح حضرت امام حسن علیه‌السلام ...

سخنرانی استاد شجاعی با موضوع صلح امام حسن علیه السلام: امام حسین دشمن داره مشخصه

صلح امام حسن علیه‌السلام زمینه‌ساز قیام حضرت سیدالشهدا شد؛ یعنی با مفادی که در صلح امام حسن به وسیلۀ آن‌حضرت گنجانده شده بود، راه هرگونه فریب و نیرنگ را بر معاویه بست.

اگر معاویه کافر بوده است پس چرا امام حسن مجتبی علیه السلام با او صلح کرد و خلافت را به او واگذار کرد؟

رهبر معظم انقلاب اسلامی: «امروز به‌برکت ملت هوشیارى مثل ملت ایران، به‌برکت افکار برانگیخته‌اى مثل

سخنان مقام معظم رهبری در خصوص شرایط سیاسی زمان حکومت امام حسن مجتبی علیه السلام ...

تفاوت سیره حسنین علیهماالسلام، در راستای هدفی مشترک که همانا هدایت حداکثری انسان‌هاست، فهمیده می‌شود.

امام حسین علیه‌السلام بعد از امیرالمومنین‌علیه‌السلام در تبعیت کامل از برادر و امام خویش بودند و با توجه به مقام امامت و بنا بر فرض اگر حضرت به جای امام حسن علیه‌السلام امام بودند، در آن شرایط و زمانه نیز قطعاً امام حسین علیه‌السلام صلح می‌کردند.

معاویه با تطمیع و فریب مسلمانان و بزرگان جامعه اسلامی توانسته بود با ظاهرسازی، جایگاه با اهمیتی را برای خود در میان مسلمانان دست و پا کند. همین امر سبب شد که امام حسین علیه‌السلام اقدامی مسلحانه علیه او انجام ندهد؛ به خلاف یزید که فسقش و گمراهی‌اش علنی و آشکار شده بود.

امام حسین علیه‌السلام با یزید بیعت نکرد؛ چرا که بیعت با یزید نه تنها شرعی نبود؛ بلکه خیانت به اسلام و مسلمین بود.

هر امامی وظیفه الهی خود را با توجه به شرائط زمانی و مکانی انجام می‌دهد. پس به دلیل تفاوت شرایط در زمان امام سجاد، مبارزه علنی امام حسین علیه‌السلام نمی‌تواند برای او الگو باشد.

از نگاه شيعه، امامت مقامی است انتصابی است که هر کس لایق و شایسته این مقام باشد از سوی خداوند متعال معین می شود. این قانون برای همه انبیای الهی و ائمه علیهم‌السلام یکسان بوده است. پس از امام علی‌ نسل امامت از ناحیه امام حسین‌علیهماالسلام استمرار پیدا کرد. معیار اصلی انتخاب امام، شایستگی افراد است و پدر و مادر نیز به عنوان یکی از عواملی که بر ویژگی‌های اخلاقی افراد اثرگذار است ممکن است مورد توجه قرار گیرد اما معیار ذاتی برای انتخاب امام نمی‌باشد.