عرفان‏

چکیده:  در عشق حقيقي و مجازي، عشق زاييدة زيبايي است و زيبايي و شناخت آن، عشق را پديد مي‌آورد. اما در عشق‌هاي حيواني، هر دو صورت مسئله قابل فرض است، زيرا گاهي در پي ديدن صورتي زيبا، در كسي عشق بدو پديد آيد و گاهي هم ممكن است كه عشق به كسي سبب شود كه عاشق همواره معشوق را زيبا ببيند.

چکیده: همان طور كه واژه حبّ و محبت (دوست و دوست داشتن) مقدس است و در متون ديني فراوان درباره اهل بيت ـ عليهم السلام ـ به كار برده شده و سفارش فراوان شده كه نسبت به اهل بيت ـ عليهم السلام ـ محبت داشته باشيم و روايات اين مسأله گذشته از منابع شيعه، در منابع برادران اهل سنت فراوان نقل شده است،(1) به كار بردن واژه عشق نيز درباره اهل بيت، هيچ‌گونه منع عقلي و شرعي ندارد.

چکیده: يكي از اقسام علوم حضوري، عبارت است از علم معلول به علت خود و از آن جا كه همة موجودات و مخلوقات، معلول ذات باري تعالي كه علة العلل است، مي‌باشند و قوام همة مخلوقات و هستي، به او وابسته است و اين وابستگي عين موجودات است و همواره همراه آنهاست، بدين جهت دائماً معاليل نسبت به علت هستي بخش خود، علم حضوري دارند گرچه از آن غافل مي‌باشند

چکیده: عالم محل ظهور اسماء الهي است و به همين دليل نظام عالم نظام احسن و اكمل است، به گونه‌اي كه كامل‌تر از او متصور نيست. ماهياتِ مشهود، هر يك جلوه‌اي از جلوات و مظهري از مظاهر حقند. اين را عرفا و اهل سلوك به نحو تفصيل مي‌بينند. يعني هر شي‌اي از اشيا عالم را مظهر يك اسم حق مي‌بينند و البته اين مطلب از روي قواعد عرفاني هم صحيح است كه در جاي خود بيان شده است.

چکیده: صحو بعد محو يا مقام جمع الجمع، شهود خلق است، قائم به حق (يعني اينكه سالك مخلوقات را مشاهده مي كند، اما براي هيچ يك ارزش مستقلي نمي بيند. بلكه استقلال را تنها مخصوص به خدا دانسته و مخلوقات را وابسته و موجود به وجود او مي داند). هم چنين عرفا از اين مرتبه تحت عناويني چون فرق بعد الجمع، فرق ثاني، كثرت در وحدت و وحدت در كثرت، نيز نام مي برند.

چکیده: دستورالعمل جامع و مانع، ياد خداست، در حلال و حرام، يعني هميشه ...».(10)و البته بهترين ذكر را، ذكر عملي مي دانند و در جواب اين سؤال كه بهترين ذكر، چه ذكري است؟ فرموده اند: بالاترين ذكر، به نظر حقير، ذكر عملي است. يعني ترك معصيت در اعتقاد و در عمل. همه چيز محتاج به اوست و او محتاج به چيزي نيست و مولّد خيرات است.(11) اين جمله باين معني است كه ترك گناه، همة خوبيها را به همراه خواهد آورد.

چکیده: يكي از معارف توحيد و معاني ظريف صمد، همان توحيد وجودي است كه نزد بزرگان اهل معرفت مطرح است، كه عالم را همه مظهر جمال الهي و آيت خداوند مي‌دانند و در جهان هستي، موجودي غير از خدا را قبول ندارد و مي‌گويند: در عالم خداست و ساير موجودات همه مظاهر و آيات اوست.

چکیده: در اصطلاح عرفا، (سُكر)، به مستي خاصي مي گويند. مثلاً مي گويند: سُكر عبارت از ترك قيود ظاهري و باطني و توجه به حق است.(2) عزيز الدين كاشاني در تبيين اصطلاح عرفاني سُكر مي گويد: لفظ سكر در عُرف صوفيان، عبارت است از عدم تمييز ميان احكام ظاهر و باطن به سبب مخفي بودن نور عقل در شعاع نور ذات، بدين بيان كه اهل وجد و حالات عرفاني، به دو دسته تقسيم مي شوند، برخي محبان و عاشقان ذات هستند، كه منشاء وجد و حال آنها، حضرت ذات است

چکیده: اگر كسي در راه نيل به مقام توحيد، تنها معرفت و عرفان و شناخت كه نوعي علم است هدف و مقصودش باشد، چنين شخصي در واقع گرفتار حجاب اكبر است و در حقيقت هنوز از دام نفس بيرون نيامده و به توحيد نرسيده است، زيرا عرفان و معرفت ميانه راه است، مقصد و مقصود سالك از عرفان بايد معروف باشد و نه معرفت پس اگر كسي تنها به عرفان بسنده كند و فراتر از آن نرود در واقع نيت او الهي نيست و در بند هواي نفس است.

چکیده: نه گوشه گيري صوفيانه، دليل پيوستن به حق است. و نه ورود در جامعه و تشكيل حكومت، شاهد گسستن از حق است. ميزان در اعمال، انگيزه هاي آنها است. چه بسا عابد و زاهدي كه گرفتار دام ابليس است و آن دام گستر، با آنچه مناسب او است، چون خودبيني و خود خواهي و غرور و عُجب و بزرگ بيني و تحقير خلق الله و شرك خفي و امثال آنها، او را از حق دور و به شرك مي كشاند. و چه بسا متصدي امور حكومت كه با انگيزه الهي به معدن قرب حق نايل مي شود.

چکیده: تزكيه نفس با انجام واجبات و ترك محرمات شروع شده و به سرانجام مي‌رسد. براي عمل به واجبات و محرمات، نيازمند شناخت صحيح آن‌ها هستيم و در اين مسير، فقها و مراجع، استاد عمومي همه مي‌‌باشند. در واقع، اولين كتاب سلوك، رساله عمليه مراجع تقليد است. حضرت آية الله بهجت در پاسخ به پرسشي در همين زمينه مي‌فرمايند:« راه‌هاي ارتباط با خدا، طاعت خدا و طاعت امام زمان (عج) است و تشخيص آن، با تطبيق عمل، به عهده دفتر شرع است يعني رساله عمليه»...

چکیده: همه رياضت هاي شرعي و جايز است و در مقابل اينها هر آنچه كه ملاك شرعي نداشته باشد، غيرشرعي و باطل است كه از جمله بارزترين آنها رياضتهاي فرقه هاي هندي و يا متصوفه، در زمان ما مي باشد. در پايان به عنوان نتيجه لازم به يادآوري است كه بهترين رياضتها، آنهايي است كه شرع مقدس اسلام به آنها توصيه كرده است و تحت عنوان احكام نوراني اسلام، لازم الاجراء است كه مي توان از نماز، روزه، جهاد (جهاد اصغر و جهاد اكبر)، خمس، زكات و... به عنوان مجاهدتها و رياضتهاي اسلامي ياد كرد