عصمت پیامبر

آیه «اولوا الامر» برای اهل‌بیت علیهم‌السلام به عنوان تنها مصداق اولوا الامر، هم عصمت و هم اطاعت مطلق از ایشان را ثابت می‌کند.

در انتساب رساله «عدم سهو النبی» به شیخ مفید تردید جدی وجود دارد. با این وجود حتی اگر بپذیریم این رساله توسط شیخ مفید نگاشته شده است، مطلبی علمی و روندی متداول بین اندیشمندان است که دلالتی بر طعن و مذمت شیخ صدوق ندارد؛ زیرا ایشان قائل به عصمت پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله هستند و سهوی که ایشان بیان کرده‌اند با عصمت جمع می‌شود. 

برخی با استناد به روایتی از اصول کافی و دیگر منابع حدیثی تلاش کردند که پیامبر (ص) را فردی دروغگو

این آیات نه تنها تهدید پیامبر و منافی با عصمت او نیست، که بیانگر فضیلت و عصمت رسول الله (ص) است.

بر اساس مجموع آیات و روایات درباره حضرت موسی، نه تنها هیچ گناهی به ایشان نسبت داده نمی شود، که کار او مورد تایید خداوند نیز بوده است.

نسبت بیماری صرع به پیامبر(ص) از خبرهای دروغ تاریخی و ساخته دشمنان اسلام بوده است.

بیماری سندرم یک نمونه از تهمت هایی است که دشمنان اسلام به پیامبر نسبت داده اند.

پیامبر(ص) در تمام دوران تاریخ اسلام الگویی شایسته در حیا و عفت و پاکدامنی برای مسلمانان بوده است.

بوسیدن حضرت زهرا سلام الله علیها توسط حضرت رسول اکرم صلی الله علیه و آله امری عادی و عرفی بوده و هیچ گونه شائبه ای نداشته و تهمت هایی که به ایشان زده شده، مغرضانه انجام شده است.

یکی از نتایجی که آقای سروش بر نظریه خود درباره نقش فاعلی پیامبر(صلی‌الله‌علیه‌وآله) در پدیده وحی مترتب ساخته، خطاپذیری وحی است.

با رجوع به شأن نزول آیات ابتدایی سوره تحریم و همچنین متن آیه، متوجه این نکته می‌شویم که این آیات در صدد دلجویی از ایشان است.

عصمت پیامبر (ص) در مقام دریافت و ابلاغ وحی، مورد اتفاق همه مذاهب اسلام است، اما عصمت پیامبر در تمام عمر و زندگی مورد اختلاف است. یعنی موارد غیر از دریافت و ابلاغ وحی، برخی اهل سنت قائل به عصمت پیامبر نیستند.