لعن

بر اساس تعالیم قرآنی و احادیث نبوی، عاملان شهادت امام حسین علیه‌السلام مستحق عذاب و لعن هستند و شیعیان با خواندن «زیارت عاشورا» از آنها بیزاری می‌جویند.

هرچند ابن تیمیه تلاش می‌کند فضایل و مناقب اهل‌بیت علیهم‌السلام را مخفی کرده و دامن دشمنان آنان را پاک کند؛ ولی شهادت امام حسین علیه‌السلام و دشمنی یزید را نتوانسته از صفحه تاریخ محو نماید.

نهی از سب و لعن مقدسات اهل‌سنت، دلایل متعددی دارد و منحصر به کشتارِ شیعیان توسطِ افراطیون نمی‌شود.

پیامدهای هشداردهنده‌ای در حدیث غدیر نسبت به منکران ولایت امیرالمؤمنین علیه‌السلام نقل شده است. عذاب‌های دنیوی و اخروی، مورد لعن خدا بودن و همچنین تیره‌بختی، بخشی از این هشدارها می‌باشند.

آقای «محسن برهانی» در قضاوتی عجیب، نسبت‌های ناروایی به قشر مذهبی داده که بسی جای تأمل دارد.

اغتشاش‌گران داخلی، فتنه‌گران سابق، مخالفان خارج‌نشین و تجزیه‌طلبان همگی در وقایع اخیر کنار یکدیگر به نظر می‌رسیدند، اما همان‌گونه که قرآن کریم صفات دشمنان اسلام را بیان فرموده است و اجتماع ظاهری این افراد نتوانست جنگ و نفرت بین خود این گروه‌ها را کنترل کند. 

ما در زیارت عاشورا از خدا می‌خوایم تا کسانی که باعث کشته شدن بهترین شخص شدن رو لعنت کنه. این کار ما یعنی این‌که خدایا! ما دوست نداریم مثل این آدم‌ها باشیم و کارهای بدی رو که این‌ها کردند، انجام نمی‌دیم.

متن زیارت عاشوراء نسبت به لعن دشمنان تحریف نشده است.

تولی و تبری از مهم‌ترین شاخصه های اهل ایمان است که سایر اعمال نیز با این شاخصه سنجیده خواهد شد.

ظلمی که استکبار جهانی امروز و دشمنان صدر اسلام دیروز، به بشریت کرده و می کنند از نوعی است که به فرموده قران باید با تمام غلظت و شدت با آنها برخورد کرد و در مقابل زیاده خواهی ها و تجاوزات آنها ایستاد و اعلام برائت کرد.

با توجه به این‌که در میان بنی‌امیه افراد خوبی هم بودند؛ چرا در زیارت عاشورا بر تمام بنی‌امیه لعن می‌فرستیم؟!

لعن به معنای دور کردن از رحمت خداست و قرآن کریم که یکی از منابع مسلمانان است به آن تصریح کرده و مصداق های آن را مشخص کرده است. ولی از سب و دشنام دادن نهی کرده است.