مقالات وفات حضرت عبدالعظیم

انسان همواره باید در حفظ عقاید خود، «سید عبدالعظیم حسنی» را الگو قرار داده و مانند او در حفظ اعتقاداتش دقیق باشد.

عبدالعظیم حسنی (۱۷۳-۲۵۲ق) مشهور به شاه عبدالعظیم و سیدالکریم از سادات حسنی و از راویان حدیث. نسب او با چهار واسطه به امام حسن مجتبی(ع) می‌رسد. شیخ صدوق، مجموعه روایات وی را با عنوان جامع اخبار عبدالعظیم گردآوری کرده است. عبدالعظیم حسنی، امام رضا(ع) و امام جواد(ع) را درک کرده و نقل است که ایمان خویش را بر امام هادی(ع) عرضه داشت و در زمان او وفات یافت.

تاریخ وفات حضرت عبدالعظیم حسنی رحمه الله

حضرت عبدالعظیم حسنی تمام عقاید خود را به امام هادی(علیه‌السلام) عرضه کردند.

عبد العظیم حسنی (علیه السلام) عالمی وارسته، باتقوی و مبارزی نستوه است و در عظمت شخصیت و ولایت‌مداری او همین بس که در آخر عمر با آن همه تجربه، اعتقادات خود را بر امام زمان خویش، امام هادی (علیه السلام) عرضه می‌کند.

چکیده: جناب عبدالعظیم حسنی با عباراتی کوتاه مجموع معتقدات شیعه را به صورت کامل به محضر امام زمان خود عرضه داشت و حضرت نیز مختصر مطالبی را در باب مهدویّت به آن اضافه فرمودند و به این ترتیب اعتقادات شیعه به صورت مختصر در ضمن این حدیث که به حدیث "عرضۀ دین" مشهور است، ثبت و ضبط گردید.

چکیده:علمای بزرگ شیعه بر محدث بودن و زهد حضرت عبدالعظیم حسنی تأکید داشته اند....

- نسب امام زاده عبد العظيم حسنی(عليه السلام) طبق برخی از نقل‌ها با چهار واسطه، به سبط اكبر پيامبر خدا(صلى الله عليه و آله) امام حسن مجتبی(علیه السلام) می رسد.

حضرت عبدالعظیم حسنی(علیه‌السلام)، از نوادگان امام حسن‌مجتبی(علیه‌السلام) و از اصحاب خاص امام جواد و امام هادی(علیهما‌السلام) است. ایشان در طول زندگی خود به هیچ امری همانند سلامت عقاید و پیروی از اهل بیت(علیهم‌السلام) اهتمام نداشتند. 

-موضوع کسب اطمینان از مطابقت معتقدات دینی با نصوص دینی و وحیِ نازل بر پیامبر اکرم(ص) و موارث،  از آن حضرت به ائمه طاهرین(ع) به صورت عرض دین و عقاید یا به صورت پرسش و سؤال از اصول و مبانی دین از زمان پیامبر(ص) مطرح بوده است که از جمله ی شخصیتهای بزرگی که دین خود را بر امام زمان خود عرضه نمود ابوالقاسم عبدالعظیم حسنی بود.

با کنکاشی در زندگی عبدالعظیم حسنی(ع) به این نکته پی می‌بریم که بصیرت وی برخواسته از بینش صحیحی بود که آن حضرت داشت.

چکیده: زمينه‌های مهاجرت ایشان از مدينه به ری و سكونت در غربت را بايد در اوضاع سياسی و اجتماعی آن عصر جستجو كرد؛ خلفای عبّاسی نسبت به خاندان پيامبر(صلّی‌الله‌عليه‌و‌آله) و شيعيان آنان بسيار سخت‌گيری می‌كردند، يكي از بدرفتارترين اين خلفا «متوكّل» بود كه... .