#من_منتظرم

چکیده: آن‌چه که بایستی بر آن تأکید گردد این است که اساس طریقت احمد الکاطع با معتقده مهم رجعت در تضاد و تناقض است. طبعاً رجعت یک اعتقاد قرآنی و روایی است و احدی از شیعه منکر آن نمی‌گردد. در روایتی از امام صادق (علیه‌السلام) تصریح بر رجعت شده است. «عبدالکریم الخثعمی می‌گوید: به ابوعبدالله الصادق (عليه‌السلام) گفتم: قائم آل محمد چند سال حکومت می‌کند؟ پس فرمود: هفت سال اما از آن سال‌هایی که خداوند ایام و ساعات آن را اطاله می‌دهد تا این‌که هر یك سال آن باندازه ده سال شماها باشد. پس عمر حکومت وی بر اساس شمارش ساليان شما هفتاد سال خواهد بود و زمانی‌که موعد قيامش سر برسد در جمادی آخر و ده روز از رجب آن‌چنان بارانی خواهد بارید که مثل آن را بشر به روی خود ندیده است! پس خداوند بواسطه آن باران گوشت تن مومنين و بدن‌هاشان را از قبورشان بيرون می‌آورد؛ گویی به آن‌ها نگاه می‌کنم که از مقابل، موهای سرشان از خاک بيرون می‌آید.»

چکیده: آن‌چه که از روایات بر می‌آید این است که اولاً اوصیاء و ائمه و انبیاء همگی دارای معجزات متعدده بوده‌اند پس هر شخص مدعی امامت باید حائز مقام اعجاز باشد؛ [1] ثانیاً امام زمان (علیه‌السلام) برای اثبات حقانیت خود از قدرت اعجاز استفاده می‌کند.[2] فلذا احمد همبوشی بصری نیز باید حائز مقام اعجاز بوده باشد و همچنین برای قانع کردن دشمنانش و اتمام حجت از برای آن‌ها معجزات خود را علنی و اظهار کند! ما بارها از احمد همبوشی درخواست معجزه کردیم و متاسفانه بی‌جواب مانده است!

چکیده: محمد احمد، فرزند عبدالله در سال 1848 م در جزیره نبت سودان متولد شد. در کودکی نزد عالمان خارطوم دانش اندوخت، سپس به جزیره آبا رفت و 15 سال در چاهی به ریاضت مشغول شد. وی از شدت ریاضت و روزه یسیار نحیف گردید. او شیرین زبان بود و سودانیان استعمار زده را به فتح جهان و گسترش عدالت نوید داد. اعضای قبیله‌ی بگارا که مقتدرترین قبیله بودند، او را تقدیس کردند.

چکیده: وقتی از صوفیه درباره دلایل حجیت‌شان سؤال می‌شود می‌گویند که خرقه و اجازه ما یداًبید به امام معصوم می‌رسد و برای اثبات آن متوسل به ساخت سلسله شده‌اند. وقتی هم که از صوفیه درباره اقطاب و سران این سلسله سؤال می‌کنیم، صوفیه در پاسخ آنها را انسان‌هایی الهی و از جانشینان ائمه‌اطهار(علیهم‌السلام) معرفی می‌کنند، اما وقتی به مذهب سران صوفیه که زیربنای اعتقادی صوفیه را بناکرده و شکل داده‌اند نگاهی می‌اندازیم، می‌بینیم که آنها مذهبی جز مذهب اهل سنت نداشته و اصلاً شیعه نبوده‌اند بلکه ازجمله کسانی بوده‌اند که در مقابل ائمه‌اطهار(علیهم‌السلام) ایستاده بوده‌اند و طریقه اعتقادی و فقهی مخالفین ائمه‌اطهار(علیهم‌السلام) را دنبال کرده‌اند.

انصار احمد بصری می‌گویند: هر کسی که به‌دروغ ادعای امامت و وصایت کند، خداوند عمرش را منقطع ساخته و وی را بِسُرعت از دنیا می‌برد؛ زیرا از امام معصوم حدیث داریم که «إِنَّ هَذَا الْأَمْرَ لَا یَدَّعِیهِ غَیْرُ صَاحِبِهِ إِلَّا بَتَرَ اللَّهُ عُمُرَهُ. این امر را غیر از صاحب آن ادعا نمی‌کند مگر این‌که خدواند عمرش را می‌بُرد.» این روایت روایتی است مقبوله در کتاب الکافی و الوافی و سایر کتب. حال چطور می‌توان مدعی کذب دعوی سید احمد الحسن شد در صورتی که وی هنوز زنده است و بعد از ادعای امامت از دنیا نرفت؟

چکیده: شاید بتوان گفت اعتقاد به وجود منجی نیز مانند بسیاری از امور حسی دیگر ریشه در فطرت انسانی داشته باشد به نحوی که تقریبا همه مردم با هر دین و اعتقادی و در هر عصری که زندگی می‌کنند، هنگامی که با مشکلات و نابسامانی‌های روزگار مواجه می‌شوند و بعضا به خاطر عجز و ناتوانی خود نمی‌توانند از عهده آن برآیند و یا هنگامی که با ظلم و جنایت ستمگران مواجه می‌شوند، گویا تنها چیزی که آن‌ها را تسکین می‌دهد که در مقابل مشکلات و نابسامانی‌ها استقامت کنند، همان حس درونی آن‌ها است که به ایشان می‌گوید بالاخره باید کسی باشد که به این نابرابری‌ها و نابسامانی‌ها پایان دهد. بنابراین می‌توان گفت که اعتقاد به وجود شخصی که بتواند بر جمیع مشکلات فائق آید تقریبا بین همه مردم وجود دارد که هم اکنون نیز با یک تحقیق میدانی در بین مردم فعلی جهان نیز می‌توان بدان دست یافت.

چکیده: خباثت وهابیون به حدی است که در دشمنی با امام زمان (علیه السلام) از هیچ جنایتی کوتاهی نمی‌کنند. یک روز اصل وجود این امام را انکار می‌کنند، روز دیگر دعا می‌کنند که از دشمنان امام زمان باشند، روز دیگر می‌گویند اگر امام وجود دارد پس چرا امام به داد مردم مسلمان دنیا نمی‌رسد؟ روز دیگر می‌گویند که چرا ظهور به تاخیر افتاد. اما در این مقاله کوتاه با ذکر چند نکته، می‌خواهیم به این شبهات به طور مختصر پاسخ دهیم. این نکته را نباید فراموش کرد که، اگر کسی مهر بر قلبش خورده باشد، هدایت نمی‌شود و حتی بدیهیات قرآن و احادیث صحیح را انکار می‌کند.

چکیده: فرقه قادیانیه ادعاهایی در مورد سران خود دارد، از جمله آن‌ها این است که غلام احمد قادیانی (مؤسس فرقه) همان مسیح و مهدی موعود است. در مناظره‌ای که بین غلام احمد با علامه سید محسن امین واقع شده است،[1] قادیانی در اثبات ادعای خود به آیات سوره الحاقّه استدلال کرده است:[2] «وَلَوْ تَقَوَّلَ عَلَيْنَا بَعْضَ الْأَقَاوِيلِ لَأَخَذْنَا مِنْهُ بِالْيَمِينِ ثُمَّ لَقَطَعْنَا مِنْهُ الْوَتِينَ. [الحاقه/44-46] و اگر [محمد] برما [به دروغ] سخنانی را نسبت دهد، او را با دست راست [کنایه از قدرت و قهر و انتقام] می‌گرفتیم و رگ قلبش را قطع می‌کردیم.» این آیه دلالت می‌کند که اگر کسی بر خدا دروغ ببندد، هلاک می‌شود و به مراد خود نمی‌رسد؛ پس اگر میرزا غلام احمد قادیانی در ادعاهایش، دروغ گفته بود، می‌بایست به هلاکت می‌رسید.

چکیده: در عقاید قادیانیه آمده است که آیات قرآن، دلالت بر خاتمیت پیامبران ندارد و خداوند به سخن گفتن با بندگان خود ادامه می‌دهد، البته شریعت اسلام تا آخرالزمان پایدار است، ولی مردانی ظهور می‌کنند که نور وحی پیامبر را می‌گیرند و در هیئت مصلحان ظاهر می‌شوند و در صورت ازدیاد فسق و فجور، پیامبری ظهور می‌کند. یکی از این پیامبران غلام احمد است که بدون نسخ اسلام عمل می‌کند و تنها پیامبر غیر شریعت آورِ خداست.

در کنار ادله واهی احمد و انصار وی پیرامون استخاره و خواب، دیده می‌شود که وی دلیلی مختص خود را حسب زعم خود در کتب شیعه یافته و سند این روایت نیز طبق گفته وی صحیح است. احمد طی نامه‌ای که به شیعیان نوشته، اصلی‌ترین و بزرگ‌ترین دلیل خود مبنی بر، صحت دعوی خود را روایتی در کتاب الغیبة طوسی دانسته که اسم آن‌را «حدیث وصیت» نام نهاده و آن‌را دلیلی واضح و برهانی قاطع در مقابل منکرین خود قلمداد و از صحت و قطعیت صدور آن حمایت تام می‌کند.

چکیده: بهائیان با اینکه نظام امامت را برای اسلام قبول دارند و بر این عقیده‌اند که در دین اسلام ائمه‌ی دوازده‌گانه با نام و به صراحت از طرف پیامبر اسلام (صلّی‌الله‌علیه‌وآله) معرفی شده‌اند

چکیده: در خصوص کیفیت و نحوه‌ی غیبت امام زمان (ارواحنا فداه) در بین علمای شیعه، دو قول وجود دارد. فرقه‌ی شیخیه بر خلاف علمای شیعه، اعتقادی را ابداع نموده که کسی قائل به آن نشده است. در این مقاله به خواست خداوند متعال به این موضوع می‌پردازیم.