پرستش خدا

فلسفه‌ پرستش

تنها یه چیز، ارزش داره که فکر و ذکر ما رو به خودش مشغول کنه، اون هم خداییه که تمام موجودات جهان رو آفریده و مراقب همه اون‌هاست؛ اما نیازی نداره تا کسی مراقبش باشه.

آفرینش هستی برای انسان و به هدف پرستش خداوند می باشد.

آنقدر ذهن قدرت دارد که می‌تواند خدای ذهنی درست کند ولی این خدای ذهنی قابل پرستش نبوده و دین در ضمن نهی از عبادت او، عبادتِ عبادت کنندگانش را باطل می‌داند. علاوه بر اینکه چنین خدایی به حکم عقل قابل پرستش نیست.

حتى آیه‌ای وجود ندارد که بگوید ناباوران به الله (خداوند) را پرستش می‌کنند. اما عدم پرستش پروردگار (الله) نه تنها در سورة کافرون، بلکه در آیات بسیاری دیگر نیز تأکید شده است.

پرستش یعین خضوع در مقابل موجودی که آن را برتر می دانیم. روان شناسان معتقدند که در وجود انسان گرایش هایی به صورت فطری قرار دارد که یکی از آنها گرایش به پرستش است. گرایش های دیگر ، حقیقت جویی ، زیبا طلبی و کمال خواهی است

ایاک نعبد و ایاک نستعین

تنها تو را می پرستیم وتنها از تو یاری می جوییم.