گریه حضرت زهرا برای امام حسین

هر فردی که مخلصانه برای امام حسین(ع) اشک بریزد، مطمئناً اعمال دیگر او نیز تا اندازه‌ای در صراط مستقیم است که حداقل‌های ورود به بهشت را برای او فراهم می‌سازد.

در تاریخ مسلمانان، گریه بر گذشتگان و نزدیکان در میان صحابه و تابعان، زیاد است حتی گریه های شیخین (ابوبکر و عمر) در موارد زیادی در هنگام درگذشت دوستانشان در تاریخ ضبط شده است

شاید مهم‌ترین و بارزترین پیام آیه، پسندیده بودن گریه بر محبوب از دست رفته باشد، که رابطة فرد با وی رابطة دینی و الهی است، بنابراین از عمل این پیامبر الهی، پسندیده بودن گریه بر اولیای خداوند استفاده ‌می‌شود.

این اعمال از یک طرف وابسته به ما است، که بسیار ناچیز و اندک‌ می‌نماید، به خصوص آن که توفیق انجام هر عمل خیری از طرف خداوند است، اما طرف دیگر که ثواب و پاداش باشد، وابسته به خداوند و فضل و رحمت بی‌انتها و خوان گسترده او است.

اشک ریختن در عزای حسین(ع) نشانه پیوند قلبی با اهل بیت و سیدالشّهدا است. اشک، دل را سیراب میکند، عطش روح را برطرف میسازد، و نتیجه محبتی است که نسبت به اهل بیت حاصل میشود. قلبی که مهر حسین(ع) داشته باشد، بی شک به یاد مظلومیت و شهادت او میگرید.

اشک، سر فصل محبت و مودت است و برخاسته از عشقى است که خداوند در دلها قرار داده که نسبت‏به حسین بن على‏(ع)مجذوب مى‏شود به فرموده رسول خدا:براى شهادت حسین‏ حرارت و گرمایى در دل هاى مؤمنان است که هرگز سرد و خاموش نمى‏شود...

عایشه مى‏گوید: «روزى جبرئیل بر رسول خدا (ص) نازل و وحى نمود: اى محمد! به زودى امت تو فتنه مى‏کنند و این فرزند کوچک تو را پس از تو خواهند کشت و گفت: فرزندت در  سرزمین طف کشته مى‏ شود.

امام على (ع) مى‏ گوید: «رسول خدا (ص) براى دیدار به منزل ما آمدند، و فرمودند:حبیبم جبرییل بر من نازل شد و مرا از کشته شدن حسین آگاه نمود که قتلگاه شما پراکنده خواهد بود. این خبر مرا بسیار اندوهگین ساخت...

رسول خدا (ص) در شهادت حمزه به شدت گریست به گونه‏اى که مانند آن را از آن حضرت ندیده بودیم. جنازه او را در قبله نهاد، آنگاه ایستاد و با صداى بلند گریه سر داد تا این که بیهوش شد....

پیامبر فرمود: هم اکنون جبرییل مرا از سرزمینى آگاه نمود، که در کنار شط فرات قرار دارد و نامش کربلا است حسین فرزند فاطمه (ع) در آن سرزمین به شهادت مى‏رسد

 ابو هریره مى‏ گوید: پیامبر (ص) روزى به زیارت مادر رفته و در کنار قبر مادرشان آمنه چنان گریه مى‏ کنند که همراهان ایشان نیز در گریه با ایشان هم صدا مى‏ شوند.