تذکر:
1- یکی از بهترین کارها برای برطرف کرد این حالت آن است که در همان لحظه که این افکار به سراغ شما می آید فکر خود را با کار دیگری مثل مطالعه کردن کتاب از آن افکار خارج کنید تا به خواب بروید. برای مطالعه قبل از خواب، برنامه داشته باشید یعنی کتابهایی را در کنار محل خوابتان آماده داشته باشید. با تغییر جهت افکار قبل از خواب، به مرور احتلام کمتر می شود.
2- برخی دیگر از راه ها برای برطرف شدن احتلام:
با وضو به رختخواب بروید
خدایا از جُنُب‌شدن و از خوابهای پریشان و از اینکه شیطان در بیداری و خواب مرا بازی دهد، به تو پناه می‌آورم.
اما در مورد قسمت دوم سؤال شما
این خیلی خوبه که نسبت به گناه خود حساس هستید اما ناامیدی به خصوص نا امیدی از رحمت خدا، خودش گناهی بسیار بزرگ است.
دین اسلام در این باره حالت میانه ای را با نام «خوف و رجاء» ارائه کرده است. این راهکار می تواند تعادل انسان را حفظ کند تا از سویی در هنگام گناه، به سرعت توبه کند و به راه درست برگردد و از سوی دیگر، از کار خوب خودش هم مغرور و مطمئن نباشد و برای بهتر شدن تلاش کند.
هیچ کدام از ما معصوم نیستیم ولی مأموریم نهایت تلاش خود را برای گناه نکردن انجام دهیم و از خدا بخواهیم به ما در این راه کمک کند و اگر گناهی از ما سر زد از صمیم قلب، توبه کرده و جبران کنیم. چنین افرادی را خداوند دوست دارد:
اما در مورد مثالی که مطرح کردید: یکی از حالتهای خارج شدن از تعادل هنگام ارتکاب گناه این است که وسواس فکری نسبت به گناهی که انجام شده باعث شود امور عادی زندگی شما مختل شود و چه بسا از انجام کارهای واجب غافل شوید یا حتی به خاطر مشغولیت فکری بیش از حد به آن گناه، مرتکب گناه دیگری شوید.
راهکار:
هر وقت احساس کردید گناهی مرتکب شدید سریعا توبه کنید و ذکر استغفار را بر زبان جاری کنید و تصمیم بگیرید بیشتر دقت کنید.
اگر توبه از آن گناه نیاز به جبران دارد آن را جبران کنید و امیدوار باشید که خدا بخشیده است. از آن پس، به روال عادی زندگی بازگردید.
اساساً نگهداری سگ در خانه، از نظر اسلام ناپسند و مکروه است بنابراین، اینکه این حیوان را از خانه بیرون برده اید خوب است اما به این معنی نیست که مسئولیتی در مورد آن ندارید.
انسان نسبت به تمام آنچه مرتبط با اوست مسئول است به خصوص نسبت به چیزی که خودش مسئولیتش را به عهده گرفته است.
بنابراین، باید آن را در مکان مناسبی که خطری برای آن و مردم نداشته باشد رها می کردید یا اینکه به کسی تحویل می دادید که این کار را انجام دهد.
به هر حال اگر دیگر به آن دسترسی ندارید تکلیفی بر عهده شما نیست و لازم نیست ذهن خودتان را درگیر آن کنید اما سعی کنید دیگر نگهداری از هیچ سگی را قبول نکنید زیرا اساساً نگهداری سگ بدون هدفی عاقلانه و صرفا به تقلید از دیگران، کاری اشتباه است که زندگی انسان و آن حیوان را با مشکلات متعددی مواجه می کند.
تفاوت سلیقه بین زن و شوهر، طبیعی است اما مهم اینه که اگر نسبت به اشتباه طرف مقابل مطمئن هستیم بتوانیم ضمن همراهی و همدلی، به مرور او را نسبت به اشتباهش آگاه کنیم. قطعا فاصله گرفتن نه تنها مشکل را حل نمی کند بلکه آن را پیچیده تر خواهد کرد.
ضمنا باید دلیل این تغییر رفتار همسرتون رو متوجه بشید. قبل از هر چیز هم از خودتون شروع کنید. شاید رفتار شما در قبال همسرتون به اندازه کافی بار عاطفی مثبت و نشاط انگیز نداشته است که او با رفتارهای خاص به دنبال فهماندن این نکته به شما یا نوعی انتقام از بی مهری یا کم مهری شما نسبت خود است.
به یاد داشته باشید اولین کسی که می تواند او را نسبت به شادی و نشاط و عواطف مهربانانه سیراب کند شما هستید. ببینید کجای زندگی، همسرتان را از مهربانی و لطف سیراب نساخته اید که او بی تاب شادی است.
احتمال دارد از نظر پاسخ به نیاز جنسی، همسرتان احساس می کند به آنچه حقش بوده نرسیده است.
در مورد حرف زدن در مورد قبر و قیامت هم لازم نیست مستقیماً از آنها سخنی گفته بشود بلکه مهم این است که کارهایی که انجام می دهیم در راستای آبادانی آخرتمان باشد.
در حال پاسخگویی...
با سلام و تشکر از شما کاربر گرامی
توجه: این سؤال بر فرض اینکه شما و دوستتان بیش از 15 سال سن داشته اید پاسخ داده می شود
اگر واقعاً از سوی شما بی احتیاطی صورت نگرفته، چیزی بر عهده شما نیست و لازم نیست از پدرش حلالیت بگیرید.
[با توجه به مسأله ۲۳۴۹ رساله مراجع]
با عرض سلام و تشکر از شما کاربر گرامی
خروج منی در خواب، خودارضایی محسوب نمی شود.
تذکر:
1- یکی از بهترین کارها برای برطرف کرد این حالت آن است که در همان لحظه که این افکار به سراغ شما می آید فکر خود را با کار دیگری مثل مطالعه کردن کتاب از آن افکار خارج کنید تا به خواب بروید. برای مطالعه قبل از خواب، برنامه داشته باشید یعنی کتابهایی را در کنار محل خوابتان آماده داشته باشید. با تغییر جهت افکار قبل از خواب، به مرور احتلام کمتر می شود.
2- برخی دیگر از راه ها برای برطرف شدن احتلام:
با وضو به رختخواب بروید
این دعا را بخوانید:
اللّٰهُمَّ إِنِّي أَعُوذُ بِكَ مِنَ الْاحْتِلامِ، وَمِنْ سُوءِ الْأَحْلامِ، وَمِنْ أَنْ يَتَلاعَبَ بِيَ الشَّيْطانُ فِي الْيَقَظَةِ وَالْمَنامِ [مفاتیح الجنان]
خدایا از جُنُب‌شدن و از خوابهای پریشان و از اینکه شیطان در بیداری و خواب مرا بازی دهد، به تو پناه می‌آورم.
اما در مورد قسمت دوم سؤال شما
این خیلی خوبه که نسبت به گناه خود حساس هستید اما ناامیدی به خصوص نا امیدی از رحمت خدا، خودش گناهی بسیار بزرگ است.
دین اسلام در این باره حالت میانه ای را با نام «خوف و رجاء» ارائه کرده است. این راهکار می تواند تعادل انسان را حفظ کند تا از سویی در هنگام گناه، به سرعت توبه کند و به راه درست برگردد و از سوی دیگر، از کار خوب خودش هم مغرور و مطمئن نباشد و برای بهتر شدن تلاش کند.
هیچ کدام از ما معصوم نیستیم ولی مأموریم نهایت تلاش خود را برای گناه نکردن انجام دهیم و از خدا بخواهیم به ما در این راه کمک کند و اگر گناهی از ما سر زد از صمیم قلب، توبه کرده و جبران کنیم. چنین افرادی را خداوند دوست دارد:
«إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ التَّوَّابِينَ وَيُحِبُّ الْمُتَطَهِّرِينَ؛
خداوند توبه كاران و پاكيزگان را دوست مى دارد»
سوره بقره، آیه 222
اما در مورد مثالی که مطرح کردید: یکی از حالتهای خارج شدن از تعادل هنگام ارتکاب گناه این است که وسواس فکری نسبت به گناهی که انجام شده باعث شود امور عادی زندگی شما مختل شود و چه بسا از انجام کارهای واجب غافل شوید یا حتی به خاطر مشغولیت فکری بیش از حد به آن گناه، مرتکب گناه دیگری شوید.
راهکار:
هر وقت احساس کردید گناهی مرتکب شدید سریعا توبه کنید و ذکر استغفار را بر زبان جاری کنید و تصمیم بگیرید بیشتر دقت کنید.
اگر توبه از آن گناه نیاز به جبران دارد آن را جبران کنید و امیدوار باشید که خدا بخشیده است. از آن پس، به روال عادی زندگی بازگردید.
پیامبر اکرم صلّی الله عليه و آله فرمودند:
طُوبى لِمَنْ وَجَدَ فِى صَحيفةِ عَمَلِهِ يَوْمَ القيامَةِ تَحْتَ كُلِّ ذَنْبٍ «اَسْتَغْفِرُ اللّه َ»؛
خوشا به حال آن كس كه روز قيامت، در نامه عملش زير هر گناهى يك «استغفراللّه » بيابد(يعنى پس از هر گناه، توبه كرده باشد).
[وسائل الشيعه، ج 11 ص 355]
با عرض سلام و تشکر از شما کاربر گرامی
اساساً نگهداری سگ در خانه، از نظر اسلام ناپسند و مکروه است بنابراین، اینکه این حیوان را از خانه بیرون برده اید خوب است اما به این معنی نیست که مسئولیتی در مورد آن ندارید.
انسان نسبت به تمام آنچه مرتبط با اوست مسئول است به خصوص نسبت به چیزی که خودش مسئولیتش را به عهده گرفته است.
بنابراین، باید آن را در مکان مناسبی که خطری برای آن و مردم نداشته باشد رها می کردید یا اینکه به کسی تحویل می دادید که این کار را انجام دهد.
به هر حال اگر دیگر به آن دسترسی ندارید تکلیفی بر عهده شما نیست و لازم نیست ذهن خودتان را درگیر آن کنید اما سعی کنید دیگر نگهداری از هیچ سگی را قبول نکنید زیرا اساساً نگهداری سگ بدون هدفی عاقلانه و صرفا به تقلید از دیگران، کاری اشتباه است که زندگی انسان و آن حیوان را با مشکلات متعددی مواجه می کند.
با عرض سلام و تشکر از شما کاربر گرامی
تفاوت سلیقه بین زن و شوهر، طبیعی است اما مهم اینه که اگر نسبت به اشتباه طرف مقابل مطمئن هستیم بتوانیم ضمن همراهی و همدلی، به مرور او را نسبت به اشتباهش آگاه کنیم. قطعا فاصله گرفتن نه تنها مشکل را حل نمی کند بلکه آن را پیچیده تر خواهد کرد.
ضمنا باید دلیل این تغییر رفتار همسرتون رو متوجه بشید. قبل از هر چیز هم از خودتون شروع کنید. شاید رفتار شما در قبال همسرتون به اندازه کافی بار عاطفی مثبت و نشاط انگیز نداشته است که او با رفتارهای خاص به دنبال فهماندن این نکته به شما یا نوعی انتقام از بی مهری یا کم مهری شما نسبت خود است.
به یاد داشته باشید اولین کسی که می تواند او را نسبت به شادی و نشاط و عواطف مهربانانه سیراب کند شما هستید. ببینید کجای زندگی، همسرتان را از مهربانی و لطف سیراب نساخته اید که او بی تاب شادی است.
احتمال دارد از نظر پاسخ به نیاز جنسی، همسرتان احساس می کند به آنچه حقش بوده نرسیده است.
در مورد حرف زدن در مورد قبر و قیامت هم لازم نیست مستقیماً از آنها سخنی گفته بشود بلکه مهم این است که کارهایی که انجام می دهیم در راستای آبادانی آخرتمان باشد.
صفحه‌ها