نظرات محسن رفیعی وردنجانی

تصویر محسن رفیعی وردنجانی محسن رفیعی وردنجانی 01 تير, 1401 قرآن؛ معجزه کلام

علیکم السلام

کاملا درست است. 

تشکر از توجه و ابراز نظر شما

تصویر محسن رفیعی وردنجانی محسن رفیعی وردنجانی 18 ارد, 1401 گناه و عواقب آن

با سلام و تشکر از شما کاربر گرامی

غسل به خاطر استمناء، فرقی با بقیه غسلها ندارد و لازم نیست با آب سرد انجام شود. ضمناً عرق جنب از حرام نجس نیست بلکه منظور این است که احتیاطا، بعد از خشک شدن عرق بدن، نماز بخواند.

اما اینکه باید انذار و تبشیر همراه یکدیگر باشند و باید در کنار مژده های الهی، هشدارها و تهدیدها را هم یادآوری کرد، صحیح است. قرآن کریم نیز به همین روش عمل کرده است تا بندگان نه از ترس بیش از اندازه، ناامید شوند و نه از امید بیش از حد، غافل!

با تشکر

تصویر محسن رفیعی وردنجانی محسن رفیعی وردنجانی 08 ارد, 1401 نفرین کردن

باعرض سلام و تشکر از شما کاربر گرامی

نکته اول: تنها جایز است که فرد ظالم را نفرین کنید نه کسی را که به شما ظلمی نکرده است. 

نکته دوم: اگر فرد مورد نظر اشتباهش را قبول کرده، پشیمان شده و به دنبال جبران و کسب رضایت شماست بهتر است از نفرین کردن صرف نظر کنید و از خداوند بخواهید که در عوض این گذشت شما، آبرویتان را بازگرداند.

تصویر محسن رفیعی وردنجانی محسن رفیعی وردنجانی 05 ارد, 1401 چطوری دخترم رو نمازخوان کنم ؟

با سلام و تشکر از شما کاربر گرامی

دغدغه شما نسبت به نزدیک شدن دخترتون به سن تکلیف رو کاملا درک می کنیم. همچنین احساس مسئولیتتون نسبت به نمازخون شدن فرزندتون را هم تحسین می کنیم.

در مورد اینکه به او یادآوری می کنید:
اگرچه باید فرزند به جایی برسه که بدون یادآوری شما نمازش رو اول وقت بخونه اما تا اون موقع، لازمه که شما اول وقت بهش بگید که نمازش رو بخونه تا کم کم، نماز اول وقت براش عادت بشه و دیگه سختی احساس نکنه. البته این نکته، ریشه قرآنی داره:
«وَ أْمُرْ أَهْلَكَ بِالصَّلاةِ وَ اصْطَبِرْ عَلَيْها؛[سوره طها، آیه132] خانواده‌ی خود را به نماز دستور ده؛ و بر انجام آن شکیبا باش»

در کنار یادآوری به نماز میتونید نماز را به امامت پدر خانواده، همگی با هم بخونید. برگزاری نماز جماعت در منزل، آثار فوق العاده ای داره که یکی از اونا تشویق دخترتون به نمازه.

موفق باشید

تصویر محسن رفیعی وردنجانی محسن رفیعی وردنجانی 05 ارد, 1401 شرایط حلالیت گرفتن رو ندارم

با سلام و تشکر از شما کاربر گرامی

غیبت، گناهی است که دو حق را زیر پا می گذارد؛ حق خدا و حق الناس.

حق خداوند را باید با توبه و طلب بخشش در درگاه الهی و تصمیم جدی بر ترک آن گناه جبران کرد.

اما در مورد حق الناس!
چون در غیبت کردن، آبروی فرد مورد نظر نزد دیگران لطمه خورده است بنابراین علاوه بر استغفار در پیشگاه الهی باید به دنبال حلالیت گرفتن از شخص غیبت شونده باشیم. اما اگر به هر دلیل موجهی (از جمله عدم دسترسی به آن شخص یا اینکه حلالیت طلبیدن از او، کار را بدتر می کند و...) نمی توانیم رضایت او را کسب کنیم در این صورت، استغفار کافی است و نیازی به حلالیت طلبیدن نیست.

اما در مورد اینکه از حلالیت طلبیدن نزد آن شخص خجالت می کشید باید بگوییم:

از نظر اخلاقی، در گناهی مثل غیبت، شخصی که که غیبت می کند دچار سرکشی نفس شده و دیگران را حقیر و ناچیز می شمرد و دقیقا به همین خاطر است که آبروی دیگری برایش اهمیتی ندارد. از این رو لازم است نفس انسان به همان میزان که سرکشی کرده و موجب تحقیر دیگری شده، تحقیر شود و طعم تلخ تحقیر را بچشد تا دیگر سرکشی نکند و تحقیر دیگران را نخواهد. بر این اساس، طلب حلالیت از غیبت شونده(در صورتی که مفسده ای به دنبال ندارد) به معنای چشاندن طعم تلخ تحقیر به نفس اماره است و از این جهت کاری سودمند برای تربیت نفس به شمار می رود.

بنابراین، اگر حلالیت طلبیدن مفسده ای به دنبال ندارد، لااقل از نظر اخلاقی موجب می شود نفس انسان مهار شده و کنترل شود.

همانطور که گفته شد؛ اگر حلالیت طلبیدن امکان ندارد یا مفسده ای دارد، استغفار از گناه کافی است؛ اگرچه می توانید در عوض غیبتی که از او کرده اید برایش استغفار کنید یا کار خیری را به نیابت او انجام دهید یا او را در ثواب عبادت های مستحبی تان شریک کنید یا حتی به شکل دیگری لطمه ای که به آبروی او زده اید را جبران کنید.

در هر صورت، گناه نکردن بسیار راحت تر از جبران آن است به خصوص اگر حق الناس باشد؛ آن هم حقی مانند آبرو!

امیدوارم خداوند همه ما را در این کار موفق بدارد

صفحه‌ها

آمار مطالب

مطالب ارسالی: 773