با سلام و احترام خدمت شما کاربر گرامی
این سؤال به‌شدت گنگ و نامفهوم هست و به‌درستی اصل مسئله تبیین نشده است. لطفاً اصل مشکل و مسئله‌ای که با آن مواجه هستید را در همین پیام درج فرمایید و از مشاوره کارشناسان مرکز بهره‌مند شوید. در واقع الان مشخص نیست که شما به دنبال یک توجیه فقهی برای مشاور گرفتن هستید یا به دنبال یک راهکار مشاورانه و اخلاقی
با سلام و احترام خدمت شما کاربر گرامی از اینکه سوال خود را با کارشناسان مرکز تبلیغ مجازی مطرح کردید سپاسگزاریم
در خصوص سوالی که مطرح کردید به چند نکته اشاره می کنیم
نکته اول: ریشه و علت نام‌گذاری این چله به چلهٔ کلیمیه، به این موضوع بر می‌گردد که حضرت موسی علیه‌السلام در بازه زمانی اول ذیقعده تا 10 ذی‌الحجه مأمور به عبادت و بندگی و گرفتن چله شدند. همین امر موجب شده است که برخی این چله را با نام موسی کلیم‌الله همان «چله کلیمیه» نام‌گذاری کنند. از برخی آیات این چله برداشت می‌شود. «وَ وَاعَدْنَا مُوسَی ثَلاَثِینَ لَیْلَهً وَ أَتْمَمْنَاهَا بعَشْرٍ فَتَمَّ مِیقَاتُ رَبِّهِ أَرْبَعِینَ لَیْلَهً وَ قَالَ مُوسَی لِأَخِیهِ هَارُونَ اخْلُفْنِی فِی قَوْمِی وَ أَصْلِحْ وَ لاَ تَتَّبعْ سَبیلَ الْمُفْسِدینَ ﴿اعراف:۱۴۲﴾ و ما با موسی، سی شب وعده گذاشتیم؛ سپس آن را با ده شب (دیگر) تکمیل نمودیم؛ به این ترتیب، میعاد پروردگارش (با او)، چهل شب تمام شد. و موسی به برادرش هارون گفت: «جانشین من در میان قومم باش. و (آنها) را اصلاح کن! و از روش مفسدان، پیروی منما!»
نکته دوم: برخی از تحقیقات گویای این است که در منابع روایی به طور خاص عمل عبادی تحت این چله کلیمیه یافت نشده است.
نکته سوم: باتوجه‌به اینکه اصل چله گرفتن یک عمل عبادی است، همه مومنین می توانند در این بازه زمانی یعنی اول ذی القعده تا 10 ذی الحجه به امور عبادی، ترک گناه، اخلاص در عمل و نوعاً کسانی هم که تبلیغ این چله را در رسانه‌ها انجام داده‌اند بیشتر بازه زمانی مذکور مدنظر آنها بوده است نه عمل خاصی که از ناحیه حضرت موسی مربوطه به این چله ثبت شده باشد.
برای مطالعه بیشتر می توانید به لینک های زیر نیز مراجعه بفرمایید:
https://btid.org/fa/news/245764
https://wtiau.ac.ir/fa/news/4709
http://shabestan.ir/mobile/detail/video/1268219
https://telewebion.com/episode/0x541d7f2
https://www.aparat.com/v/2w3em
با سلام و احترام خدمت شما کاربر گرامی
از اینکه با مجموعه پاسخگویی اندیشه برتر ارتباط گرفته و سؤال خود را مطرح فرمودید خرسندیم امیدواریم دراین ارتباط بتوانیم رضایت شما را جلب نموده و در رسیدن به پاسخ مناسب به شما کمک نماییم.
پاسخ این سوال را در ذیل چند نکته پی می گیریم.
نکته اول: در خصوص عاقبت به خیری فرزندان و مقوله تربیت دینی باید به این موضوع توجه داشته باشید. در میان انبیاء همچون حضرت نوح با این موضوع مواجه هستیم. علی رغم تمام تلاش ها و برنامه های تربیتی و آموزشی که آن پیام الهی در نظر گرفته بودند شاهد هستیم یکی از فرزندان ایشان عاقبت به خیر نمی شوند...
نکته دوم: تربیت و هدایت و عاقبت به خیری فرزندان در گرو علل و عوامل متعددی است... این که این چنین فکر کنیم نمازی که شما در خصوص آن صحبت کردید در واقع علت ناقصه محسوب می شود. چرا که علل دیگری هم در موضوع هدایت دخیل هستند...
عوامل درونی، و عوامل بیرونی،
در خصوص عامل درونی همین بس که تا خود شخص نخواهد و اراده هدایت نداشته باشد نمی توان به سعادت او اومید چندانی داشت موضوعی که در قرآن کریم این چنین از آن یاد شده است: «إِنَّ اللَّهَ لَا يُغَيِّرُ مَا بِقَوْمٍ حَتَّىٰ يُغَيِّرُوا مَا بِأَنْفُسِهِمْ ۗ»[رعد/11] (امّا) خداوند سرنوشت هیچ قوم (و ملّتی) را تغییر نمی‌دهد مگر آنکه آنان آنچه را در خودشان است تغییر دهند!»
عوامل بیرونی و محیطی در این خصوص نیز تأثیرگذار است... چه بسا بعضی از شرایط تربیت در محیط خانواده رعایت شده باشد ولی عامل محیطی و بیرونی مسبب گمراهی شخص شود این تأثیر گذاری این موضوع در شقاوت افراد نیز در برخی از آیات قرآن کریم مورد توجه قرار گرفته است:«يَا وَيْلَتَىٰ لَيْتَنِي لَمْ أَتَّخِذْ فُلَانًا خَلِيلًا؛[فرقان/28] ای وای بر من، کاش فلان (شخص گمراه) را دوست خود انتخاب نکرده بودم!»
عرض سلام و ادب و احترام خدمت شما کاربرگرامی
از اینکه به مجموعه مشاوره و روان‌شناسی اندیشه برتر اعتماد کرده و سؤال خود را مطرح نمودید سپاسگزاریم. البته اگر نسبت خود را با این چنین افرادی بیان می‌کردید بهتر می‌توانستیم دراین‌خصوص شما را راهنمایی نماییم.
این سؤال را می‌توان از زوایای مختلفی موردبحث و بررسی قرارداد.
از یک نگاه: این سؤال ناظر به مباحث شناختی، نظری و اعتقادی است؛ از این منظر این سؤال طرح شده است آیا کسانی که در دنیا به والدین خود ظلم می‌کنند و حقوق آنها را ضایع می‌کنند از عقاب و عذاب الهی در امان هستند. عدالت الهی در خصوص این افراد چگونه اعمال خواهد شد.
نگاه دوم: در مواجه با این افراد چه موضع‌گیری و رفتاری داشته باشیم؟ یا به عبارتی بهترین شیوه برخورد با این افراد چگونه می‌تواند باشد.
پاسخ اول: وعده الهی محقق خواهد شد
باید به این موضوع توجه داشته باشید، به‌طورقطع و یقین وعده‌های الهی محقق خواهد شد، ازاین‌رو کسانی که در حیات مادی حدود الهی را رعایت نمی‌کنند و به دنبال ظلم و اجحاف به دیگران هستند... حتی اگر در حیات مادی و دنیوی به آنها مهلت داده شود این مهلت الهی نه از سر بی‌توجهی خداوند، بلکه به‌خاطر حکمت‌هایی است که در کلام اسلامی به طور مفصل به آن پرداخته شده است.
برای نمونه در یک مورد خدای متعال در قرآن کریم می‌فرمایید: «وَلَا يَحْسَبَنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا أَنَّمَا نُمْلِي لَهُمْ خَيْرٌ لِأَنْفُسِهِمْ ۚ إِنَّمَا نُمْلِي لَهُمْ لِيَزْدَادُوا إِثْمًا ۚ وَلَهُمْ عَذَابٌ مُهِينٌ»؛[آل‌عمران/187]و البته نبايد كسانى كه كافر شده‌اند تصور كنند اينكه به ايشان مهلت مى‌دهيم براى آنان نيكوست؛ ما فقط به ايشان مهلت مى‌دهيم تا بر گناه [خود] بيفزايند، و [آنگاه] عذابى خفت‌آور خواهند داشت.»
در واقع افرادی که توبه نمی‌کنند و در حیات دنیوی به مسیر باطل و گناه‌آلود خود ادامه می‌دهند و به دیگران ظلم می‌کنند. حتی اگر در حیات دنیوی مورد عقاب الهی قرار نگیرند در حیات ابدی هیچ‌گاه وضعیت خوبی نخواهند داشت و عذاب سخت الهی در انتظار آنها خواهد بود.
پاسخ دوم: تکنیک‌های قرانی در مواجهه با این چنین افرادی
رفتار نیکو و اخلاق‌مدارانه
یکی از تکنیک‌هایی قرآنی که خدای متعال برای تغییر رفتار دیگران در پیشروی همگان قرار داده رفتار اخلاق‌مدارانه است... برخلاف توصیه‌های شیطان که در این چنین مواقعی دستور به برخوردهای هیجانی می‌دهد. خدای متعال بندگان خود را توصیه به استفاده از ظرفیت‌های اخلاقی کرده و می‌فرمایید: «وَلَا تَسْتَوِي الْحَسَنَةُ وَلَا السَّيِّئَةُ ۚ ادْفَعْ بِالَّتِي هِيَ أَحْسَنُ فَإِذَا الَّذِي بَيْنَكَ وَبَيْنَهُ عَدَاوَةٌ كَأَنَّهُ وَلِيٌّ حَمِيمٌ»؛[فصلت/34]و نيكى با بدى يكسان نيست. [بدى را] آنچه خود بهتر است دفع كن؛ آنگاه كسى كه ميان تو و ميان او دشمنى است، گويى دوستى يكدل مى‌گردد.
برخی از نزدیکان و خویشاوندان در ارتباط با ما شاید رفتارهای مناسبی را از خود بروز ندهند... در مواجهه با این افراد اگر ما نیز ظرف وجودی خود را آکنده از نفرت و کینه نماییم به‌طورقطع و یقین واکنش مناسبی را از خود بروز نخواهیم داد. ولی اگر در این چنین موقعیت‌هایی صبر و بردباری را از ضمیمه زندگی خود نماییم... و با رفتار اخلاقی و بزرگوارانه با دیگران برخورد نماییم این روش باعث تغییر رفتار و عملکرد دیگران خواهد شد.
با سلام و احترام خدمت شما کاربر گرامی
با توجه به اینکه این سوال جزو سوالات پر تکراری است که پاسخ آن در سایت مطرح شده است پیشنهاد می شود مطالب زیر را مطالعه بفرمایید.
https://btid.org/fa/news/234833
https://btid.org/fa/news/239942
https://btid.org/fa/news/239570
https://btid.org/fa/news/172556
http://btid.org/node/184243
صفحه‌ها