مطالب دوستان علی روشن

با سلام و تشکر از شما کاربر گرامی غسل به خاطر استمناء، فرقی با بقیه غسلها ندارد و لازم نیست با آب سرد انجام شود. ضمناً عرق جنب از حرام نجس نیست بلکه منظور این است که احتیاطا، بعد از خشک شدن عرق بدن، نماز بخواند. اما اینکه باید انذار و تبشیر همراه یکدیگر باشند و باید در کنار مژده های الهی، هشدارها و تهدیدها را هم یادآوری کرد، صحیح است. قرآن کریم نیز به همین روش عمل کرده است تا بندگان نه از ترس بیش از اندازه، ناامید شوند و نه از امید بیش از حد، غافل! با تشکر

با سلام و تشکر از شما کاربر گرامی دغدغه شما نسبت به نزدیک شدن دخترتون به سن تکلیف رو کاملا درک می کنیم. همچنین احساس مسئولیتتون نسبت به نمازخون شدن فرزندتون را هم تحسین می کنیم. در مورد اینکه به او یادآوری می کنید: اگرچه باید فرزند به جایی برسه که بدون یادآوری شما نمازش رو اول وقت بخونه اما تا اون موقع، لازمه که شما اول وقت بهش بگید که نمازش رو بخونه تا کم کم، نماز اول وقت براش عادت بشه و دیگه سختی احساس نکنه. البته این نکته، ریشه قرآنی داره: «وَ أْمُرْ أَهْلَكَ بِالصَّلاةِ وَ اصْطَبِرْ عَلَيْها؛[سوره طها، آیه132] خانواده‌ی خود را به نماز دستور ده؛ و بر انجام آن شکیبا باش» در کنار یادآوری به نماز میتونید نماز را به امامت پدر خانواده، همگی با هم بخونید. برگزاری نماز جماعت در منزل، آثار فوق العاده ای داره که یکی از اونا تشویق دخترتون به نمازه. موفق باشید

با سلام و تشکر از شما کاربر گرامی بخشیدن دیگران یک مهارت روحی است که نیاز به اصلاح طرز فکر و تمرین عملی داره. با این چند راه دینی می توانید طرز فکرتان را اصلاح کنید 1- هیچ کسی نمی تواند از کارهای نارحت کننده دیگران فرار کند. انسان، موجودی اجتماعی است و طبیعی است که بسیاری از رفتارهای اشتباه دیگران او را ناراحت کند اما مهم آن است که راه صحیح برخورد با اشتباهات دیگران را بیاموزد. 2- اولین و بیشترین آسیب نبخشیدن اشتباهات دیگران، به خود انسان می رسد؛ ذهن او را درگیر می کند و چه بسا او را دچار بحران روحی کرده و گرفتار کند. پس بخشیدن، کمک به خودمان است. امام على عليه السلام:  مَنِ اطَّرَحَ الحِقدَ استَراحَ قَلبُهُ وَلُبُّهُ؛  هر كس كينه را از خود دور كند، قلب و عقلش آسوده گردند. (غررالحكم، ج5، ص 326، ح8584) 3- اشتباهات دیگران، نقطه های ریزی هستند که هر چه بر روی آنها تمرکز کنیم بزرگتر می شوند و تمام ذهن انسان را مشغول می کنند و او را از دقت در امور بزرگتر و مهمتر از این موضوعات غافل می کند. زمان ما در این دنیا بسیار کمتر از آن است که مشغول اشتباهات دیگران باشیم. امام على عليه السلام : اَلدُّنيا أَصغَرُ وَ أَحقَرُ وَ أَنزَرُ مِن أَن تُطاعَ فيهَا الحقادُ؛ دنيا كوچك تر و حقير تر و ناچيز تر از آن است كه در آن ازكينه ها پيروى شود. (غررالحكم، ج2، ص 52، ح1804) 4- بدی را با خوبی پاسخ دهید راه حل معجزه آسایی که ضمن متحول کردن دیگران، خود ما را از دلخوری نسبت به دیگران نجات می دهد و دلمان را دریایی می کند. مثلا می توانید به اطرافیانتان که اشتباهی در حق شما مرتکب شده اند هدیه بدهید تا کدورتها از بین برود و دوستی ها بازگردد. پيامبر صلى الله عليه و آله: تَهادَوا فَإِنَّها تَذهَبُ بِالضَّغائِنِ؛ به يكديگر هديه بدهيد، زيرا كينه ها را از بين مى برد. (كافى، ج5، ص 144، ح14) 5- ذهنت را بر روی برطرف کردن عیبها و اشتباهات خودت متمرکز کن. این کار باعث می شود اولا: بدی های دیگران در نظر تو کوچک و ناچیز باشد امام على عليه السلام : مَن أبصَرَ زَلَّتَهُ صَغُرَت عِندَهُ زَلَّةُ غَيرِهِ .  هر كه لغزش خود را ببيند، لغزش ديگران در نظرش كوچك آيد. ( غرر الحكم : ۸۷۵۴ ) و ثانیا: فرصتی برای فکر کردن به اشتباهات دیگران پیدا نکنی و حتی بدی های دیگران را فراموش کنی. امام على عليه السلام : مَن أبصَرَ عَيبَ نَفسِهِ شُغِلَ عَن عَيبِ غَيرِه . كسى كه عيب خود را ببيند، از پرداختن به عيب ديگران باز ايستد. ( تحف العقول : ۸۸ ) 6- اگر نمی توانید ببخشید لااقل گلایه خود را بر زبان بیاورید و نگذارید این دلخوری در دلتان باقی بماند. این کار باعث میشود از شدت دلخوری کاسته شود و اگر سوء تفاهمی هست برطرف شود و نیز چه بسا راحت تر بتوانید فرد مقابل را ببخشید. امام هادى عليه السلام: اَلعِتابُ مِفتاحُ الثِّقالِ وَالعِتابُ خَيرٌ مِنَ الحِقدِ؛  گلايه كردن كليد سرسنگينى؛ و بهتر از كينه است.  (بحارالأنوار، ج78، ص369، ح4) 7- دقت کنید اگر نسبت به برخی افراد حسادت دارید آن را درمان کنید. حسادت، نقش زیادی در تبدیل دلخوری ها به کینه دارد. حسادت را درمان کنید. امام على عليه السلام: اَلْحَقودُ مُعَذَّبُ النَّفْسِ، مُتَضاعَفُ لهَمِّ ؛ كينه‏ توز، روحش در عذاب است و اندوهش دو چندان. (غررالحكم، ح 1962) امیدوارم با عادت دادن خودمان به کارهای بزرگوارانه و کریمانه به حدی از بزرگواری و وسعت قلب برسیم که حتی بزرگترین اشتباهات دیگران را ببخشیم. الگوی ما در این راه، اهل بیت علیهم السلام هستند.  امام حسین علیه السلام می فرمایند:  لَوْ شَتَمَنی رَجُلٌ فی هذِهِ الاْذُنِ، وَ أَوْمی إلی الْیُمْنی، وَ اعْتَذَرَ لی فی الاْخْری لَقَبِلْتُ ذلِک مِنْهُ، وَ ذلِک أَنَّ أَمیرَ الْمُؤْمِنینَ حَدَّثَنی أَنَّهُ سَمِعَ جَدّی رَسُولَ اللهِ یَقُولُ: لا یَرِدُ الْحَوْضَ مَنْ لَمْ یَقْبَلِ الْعُذرَ مِنْ مُحِقٍّ أَوْ مُبْطِل اگر شخصی در گوش راستم، مرا دشنام دهد و سپس در گوش دیگرم معذرت خواهی کند، از او می پذیرم و گذشت می نمایم، چون که پدرم امیرالمؤمنین علی (علیه السلام) از جدّم رسول خدا (صلی الله علیه وآله وسلم) روایت نمود: کسی که پوزش و عذرخواهی دیگران را نپذیرد، بر حوض کوثر وارد نخواهد شد. إحقاق الحقّ : 11 / 431.

با عرض سلام و تشکر از شما منظور از تاثیر در اینجا، تاثیر بر خود شخص و نمود عینی آن در نوع عملکرد اوست نه چیزی که ممکن است در ذهن او اتفاق بیفتد یا ممکن است بر دیگران تاثیر داشته باشد! در شرایط امر به معروف و نهی از منکر، ملاک، تاثیر بر روی عمل خود فرد خاطی است نه تاثیر ذهنی یا تاثیر بر دیگران. یعنی نوع امر به معروف و نهی از منکر باید به گونه ای باشد که در انتها منجر به انجام واجب یا ترک حرام شود! ضمن اینکه نداشتن مفسده نیز یکی دیگر از شرایط امر به معروف و نهی از منکر است.