درک می کنم؛ گاهی اوقات آدم انقدر می شینه با خودش فکر و خیال میکنه و به هر نگاه و واکنش کرده یا نکرده اطرافیانش شاخ و برگ میده که حس میکنه، بمیره بهتره. ولی یه چیزی اینجا هست که باید بهش دقت کنی، اونم خود واقعیتی که فقط منتظر شما بخوای تا بلند بشه و اونی باشه که دلش می خواد، که خود خودشه! دوران دبیرستان یکی بود که اولین بار خودم با دلسوزی نگاهش کردم؛ با خودم گفتم" بیچاره، حتما ازین قیافش خیلی رنج می بره، گناه داره" نمیدونم چطوری اما یهو با هم دوست شدیم و از یه جایی به بعد من حتی گاهی دوست داشتم به جای ایشون بودم، و حتی کم کم چهرش بنظرم دوستداشتنی و جذاب بود. این یکی از بزرگترین درس هایی بود که توی دبیرستان یاد گرفتم.
هر کسی هم این منظور رو به شما برسونه که گفتین، یا کمبود داره یا به چیزی که دارین و اون نداره حسادت میکنه؛ اصلا به منظورش فکر نکنید
یه جایی خونده بودم که نوشته بود آدم اگه توی خانواده فقیر به دنیا بیاد تقصیر خودش نیست اما اگه بقیه زندگیش فقیر باشه تقصیر خودشه. چون افسار زندگیش دست خودشه و خودش در مقابل خودش و زندگیش مسئوله.
بدبختی که شما میگی هم همینظوره؛ بعضی آدما شاید بدبخت به دنیا بیان ولی می تونن خوشبخت باشن و بعضی های دیگه خوشبخت به دنیا میان، اما خودشون، خودشون رو به خاک سیاه می تشونن. هر کسی، هر طور و در هر موقعیتی که باشه، خودش خواسته.
سلام
درک می کنم؛ گاهی اوقات آدم انقدر می شینه با خودش فکر و خیال میکنه و به هر نگاه و واکنش کرده یا نکرده اطرافیانش شاخ و برگ میده که حس میکنه، بمیره بهتره. ولی یه چیزی اینجا هست که باید بهش دقت کنی، اونم خود واقعیتی که فقط منتظر شما بخوای تا بلند بشه و اونی باشه که دلش می خواد، که خود خودشه! دوران دبیرستان یکی بود که اولین بار خودم با دلسوزی نگاهش کردم؛ با خودم گفتم" بیچاره، حتما ازین قیافش خیلی رنج می بره، گناه داره" نمیدونم چطوری اما یهو با هم دوست شدیم و از یه جایی به بعد من حتی گاهی دوست داشتم به جای ایشون بودم، و حتی کم کم چهرش بنظرم دوستداشتنی و جذاب بود. این یکی از بزرگترین درس هایی بود که توی دبیرستان یاد گرفتم.
هر کسی هم این منظور رو به شما برسونه که گفتین، یا کمبود داره یا به چیزی که دارین و اون نداره حسادت میکنه؛ اصلا به منظورش فکر نکنید
سلام
یه جایی خونده بودم آدم وقتی فقیر به دنیا میاد تقصیری نداره ولی بعد از اون اگه فقیر باشه، تقصیر خودشه!
می دونید چرا؟ چون دیگه افسار زندگیش دست خودشه و خودش در مقابل زندگیش مسئوله.
بدبختی هم همینطوره. بعضی های بدبخت به دنیا میان اما خوشبخت زندگی میکنن؛ بعضی آدما هم خوشبخت به دنیا میان ولی خودشون، خودشونو به خاک سیاه می نشونن.
سلام
یه جایی خونده بودم که نوشته بود آدم اگه توی خانواده فقیر به دنیا بیاد تقصیر خودش نیست اما اگه بقیه زندگیش فقیر باشه تقصیر خودشه. چون افسار زندگیش دست خودشه و خودش در مقابل خودش و زندگیش مسئوله.
بدبختی که شما میگی هم همینظوره؛ بعضی آدما شاید بدبخت به دنیا بیان ولی می تونن خوشبخت باشن و بعضی های دیگه خوشبخت به دنیا میان، اما خودشون، خودشون رو به خاک سیاه می تشونن. هر کسی، هر طور و در هر موقعیتی که باشه، خودش خواسته.
سلام.
حرفاتون به جا و درست.
متشکرم بابت راهنمایی دوستانه تون.
سلام.
بله متاسفانه بزرگترین عیب من زود رنجی هست.
بحث معنوی؟ تا حالا کسی رو پیدا نکردم که دوست داشته باشه، البته به جز استادم.
ممنونم بابت راهنماییتون.
صفحه‌ها