رهبر وظایف و اختیارات خاص خودش رو داره. و عزل رییس جمهور در صورتی که منجر به تکرار فتنه 88 و شورش و تظاهرات خیابانی و اغتشاش و ... شود؛ راه حل مناسبی ارزیابی نمیشه. همان افرادی که طی دو دوره به رییس جمهور وقت رأی دادند و امروز معترضند همان ها بر کوی و برزن ریخته و شعار دیکتاتوری سر خواهند داد و به مسموم سازی خواهند پرداخت و از آب گل آلود ماهی میگیرند. و حال آنکه یکی از شرایط رهبر مدیر و مدبر بودن و آگاه بودن به شرایط زمانه است.
غیر از دوازده امام معصوم علیهم السلام و حضرت محمد صلّی الله علیه و آله و حضرت ابراهیم علیه السلام، برخی دیگر از انبیاء (ع) مانند حضرت اسحاق و حضرت یعقوب علیهم السلام نیز امام بوده اند. در سورة انبیاء می‌خوانیم: « وَ وَهَبْنا لَهُ إِسْحاقَ وَ یعْقُوبَ نافِلَةً وَ کُلاًّ جَعَلْنا صالِحینَ* وَ جَعَلْناهُمْ أَئِمَّةً یهْدُونَ بِأَمْرِنا وَ أَوْحَینا إِلَیهِمْ فِعْلَ الْخَیراتِ وَ إِقامَ الصَّلاةِ وَ إیتاءَ الزَّکاةِ وَ کانُوا لَنا عابِدینَ ؛ و اسحاق، و علاوه بر او، یعقوب را به وى بخشیدیم؛ و همه آنان را مردانى صالح قرار دادیم! و آنان را امامانی قرار دادیم که به فرمان ما، هدایت مى کردند؛ و انجام کارهاى نیک و برپاداشتن نماز و اداى زکات را به آنها وحى کردیم؛ و تنها ما را عبادت مى کردند.» (سوره انبیاء آیة ۷۲-۷۳)
در این آیه عبارت "یهْدُونَ بِأَمْرِنا" بیانگر هدایت به امر است.
اینکه منظور از واژۀ "امر"، امر تشریعی (دستورات الهی در شرع) است یا امر تکوینی (نفوذ فرمان الهی در عالم آفرینش) و یا هر دوی آنها، اختلاف نظر است؛ لذا می‌‌توان سه تفسیر برای آیه در نظر گرفت:
برخی می گویند که هدایت به امر، هدایت تشریعی است.
برخی می گویند که هدایت به امر الهی به معنای امر تکوینی است.
و برخی می فرمایند که هدایت به امر الهی به معنای عام است؛ یعنی شامل امر تکوینی و امر تشریعی می‌شود.
در دیدگاه علاّمه طباطبائی هدایت به امر که خدا آن را از شئون امامت قرار داده، به معنای راهنمایی صرف نیست، چون خدای تعالی ابراهیم (ع) را وقتی امام قرار داد که سال‌ها دارای منصب نبوّت بود و معلوم است که هدایت به امر اختصاص به امام دارد و هدایت ظاهری به معنای راهنمایی نیست. هدایت به امر نشان دادن راه و مقصد نیست بلکه رسانیدن به مقصد است و این نوع هدایت از راه باطن صورت می پذیرد و یک کار ظاهری نیست. یعنی امام با استفاده از ولایت تکوینی با دسترسی به عالمِ باطن، در دلها و نفوس مردم تصرف می‌کند و به تناسب شایستگی آنها آنان را از مرحله ای به مرحله بالاتر می رساند و چون باطن و حقیقت اعمال و دل‌های مردم (که موضوع هدایت هستند) بر امام مکشوف است و راه سعادت و شقاوت تحت نظر اوست و هر کس به اندازه آمادگی و شایستگی خود باطناً از او بهره مند می شود (ولایت معنوی) پس معلوم است که امام در اخذ فیوضات ظاهری و باطنی رابطه میان مردم و پروردگارشان است (واسطه فیض) همچنان که پیامبر رابطه میان مردم و خداوند است در گرفتن فیوضات ظاهری یعنی احکام و معارف الهی که از طریق وحی نازل گشته و از طریق پیامبر به سایر مردم منتشر می شود. آنگاه عبارت (أَوْحَینا إِلَیهِمْ فِعْلَ الْخَیراتِ وَ إِقامَ الصَّلاةِ وَ إیتاءَ الزَّکاةِ) دلالت می کند که فعل خیرات تحقق یافته ، یعنی وحی متعلق به فعل از ایشان صادر شده و عمل خیرات که از ایشان صادر گردیده به واسطه وحی و دلالتی باطنی و الهی بوده که مقارن با آن صورت می گرفته واین وحی ، غیر از وحی مشرعی است که فعل را تشریع می کند و انجام آن را بر طبق آنچه تشریع شده مترتب می سازد. چون بلافاصله بعد از آن می فرماید (وَ کانُوا لَنا عابِدینَ) یعنی ائمه ، قبل از وحی هم خدا را عبادت می کرده اند و اعمالشان مطابق وحی تشریعی بوده است. پس این وحی آنها وحی تسدید و تأیید است نه وحی تشریع . ماحصل کلام اینکه ائمه ، مؤید به روح القدس ، روح طهارت و مؤید به قوتی ربانی هستند که آنها را به انجام خیرات و اقامه نماز و دادن زکات (انفاق مالی) دعوت می کند.( "ال" در "الخیرات" هم افاده عموم میکنه و شامل همه اخلاق فاضله و اعمال صالحه میشه که نماز و زکات تحت شمول خیرات قرار می گیرند. وانگهی امر به زکات و صلاه هم در دستور کار شرایع قبلی وجود داشته و البته تفاوتهایی در خصوصیات داشته ولی اصلش وجود داشته)
ایه "وَمَا يَنْطِقُ عَنِ الْهَوَى* إِنْ هُوَ إِلَّا وَحْيٌ يُوحَى* عَلَّمَهُ شَدِيدُ الْقُوى ؛ و از سر هوس سخن نمى گويد ، اين سخن بجز وحيى كه وحى مى شود نيست.(وحى را خداوندِ) قوى قدرت به او آموخت". (نجم، ٣-۴-۵)
این دو آیه می فرماید که هدايت كردن انبيا، نه از پيش خود و سليقه شخصى است، و نه برخاسته از محيط اجتماعى است. «ما يَنْطِقُ عَنِ الْهَوى» بلكه با فرمان خداست. «يَهْدُونَ بِأَمْرِنا». (تفسیر نور آقای قرائتی)
تلاش جهت کسب رزق و روزی حلال بسیار هم مورد تایید است. امام جعفرصادق(علیه‌السلام) می فرمایند: "الشّاخِصُ فی طَلَبِ الرِّزقِ الحَلالِ كَالمُجاهِدِ فی‌سبیلِ الله ؛ کسی که در پی درآمد و روزی حلال باشد همانند مجاهد در راه خدا است". (بحار، ج ١٠٣، ص ١٧)
شما وقتی کار می کنید و زحمت می کشید، بنابراین در کسب درآمد و روزی خود نقش دارید. و درآمد شما حاصل دسترنج شماست. و برای رزق و روزی بیشتر تلاش بیشتری انجام میدید. و چه بسا این زیادت هم نتیجه تدبیر خودتون باشه. ولی این تدبیر و افعالی که از جانب شما صورت میگیره تماما از آنِ خدا و تحت تدبیر و در ید قدرت اوست. یعنی هم شما و هم صاحب کارتون و هم همکارانتون همگی، هم خودتون و هم نیرو و توانتون از آنِ خداست. و هر تدبیری هم که برای درآمدزایی بیشتر انجام میدید براساس استعدادی هست که خداوند بهتون داده و در واقع تدبیر اصلی رو خدا انجام میده و شما استفاده اش رو می کنید.
بله اگر شما در کنار رازقیت خدا برای خودتون یا دیگرانی که باهاتون به نوعی همکاری دارند، حساب جداگانه ای باز کنید و نقش مستقلی در نظر بگیرید و تدبیر و کار و نیرو و توان و درآمدتون رو خارج از قدرت خدا و مستقل از اراده او بدانید؛ آنوقت دچار شرک شده اید.
ان شاء الله که رزق و روزی شما از هر حیث طیب و طاهر باشه. آمین
سلام مجدد
بله صبح صفحه ٢۱۶ توضیح المسائل امام (ره) رو هم نگاه کردم.(البته چاپ ۱٣٧۵)
مساله۱۶۴۳ در مورد زن مستحاضه است ۱۶۴۴ هم در مورد غسل مس میت هست.
من چون خودم بررسی کردم حس کردم بد نیست اینجا هم بگذارم، شما و دیگران هم استفاده کنید. بهرحال قصد دیگری نداشتم.
به خداوند کریم میسپارمتون.
یاعلی
سلام بر شما کاربر گرامی
رهبر وظایف و اختیارات خاص خودش رو داره. و عزل رییس جمهور در صورتی که منجر به تکرار فتنه 88 و شورش و تظاهرات خیابانی و اغتشاش و ... شود؛ راه حل مناسبی ارزیابی نمیشه. همان افرادی که طی دو دوره به رییس جمهور وقت رأی دادند و امروز معترضند همان ها بر کوی و برزن ریخته و شعار دیکتاتوری سر خواهند داد و به مسموم سازی خواهند پرداخت و از آب گل آلود ماهی میگیرند. و حال آنکه یکی از شرایط رهبر مدیر و مدبر بودن و آگاه بودن به شرایط زمانه است.
موفق باشید.
یاعلی
سلام روز بخیر
سپاسگزارم. از طرف ایشون هم تشکر میکنم. لطف کردید که تشویقشون کردید.
یاعلی
سلام بر شما کاربر محترم
غیر از دوازده امام معصوم علیهم السلام و حضرت محمد صلّی الله علیه و آله و حضرت ابراهیم علیه السلام، برخی دیگر از انبیاء (ع) مانند حضرت اسحاق و حضرت یعقوب علیهم السلام نیز امام بوده اند. در سورة انبیاء می‌خوانیم: « وَ وَهَبْنا لَهُ إِسْحاقَ وَ یعْقُوبَ نافِلَةً وَ کُلاًّ جَعَلْنا صالِحینَ* وَ جَعَلْناهُمْ أَئِمَّةً یهْدُونَ بِأَمْرِنا وَ أَوْحَینا إِلَیهِمْ فِعْلَ الْخَیراتِ وَ إِقامَ الصَّلاةِ وَ إیتاءَ الزَّکاةِ وَ کانُوا لَنا عابِدینَ ؛ و اسحاق، و علاوه بر او، یعقوب را به وى بخشیدیم؛ و همه آنان را مردانى صالح قرار دادیم! و آنان را امامانی قرار دادیم که به فرمان ما، هدایت مى کردند؛ و انجام کارهاى نیک و برپاداشتن نماز و اداى زکات را به آنها وحى کردیم؛ و تنها ما را عبادت مى کردند.» (سوره انبیاء آیة ۷۲-۷۳)
در این آیه عبارت "یهْدُونَ بِأَمْرِنا" بیانگر هدایت به امر است.
اینکه منظور از واژۀ "امر"، امر تشریعی (دستورات الهی در شرع) است یا امر تکوینی (نفوذ فرمان الهی در عالم آفرینش) و یا هر دوی آنها، اختلاف نظر است؛ لذا می‌‌توان سه تفسیر برای آیه در نظر گرفت:
برخی می گویند که هدایت به امر، هدایت تشریعی است.
برخی می گویند که هدایت به امر الهی به معنای امر تکوینی است.
و برخی می فرمایند که هدایت به امر الهی به معنای عام است؛ یعنی شامل امر تکوینی و امر تشریعی می‌شود.
در دیدگاه علاّمه طباطبائی هدایت به امر که خدا آن را از شئون امامت قرار داده، به معنای راهنمایی صرف نیست، چون خدای تعالی ابراهیم (ع) را وقتی امام قرار داد که سال‌ها دارای منصب نبوّت بود و معلوم است که هدایت به امر اختصاص به امام دارد و هدایت ظاهری به معنای راهنمایی نیست. هدایت به امر نشان دادن راه و مقصد نیست بلکه رسانیدن به مقصد است و این نوع هدایت از راه باطن صورت می پذیرد و یک کار ظاهری نیست. یعنی امام با استفاده از ولایت تکوینی با دسترسی به عالمِ باطن، در دلها و نفوس مردم تصرف می‌کند و به تناسب شایستگی آنها آنان را از مرحله ای به مرحله بالاتر می رساند و چون باطن و حقیقت اعمال و دل‌های مردم (که موضوع هدایت هستند) بر امام مکشوف است و راه سعادت و شقاوت تحت نظر اوست و هر کس به اندازه آمادگی و شایستگی خود باطناً از او بهره مند می شود (ولایت معنوی) پس معلوم است که امام در اخذ فیوضات ظاهری و باطنی رابطه میان مردم و پروردگارشان است (واسطه فیض) همچنان که پیامبر رابطه میان مردم و خداوند است در گرفتن فیوضات ظاهری یعنی احکام و معارف الهی که از طریق وحی نازل گشته و از طریق پیامبر به سایر مردم منتشر می شود. آنگاه عبارت (أَوْحَینا إِلَیهِمْ فِعْلَ الْخَیراتِ وَ إِقامَ الصَّلاةِ وَ إیتاءَ الزَّکاةِ) دلالت می کند که فعل خیرات تحقق یافته ، یعنی وحی متعلق به فعل از ایشان صادر شده و عمل خیرات که از ایشان صادر گردیده به واسطه وحی و دلالتی باطنی و الهی بوده که مقارن با آن صورت می گرفته واین وحی ، غیر از وحی مشرعی است که فعل را تشریع می کند و انجام آن را بر طبق آنچه تشریع شده مترتب می سازد. چون بلافاصله بعد از آن می فرماید (وَ کانُوا لَنا عابِدینَ) یعنی ائمه ، قبل از وحی هم خدا را عبادت می کرده اند و اعمالشان مطابق وحی تشریعی بوده است. پس این وحی آنها وحی تسدید و تأیید است نه وحی تشریع . ماحصل کلام اینکه ائمه ، مؤید به روح القدس ، روح طهارت و مؤید به قوتی ربانی هستند که آنها را به انجام خیرات و اقامه نماز و دادن زکات (انفاق مالی) دعوت می کند.( "ال" در "الخیرات" هم افاده عموم میکنه و شامل همه اخلاق فاضله و اعمال صالحه میشه که نماز و زکات تحت شمول خیرات قرار می گیرند. وانگهی امر به زکات و صلاه هم در دستور کار شرایع قبلی وجود داشته و البته تفاوتهایی در خصوصیات داشته ولی اصلش وجود داشته)
ایه "وَمَا يَنْطِقُ عَنِ الْهَوَى* إِنْ هُوَ إِلَّا وَحْيٌ يُوحَى* عَلَّمَهُ شَدِيدُ الْقُوى ؛ و از سر هوس سخن نمى گويد ، اين سخن بجز وحيى كه وحى مى شود نيست.(وحى را خداوندِ) قوى قدرت به او آموخت". (نجم، ٣-۴-۵)
این دو آیه می فرماید که هدايت كردن انبيا، نه از پيش خود و سليقه شخصى است، و نه برخاسته از محيط اجتماعى است. «ما يَنْطِقُ عَنِ الْهَوى» بلكه با فرمان خداست. «يَهْدُونَ بِأَمْرِنا». (تفسیر نور آقای قرائتی)
موفق باشید.
یاعلی
سلام بر شما کاربر گرامی
تلاش جهت کسب رزق و روزی حلال بسیار هم مورد تایید است. امام جعفرصادق(علیه‌السلام) می فرمایند: "الشّاخِصُ فی طَلَبِ الرِّزقِ الحَلالِ كَالمُجاهِدِ فی‌سبیلِ الله ؛ کسی که در پی درآمد و روزی حلال باشد همانند مجاهد در راه خدا است". (بحار، ج ١٠٣، ص ١٧)
شما وقتی کار می کنید و زحمت می کشید، بنابراین در کسب درآمد و روزی خود نقش دارید. و درآمد شما حاصل دسترنج شماست. و برای رزق و روزی بیشتر تلاش بیشتری انجام میدید. و چه بسا این زیادت هم نتیجه تدبیر خودتون باشه. ولی این تدبیر و افعالی که از جانب شما صورت میگیره تماما از آنِ خدا و تحت تدبیر و در ید قدرت اوست. یعنی هم شما و هم صاحب کارتون و هم همکارانتون همگی، هم خودتون و هم نیرو و توانتون از آنِ خداست. و هر تدبیری هم که برای درآمدزایی بیشتر انجام میدید براساس استعدادی هست که خداوند بهتون داده و در واقع تدبیر اصلی رو خدا انجام میده و شما استفاده اش رو می کنید.
بله اگر شما در کنار رازقیت خدا برای خودتون یا دیگرانی که باهاتون به نوعی همکاری دارند، حساب جداگانه ای باز کنید و نقش مستقلی در نظر بگیرید و تدبیر و کار و نیرو و توان و درآمدتون رو خارج از قدرت خدا و مستقل از اراده او بدانید؛ آنوقت دچار شرک شده اید.
ان شاء الله که رزق و روزی شما از هر حیث طیب و طاهر باشه. آمین
یاعلی
صفحه‌ها