با سلام و عرض ادب و احترام خدمت دوست گرامی!
بعد از شهادت امام زمان علیه السلام، اولین کسی که به دنیا رجعت می کند امام حسین علیه السلام است و سپس ائمه علیهم السلام که به دنیا باز می گردند البته بازگشت آنها به ترتیب نیست.
دو گروه کلی بازگشت می کنند. یک. کسانی که محض ایمان هستند. دو. کسانی که محض کفر هستند. ولی در روایات اسامی افرادی نام برده شده است. از جمله امامان، بعضی از پیامبران، یاران امام حسین، اصحاب کهف و...
فلسفه رجعت:
1.پاداش صالحان و مجازات مجرمان.
2.چشیدن شیرینی عدالت و تشفی و دلخنکی مومنان به خاطر عذاب ستمگران در دنیا و این عذاب غیر از عذاب آخرت آنهاست.
3.تقویت امید و آمادگی منتظران.
4. لذت بردن مومنان از همراهی در رکاب امام معصوم علیه السلام. رجعت این امید را به مردم می‌دهد که حتی اگر مردند، در دولت امام مهدی زنده شوند و زمان ظهور را درک کنند.
5ایجاد فرصت عمل برای شماری از نیکان، به خاطر رفع مانع کفر.
6.شکوفایی استعدادهای درونی. با رفع موانع کفر و ستم.
برای مطالعه بیشتر به لینک های زیر مراجعه کنید.
https://btid.org/fa/news/106668
https://btid.org/fa/news/106877
https://btid.org/fa/news/178426
با سلام خدمت شما کاربر گرامی و با عرض تسلیت به مناسبت ایام سوگواری امام حسین (علیه‌السلام)
چنین چیزی ریشه دینی و روایی ندارد و خرافه است. اما از معصومین(علیه‌السلام) دعاها و اعمالی برای بچه‌دار شدن رسیده است.
نقل شده که امام صادق (علیه‌السّلام) دعای زیر را برای بچه‌دار شدن توصیه فرمودند:
«اللهم لا تَذَرنی فَرداً و انت خیرُ الوارثین وحیداً و حشاً فَیقصُرُ شُکری عن تفکّری بل هب لی عاقبة صدقٍ ذکوراً و اناثاً آنَسُ بهم من الوحدة و اسکُنُ الیهم من الوحدة و اشکُرُکَ عند تمام النعمة یا وهّابُ یا عظیم یا مُعظِم ثمّ اعطِنی فی کلّ عافیةٍ شکراً حتی تُبلِغُنی منها رضوانک فی صِدقِ الحدیث و اداءِ الاَمانة و الوَفاء بعهد.»[۱]
در حدیث دیگر از ایشان نقل شده که فرمودند: در سجده این دو آیه را بخوانید: «ربّ هَب لی من لدنک ذُرِیةً طیبةً اِنّک سمیعُ الدعاء، ربّ لا تَذَرنی فرداً و انت خیرُ الوارثین.»[۲]
در روایت دیگری نقل شده که فرمودند بعد از نماز جمعه دو رکعت نماز بگذارد و رکوع و سجود را طولانی کند. سپس بگوید:
«اللهم انِّی اَسئَلُک بما سالک زکریا رَبِّ لا تَذَرنی فرداً و انت خیر الوارثین. اللهم هَب لی من لدنک ذُرِیةً طیبةً اِنّک سمیعُ الدعاء. اللهم باسمِک استَحللتُها و فی امانتک اخَذتُها فاِن قَضَیتَ فی رَحِمِها ولداً فاجعَلهُ غلاماً مبارکاً زکیاً و لا تَجعَل للشیطان فیه شَرَکاً ولا نصیباً.»[۳]
پی‌نوشت
[۱] کافی چاپ اسلامیه،ج۶، ص۷.
[۲] کافی چاپ اسلامیه، ج۶، ص۸.
[۳] کافی چاپ دارالحدیث، ج۱۱،ص۳۴۲
با سلام خدمت شما دوست عزیز با عرض تسلیت به مناسبت ایام سوگواری امام حسین (علیه‌السلام)
شهادت به معنای کشته شدن در راه خداوند است. از این‌رو کسی که در راه خدا به قتل می‌رسد شهید نامیده می‌شود. در فقه، شهید به مسلمانی اختصاص دارد که در مَعرکه جنگ توسط کافران یا به سبب جنگ با آنها کشته می‌شود.[۱] این معنای خاص شهید است که در فقه کاربرد دارد و برای این افراد احکام خاصی در نظر گرفته شده است مانند اینکه اگر در وسط میدان جنگ به شهادت برسند دیگر نیازی به غسل و کفن ندارند. اما شهید یک معنای عام هم دارد و آن این است که انسان در مسیر انجام وظیفه الهی کشته شود یا بمیرد از این رو در روایات طالب علمی که در حال طلب علم از دنیا برود، کسی که در بسترش بمیرد در حالی که معرفت حق خدا، پیامبر و اهل بیت او را داشته باشد، کسی که برای دفاع از مالش در برابر مهاجمان کشته شود و ... شهید دانسته شده‌اند.[۲]
با توجه به این مطلب مصادیقی که شما نام برده‌اید به معنای خاص و فقهی کلمه شهید محسوب نمی‌شوند. اما به معنای عام کلمه ممکن است شهید به شمار آیند و این بستگی به نیت افراد از کاری که انجام می‌دهند دارد. اگر آتش‌نشانی به خاطر رضایت خداوند و برای نجات جان یک انسان خودش را به خطر انداخته و در این راه کشته شده است ثواب و اجر شهید را خواهد داشت.
پی‌نوشت
[۱] معجم المصطلاحات و الالفاظ الفقیه،ج۲، ص۳۴۶.
[۲] تفسیر نمونه، ج۲۱، ص۴۰۷.
با سلام و عرض ادب و احترام خدمت دوست گرامی!
جایگاه محبت در قلب انسان است.[1] و طبق قانون و سنت الهی این محبت باعث تبعیت و پیروی از محبوب می شود.[2] حال اگر محبت کسی در قلب انسان وارد شود و از او تبعیت کند هم در دنیا همراه اوست و فکر، ذهن بلکه قلب او را تسخیر کرده است و گاهی به پیروی از او نیز می پردازد و در قیامت نیز همان چیز قلب او را گرفته است و این معنای محشور شدن است. بله اگر این محبت زیاد باشد و پیروی نیز زیاد باشد الی الابد همراه او خواهد بود. اگر محبت اهل بیت علیهم السلام باشد که خوشا به حالش ولی اگر محبت دشمنان و... باشد به طور دائم در عذاب الهی خواهد بود زیرا آن شخص نیز در عذاب الهی است.
نکته1. این همراهی و محشور بودن بستگی به نوع محبت و پیروی دارد هر چه قوی تر باشد مراحل بیشتری را همراه انسان است.
نکته2. این روایت در صدد بیان دوری از دوست داشتن غیر اهل بیت و خداست.
پی نوشت
[1]. سوره حجرات، آیه7.
[2]. سوره آل عمران، آیه31.
سلام خدمت شما کاربر گرامی و عرض تسلیت به مناسب ایام سوگواری حضرت سید‌الشهداء (علیه‌السلام)
بدون شک آنچه که خداوند از ما خواسته است ترک محرمات و انجام واجبات است و بیش از این بر ما تکلیفی نیست. با انجام همین مقدار قطعا انسان وارد بهشت می‌شود و نیازی به انجام مستحبات و ترک مکروهات نمی‌باشد. اما باید توجه کنیم که انجام همین مقدار هم نیازمند به همت بالایی است و از عهده‌ی هر کسی برنمی‌آید لذا همواره باید از خداوند طلب آمرزش و استغفار کنیم و به درگاه او انابه و توبه داشته باشیم تا زمینه ورود ما بهشت فراهم شود. همچنین باید توجه کنیم که انجام واجبات و ترک محرمات حق الله است انسان باید به حق‌الناس هم توجه کند. حق الناس گردنه سختی است که عبور از آن بسیار مشکل است به همین خاطر همواره باید حواسمان به انسان‌های دیگر باشد که خدایی نکرده حقی از آنها بر گردن ما نماند.
اما برای رسیدن به جایگاه بلند در بهشت و همنشینی با پیامبران باید بیشتر از این‌ها تلاش کرد. انجام مستحبات و ترک مکروهات زمینه مناسبی را برای رسیدن به این جایگاه فراهم می‌کند. عوامل زیادی به این همنشینی کمک می‌کند از جمله کمک به برادران دینی و ایمانی[۱] و مقابل با ظالم و یاری ستمدیده[۲] از جمله این کارها می‌شود.
برای اطلاعات بیشتر می‌توانید آدرس‌های زیر را دنبال کنید:
https://btid.org/fa/news/125183.
https://btid.org/fa/video/137490.
پی‌نوشت
[۱] مواعظ امامان (علیه‌السلام) موسی خسروی، ص۲۴۱.
[۲] الحیاة، ترجمه احمد آرام، ج 6، ص 492.
سلام خدمت شما کاربر محترم و با عرض تسلیت به مناسبت ایام شهادت امام حسین (علیه‌السلام)
اکثر یاران باوفای امام حسین (علیه‌السلام) در زمان امام حسن (علیه‌السلام) هم حضور داشتند و حامی ایشان بودند. بدون شک حضرت عباس (علیه‌السلام) و حضرت علی‌اکبر(علیه‌السلام) قبل از امام حسین(علیه‌السلام) تحت رهبری و امامت امام حسن (علیه‌السلام) بوده‌اند. اما این تعداد همانطور که در قیام کربلا مشخص شد بسیار اندک بود و امام حسن (علیه‌السلام) با این تعداد اندک از یاران قطعا توانایی شکست دشمن حیله‌گر و مجهزی مثل معاویه و سپاه شام را نداشت. امام حسن (علیه‌السلام) به یک سپاه قوی برای شکست دادن امویان نیاز داشت ولی این امر با تعداد اندک یاران باوفا قابل تحقق نبود لذا حضرت به ناچار صلح با معاویه را پذیرفت. اما دوران امام حسین(علیه‌السلام) به خاطر حکومت یزید متفاوت بود، هیچ گونه صلحی با یزید به مصلحت اسلام و دین خداو نبود؛ از همین رو امام حسین (علیه‌السلام) به هیچ وجه حاضر به پذیرش حکومت یزید نشد. برای مطالعه بیشتر پیرامون دلایل صلح امام حسن (علیه‌السلام) و قیام سید الشهداء (علیه‌السلام) می‌توانید به آدرس‌های زیر مراجعه کنید:
https://btid.org/fa/news/162208
https://btid.org/fa/news/138575
https://btid.org/fa/news/165277
https://btid.org/fa/book/38859
با سلام خدمت شما کاربر گرامی و عرض تسلیت به مناسبت ایام سوگواری سیدالشهدا (علیه‌السلام)
منابع زیر در این زمینه می‌تواند مفید باشد:
حکمت عبادات نوشته آیت الله جوادی آملی.
آزادی معنوی نوشته استاد شهید مرتضی مطهری.
فرهنگ دعا و نیایش در قرآن و روایت تالیف سعدالله حسنی.
نقش دعا در زندگی انسان‌ها نوشته حمید فتاحی.
نقش دعا در زندگی نوشته اعظم بحرانی.
تحلیل بر آثار دعا در زندگی فردی و اجتماعی نوشته نبیل شعبان.
نقش دعا در کاهش اضطراب از دیدگاه اسلام نوشته طاهره علی عسگری.
نیایش اثر الکسیس کارل.
مقاله نقش دعا در ایجاد آرامش از منظر آیات و روایات نوشته زهرا هراتی.
مقاله اهمیت و آثار دعا در تربیت دینی کودکان و نوجوانان نوشته حسین احسانی فر.
مقاله اهمیت و آثار دعا و نیایش و چگونگی بهره‌گیری از آن در تربیت دینی کودکان و نوجوانان نوشته حسین احمدی.
مقاله آثار تربیتی و روانشناختی دعا نوشته محمد سبحانی‌نیا.
موفق باشید
با سلام خدمت شما کاربر گرامی و عرض تسلیت به مناسبت ایام شهادت امام حسین (علیه‌السلام)
ابتدا باید توجه کنیم گاهی عدم اهتمام شخص به نماز ناشی از بی‌اعتقادی به دستورات خداوند است. داشتن یک شبهه نسبت به مسائل اعتقادی باعث می‌شود که فرد از لحاظ فکری دچار اشکال شود؛ در این صورت توصیه به انجام دستورات الهی فایده ندارد. در ابتدا باید مشکل اعتقادی شخص حل شود تا او با استدلال و فکر دین خدا و دستورات او را بپذیرد. بعد از آن که شخص از لحاظ اعتقادی توجیه شد، انجام دستورات الهی آسانتر می‌شود.
اما اگر شخص از لحاظ اعتقادی دچار مشکل نمی‌باشد، باید فلسفه نماز را به او یادآوری کنید از اهمیت ارتباط با خداوند بگویید. یادآور شوید که نماز از ضروریات دین است و اگر کسی آن را انکار کند کافر است. طبق آیات قرآن کسانی که نماز نمی‌خوانند جایگاه‌شان در طبقات زیرین جهنم است: ما سَلَكَكُمْ في سَقَرَ. قالُوا لَمْ نَكُ مِنَ الْمُصَلِّين؛[۱] چه چيز شما را به سقر[طبقات زیرین جهنم] وارد ساخت؟مىگويند: «ما از نمازگزاران نبوديم.» روایات زیادی در باب نماز داریم.
پیامبر گرامی اسلام می‌فرمایند: « اول ما افترض الله علی امتی الصلوات الخمس، و اول ما یرفع من اعمالهم الصلوات الخمس، و اول ما یسألون عنه الصلوات الخمس؛[۲] نخستین چیزی که خداوند بر امت من واجب کرد نمازهای پنجگانه است، و نخستین عملی که از آنان بالا برده می شود، و از آنان سؤال می شود همان نماز است.»
برای پیدا کردن مطالب بیشتر می‌توانید به کتاب‌های «یکصد و چهارده نکته درباره نماز» نوشته استاد قرائتی و «نماز از دیدگاه قرآن و حدیث» نوشته سید حسین موسوی‌راد مراجعه کنید.
همچنین می‌توانید برای او توضیح دهید که نماز وقت زیادی از شما نمی‌گیرد. در شبانه‌روز ۱۷ دقیقه وقت برای خداوند وقت زیادی نیست. در دنیا نماز سختی زیادی ایجاد نمی‌کند اما ترک آن مصائب غیر قابل جبرانی در آخرت دارد. روزی ۱۷ دقیقه وقت گذاشتن بهتر از یک حسرت دائمی در آخرت است.
هیچ‌گاه از ادبیات تند استفاده نکنید همواره با نرمی و ملایمت سخن بگویید و سعی کنید علت و چرایی نماز نخواندن او را بفهمید و بعد از همان راه وارد شوید و با یادآوری آثار فراوان نماز و اهمیت آن او را به اقامه نماز دعوت کنید.
لینک‌های زیر نیز می‌تواند در این زمینه کمک‌کننده باشد:
https://btid.org/fa/news/14894
https://btid.org/fa/news/12263
پی‌نوشت
[۱] سوره مدثر، آیات ۴۲و۴۳.
[۲] کنز العمال، ج 7، ح 18859.
با سلام خدمت شما کاربر گرامی و تسلیت برای ایام سوگواری امام حسین (علیه‌السلام)
ابتدا باید توجه کنیم وظیفه‌ای ائمه شفا دادن بیماران و برطرف کردن مشکلات دنیوی مردم نیست. خود ائمه (علیهم السلام) نیز هنگام بیماری به پزشک مراجعه می‌کردند. از امام صادق (علیه‌السلام) روایت شده است : «ابی الله ان یجری الاشیاء الا باسباب؛[۱] خدا پرهیز دارد که امورات را در غیر از کانال اسباب‌شان، جاری سازد.» بنای خداوند در امور عالم این است که هر کاری از کانال و مجرای خودش انجام شود. باید بدانیم هر دارو و درمانی که برای برطرف شدن بیماری به کار می‌آید تنها وسیله است و شفاء از سوی خداوند است. منتها خداوند برای انجام کارهای خودش اسبابی قرار داده است که انسان‌ها باید از طریق آنها مشکلات خود را حل کنند.
وظیفه ائمه هدایت و رهبری انسان‌ها برای داشتن یک زندگی سعادتمدانه در دنیا و آخرت است. اما همواره معصومین پیروان خود را به کار و تلاش برای حل مشکلات دنیوی خود دعوت کرده‌اند؛ امام علی (علیه‌السلام) می‌فرمایند: «مِنْ سَبَبِ الْحِرْمَانِ التَّوَانِی؛ یکی از عوامل محرومیت سستی (در کار) است.» بنابراین هیچ گاه اسلام دستور نداده است به دنبال تلاش برای مبارزه با مشکلات و رفع بیماری‌ها نباشیم و تنها دست به دعا برداریم. این مسئله مخالف قطعی با اسلام و دستورات ائمه دین دارد.
اما جدای از راه‌های عادی که خداوند برای درمان بیماری‌ها قرار داده است گاهی به خاطر مصلحتی که خداوند در نظر دارد راه‌های دیگری نیز برای برطرف شدن بیماری مانند توسل به اهل بیت اتفاق می‌افتاد اما باید توجه کنیم این همیشگی نیست و تحت شرایطی و به خاطر مصلحت رخ می‌دهد.
همچنین باید توجه کنیم خواندن ادعیه و توسل به اهل بیت همیشه ثمره بخش خواهد بود. چون همانطور که گفتیم شفاء دست خداوند است و اگر او نخواهد از پزشک و دارو و هیچ چیز دیگری کاری برنمی‌آید. علاوه بر اینکه دعا زمینه ارتباط بیشتر با خداوند را فراهم می‌کند و دارای آثار بسیار است.
برای اطلاعات بیشتر درباره اهمیت و جایگاه دعا می‌توانید به مقالات زیر مراجعه کنید:
https://btid.org/fa/news/152290
https://btid.org/fa/news/151459
https://btid.org/fa/news/147367.
https://btid.org/fa/news/176092
https://btid.org/fa/news/124720.
پی‌نوشت
[۱] کافی، ج۱، ص۱۸۳
با سلام و عرض ادب و احترام خدمت دوست گرامی!
همانگونه که در جواب داده شده مطرح شد
1. آیات قرآن کریم جاودان است، یعنی مخصوص زمان خاصی نیست.
2. شب قدر نیز هر سال تکرار می شود، زیرا قرار است که در این شب مقدرات بندگان در یک سال مشخص شود.
3. ملائکه و روح نیز در هر شب قدر به زمین می آیند، و طبق آیات قرآن ملائکه و روح قرآن را بر قلب پیامبر نازل کرده اند.[1] زیرا ظرف و مظروف باید تناسب داشته باشد و تنها ظرفی که ظرفیت گنجایش نزول ملائکه را دارد قلب پیامبر است.
4. در زمان غیبت نیز باید کسی باشد که همان ظرفیت پیامبر را دارا باشد تا ملائکه و روح بر او نازل شوند و آن امام زمان علیه السلام است.
پی نوشت
[1]. سوره بقره، آیه97.
صفحه‌ها