سلام. ممنون از سوال شما.
قبور امامان شیعه در قبرستان بقیع دارای گنبد و بارگاه بود ولی با هجوم وحشیانه وهابیت تخریب شد. برای مطالعه بیشتر اینجا کلیک کنید.
بر اساس روایات معتبر، پس ظهور امام زمان و حکومت ایشان, امام حسین علیه السلام اولین امامی است که رجعت کرده و حکومت را اداره میکنند. پس از ایشان سایر ائمه دوباره به دنیا بازگشته و حکومت میکنند.
مقام و منزلت امامان چنان بالاست که باید همیشه مورد احترام باشند چه در حال حیات چه پس مرگ. بنابراین قبور آنها نیز باید مورد احترام باشد نه اینکه مورد اهانت و تخریب قرار گیرد.
ساخت گنبد و بارگاه برای قبور ائمه کمترین کاری است که میتوانیم برای احترام به این قبور انجام دهیم هر چند بدانیم ائمه در آینده به دنیا بازمیگردند و البته این احتمال وجود دارد که حتی قبل از ظهور امام زمان، شیعیان بتوانند این گنبد و بارگاه را بازسازی کنند.
سلام. ممنون از سوال شما
در قرآن وقتی جریان حضرت موسی و ساحران بیان میشود، خداوند می‌فرماید سحر آنها واقعی نبود بلکه کاری کردند که چشمان مردم، طناب را به صورت مار ببیند[1] و خدا نیز سحر آنها را با عصای موسی باطل کرد.
خداوند در سوره فلق می‌فرماید انسان باید از شر و بدی به خدا پناه ببرد حتی از کسانی که در ایجاد طلسم‌ها و جادوها فعالیت میکنند.[2]
اگر کسی مطمئن شده که حوادثی برای او و خانواده اش ایجاد شده بر اثر طلسم و جادو است، قطعا تنها راه مقابله با آن، توکل به خدا و توسل به اهل بیت است زیرا تمام اسباب و وسائل در این عالم به دست خداست. تا خدا نخواهد هیچ برگی از روی درخت زمین نمی افتد. پرداخت صدقه، قربانی کردن و استفاده از حرزهای معتبر از سوی اهل بیت (علیهم السلام) نیز می‌تواند به رفع این مشکل بیشتر کمک کند.
پی نوشت
[1]. اعراف/116.
[2]. فلق/4.
سلام. ممنون از پیگیری شما.
باید به صورت اساسی و مبنایی این مطلب برای شما و سوال کننده مشخص باشد که به چه قانون و دینی التزام داریم و پایبند هستیم!؟
اگر باور داریم که دین حقیقی و واقعی, اسلام است و اسلام را خداوند توسط خاتم الانبیاء برای هدایت مردم فروفرستاد و تمام خوبی ها در عمل به دستورات اسلام است، قطعا این دین دستور گزاف و بیهوده نمیدهد. البته این کاملا طبیعی است که همه دستورات اسلام مطابق میل انسان نباشد و برای او سوال ایجاد شود اما سوال پرسیدن اشکال ندارد مگر اینکه به مخالفت با دستورات منجر شود. گاهی سوال پرسیده میشود اما سوال کننده نسبت به هر جوابی، مقاومت میکند و بهانه گیری میکند که این جواب، قانع کننده نبود.
در مورد لعن نیز این مطلب هیچ پیچیدگی ندارد و کافی است انسان کمی تفکر کند. اسلام به عنوان آخرین دین حق می باشد که باید تا قیامت باقی بماند. این دین دارای دشمنان بیرونی و درونی است. کسانی که شمشیر میکشند و با اسلام میجنگند و کسانی که در لباس مسلمان تلاش میکنند که دین را تخریب کنند. از آنجا که این دو گروه در حال جنگ با اسلام هستند یعنی با خدا اعلام مبارزه کردند. مسلمانان وظیفه دارند با این دو گروه مبارزه کنند و دین حق را یاری کنند. گاهی دسترسی مستقیم به دشمن ممکن نیست اما کمترین کاری که میتوان برای مبارزه با دشمن کرد این است که بغض و کینه و نفرت نسبت به آنها را در دلمان بیشتر کنیم. لعن و نفرین یکی از راه های زنده نگه داشتن این نفرت و کینه نسبت به دشمنان است.
بسیاری از آیات قرآن در مورد لعن به کافران و مشرکان و منافقان سخن گفته که همگی هدف مشترک دارند یعنی مبارزه با دین اسلام.
البته یک نکته مهم وجود دارد:
لعن دشمنان دین, از نظر فقهی واجب نیست. چنین نیست اگر یک مسلمان, دشمن دین را لعن نکرد, گناه کرده باشد اما این دلیل نمیشود که این باور اسلامی را انکار کند و بگوید در دین اسلام, لعن دشمن دین وجود ندارد و چنین چیزی نیست.
سلام. ممنون از سوال شما.
از دست دادن عزیزان مصیبت بزرگی است که انسان مومن می تواند ایمانش را در این رابطه آزمایش کند. خداوند در قرآن فرموده مومنان کسانی هستند که در مصیبت ها صبر پیشه میکنند و باور دارند که همه به خدا بازمیگردند.[1]
عقیده به رجعت از ضروریات مذهب شیعه است که پیش از قیامت و پس از ظهور امام زمان (علیه السلام) رخ میدهد و مخصوص دو گروه از افراد است. افراد صالح و متقی و افراد گنهکار و ظالم. رجعت کنندگان به این دنیا بازمیگردند تا عدالت در مورد آنها رعایت شود.[2]
این نذر شما برای برادرتان می تواند به آرامش روح ایشان و حتی خود شما بسیار کمک کند و هیچ بعید نیست که ایشان با توجه به خوبی هایی که داشته, از افراد صالحی باشند که رجعت میکنند.
پی نوشت
[1] بقره/155-156.
[2] راهنماى حقيقت، ص: 90.
سلام. ممنون از سوال شما.
از امام محمّد باقر (عليه السّلام) روايت شده كه فرمود:
حضرت فاطمه (سلام الله علیها) بعد از پيامبر اعظم (صلّى اللَّه عليه و آله) مدّت شصت روز زنده بود، هنگامى كه بيمارى آن بانو شديد شد، در دعاى خود گفت:
يا حىّ! يا قيّوم، به رحمت تو چنگ مى زنم پس به فريادم برس! خداوندا، مرا از آتش جهنم رهايى بخش و در بهشت داخل فرما و به پدرم محمّد (صلّى اللَّه عليه و آله) ملحق نما! [1]
همچنین در نقل دیگر آمده که حضرت زهرا (علیها سلام) در آخرین لحظات عمر مبارکشان چنین دعا کردند:
خداوندا! به حرمت پدرم مصطفى و به شوقى كه به ديدار من دارد و به درد دل على مرتضى كه در فراق من مى نالد و گریه می کند و به سوز دل حسن و حسين كه در مصيبت من خواهند داشت و به فزع و ناله دخترم, بر گناهكاران أمّت پدرم رحمت كن و شیعیان گناهکاران را بیامرز! [2]
بنابراین پاسخ این است که اگر دعا برای مرگ زودتر به دلیل بیماری و رنجی است که بر انسان عارض شده, هیچ اشکالی ندارد.
پی نوشت
[1] بحار الأنوار، ج43،ص:217.
[2] الموسوعة الكبرى عن فاطمة الزهراء، ج15،ص:117
سلام. ممنون از سوال شما.
منظور از آب روان, جوشيده از زمين مانند آب چشمه و قنات را میگویند بنابراین اگر آب جوب از این آب است, میشود دعا را در آن انداخت ولی اگر آب جوب از آب فاضلاب یا آب خارج شده از منازل باشد, جایز نیست.
سلام. ممنون از سوال شما.
بر اساس گفته مفسرین، مراد از عهد، آن پيمانى است كه خداى عز و جل از بندگان خود گرفته است. یعنی چنین نیست که رحمت خاص خداوند بدون هیچ قید و شرطی نصیب هر کسی شود بلکه پیش شرط مهم آن، رعایت عهدی است که انسان با خداوند دارد و آن داشتن تقوای الهی می‌باشد. طبیعی است کسی که عهد خدا را می‌شکند و به خاطر لذت های زودگذر از ظواهر دنيا تقوا را ترك میکند و شهوت دنیایی را بر لذتهای جاودان آخرتی ترجيح میدهد، قطعا مورد رحمت خاص نیست و خدا به او نگاه ویژه ندارد.[1]
اما یک نکته مهم اینجا وجود دارد و آن اینکه ولایت امیرالمومنین علی بن ابی طالب، شرط بهشتی شدن انسان‌ها می‌باشد چون پذیرش ولایت ایشان یعنی پذیرش ولایت خداوند. این خداوند است که در قرآن و در کلام خاتم الانبیاء ایشان را به عنوان رهبر و سرپرست مردم قرار داد و کامل شدن دین را به پذیرش ولایت ایشان وابسته کرد. پس کسانی که شیعه هستند و ولایت امیرالمومنین را قبول کردند، اولین و مهمترین قدم در وفای به عهد الهی را برداشتند و باید سعی کنند این نعمت گرانبها را از دست ندهند. اما در این میان، شیطان درون و بیرون دست بردار نیست و هر چه بیشتر سعی میکند انسان ولایت مدار را از مسیر خارج کند. هدف اصلی او این است که ولایت را از انسان بگیرد چون انسان بی ولایت جهنمی است اما گاهی با وسوسه، انسان را به گناهان کبیره و صغیره دعوت میکند. اگر انسان بتواند و تلاش کند که با حفظ ولایت و دوری از گناهان، زندگی خود را به پایان برساند، قطعا به عهد الهی وفا کرده و جزء زیانکاران نخواهد بود.
پی نوشت
[1]. الميزان في تفسير القرآن، ج3، ص: 264-263.
سلام. ممنون از سوال شما.
چند نکته در این رابطه عرض میکنم:
الف- شیوه های عزاداری در طول سالها دستخوش تغییرات شده است. هر منطقه و هر آئین و فرهنگ، یک شیوه خاص برای عزاداری دارند. اما آنچه که مسلم است این است که گریه کردن یک شیوه مشترک عزاداری در میان تمام اقوام و ملل است. تا به حال شنیده نشده که در یک منطقه برای از دست دادن یکی از عزیزانشان، جشن و پایکوبی برگزار کنند. همین شیوه اشک و گریه نیز در اسلام مورد تایید قرار گرفته است. شیوه عزاداری به صورت گریه و ماتم برای اهل بیت (علیهم السلام) مخصوصا امام حسین (علیه السلام) در احادیث بسیار تاکید شده و برای آن ثوابهای متعدد ذکر شده است که مهمترین آن، پاک شدن تمام گناهان انسان است.
ب- گاهی شرایط زمانی اقتضاء میکند که عزاداری به شکل رسمی و آشکار برگزار نشود. مثل وقتی که انسان در مقابل دشمن خونخوار قرار گرفته و او نمیخواهد که هیچ عزاداری محقق شود و گرنه جان انسان در خطر می‌افتد. به این حالت، تقیه گفته میشود. عزاداری برای حضرت زهرا (سلام الله علیها) دقیقا به همین حالت بوده است. امیرالمومنین و امام حسن و امام حسین و سایر ائمه (علیهم السلام) در عزای دختر پیامبر بسیار ناراحت بودند اما به دلیل خفقان سیاسی و جو سنگینی که بر علیه اهل بیت بود، نمیتوانستند آزادانه غم خود را آشکار بیان کنند و عزاداری کنند.
ج- با این وجود نقلهایی وجود دارد که امیرالمومنین و دیگر ائمه در غم از دست دادن حضرت زهرا بسیار اندوهناک بوده‌اند و اگر فرصتی پیدا می‌شد این غم را آشکارا بیان می‌کردند:
امیرالمومنین (علیه السلام) پس از شهادت حضرت زهرا (علیها سلام) کاملا تنها شدند و خانه نشینی را اختیار کردند. غم و اندوه ایشان چنان زیاد بود که کسی نبود تا سنگ صبور امیرالمومنین باشد و ایشان به ناچار سر در چاه کرده و در آنجا درد و دل می‌کردند. همچنین این جمله را همیشه می‌گفتند: صبر میکنم در حالی که در چشمانم خار است و در گلوی استخوان. پس از دفن همسرشان این شعر را سرودند و خطاب به حضرت زهرا فرمودند: جان من با ناله‌هاى خود حبس شده. اى كاش جان من با ناله‌هايم خارج می‌شد. بعد از تو خيرى در زندگانى نخواهد بود، جز اين نيست كه از خوف طولانى شدن زندگيم می‌گريم.[1]
از سایر امامان نیز نقلهایی وارد شده که نشان از سختی این مصیبت دارد و همواره به فکر انتقام گرفتن از دشمنان حضرت زهرا (علیها سلام) بودند.[2]
د- در پایان این نکته بسیار مهم است که ما اگر حتی نتوانیم از لابلای متون تاریخی، متنی پیدا کنیم که ائمه برای مادرشان عزاداری می‌کردند، همچنان خود را پایبند به عزاداری در ایام فاطمیه می‌دانیم، زیرا قطعا ایشان با حالت رضایت از این دنیا رحلت نکردند و مهمترین شاهد بر مظلومیت ایشان، پنهان بودن قبر ایشان است. این نشان از اهمیت پیام حضرت زهرا برای نسل‌های بعدی است که با برپایی عزاداری برای ایشان، مردم هر چه بیشتر با حقوق اهل بیت آشنا می‌شوند.
پی نوشت:
[1]. الموسوعة الكبرى عن فاطمة الزهراء، ج1، ص:181.
[2]. فاطمة الزهراء بهجة قلب المصطفى(ص)، ص:780.
سلام. ممنون از سوال شما.
سوالی که مطرح شد واقعاً یک سوال اساسی و مهم است و آن اینکه اعتقاد داریم تنها فرقه ای که از امت اسلام نجات پیدا میکند، شیعیان و پیروان مکتب اهل البیت (علیهم السلام) هستند، پس تکلیف سایر افراد از سایر فرق چیست؟
البته منظور این سوال قطعا کسانی نیست که از روی عناد و لجبازی با اینکه به حقانیت مذهب شیعه پی برده‌اند اما باز هم بر حرف باطل خود ایستادگی کردند. کسانی که از رهبران و سردمداران سایر فرق هستند و اجازه تفکر و تحقیق در مذهب اهل البیت را به پیروان خود نمی‌دهند و با دروغ و ریاکاری چهره‌ای بی خطا برای خود ساخته‌اند، با حکم صریح آیات قرآن و سنت قطعیه پیامبر اسلام، این افراد در آتش دوزخ معذب هستند و باید خود را برای آتش جهنم آماده کنند:
«إِنَّ الَّذينَ يَكْتُمُونَ ما أَنْزَلْنا مِنَ الْبَيِّناتِ وَ الْهُدى مِنْ بَعْدِ ما بَيَّنَّاهُ لِلنَّاسِ فِي الْكِتابِ أُولئِكَ يَلْعَنُهُمُ اللَّهُ وَ يَلْعَنُهُمُ اللاَّعِنُون،[1] كسانيكه می‌پوشانند نشانه هاى روشن و هدايتى را كه ما فرستاديم پس از آنکه چيزى را در كتاب براى مردم بيان كرديم، خداوند و جميع لعنت كنندگان ايشان را لعنت و نفرين مي‌كنند.»
«إِنَّ الَّذينَ يَكْتُمُونَ ما أَنْزَلَ اللَّهُ مِنَ الْكِتابِ وَ يَشْتَرُونَ بِهِ ثَمَناً قَليلاً أُولئِكَ ما يَأْكُلُونَ في بُطُونِهِمْ إِلاَّ النَّارَ وَ لا يُكَلِّمُهُمُ اللَّهُ يَوْمَ الْقِيامَةِ وَ لا يُزَكِّيهِمْ وَ لَهُمْ عَذابٌ أَليم،[2] كسانى كه كتاب خدا را پنهان می‌دارند، و در برابر متاع ناچيز دنيا بر سر آن معامله می‌كنند، در شكمهاى خود چيزى جز آتش نخواهند يافت، و خدا در روز بازپسين با آنان سخن نخواهد گفت؛ و براى ايشان عذابى دردناک آماده است.»
پس منظور این سوال در مورد افرادی است که از علم و آگاهی بالایی برخوردار نیستند که البته اکثر جوامع امروزی از این افراد تشکیل شده، کسانی که اهل تحقیق نیستند و چشم به دهان بزرگان دین و مذهب خود دوخته‌اند و طبق اعتمادی که به آنان دارد، هر آنچه که آنها گفتند، این افراد نیز بی چون و چرا قبول میکنند، که در اصطلاح به آنها عوام الناس گفته میشود.
لذا سوال در مورد عوام الناس از امت اسلام است، کسانی که دغدغه در مورد اصل دین ندارند بلکه دغدغه دینداری دارند و این دغدغه را از مرجع تقلید یا امام جماعت محله یا رهبر مذهبی خود دریافت میکند و هر آنچه او بگوید، همان دین واقعی به نظر می‌آید.
بر اساس برخی آیات قرآن و روایات پیرامون رحمت واسعه الهی و همچنین شرایط خفقانی که بسیاری از این افراد در دنیا داشته‌اند، چنین نتیجه گرفته میشود که خداوند در برزخ به چنین افرادی، ولایت امیرالمومنین را عرضه میکند. اگر آنها پذیرفتند، عاقبت به خیر می‌شوند ولی اگر قبول نکردند، به جهنم خواهند رفت.[3]
پی نوشت
[1]. بقرة/159.
[2]. بقرة/174.
[3]. فرهنگ شيعه، ص: 158.
سلام. ممنون از سوال شما.
علمای متقدم و قدیمی شیعه تاریخ شهادت ایشان را 28 صفر نقل کرده اند اما برخی دیگر مثل شهید اول که در قرن9 زیست میکرده, 7 صفر را تاریخ شهادت ایشان اعلام کرده است.
در تحقیقی که اخیرا انجام شده, مشخص میشود سخن علمای متقدم به واقعیت نزدیکتر است هر چند بزرگداشت امام مجتبی در هر زمان و مکانی مناسب است و هیچ اشکالی ندارد.
برای مطالعه بیشتر به لینک زیر مراجعه کنید
http://www.mehrnews.com/news/4739774
صفحه‌ها