مطالب دوستان نیک رو

سلام. ممنون از سوال شما و عرض تسلیت به مناسبت ایام سوگواری. به عنوان شیعیان 12 امامی بر این باور هستیم که خاتم الانبیاء (صلی الله علیه و آله) اشرف مخلوقات است و پس از ایشان 13 معصوم دیگر، برترین آفریده‌های خداوند هستند که تمام کائنات و هستی به خاطر ایشان خلق شده‌اند. بندگان واقعی خداوند آنها هستند و دیگران خواسته یا ناخواسته باید مطیع آنها باشند. از آنجا که اراده خداوند بر این قرار گرفته که انسان‌های دیگر، با استفاده از عقل و اختیارشان مسیر زندگی خویش را تعیین کنند و کسی مجبور به انتخاب مسیر حق و حقیقت نیست، پس در این دنیا 13 معصوم یعنی از خاتم الانبیاء تا امام عسکری مورد ظلم و ستم مردم جاهل و نادان قرار می‌گیرند هر چند آنها تا حد توان و بر اساس فرمان خداوند دیگران را موعظه و ارشاد کرده و یا حتی اگر توان داشته باشند بر علیه آنها جهاد میکنند. معتقدیم که خداوند انسان‌ها را خلق کرده که به آنها رحم کند و این وقتی است که انسان به مسیر هدایت قدم بگذارد. مسیر هدایت فقط از طریق 14 معصوم صورت میگیرد. تنها حاکمان واقعی زمین، این وجودهای مقدس و نورانی هستند که البته تا امروز هیچکدام نتوانستند بر مسند حکومت قرار بگیرند تا عدل الهی را گسترش دهند. اما نسبت به سوال شما شهادت سیدالشهداء از روزی که حضرت آدم آفریده شد، مشخص بود. همه پیامبران الهی و حتی خود سیدالشهداء از این خبر داشت که در کربلاء شهید خواهد شد. اما معتقدیم که این شهادت، حق ایشان نبود. حق ایشان این بود که زنده بماند و بر زمین حکومت کند اما چون تقدیر الهی بر این رقم خورد که جاهلان و دنیا پرستان خلافت را از پدرشان یعنی امیرالمومنین غصب کنند، دیگر چاره ای جز پذیرش این تقدیر نبود. امام حسین به هر آنچه که خدا تقدیر کرده راضی بودند. درست است که شهادت سیدالشهداء یک فضیلت و برتری برای ایشان محسوب می‌شود و ایشان چه زنده بماند و چه شهید شود،‌ مقام و منزلت ایشان نزد خدا محفوظ است اما این دلیل نمی‌شود که دیگران حق داشته باشند ایشان را با شمشیر بکشند و خانواده ایشان را به اسیری ببرند. پس شهادت برای سیدالشهداء یک مقام و منزلت بزرگ است که ایشان به دست آورد. اما این مقامی بود که به ظلم و با زور و اجبار مردم نادان به ایشان رسید و گرنه ایشان به دنبال اصلاح در امت اسلامی بود. از این رو، گریه های شیعیان و دیگران برای سیدالشهداء برای این ظلمی است که به سیدالشهداء وارد شده و گرنه ایشان نزد خداوند در نعمت و شادی غرق هستند. اگر برای ایشان گریه میکنیم به خاطر این است که روایات متعدد این گریه را برای شفای هر گونه درد و مرضی، مفید دانستند. گریه برای سیدالشهداء سبب ریزش تمام گناهان می‌شود. گریه به حال خود ما سود دارد که اگر کسی برای مصیبت و ظلمی که به سیدالشهداء وارد شده گریه کند، بهشت بر او واجب می‌شود.

سلام. ممنون از سوال شما. چند نکته را خدمتتان عرض میکنم: الف- انسان در زندگی روزمره همیشه با ماده و اجسام سر و کار دارد. خیلی راحت و آسان متوجه این مطلب می‌شود که مثلا یک اتومبیل نمی‌توان خود به خود ایجاد شود. چنین نیست که یک ساختمان خود به خود ساخته شود. انسان این را می‌فهمد که برخی اجسام برای تغییر و تحول به یک عامل و محرک خارجی و بیرونی نیازمند هستند و گرنه قدم از قدم برنمی‌دارند. این توضیح ساده‌ای از نیازمندی به یک خالق و ایجاد کننده بود. هر جسم بی جانی برای تغییر به محرک و عامل خارجی نیاز دارد که آن را خالق یا ایجادگر می‌نامیم. طبق آنچه که بیشتر دانشمندان تجربی قبول کرده‌اند، ریشه و اساس تمام عالم ماده از چیزی به اسم ماده اولیه بود و تغییرات پس از آن حاصل شد. همانطور که ماده و اجسامی که ما میشناسیم بدون وجود عامل خارجی نمی‌توانند خود به خود تغییر کنند، ماده اولیه نیز چنین بود و نمی‌توانسته این همه ریزه کاری و انواع مختلف در عالم را ایجاد کند چون ماده یک شیئ بی جان است. ب- اینکه بعضی می‌گویند انسان به خالق نیاز ندارد و خودش، خودش را آفریده، یک جمله کاملا غلط است. زیرا در وهله نخست، انسان برای تولید مثل به پدر و مادر نیاز دارد. گام اول در ایجاد انسان، آن است که پدر و مادر تصمیم به فرزندآوری کنند. پس همین نکته کافی است که انسان نیاز خویش به ایجادگر را تصدیق و تایید کند. اگر همین سلسله را به عقب برگردیم یعنی والدین هر انسانی دارای والدین بوده تا به حضرت آدم برسیم. بالاخره این سوال پیش می‌آید که نقطه ایجاد انسان در کجاست؟ بر اساس عقیده مسلمان و بیشتر دین داران، ‌ایجاد آدم به فرمان خدا و از آب و خاک بوده. اما برخی دانشمندان تجربی بر اساس نظریه فرگشت یا تکامل، آفرینش انسان را به انتخاب طبیعت مربوط کرده‌اند و البته برخی خیال کردند نظریه فرگشت باعث نفی خالق و ایجادگر می‌شود. اما این دیدگاه اشتباه است. حتی اگر نظریه فرگشت را قبول کنیم اما نافی خالق و ایجادگر نمی‌شود چون پیش از این گفتیم که ماده یک شیئ بی جان است و برای بودنش نیاز به یک عامل بیرونی دارد که نباید ماده باشد. پس حتی طبق نظریه فرگشت نیز انسان برای ایجاد شدن به یک عامل بیرونی نیاز دارد که دانشمندان تجربی به آن، انتخاب طبیعی می‌گویند.      

سلام. ممنون از سوال شما. چند نکته را بیان می کنم: الف- در آيه 2 سوره انعام، به دو نوع اجَل، اشاره شده است: اجَل مطلق و اجَل مُسمّا: «هُوَ الَّذِي خَلَقَكُمْ مِنْ طِينٍ ثُمَّ قَضى‏ أَجَلًا وَ أَجَلٌ مُسَمًّى عِنْدَهُ». یعنی اوست كسى است كه شما را از گِل آفريد، آنگاه مدتى را براى شما سن  سال تعیین کرد، و اجَل حتمى، نزد اوست‏. همچنین خداوند فرموده قبض روح فقط با اجازه و اذن خداوند صورت می‌گیرد:«وَ ما كانَ لِنَفْسٍ أَنْ تَمُوتَ إِلاَّ بِإِذْنِ اللَّهِ كِتاباً مُؤَجَّلاً»[1] یعنی هيچ نفسى نمی‌میرد مگر به اراده و اجازه خدا که کتابی نوشته و زمان آن معين است. بنابراین انسان‌ها هر چند که جایگاه بالایی نزد خدا داشته باشند، نمی‌توانند بدون اجازه خدا از این دنیا برود و در اصطلاح فوت کنند. ب- بر اساس آیات قرآنی که صریح هستند، اگر لحظه مرگ کسی فرا رسید، قطعا او قبض روح میشود و از دنیا میرود و هیچ تاخیری در این کار پیش نمی آید.[2] کسی که از این دنیا رفته باشد به این دنیا باز نمیگردد مگر اینکه در بازگشت او یک مصلحتی باشد مثل معجزاتی که پیامبران انجام میدادند تا نشان دهند قدرتشان از سوی خداست. و گرنه در حالت عادی اگر کسی از دنیا رفت به دنیا بر نمیگردد. پس اگر کسی امروز ادعا کند از دنیا رفته و سپس بازگشته یا دروغ میگوید یا آن حالت، مرگ نبوده بلکه یک حالت بیهوشی یا کما بوده است. تمام کسانی که در برنامه تلویزیونی مشاهده کردید از همین نوع هستند و همگی یک نوع بیهوشی و کما را تجربه کرده اند نه اینکه از مرگ بازگشته باشند. ج- اما داستانی که از کتاب نقل کردید، به طور کامل نقل نشد. فرشته ای که قبض روح میکند، عزرائیل است نه جبرئیل. امام رضا علیه السلام چنان رتبه ای دارد که همه فرشتگان خود را وامدار ایشان میدانند. این مطلب قطعی است که اهل بیت نسبت به زائران و دوستداران خود توجه ویژه ای دارند. پس هیچ بعید نیست که کسی در راه زیارت امام رضا, دچار حادثه شود و به کما برود اما در لحظه ای که قرار است که جانش قبض شود، امام رضا به اذن خداوند از این مرگ جلوگیری کنند و این را نشانه ای بر کرامت و معجزه خود قرار دهند. پس باید در این موضوعات تمام نکات را در کنار هم قرار داد تا ناخواسته دچار شبهه و تردید نشد. پی نوشت [1] آل عمران/145. [2] اعراف/34.

سلام. ممنون از سوال شما. چند نکته را متذکر می‌شوم: الف- ناامیدی از گناهان کبیره است و یکی از اهداف شیطان پلید همین است که انسان را از رحمت خداوند ناامید کرده و در نهایت به وادی کفر و الحاد بکشاند. در واقع ناامید شدن شما باعث خوشحالی شیطان می‌شود. پس سعی کنید در زمین شیطان بازی نکنید. درهای بسته در زندگی می‌تواند عوامل متعددی داشته باشد. همه این عوامل را باید یکجا و در کنار هم دید. ب- دعا کردن یکی از راه های ارتباط انسان با خداوند است. درست است که خداوند در قرآن به صراحت فرموده مرا بخوانید تا شما را اجابت کنم[1]، اما این به معنای اجابت هر دعایی نیست. استاد قرائتی مثال خوبی در این زمینه بیان کردند. اجابت دعا مثل پرواز یک هواپیما است. هواپیما نمی‌تواند هر وقت و هر طور که خواست پرواز کند. ابتدا باید سوخت مناسب داشته باشد. اگر بنزین مناسب در هواپیما نباشد نمیتواند حرکت کند چه رسد که پرواز کند. گاهی انسان از طریق حرام، کسب مال می‌کند و انتظار دارد که دعایش اجابت شود. هواپیما برای پرواز نیاز به اجازه از برج مراقبت دارد و بدون آن نمیتواند مسیرش را پیدا کند. انسان نیز گاهی دعا می‌کند اما متاسفانه برای دعا اجازه ندارد یعنی مثلا دعا میکند که به فلان سفر برود یا فلان ازدواج را انجام دهد، اما والدین او با توجه به شرایط و مصالحی که فرزندشان دارد، او را از ازدواج یا سفر منع میکنند. گاهی هواپیما تمام شرایط را دارد اما آب و هوا برای پرواز مساعد نیست. انسان گاهی دست به دعا برمیدارد اما در وقت مناسب دعا نمیکند. بهترین اوقات برای دعا، شبهای جمعه یا شبهای اول ماه قمری است. بهترین مکانها برای دعا مسجد یا حرم اهل بیت (علیهم السلام) است. گاهی هواپیما می‌خواهد پرواز کند اما بال پروازش آسیب دیده. انسان دعا می‌کند اما از انجام واجبات و ترک محرمات غافل شده است. بنابراین باید به تمام جوانب اجابت دعا توجه کرد. البته چنین نیست که خدا هیچ دعایی را برآورده نمیکند بلکه از آن طرف, بسیاری از دعاها را برآورده کرده است. ج- شیطان همواره انسان را وسوسه می‌کند. یکی از وسوسه‌های شیطان این است که به ذهن انسان القاء می‌کند که اگر فلان کار انجام نمی‌شود، دیگران مقصر هستند. انسان کاری را شروع می‌کند اما چون به مقصد نمی‌رسد به دنبال هر مقصری می‌گردد اما به آنچه خود کرده، توجه نمی‌کند. البته گاهی پدر خانواده رفتارهایی انجام داده و می‌دهد و مانع رسیدن فرزندان به موفقیت می‌شود که در این صورت می‌توان پدر را مقصر دانست اما گاهی پدر در مورد زندگی فرزندانش مستقیما دخالت نمی‌کند و در اصطلاح سرش به کار خودش است، در این صورت فرزندان نباید او را مقصر بدانند بلکه ممکن است نرسیدن به مقصد دلائل دیگری داشته باشد. شاید نداشتن یک برنامه ریزی موفق در کار، سبب نرسیدن به مقصد باشد. شاید رفتارهای نسنجیده و ناپسند سبب دور شدن موفقیت از انسان شود. د- شناخت دنیا و مشکلات آن در فهم موضوعات خیلی مهم است. کسی که بیمار میشود باید بداند سلامتی و بیماری یکی از حوادث حتمی در این دنیاست. کسی نیست که بیمار نشود. البته اگر انسان تمام جوانب بهداشتی و غذایی را رعایت کند میتواند از بسیاری از بیماری های لاعلاج پیشگیری کند. خیلی از انسانها هستند که در طول عمرشان حتی یک بار به دکتر نرفته اند. پس اگر شما خود را یک انسان متدین و خدا دوست می‌دانید، باید بر هر آنچه که خدا برای شما مقدر کرده، راضی باشید. کشته شدن با شمشیر قطعا دردناکتر از مرگ با بیماری است و ما از کودکی سرسفره سیدالشهداء (علیه السلام) بزرگ شدیم. سید الشهداء با این همه مصیبت باز هم در لحظه آخر فرمود خدایا من به رضایت تو راضی هستم و هیچ شکایتی ندارم. ان شاءالله که بتوانیم از پیروان راستین اهل بیت (علیهم السلام) باشیم.