مطالب دوستان مرتضی حواسی

سلام و احترام با توجه به اینکه اصطلاح کودک درون، اصطلاحی جدید است باید بگوییم چنین اصطلاحی را در روایات نیافتیم. منتها آنچه به طور خلاصه در مورد این اصطلاح می‌توان گفت این است که انسان برای برطرف کردن و یا پاسخگویی به برخی حالات روحی خود گاهی لازم است کودکانه فکر و یا زندگی کند و یا مثلا هنگام برخورد با کودکان، خود را شبیه آنان کرده و با آنها همراهی داشته باشد. که البته در برخی روایات می‌توان مواردی را دید که بی‌ارتباط با این بحث نیست منجمله این روایات: رسول خدا(ص): «کودکان را به دلیل پنج چیز دوست می‌دارم: بسیار مى‌گِریند؛ با خاک بازى می‌کنند؛ بدون کینه دشمنى می‌کنند؛ چیزى براى فردا ذخیره نمی‌کنند؛ و می‌سازند و بعد خراب می‌کنند».[1] رسول خدا(ص): «هر کسی کودکى در کنار او است، باید با وى چون کودکان هم‌‌بازى شود».[2] امام علی(ع): کسی که دارای فرزند است، با رفتار کودکانه نسبت به او رفتار کند.[3] این روایات به این معنا است که اگر بخواهیم در برابر کودکان موفق باشیم، باید مانند آنان رفتار نماییم،[4] بیندیشیم و زندگی کنیم و این رویه مشکلی یقینا نخواهد داشت. منتها آنچه آمد توصیه‌ای کلی نبوده و می‌تواند با توجه به شرایط، متفاوت باشد. پی‌نوشت: [1]. المواعظ العددیة، ص 340 [2]. من لا یحضره الفقیه ج 3، ص 483 – 484 [3]. کافی ج 6 ص 50 [4]. روضة المتقین فی شرح من لا یحضره الفقیه، ج 8، ص 599

سلام و احترام هرچند جنسیت شما و همچنین منظورتان از تحریک شدن دقیقا مشخص نیست، اما باید بگوییم اگر منظور شما از تحریک شدن، تحریک جنسی است، یقیناً این تعامل و دوستی مورد توصیه نبوده بلکه بسته به میزان و نوع تحریک شدن حتی باید گفت جایز نیست و لازم است آن را ترک کنید. اما آنچه برای ما مهم می‌باشد این است که ببینیم علت میل شما به این رفاقت چیست و پیشینه سایر تعاملات شما با اعضای خانواده و دیگر دوستان‌تان و همچنین سطح تحصیلات و طبع‌تان چگونه بوده که در صورت تمایل می‌توانید توضیحات تکمیلی را ارسال بفرمایید تا امکان بررسی بهتر مسأله و ارائه راهنمایی جامع ممکن شود. ولی در هر صورت جایگزین کردن رفاقتی پاک به جای این رفاقت را برای شما توصیه خواهیم داشت، رفاقتی که بر آرامش شما تاثیر مثبت داشته باشد و اسباب برکات و پیشرفت‌های مادی و معنوی را برای شما به دنبال بیاورد. در پایان، خودم و شما را دعوت به دقت در این آیات شریفه می‌کنم که خداوند متعال می‌فرماید: «وَ يَوْمَ يَعَضُّ الظَّالِمُ عَلَىٰ يَدَيْهِ يَقُولُ يَا لَيْتَنِي اتَّخَذْتُ مَعَ الرَّسُولِ سَبِيلًا يَا وَيْلَتَىٰ لَيْتَنِي لَمْ أَتَّخِذْ فُلَانًا خَلِيلًا لَّقَدْ أَضَلَّنِي عَنِ الذِّكْرِ بَعْدَ إِذْ جَاءَنِي وَ كَانَ الشَّيْطَانُ لِلْإِنسَانِ خَذُولًا [فرقان/ ۲۷ و ۲۸ و ۲۹] و (به خاطر آور) روزی را که ستمکار دست خود را (از شدّت حسرت) به دندان می‌‌گزد و می‌‌گوید: ای کاش با رسول (خدا) راهی برگزیده بودم! ای وای بر من، کاش فلان (شخص) را دوست خود انتخاب نکرده بودم! او مرا از یادآوری (حق) گمراه ساخت بعد از آنکه (یاد حق) به سراغ من آمده بود، و شیطان همیشه خوارکننده انسان بوده است!» امیدواریم موفق باشید.

سلام و احترام امیدواریم این کتاب‌ها شما را بتواند به مقصودتان برساند: کتاب تربیت آسیب‌زا، نویسنده: کریمی کتاب چگونه با کودکم رفتار کنم، نویسنده: گاربر کتاب تربیت کودک حرف شنو، نویسنده پنتلی تربیت دینی کودک، نویسنده حائری شیرازی به بچه ها گفتن از بچه ها شنیدن، نویسنده مازلیش کتاب روانشناس کودک خود باشیم، نویسنده: صالحی کتاب تربیت کودک، نویسنده: صفایی حائری کتاب تنبیه آری یا خیر، نویسنده: همتی موفق باشید.

سلام و احترام حالت به اصطلاح چسبندگی‌ای که برای فرزندتان ذکر کردید وضعیتی است که در بسیاری از کودکان کم سنّ شاهد هستیم و امید است که با مدیریت صحیح و البته گذشت زمان بتوانید آن را برطرف کنید. هرچند از سنّ دخترتان که ترس تحت‌تأثیر قرار گرفتن را در او دارید چیزی بیان نکردید منتها آن چیزی که برای رسیدن به حل مسئله کمک کننده است این می‌باشد که ببینیم پیشینه و علت رفتار فرزندتان دقیقا چیست. بعضی اوقات، برخی کودکان از باب اینکه احساس می‌کنند والدین‌شان توجه بیشتری را به خواهر یا برادرشان دارند با این‌گونه رفتارها می‌خواهند به اصطلاح پدر و مادر را کامل تصاحب کرده و آنها را مدام کنار خود نگاه دارند و برخی دیگر از کودکان از بابت ترسی که تحت‌تاثیر مواجهه آنها با افراد خاص یا دیدن فیلم‌های خاص است اقدام به این‌گونه رفتارها می‌کنند و یا علت‌های دیگری که می‌توان برای این مسئله در نظر گرفت. لذا خیلی مهربانانه و غیرمستقیم علت را از خود او جویا شوید و ریشه‌های رفتاری‌اش را مورد دقت قرار دهید. به هر حال طبیعی است تا وقتی علت اصلی شناخته نشود امکان ارائه راهکار ممکن نخواهد بود. نکته دیگری که از شما می‌خواهیم با آن حتما توجه داشته باشید این است که لازم می‌باشد برخوردی کاملا طبیعی و به دور از هیجان را از خود نشان دهید و تا آنجا که ممکن است فرزندتان را مشغول اسباب‌بازی‌ها و وسایل کرده و خود را از او مختصرا دور کنید و این دور کردن‌ها را به مرور زمان افزایش دهید به طوری که ایجاد حساسیت برایش نکند و به پسرتان غیرمستقیم بفهمانید هرچند ممکن است به او اصطلاحا نچسبیده باشید اما کنارش هستید. نکته دیگر اینکه دقت داشته باشید مطلقا نباید با او به صورت بی‌حوصله و غضبناک برخورد کنید چون معمولاً در اینگونه مواجه شدن‌ها، کودکان خواسته یا ناخواسته رفتار ناصحیح‌شان را تقویت کرده و از آن برای جلب توجه بیشتر یا وسیله قرار دادن برای رسیدن به اهدافشان استفاده می‌کنند که یقینا مطلوب نیست. امیدواریم موفق باشید.