حضرت ابراهیم (ع) وقتی از تمام تعلقاتش گذشت حتی حاضر شد فرزندش را فدا کند مکلف به ذبح گوسفند شد عید قربان یاد آور بردین بندهای نفسانی و تعلقات دنیوی است و فدا و قربانی کردن آنچه برای ما عزیر است در راه خداست.
دلم در عید قربان خواست قربانی کند خود را
چو دل خونست ریزد خون که درمانی کند خود را
به یک سربند از معنا و صد پابند از دنیا
اسیری شد که با زنجیر زندانی کند خود را
به ره دایم قطامه دام گیسو پهن بنماید
زند از ریشه گیسو را که ربانی کند خود را
به آزادی طمع دارد به چاقوها نظر دارد
کند بند از دلش امشب که روحانی کند خود را
ز تاریکی زندان دیده اش بس تار میبیند
به دستش سیم حق گیرد که نورانی کند خود را
حکیمی شمع حکمت را فروزان کرده در راهش
به سر بندش نظر دارد که رحمانی کند خود را
شاعر: محمدعلی حکیمی