شما لطف دارین. چی بگم آبجی. یه پسرم و پدر و مادر روی من حساس که ازدواجم تکلیفش چی میشه. من دلم راه داره، اما... نمی دونم شاید خیری هست. خودم یه مورد معرفی کرده بودم چند شهر دورتر در شمال. اما بهانه آوردن باید شناخت باشه و این حرفها. بخاطر حرف پدر و مادر سکوت کردم. نمی دونم. سپردم به خدا، بلکه فرجی بشه ان شاء الله
آبجی اول دل بده به خدا، چون همه کارهای ما حتی اون پسری که تصمیم میگیره و شما رو پسند میکنه اینها با لطف و یاری خداست. موقعیتش که پیش اومد با فکر و حضور قلب تصمیم بگیر. آدمی که خدا رو واسطه و وکیل قرار میده میخواد بگه از غیر حق و حقیقت نمی خوام تاثیر بگیرم چون زنده ام و زنده خواهم بود برای رضای حق. برای درستی و تعالی. با این اوصاف قلب آدم روشن میشه و با چشم دل میتونی ببینی زندگی با اون فرد خیر به همراه داره یا جالب نیست. باز میگم، دل بده به خدا، دلداده هاش پشیمون نشدن
به نظرم این چیزی که به اسم تحقیق جا افتاده بیشتر نظرسنجیه. شما برای تحقیق از یک پسر و خانواده اش معمولا از همسایه، رفیق، فامیل یا هم محل پرس و جو می کنید. خب بد نیست برای شروع خوبه اما صرف همین قابل اتکا نمی تونه باشه. ببینید، کسی که من رو میشناسه ممکنه اگر با من خوب باشه با حب و علاقه تعریف کنه یا اگر کدورتی با من داشته باشه حرف نادرست نسبت به من بزنه و درصدی هم هستند با انصاف باشن و ظاهر و باطن همونطوری که هست بیان کنه، اما چون نیت ها مشخص نیست طبعاً قضاوت سخت میشه. به نظرم باید سوالات از اشخاص مختلفی پرسیده بشه و جمع بندی و تحلیل بشه. برای شناخت بهتر و عمیقتر به نظرم واسطه ای باید باشه که هم روحیات و شرایط زندگی شما رو بشناسه و اشراف داشته باشه هم طرف مقابل و خانواده اش رو یا حداقل آدم زرنگ و آدم شناسی باشه که توجه به روحیات و سلایق شما بکنه، چون ممکنه طرف آدم زرنگی باشه اما چیزی که برای شما با اهمیته برای اون واسطه مهم نباشه. در نهایت نظرات رو مشورت و تحلیل کنید. به نظرم بهترین واسطه و مشاور نزدیکترین فرد به شماست، اول پدر یا مادر، چون در مورد حرف و نظرشون در مورد شما بیشترین حس مسئوليت رو دارن، بعد خواهر یا برادر یا یک دوست حقیقی و صمیمی و مجرب. یا فرد دیگری که احساس نزدیکی در روحیات و سلایق دارین
شما لطف دارین. چی بگم آبجی. یه پسرم و پدر و مادر روی من حساس که ازدواجم تکلیفش چی میشه. من دلم راه داره، اما... نمی دونم شاید خیری هست. خودم یه مورد معرفی کرده بودم چند شهر دورتر در شمال. اما بهانه آوردن باید شناخت باشه و این حرفها. بخاطر حرف پدر و مادر سکوت کردم. نمی دونم. سپردم به خدا، بلکه فرجی بشه ان شاء الله
زنده باشی آبجی، ان شاءاللّه به همین وقت افطار خدا به عزیزانت سلامتی و آرامش و برکت و طول عمر باعزت عطا کنه
آبجی اول دل بده به خدا، چون همه کارهای ما حتی اون پسری که تصمیم میگیره و شما رو پسند میکنه اینها با لطف و یاری خداست. موقعیتش که پیش اومد با فکر و حضور قلب تصمیم بگیر. آدمی که خدا رو واسطه و وکیل قرار میده میخواد بگه از غیر حق و حقیقت نمی خوام تاثیر بگیرم چون زنده ام و زنده خواهم بود برای رضای حق. برای درستی و تعالی. با این اوصاف قلب آدم روشن میشه و با چشم دل میتونی ببینی زندگی با اون فرد خیر به همراه داره یا جالب نیست. باز میگم، دل بده به خدا، دلداده هاش پشیمون نشدن
به نظرم این چیزی که به اسم تحقیق جا افتاده بیشتر نظرسنجیه. شما برای تحقیق از یک پسر و خانواده اش معمولا از همسایه، رفیق، فامیل یا هم محل پرس و جو می کنید. خب بد نیست برای شروع خوبه اما صرف همین قابل اتکا نمی تونه باشه. ببینید، کسی که من رو میشناسه ممکنه اگر با من خوب باشه با حب و علاقه تعریف کنه یا اگر کدورتی با من داشته باشه حرف نادرست نسبت به من بزنه و درصدی هم هستند با انصاف باشن و ظاهر و باطن همونطوری که هست بیان کنه، اما چون نیت ها مشخص نیست طبعاً قضاوت سخت میشه. به نظرم باید سوالات از اشخاص مختلفی پرسیده بشه و جمع بندی و تحلیل بشه. برای شناخت بهتر و عمیقتر به نظرم واسطه ای باید باشه که هم روحیات و شرایط زندگی شما رو بشناسه و اشراف داشته باشه هم طرف مقابل و خانواده اش رو یا حداقل آدم زرنگ و آدم شناسی باشه که توجه به روحیات و سلایق شما بکنه، چون ممکنه طرف آدم زرنگی باشه اما چیزی که برای شما با اهمیته برای اون واسطه مهم نباشه. در نهایت نظرات رو مشورت و تحلیل کنید. به نظرم بهترین واسطه و مشاور نزدیکترین فرد به شماست، اول پدر یا مادر، چون در مورد حرف و نظرشون در مورد شما بیشترین حس مسئوليت رو دارن، بعد خواهر یا برادر یا یک دوست حقیقی و صمیمی و مجرب. یا فرد دیگری که احساس نزدیکی در روحیات و سلایق دارین
برای ناشناس بودن، زیادتر از چیزی که باید دونستید
Pages