مطالب دوستان حسین وجدانی «مشاور»

با سلام به شما کاربر محترم شما دو مسئله را مطرح کردید که به هر دوی آن‌ها در ادامه می‌پردازم؛ مسئله اولتان مربوط به بدخلقی و بدرفتاری دخترتان در بیرون از خانه می‌باشد. مسئله دومتان هم مربوط به نحوه برخورد و تنبیه بچه‌ها توسط همسرتان که از جهت تربیتی مشکل ساز است. قبل از ورود به مسئله اول، ابتدا به مسئله دوم ورود می‌کنیم؛ چراکه بخشی از بدرفتاری‌های دخترتان می‌تواند ناظر به رفتارهای والدین با بچه‌ها باشد. درست است که همسرتان در طول روز با بچه‌ها شوخی و بازی می‌کند و آن‌ها را می‌خنداند، ولی تنبیه بدنی آن هم از نوع شدید، شاید به صورت مقطعی بازدارندگی داشته باشد و بچه همان لحظه آرام شود، ولی این مسئله در درازمدت آثار روحی و جسمی بدی را می‌تواند به دنبال داشته باشد؛ زیرا بچه‌ها در چنین وضعیتی که مورد تنبیه بدنی قرار می‌گیرند، سطح زیادی از هورمون استرس در رگ‌های خونی آن‌ها به جریان می‌افتد و تمام بدنشان را فرامی‌گیرد و این موضوع هرچقدر تکرار شود، فارغ از این که در درازمدت می‌تواند فیزیولوژی بدنی کودکان را با اختلال مواجه کند و آن‌ها را مستعد بیماری نماید، از جهت روحی و روانی نیز سرکوب می‌شوند و این سرکوبی زیاد که همراه با تحقیر و سرزنش گری است، آن حس ارزشمندی و عزت نفس کودکان به مرور از بین خواهد رفت و تا جایی که فرد خودش را لایق و شایسته هیچ چیزی نمی‌داند و این هم در ادامه می‌تواند تأثیرات مخربی از جمله ضعیف شدن اعتماد به نفس و اختلالات مربوط به اضطرابی را به دنبال داشته باشد. البته چه بسا همسرتان هم قبول داشته باشد که نباید هنگام  عصبانیت، رفتارهای هنجارشکنانه از نوع پرخاشگری را با بچه‌ها داشته باشد، ولی به‌خاطر بالارفتن هیجان عصبانیت، نمی‌تواند هیجاناتش را کنترل نماید و همین عامل موجب درگیری و دعوا با بچه‌ها می‌شود. اما چه‌کار باید کرد تا اولاً میزان پرخاشگری همسرتان کاهش یابد؟ ثانیاً بدرفتاری همسرتان با بچه‌ها نیز به حداقل ممکن برسد؟ برای کاهش عصبانیت و پرخاشگری همسرتان، در قدم اول باید ریشه‌یابی کنید که عوامل عصبانیت همسرتان در خانه چیست؟ آیا تنها به‌خاطر سروصدای  بچه‌ها و بدخلقی آن‌ها عصبانی می‌شود یا اینکه در موقعیت‌های خاص دیگری هم این حالت پدیدار می‌شود؟ مثلاً ممکن است همسرتان وقتی از چیزی ناراحت باشد یا وقتی خیلی خسته است و از سرکار برگشته یا وقتی به خوبی استراحت نکرده، بدخلقی می‌کند و در اولین فرصت که ناراحت شود، رفتارهای بدی از خود نشان می‌دهد. با این توضیحاتی که دادم می‌توانید حدس بزنید مواقعی که همسرتان عصبانی می‌شود، چند مورد بیشتر نیست وگرنه در همه حال، رفتارهای پرخاشگرانه در برابر بچه‌ها از خود نشان نمی‌دهد. اما شما در این موقعیت‌ها چه‌کار می‌توانید بکنید؟ بعد از اینکه فهمیدید که مثلا همسرتان در چند موقعیت خاص، عصبانی می شود، طبعا بدخلقی بچه ها در آن موقعیت باعث می شود که همسرتان با بچه ها بدرفتاری کند، در اینگونه موارد کافی است بعد از شناسایی، عوامل را خنثی کنید؛ مثلا وقتی همسرتان از سرکار به خانه برمی گردد و نیاز به استراحت دارد و عدم استراحت او باعث می شود که در برابر کوچکترین بازیگوشی بچه ها از خودش رفتار بدی نشان دهد، شما در آن شرایط باید فضای آسایش و استراحت همسرتان را فراهم کنید؛ بدین صورت که اگر همسرتان نیاز به خواب دارد، او را به اتاق خواب مشایعت کنید تا در اتاق تاریک، بدون حضور بچه ها، با آرامش استراحت کند. استراحت همسرتان خیلی می تواند روی رفتار او بازدهی مثبت داشته باشد و میزان بدرفتاری اش را به حداقل ممکن برساند و او را مستعد رفتار و گفتگوی مثبت و سالم کند. این تنها یک مثال است که شما متوجه شوید که شناسایی ریشه عصبانیت چقدر اهمیت دارد و چگونه می‌توان با خنثی کردن آن، جلوی یک موقعیت پرخاشگری را گرفت. اگر تمایل داشتید، روی موقعیت‌هایی که همسرتان عصبانی می‌شود بیشتر تأمل کنید و اگر در این باره نیاز به راهنمایی بیشتری داشتید، حتماً با ما در میان بگذارید. اما درباره بدرفتاری دخترتان که وقتی خانه خاله یا اطرافیان نزدیک می‌رود، بقیه را اذیت می‌کند و ... در قدم اول شما باید روزانه، فرهنگ گفتگو را با دخترتان مرتب داشته باشید تا هم روحیاتش را بهتر بشناسید و هم او از این طریق بتواند ناراحتی و دلخوری و هر هیجانی که دارد برون‌ریزی کند و اگر احیاناً از چیزی دلخور است با شما مطرح نماید. اگر فرهنگ گفتگو در خانه نباشد، فرزند شما مدام با رفتارش، اعتراض و دلخوری خودش را نشان خواهد داد. در قدم دوم؛ میزان زمانی که خانه خاله و اطرافیان می‌مانید را کاهش دهید. به عبارتی وقتی میزان بدرفتاری دخترتان در آن موقعیت‌ها بالا می‌رود، بلافاصله مهمانی رفتن را تمام کرده و به خانه برگردید. این کار چند مزیت دارد. ازجمله؛ با این نوع محرومیت، دخترتان قدر اطرافیانش را بهتر خواهد دانست و کنترل بیشتری روی رفتارهایش خواهد داشت و از آن طرف هم شما با این کارتان بهتر می‌توانید کج خلقی او را کنترل کنید. سپس وقتی دخترتان آرام گرفت، حتماً در یک فضای آرام و به دور از عصبانیت درباره رفتارش با او صحبت کنید و دلیلش را جویا شوید. گاهی دلایل آن‌قدر ساده هستند که هیچ‌گاه باورتان می‌شود، ولی نیاز به شنیده شدن دارد. در آخر هم توقعات و انتظارات خودتان را با او در میان بگذارید و از او قول بگیرید که در آینده آن را تکرار نکند. این شیوه می‌تواند میزان بدرفتاری دخترتان را به حداقل ممکن برساند. موفق باشید.