با سلام به شما کاربر محترم
اینکه نسبت به مسئله ازدواج و انتخاب درست دغدغه دارید، قابل درکه و امیدوارم در زمینه انتخاب همسر بتوانید یک انتخاب درستی داشته باشید.
درباره خواستگار فعلی تون که ظاهرا برادرتون به جهت ارتباطی که باهم داشتند، شناخت بیشتری از شما دارد، خب این یک مزیت به حساب می آید که شما اطلاعاتی رو از طریق برادرتون درباره ایشون کسب کنید. البته این نافی تحقیق و بررسی نیست و باید در این زمینه تحقیقات هم انجام بدهید.
اما در انتخاب همسر چه موضوعاتی را باید بررسی کرد تا پی به میزان تناسب و کفویت همدیگر ببرید؟
در پاسخ به این سوال باید عرض کنم که مهم این است که شما متوجه شوید که چقدر از جهات مختلف اعتقادی، اخلاقی، فکری، فرهنگی، رفتاری، خانوادگی، علایق و سلایق، خواسته ها و تمایلات به هم نزدیک هستید. لذا سوالات و گفتگوهای شما و خواستگارتون باید بر محوریت این جهات مذکور باشد تا جلسات آشنایی هدفمند و نتیجه بخش باشد. اما چه سوالاتی رو باید در جلسه آشنایی باید بپرسید؟
همانطور که می‌دانید انسان‌ها طوری عمل می‌کنند که فکر می‌کنند درست است. بنابراین، یکی از توصیه‌ها این است که بدانید خواستگارتان، دیدگاهش به بعضی از مسائل مهم؛ مثل مسائل دینی و عمل به آن چیست؟ برای مثال؛ شما می‌توانید نظیر این سؤالات را از ایشان بپرسید:
دیدگاهتان نسبت به زن چیست و چه انتظاری از همسر آینده‌ی خود دارید؟
بزرگترین دغدغه‌های زندگی و آرزوی تان چیست؟
هدف از ازدواج و برنامه‌هایتان برای آینده چیست؟
بعضی از اعتقادات کلی؛ مثل اینکه چقدر به خدا، حساب و کتاب اعتقاد دارید؟ چقدر اهل رزق حلال، نماز، روزه و احترام به پدر و مادر هستید یا نه؟
معمولا چه تفریح و سرگرمی را در طول روز یا هفتگی دارید؟
چه چیزهایی باعث خوشحالی و آرامش شما توی زندگی می شود؟
چقدر اهل ارتباط با اقوام، فامیل و دیگران هستید؟ آیا اهل رفت و آمد خانوادگی و ارتباط با دیگران هستید؟
از برآیند سوالات مربوط به تفریحات، رفت و آمدها و چیزهایی که باعث آرامش و شادی او می شوند می توان پی برد که آیا طرف مقابل، انسان درون گرایی هست یا برون گرا و بفهمید که چقدر به شما و روحیات شما نزدیک هست.
اما در کنار این سوالات و گفتگوها و تحقیقاتی که انجام می دهید، از کجا باید تشخیص داد که جوابهایی که طرف مقابلتان می دهد به واقع نزدیک است؟ چه بسا گاهی افراد برای اینکه خودشان را موجه جلوه دهند یا برای اینکه طرف مقابلشان را بدست آورند، از بیان بعضی مسائل خودداری کنند و همین پنهان کاری باعث می شود تا شناخت کاملی بدست نیاورید. برای اینکه به چنین مشکل برنخورید، لازم است که ترفندهای شناخت خواستگار را بلد باشید تا براساس آن بتوانید شناخت واقعی تری بدست آورید. به همین منظور توصیه می کنم لینک ذیل رو که ناظر به ترفندهای شناخت خواستگار هست حتما مطالعه کنید.
https://btid.org/fa/news/187552
برای اینکه جلسات آشنایی حالت بازجویی و خشک نباشد، توصیه می کنم اول جلسه این رو برای طرف مقابل این توضیح همدلانه را بدهید تا احیانا جلوی سوءبرداشت ها و سوءتفاهم ها احتمالی گرفته شود. طبعا همانطور که شما نگران آینده خودتون هستید، طرف مقابل هم در زمینه انتخاب درست دغدغه و نگرانی دارد. لذا می طلبد که طرفین هردو صادقانه رفتار کنند تا شناخت لازم رو بدست بیارند و گرنه این باعث میشه که طرفین شناخت درستی پیدا نکنند و چه بسا توی انتخاب هم اشتباه کنند و در آینده خدای نکرده پشیمون بشن. برای اینکه این اتفاق نیفتد، طرفین اول جلسه این توافق رو بکنند که اولا از سوالات هم سوءبرداشت نکنند. ثانیا شفاف و صادقانه رفتار کنند. این توضیح اجمالی اول جلسه باعث می شود هم یخ جلسه شکسته شود و هم طرفین حس همدلی وهمکاری بهتری برای کسب آشنایی بدست می آورند.
بنابراین همانطور که خود شما انتظار دارید که طرف مقابلتان نسبت به سوالات و حرفهای شما سوءبرداشت نکند، طبعا شما هم نباید نسبت به سوالاتی که ایشان از شما می کند سوءبرداشت کنید یا بخواهید ناراحت شوید. مسئله اینجاست که هر دو نگرانی ها و دغدغه هایی برای انتخاب درست دارند. لذا سوالاتی که طرفین انجام می دهند بیشتر ناظر به همین دغدغه هاست که به طرفین کمک می کند تا شناخت بهتر و عمیق تری بدست آورند.
موفق باشید.
با سلام به شما کاربر محترم
حس و حالتون رو نسبت به خیانت همسرتون و نگرانی که نسبت به ادامه زندگی مشترک تون با همسرتون دارید را درک می کنم. طبعا فراموش کردن خیانت همسر که هنوز زمان زیادی از آن نگذشته است، کار سختی است! ولی اگر واقعا همسرتون متوجه خطایی که در حق شما کرده شده باشد و اظهار پشیمانی کرده باشد، می توان امیدوار بود که شرایط زندگی شما در آینده بهتر خواهد شد. اما بهتر شدن وضعیت زندگی شما منوط به بهبود رابطه شما و همسرتان است و گرنه خودبخود وضعیت و رضایتمندی طرفین از زندگی تغییری نخواهد کرد. اما چکار باید کرد تا رضایتمندی زوجین از همدیگر در زندگی مشترک بیشتر شود؟
گرچه ما نمی دانیم که شما پیش کدام مشاور خانواده رفتید و دقیقا چه راهنمایی هایی به شما کردند که هنوز وضعیت زندگی تون بهبود پیدا نکرده است، ولی توصیه اکید ما این است که به یکی از مراکز مشاوره مراجعه کنید و با همسرتون نزد یک مشاور خانواده بروید و مسائلی که با همسرتون دارید رو برای یکبار هم که شده حل کنید، نه اینکه بنا باشد طرفین صرفا همدیگر رو تحمل کنند، بدون اینکه بخواهند تغییری در رفتار خودشون ایجاد کنند. قطعا بالا بردن سطح رضایتمندی زوجین منوط به ایجاد تغییر در سطح شناخت و رفتارهاست. همانطور که خودتون هم اشاره کردید شما یکسری نیازها و خواسته هایی دارید؛ مثلا انتظار دارید که همسرتان حداقل یکبار در طول روز به شما اظهار علاقه کند. از آن طرف هم احتمالا همسرتان هم انتظاراتی از شما دارد که لازمه شما هم به خواسته های او توجه کنید. برای رسیدن به چنین توافقی بهتراست این مسائل زیرنظر یک مشاور خانواده مطرح شود و طرفین برای اصلاح رفتار خودشون و برآورده کردن انتظارات معقول شریک زندگی اش گام بردارد.
اینکه یک نگرش غلطی در ذهن شما شکل بگیرد مبنی براینکه شما از همسرتان سر هستید و همسرتان نمی تواند انتظارات شما را برآورده کند، تنها باعث روحیه برتری طلبی شما نسبت به همسرتان خواهد شد و این در ادامه باعث می شود که تلاشی برای تغییر و اصلاح خودتان و بهبود رابطه نکنید. از طرفی اینکه بخواهید بخاطر خدا این زندگی را تحمل کنید و منت این تحمل را بر سر خدا بگذارید، باید عرض کنم که خدای متعال هیچ گاه از شما نخواسته این زندگی رو در هر صورتی تحمل کنید، بلکه از شما می خواهد که برای حفظ این زندگی تلاش کنید تا رابطه شما و همسرتان بهبود پیدا کند و یک زندگی توأم با رضایتمندی را تجربه کنید نه اینکه بدون تلاش برای حفظ این رابطه تنها بخواهید این زندگی را تحمل کنید که قطعا خدای متعال چنین چیزی را از هیچ بنده اش نمی خواهد!
البته شکی نیست که خیانتی که همسرتان در حق شما کرده است هیچ توجیهی ندارد و کار ایشان از هر جهت غلط است، ولی باید بررسی کرد که در چه بستری چنین خبط و خطایی از سوی همسرتان رخ داده است؟ آیا همسرتان انسان چشم ناپاکی است که دنبال ناموس مردم است یا اینکه یک خلأ و مشکلی در روابط شما و همسرتان بوجود آمده که چنین لغزشی در زندگی شما بوجود آمده است؟ این آسیب شناسی کمک می کند تا ریشه مسئله را شناسایی و برای اصلاح و جبران آن اقدام اساسی کنید.
در هرصورت توصیه بنده این است که اگر حفظ زندگی توأم با رضایتمندی برای شما و همسرتان مهم است، به اتفاق همسرتان به یک مرکز مشاوره بروید و زیرنظر مشاور خانواده مسائلی که با همسرتان دارید را برطرف سازید.
با این حال اگر سوال یا ابهام دیگری دارید حتما با ما در میان بگذارید.
موفق باشید.
با سلام به شما کاربر محترم
اینکه دغدغه تربیت صحیح فرزندانتون رو دارید ارزشمند است و امیدوارم بتونید فرزندان سالم و صالحی رو تربیت کنید. درباره آقاپسرتون با توجه به توضیحاتی که دادید، علائم موردنظر مثل شب ادراری، جویدن ناخن و... از نشانگان اضطراب و استرس کودک است. اینکه نمی دونید که علت استرس و اضطرابش چیه، بهتره دریک فضای آرام و خلوت دونفره باهاش صحبت کنید تا از خلال صحبتهایش بتونید تشخیص بدید که چه موضوعاتی جزو نگرانی هاش به حساب میاد.
سعی نکنید بدون مقدمه وارد اصل موضوع بشید، بلکه اول برای ایجاد گفتگو انگیزه سازی کنید؛ مثلا از یکی دو ویژگی خوبش تعریف کنید؛ بچه ها به شدت از اینکه تعریفشون کنند لذت می برند. سپس موضوعات احتمالی که فکر می کنید باعث نگرانی اش شده رو در خلال گفتگو مطرح کنید. مثلا نظرش رو درباره آمدن بچه جدید بپرسید که چه حسی دارد؟ و ... گاهی ممکن است آمدن بچه جدید موجب ایجاد حسادت و احساس ناامنی برای او شود. گاهی هم ممکن است برداشتهایی از حرفهای والدین و اطرافیان پیدا کرده که اون حرفها باعث نگرانی اش شده است. در هر صورت سعی کنید با گفتگو بررسی کنید دقیقا چه مسئله ای موجب نگرانی اش شده است.
اگر با گفتگو توانستید ریشه نگرانی بچه تون رو کشف کنید که در اون صورت برای رفع نگرانی اش راهکارهای لازم به شما ارائه می دهیم، ولی اگر تشخیص ندادید که علت استرس و نگرانی بچه چیه، در آن صورت لازم است که اون رو پیش یک مشاور کودک ببرید وگرنه علائم مذکور می تواند همچنان ادامه دار شود و طولانی شدن این علائم در کودکان، درمان و رفع نگرانی رو سخت خواهد کرد.
موفق باشید.
با سلام به شما کاربر محترم
در ابتدا بابت اعتمادی که به ما کردید و سوالتون رو با ما به اشتراک گذاشتید تشکر می کنم و امیدوارم در ادامه بتوانیم به حل مسئله شما کمک کنیم. بی شک این حد از وابستگی که برای رفتن به مسافرت هم باید از خانواده شوهر اجازه گرفت منطقی و طبیعی نیست! متاسفانه برخی از افراد بعد از ازدواج، هنوز با نقش جدید و مسئولیتی که در زندگی مشترک دارند فاصله دارند و نیاز به زمان و آگاهی بیشتری دارند تا کم کم وابستگی آنها تعدیل شود.
اما نکته ای که وجود دارد این است که این نوع رفتار که فرد برای هرکاری از خانواده مشورت می گیرد به تنهایی مشکل ساز نیست، مشکل زمانی است که فرد هیچ نظری نداشته باشد و صرفا چون پدرش یا مادرش فلان نظر را دارند بخواهد براساس آن عمل کند. اینجاست که مشکل ساز خواهد بود.
درباره وضعیت همسرتون باید عرض کنم که اولا باید بدونید که این وابستگی همسرتون، یک روزه اتفاق نیفتاده که انتظار داشته باشید یک روزه این وابستگی هم از بین برود. ثانیا نباید هیچ گاه از خانواده شوهرتان پیش همسرتان بدگویی کنید. متاسفانه بعضی از خانم ها، اشتباه می کنند و زمانی که از خانواده همسرشان رفتاری را می بینند که مطابق میل شان نیست، مدام آن را به همسرشان یادآوری می کنند. در چنین حالت هایی، معمولا اعتماد همسرتان نسبت به شما سلب می شود؛ چون فکر می کند که شما می خواهید رابطه اش را با خانواده اش بهم بزنید. لذا اصلا جوری رفتار نکنید که چنین حسی را همسرتان به شما داشته باشد که در آن صورت تلاش تان بی فایده خواهد بود و وابستگی او را به خانواده اش بیشتر خواهید کرد. پس باید چکار کرد؟
در این زمینه با همسرتان صحبت کنید. شاید همسرتان متوجه نباشد که وابسته بودن او به خانواده اش، چه آسیبی به رابطه شما می‌زند. با صراحت و در عین حال با آرامش درباره احساساتتان صحبت کنید، مراقب باشید که حساسیت او را نسبت به خانواده اش برانگیخته نکنید. لذا شما می توانید به خیرخواهی خانواده شوهرتان اشاره کنید تا حس نکند که شما نسبت به خانواده اش گارد دارید. به او بفهمانید که نقش همسری اش را به درستی ایفا کند. لذا با ملایمت از همسرتان بخواهید که حد و مرزهایی را در رابطه با خانواده اش مشخص کند. درباره نیازهایتان رک و صادقانه صحبت کنید و در عین حال انتظاری غیرمنطقی از همسرتان نداشته باشید و توقع نداشته باشید که یک شبه عوض شود.
برای مثال از همسرتان بخواهید، به جای آن که برای مسافرت رفتن از خانواده اش اجازه بگیرند، می توان به آنها پیشنهاد داد که اگر تمایل دارند با شما مسافرت بیایند. همیشه این نکته را مدنظر قرار بدهید وقتی از چیزی می خواهید انتقاد کنید، پیشنهاد جایگزنی را هم داشته باشید؛ چراکه صرف انتقاد بدون ارائه پیشنهاد باعث می شود که طرف مقابل تنها روی انتقاد شما متمرکز شود و چه بسا راه حلی برای اصلاح رفتار خودش نداشته باشد در حالی که وقتی بلافاصله به او پیشنهاد یا راه حل می دهید باعث می شود که بخشی از تمرکزش سمت پیشنهاد و راه حل شما برود و احتمال همراه شدنش با شما افزایش پیدا کند.
به او یادآوری کنید که خانواده اش را دوست دارید و منظورتان این نیست که بخواهید رابطه اش با آنها کم شود، بلکه انتظار دارید که به شما، خواسته ها و نظرات شما هم توجه کند. چراکه زندگی مشترک همانطور که از اسمش پیداست یک زندگی مشترکی است که طرفین با همفکری و همکاری هم باید این زندگی رو بسازند.
این مدل گفتگو را با همسرتان در پیش بگیرید و بررسی کنید و به ما بازخورد بدهید.
موفق باشید.
با سلام به شما کاربر محترم
اینکه نسبت به تربیت فرزندتان دغدغه مند هستید ارزشمند است و امیدواریم با این دغدغه مندی تون بتونید فرزندان سالم و صالحی رو تربیت کنید. درباره نگرانی و ترسی که فرزند ده ساله تون دارد به غیر از اون دو موردی که اشاره کردید، موارد دیگری هم وجود دارند که متوجه ترس یا نگرانی فرزندتون شدید؟
اینکه فرزندتون، تنهایی جایی نمی رود، آیا مثلا برای رفتن به مدرسه هم همینطور است یا اینکه تنها ترجیح می دهد که تنهایی جایی نرود؛ به عبارتی مواردی بوده که تنهایی جایی رفته باشد، ولی معمولا ترجیح می دهد که تنها نرود یا اینکه ترسش رو از تنهایی رفتن اظهار می کند؟ این سوال از این بابت هست که بفهمیمم اولا میزان ترسش چقدر است. ثانیا؛ آیا واقعا از تنهایی جایی رفتن ترسی دارد که مانع از انجام کار شود یا نه؟
گاهی ممکن است فرزندتون، ترس هم داشته باشد، ولی این ترسش مانع از انجام کار نشده است برخلاف آنجایی که ترس و نگرانی فرزند، مانع اصلی از انجام کار شده است. مثلا انتظار دارید که فرزندتون تنهایی مدرسه برود، ولی بخاطر ترس، تنها نمی رود به عبارتی انگار فوبیایی تنهایی رفتن را دارد!
اگر ترس فرزندتون از نوع اول باشد؛ یعنی علیرغم اینکه ترس تنهایی رفتن را دارد، ولی این ترس مانع از تنهایی رفتن او نشده است، اما با این حال این ترس او را آزار می دهد که در این زمینه می توان راهنمایی هایی رو به او کرد تا بتواند به او یاد داد که ترسش را کنترل و مدیریت کند. اما اگر از نوع دوم باشد یعنی این ترس واقعا مانع از تنهایی رفتنش شود، در اینجا توصیه اکید ما این است که حتما اونو به یک مشاور کودک و نوجوان ببرید تا مشاور از طریق گفتگو و مصاحبه علت ترسش رو ریشه یابی کند و با تشخیص درست بتواند راهکار مناسب رو به او بدهد و فرزند شما ترسش تعدیل شود.
ایجاد ترس در انسان ممکن است به صورت تدریجی یا به صورت دفعی اتفاق بیفتد، مثلا ممکن است فرد یه صحنه وحشتناکی رو بیرون از خونه مشاهده کند یا بشنود که مثلا یکی از عزیزانش توسط دزدها و زورگیران، خفت گیری شده است، همین عامل ممکن است برای کودک باعث ترس شدید شود و از اون به بعد، تنهایی بیرون از خانه نرود. این حالت ترس به صورت دفعی برای فرد اتفاق افتاده است. ممکن هم هست به مرور این ترس در فرد بوجود آمده باشد و باعث شود تا کم کم از تنهایی بیرون رفتن اجتناب کند که به این حالت هم ایجاد ترس به صورت تدریجی گفته می شود.
نکته ای که وجود دارد این است که در هر دو حالت، ماندگاری ترس در فرد زمانی شدت پیدا می کند که فرد با ترسش مواجه نشود؛ یعنی مدام از بیرون رفتن به تنهایی اجتناب کند. این اجتناب فرد از تنهایی رفتن، خودبخود ترسش رو تشدید می کند؛ به عبارتی اینکه فرد یاد بگیرد که از این به بعد به جای اینکه کارهای شخصی خودش را در بیرون از منزل به تنهایی انجام دهد به یک همراه انجام دهد، ناخودآگاه ذهنش به این یادگیری عکس العمل نشان می دهد و یک باوری در ذهنش ایجاد می شود که او نمی تواند به تنهایی بیرون برود و همین شکل گیری باور باعث می شود تا ترسش نسبت به این مسئله تشدید شود. به ویژه اگر این فرایند طولانی شود، فرد نسبت به این ترس هم حالت شرطی پیدا می کند و تبدیل این ترس به حد تعادل زمان بر و کمی سخت خواهد شد.
این نکته رو از این بابت عرض کردم که شما به عنوان والد نباید انتظار داشته باشید که ترس فرزندتون یکهو از بین برود، بلکه نیاز به زمان دارد و شما با راهنمایی و همراهی که با فرزندتون می کنید می توانید به او در غلبه براین ترسش کمک کنید. البته بنا نیست که ترس فرزندتون از بین برود، بلکه بناست که به سطح طبیعی برسد که دیگر این ترس او را اذیت نکند و مانع انجام کارهایش نشود. خب چگونه باید به او کمک کنید تا ترسش طبیعی شود؟
یک روشی برای تعدیل ترس در انسان وجود دارد بنام حساسیت زدایی منظم! بدین صورت که شما ترسهای فرزندتون رو از طریق گفتگو با فرزندتون روی کاغذ بنویسید. مثلا فرزندتون میگه که از تنهایی بیرون رفتن می ترسم. حالا شما به کمک ایشون، بیایید به ترسهایش از 1 تا 10 نمره بدهید؛
1- گذاشتن آشغال ها دم در خانه، نمره 3
2- دم در همسایه رفتن، نمره 4
3- تا سرنبش کوچه یا خیابان رفتن، نمره 5
4- تا سوپر مارکت رفتن و خرید کردن، نمره 6
5- تا سر نانوایی رفتن و خرید کردن، نمره 7
6- تا رفتن به مدرسه و برگشتن، نمره 8
8- تا رفتن بازار و برگشتن، نمره 10
بعد از اینکه این لیست با کمک فرزندتون کامل شد، با فرزندتون توافق کنید از کمترین مرحله ترس؛ یعنی گذاشتن آشغال دم در خانه، شروع کنید که ایشون از این به بعد آشغال ها رو دم در خانه بگذارد. این مرحله رو تا جایی پیش ببرید که دیگه آشغال بردن دم در خونه برای فرزندتون کاملا عادی بشه. هرگاه عادی شد و اگر از او پرسیدید که آیا هنوز از بردن آشغال تا دم در خانه ترس دارد، بگوید که ترسی ندارم. اون وقت وارد مرحله بعدی شوید و بازهم این مرحله رو تا جایی پیش بروید تا این ترسش هم عادی شود. خلاصه همه این مراحل رو اونقدر پیش ببرید تا ترس فرزندتون نسبت به موقعیتهای مذکور عادی شود.
این توضیح کلیت درمان بود، اگر در این زمینه نیاز به توضیح و راهنمایی بیشتری دارید و احتمالا سوالاتی در این زمینه برای شما مطرح شود، می توانید با ما درمیان بگذارید.
موفق باشید.
با سلام به شما کاربر محترم
طبیعی است که هرخانمی نسبت به پیام و تماس های همسرش به یک خانم غریبه، حساس شود و منجر به نگرانی او شود. اینکه این مسئله هرازگاهی اتفاق می افتد و آقا منکر هر نوع رابطه خاص می شود، این نشان می دهد که آقا متوجه حساسیت همسرش هست و نمی خواهد زندگی اش بهم بریزد. فارغ از اینکه این رابطه اشتباهی اتفاق می افتد یا عمدی، بهتر است خانم به جای تمرکز بر معلول بر علت متمرکز شود.
به عبارتی به جای اینکه خانم روی پیام ها یا احیانا تماسهای همسرش متمرکز شود که به چه کسی زنگ می زند یا چه پیامی می دهد و دائما نگران این قضیه باشد، به این فکر کند که آیا توی روابطشون با هم مشکلی وجود دارد؟ آیا طرفین از همدیگر رضایتمندی کافی رو دارند؟ در واقع توصیه ما این است که خانم روی بهبود رابطه اش با همسرش متمرکز شود. این کار اون نگرانی و ترسی که دارد که مبادا همسرش به او خیانت کند به مرور برطرف خواهد شد و روابط زوجین یک رابطه عمیق و رضایت بخشی خواهد بود، حتی اگر روزی هم آقا خطایی از او سر زد، احتمال برگشت به زندگی و اصلاح رفتارش بسیار بالا خواهد بود.
تصور کنید که شما نگران این هستید که مبادا دزد به خانه شما بیاید. لذا مدام دوربین های مدار بسته خونه و کوچه رو چک کنید، غافل از اینکه دیوار خانه کوتاه است و امکان دزدی بالاست. خب به جای اینکه مدام دوربین ها رو چک کنید، کافی است دیوار خونه رو بالا ببرید تا احتمال دزدی به حداقل برسد. گاهی کافی است به جای نگاه به بیرون یک نگاهی به درون خودمان کنیم و مسئله رو ریشه ای از درون حل کنیم. کافی است روابطمون با همسرمون رو بهبود بدهیم، اون وقت دزد رابطه با دیدن این زن و شوهر ناامید می شود!
نمی خواهم بگم که بهبود رابطه، جلوی اون پیامک یا تماسهای به ظاهر اشتباه همسرتون رو میگیره که البته تاحدی هم جلوی لغزش های احتمالی طرفین رو در زندگی خواهد گرفت، اما مهم تر از اون، این است که بهبود رابطه شما و همسرتون، می تواند تضمین کننده حفظ این رابطه و زندگی مشترک شود. فرض کنید که اصلا همسرتون با کسی رابطه ای ندارد و از این به بعد هم بنا نیست با کسی رابطه خاصی داشته باشد، اما رابطه شما و همسرتون یک رابطه رضایت بخشی نیست، به نظرتون آیا می شود به آینده این رابطه و زندگی مشترک امیدوار بود؟ قطعا نه، آنچه تضمین کننده یک رابطه و زندگی مشترک است رضایتمندی طرفین از همدیگر است و این در بستر یک رابطه خوب اتفاق می افتد. اگر تمایل داشتید که در زمینه بهبود رابطه با همسر راهنمایی ها به شما شود، ما در کنار شما هستیم.
موفق باشید.
با سلام مجدد به شما
درباره هزینه روانشناس باید عرض کنم که اگر در قم ساکن هستید، مرکز مشاوره حوزه علمیه قم با هزینه بسیار کم وبا حضور اساتید و متخصصین روانشناسی، خدمات مشاوره ای ارائه می دهند. همچنین مراکز بعضی از استان ها با این عنوان مرکز مشاوره سماح زیرنظر حوزه علمیه، خدمات مشاوره ای با طلاب و خانواده هایشان ارائه می دهند که هزینه ویزیت هم نسبت به سایر مراکز مشاوره بسیار کم است.
اگر مشاوره حضوری اقدام کنید، قطعا نتیجه بهتری در این زمینه دریافت خواهید کرد چراکه مشاور از طریق مصاحبه، گفتگو و احیانا تست به شما کمک خواهد کرد تا یک خودشناسی بهتری از خودتون داشته باشید و هم برای کنترل و مدیریت افکار منفی و افسردگی به شما کمک خواهد کرد. اما به صورت غیرحضوری اگر بخواهیم در زمینه افکار خودکشی به شما مشورت بدهیم، یکسری نکات کلی رو در این زمینه می توانیم به شما ارائه بدهیم.
حس و حال برخواسته از افسردگی شما رو درک می کنم، افرادی که دچار افسردگی می شوند، احساسات ناخوشایند زیادی را تجربه می کنند که احساس غم و اندوه و یا عدم لذت از فعالیتها، بخشی از آن تجربیات خواهد بود.
بنده دو مسئله رو خدمتتان مطرح می کنم:
1- افکار خودکشی
گرچه خُلق شدید افسردگی، افکار خودکشی رو در ذهن ایجاد می کند که اون هم بخشی اش مربوط میشه به مشکلاتی که با همسرتون دارید، اما خوبه که بدونید خودکشی یکی از راههایی است که شما بهش فکر می کنید، در حالی که راه های دیگری هم برای حل مشکلتون وجود دارد.
خیلی از افرادی که به خاطر مشکلات و فشارهایی که در زندگی تجربه کردند، قصد خودکشی داشته اند و به قول خودشون به آخر خط رسیده بودند و تنها راه رو خودکشی می دیدند، ولی با کمک گرفتن از مشاوران متخصص تونستند مسئله خودشون رو را از طریق راههای دیگه ای حل کنند.
همیشه این نکته رو در ذهنتون مرور کنید که «هیچ گاه برای خودکشی دیر نیست!»، قطعا هیچ کس با خودکشی نکردن پشیمون نشده است، ولی با خودکشی، قطعا مسیر بازگشت و اصلاح و حل مشکل غیرممکن خواهد بود.
افراد قابل توجهی بودند که به خاطر خودکشی ناموفق، تجربه نزدیک به مرگ داشته اند و از سختی ها و وحشت زندگی پس از مرگ گزارش داده اند که نمونه هایی از اون رو در برنامه تلویزیونی «زندگی پس از زندگی» که در ماه های رمضان از شبکه چهار سیما پخش می شد به صورت مستند گزارش شد و در اینترنت قابل دسترسی می باشد.
بیایید با خودتون این عهد و قرار رو بگذارید که هر گاه فکر خودکشی به ذهنتون رسید، قبل از اقدام، حتما با کسی در میان بگذارید! پیشنهاد ما این است که با روانپزشک تون تماس بگیرید، ایشون باید در جریان وضعیت شما باشد تا قرص و دارو و میزان دوزی که مصرف می کنید مناسب شما باشد.
2-در خصوص افسردگی و اینکه چه کار انجام بدهید؟
قطعا شما برای درمان مشکل افسردگی خودتون نیاز به یک روانشناس دارید ولی این انتظار رو نباید داشته باشید که در اینجا و در این فضا بتوانیم مشکل افسردگی شما رو درمان کنیم، چرا که اساسا امکانش نیست. اما حداقل به صورت تلفنی می تونید مشکلتون را با یک روانشناس مطرح کنید، یک روانشناس با استفاده از تخصص خودش و تکنیکهای موجود، مشکلاتی که حتی از مشکلات شما هم سخت تر است را درمان می کند. مشاوران مرکز ملی پاسخگویی، زیر نظر حوزه علمیه قم (شماره 09640) و یا مراکز مشاوره دیگر به صورت تلفنی می توانند پاسخگوی مسئله شما باشند.
پیشنهاد:
کتابی در این زمینه وجود دارد که با خواندن و انجام تمارین و تکالیف آن خیلی می تواند به حال خوب شما کمک کند. کتاب «از حال بد به حال خوب» تالیف «دیوید برنز» هست که به فارسی ترجمه شده است، این کتاب به صورت درمان شناختی رفتاری می تواند به شما کمک کند.
موفق باشید.
با سلام به شما کاربر محترم
در ابتدا بابت اعتمادی که به ما کردید و سوالتون رو با ما به اشتراک گذاشتید تشکر می کنم.
درباره وضعیت نوجوانتون باید عرض کنم که دوره نوجوانی یک دوره ای است که رفتارهای نوجوان نسبت به قبل بسیار متفاوت می شود به طوری که میزان حساسیت بچه های نوجوان در این سن به شدت بالا می رود؛ طوری که نسبت به بعضی از حرفها و نگاه های اطرافیان دچار برداشتهای بعضا نادرستی می شود.
به علاوه نوجوان در این دوره در اوج هیجانات و احساسات به سر می برد. لذا عمده رفتارهای او جنبه تخلیه هیجانات را دارد. از این رو نباید نسبت به بعضی از رفتارهای هیجانی او حساس شد، بلکه تا جایی که امکان دارد باید با او مدارا کرد. درواقع بهترین واکنش در این دوره نوجوانی این است که با نوجوانتون مدارا داشته باشید.
سوال: گاهی رفتارهایی از نوجوان سر می زند که بعضا جنبه بی احترامی، تندی و پرخاشگری دارد. با این رفتارش چکار باید کرد؟
اون مواردی که نوجوان از دید شما بدرفتاری می کند، هرگز نباید در همان موقعیت بخواهید نسبت به رفتار نادرستش به او تذکر بدید یا دعواش کنید؛ چراکه همانطور که قبلا گفته شد، نوجوان شما در اوج هیجانات به سر می برد و هنگامی که در اوج هیجانات منفی هست، برداشت درستی از حرفهای شما نمی کند. لذا بدرفتاری او در مقابل شما تشدید می شود.
تنها کاری که باید بکنید این است که او را آرام کنید و بعد در یک فرصت مناسب زمانی که نوجوانتون در حالت منطقی و آرام بود، درباره رفتار نادرستش می توانید صحبت کنید و انتظارتون رو از او بیان کنید. در چنین حالتی، اثرگذاری حرفتون بیشتر خواهد بود و او بهتر می تواند حرف شما رو بپذیرد، برخلاف زمانی که در اوج هیجانات منفی به سر می برد و هر حرف شما و اطرافیانش ممکن است با بازخورد منفی او مواجه شوید.
چند ترفند رو در ادامه به شما متذکر می شوم که اگر این ترفندها رو بکار ببندید، خیلی توی روابط نوجوان با شما، اعضای خانواده و دیگران موثر خواهد بود.
1- اگر فرزند شما پسر هست باید عرض کنم که پسرها به شدت دوست دارند پدرشان به آنها افتخار کند. روانشناسی نوجوان می گوید اگر پسری ببیند که پدرش به او افتخار می کند، فکر می کند که دوستش دارد. این نیاز به تایید شدن در روح و روان مردان وجود دارد.
2- تمجید کردن خصوصی برای بعضی از پسران موثرتر از تشویق شدن جلوی دیگران است؛ چرا که ممکن است از تمجید در مقابل دیگران خجالت بکشند. لذا بررسی کنید که پسر نوجوان شما جزو کدام دسته است. اما دختران نوجون برخلاف بیشتر پسران، بیشتر تمایل دارند که جلوی دیگران تعریف و تمجید شوند.
3- پس از بدرفتاری فرزندتان با برادرش یا خواهرش یا پدرش یا هرکس دیگری، او را تشویق کنید تا با برادر یا خواهر یا پدرش صحبت کند و اشتباهش را با عذرخواهی یا یک رفتار محبت آمیز جبران کند. نباید مدت زمان اوقات تلخی او نسبت به دیگران زیاد شود. برطرف شدن این اوقات تلخی، روح و روان او و دیگران را آرام می کند و زمینه را برای پیشگیری در آینده نیز فراهم می شود.
4- نوجوان نیاز به تخلیه انرژی و روانی دارد. لذا برای این کار برنامه ریزی کنید و او را به یاد گرفتن یک مهارت یا شغل یا مشغول شدن به یک رشته ورزشی ... تشویق کنید. تعامل در بیرون، بخشی از انرژی او را تخلیه می کند. همچنین قرار گرفتن در موقعیت تعامل با دیگران ناخودآگاه شیوه ارتباط و درک متقابل او را افزایش می دهد؛ چرا که یاد می گیرد که در تعامل با دیگران ملاحظاتی را داشته باشد و هرگونه بخواهد رفتار نکند. در واقع با این کار روی رفتارهای خودش کنترل پیدا می کند.
اما درباره تندخویی نوجوان با دوستش هم باید بررسی شود که برای چه تندخو شده است؟ چه چیزی باعث شده تا با دوستش بدرفتاری کند؟ ممکن است رفتار خود دوستش باعث شده که این تندخویی از سوی نوجوان رخ بدهد. گاهی ناراحتی از چیزی یا کسی منجر به تندخویی او نیز می شود. بهترین کار این است که با نوجوان صحبت شود و علت رو جویا شد. این صحبت و گفتگو هم باعث خودآگاهی نوجوان از رفتار خودش می شود و هم اینکه به صورت ریشه ای تر می توانید علت تندی و بدرفتاری او را تشخیص داد و جلوی آن را در آینده گرفت.
بازهم اگر نکته یا سوالی در این زمینه داشتید می توانید با ما مطرح کنید.
موفق باشید.
با سلام به شما کاربر محترم
اگر نگران این هستید که به پرده بکارت دختر کوچولوتون آسیبی زده شده یا نه، گرچه بهتر است به ماما یا متخصص زنان در این باره مراجعه کنید تا خیالتون از این بابت راحت شود، ولی این پرده بکارت همچون برخی از اعضای داخلی بدن به مرور و با رشد کامل می شود. لذا اگر زخم سطحی باشد، مشکلی نخواهد بود، ولی با این حال توصیه می کنیم با یک ماما حداقل مشورت بگیرید.
موفق باشید.
Páginas