من یازده ساله ازدواج کردم و از ابتدا مشکلات بسیاری داشتم هم مالی هم روحی و عاطفی چون همسر من ازدواج دومشون بود و بچه هاشون رو که پیش مادرشون بودن خیلی دخالت میداد تو زندگی و من همش زیر ذره بین ایشون بودم به گفته خودش ...
اما در حال حاضر خودم دوتا بچه یه پسر ۷ و دختر ۲ ساله دارم . پسرم تو نوشتن تکالیف خیلی اذیت میکنه و کلا همه کاراشم با خودم هست و باباش کاری به مسائل مدرسه و درساش نداره و همیشه سر این موضوع با من بحث میکنه که چرا اینقدر تو خونه سروصدا هست و .... دخترم هم خیلی وابسته ی خودمه و هر جا میرم دنبالم میاد و پسرم خیلی لجش میشینه و اونم جیغ میزنه و خلاصه هر کاریم میکنم که وقتی شوهرم میاد خونه همه چی سر جاش باشه و خونه آروم باشه بازم نمیشه و همین منجر به ناراحتی میشه . اون یه حرفهایی میزنه که من دلم میشکنه و ناراحت میشم و همینا باعث فاصله بینمون شده و اون همش منو مقصر میدونه و همش سرکوفت میزنه و خودش رو اصلا از همه چی مبرا میدونه ....
اصلا اهل نازکشیدن یا اینکه بخواد از حرفی که زده عذرخواهی بکنه و از دلم در بیاره نیست و خیلی هم اهل مقایسه کردن با دیگران هست و بخاطر خوبیهاش و کارایی که برام میکنه منت میزاره و به رخم میکشه
یه مدت پسرشون که ۱۷ ساله هستن با ما زندگی می‌کرد . با وجود اینکه من همه جور حواسم بود و مثل بچه خودم کاراشو انجام می‌دادم بازم اون اگر چیزی میشد طلبکار بود و برخورد می‌کرد....
من خسته شدم از خودم و هر چی که مربوط به اون میشه و از اینکه بخوام ازش محبت گدایی کنم و تازه سرخورده بشم
اون فقط از من ایراد میگیره و عیبهای خود شو نمیبینه و در تمام این چند سالی که با هم زندگی کردیم همیشه منو مقصر میدونه و حاضر نیست سهم خودشم از اون درگیری و بحث و ناراحتی قبول بکنه
با من مثل بچه ها رفتار میکنه که این کارو بکن اون کارو بکن و ..... به خدا خسته شدم شما بگید من چی کار کنم
وقتی هم ازش میخوام باهام مهربون باشه . منو بیشتر ببینه و توجه و محبت کنه برمیگرده میگه من اینقدر از تو دیدم که دیگه فایده نداره . هزار بار اومدم تو خونه با شور و هیجان اما تو فلان کردی یا حواست به بچه ها بوده و از این چیزا ..
خوب شما بگید من یک نفرم مگه چقدر میکشم که مسائل مربوط به دوتا بچه کوچیک و خانه داری رو انجام بدم . خرید خونه هم با خودمه و همسرداری هم که هست بدون هیچ کمک و یاری از طرف اون
منم توجه و محبت میخوام و اصلا نمیخواد قبول کنه و برعکس می‌پیچونه و خودش مدعی میشه که من کاری براش نمیکنم و اصلا نمیدونم محبت چی هست
درصورتی که من تا جایی که درتوانم باشه کم نمیزارم و سعی کردم همه چی مرتب و سرجاش باشه و هرچی که خواسته همون بوده
میدونید با کاراش جوری به من فهمونده که اصلا براش مهم نیستم و آدم حسابم نمیکنه و حرف خودش و کار خودش رو میکنه مثلا میخواد بره رشت زندگی کنه هر چی من مخالفت کردم که اونجا غریبیم و سخته و .... بازم کار خودشو کرده و رفته خونه هم خریده (ما شیرازیم)
شما بگید من چیکار باید بکنم و چه جوری برخورد کنم
از پاسختون ممنونم ولی شاید من سوالم رو درست نپرسیدم.
ببینید منظورم اینه که مثلا در خاطرات فلان شهید عزیزی میخونیم که مثلا زمان جنگ به ایشون خانه سازمانی یا مثلا خانه ای میدادند و ایشون نمیگرفته ، خب حالا فرض کنید من حقیر اونجا بودم و میگرفتم یا مثلا اینکه فرض کنید من الان در یک ارگان دولتی هستم و بهمون پروژه مسکن میدهند. الان که به فرض خیلی از مردم توان خرید مسکن ندارند و من بخاطر شغلم خونه رو که قاعدتا با تسهیلات ویژه هست بگیرم گناه کردم؟
یا مثلا فرض کنید گوشت گرون شده و خیلی از مردم توان خرید ندارند ولی من کارمند از طریق اداره بهم مثلا گوشت میدهند و قسطی کم میکنن، آیا این درسته که من گوشت رو بگیرم یا نباید بگیرم؟ اگه بگیرم مرتکب حق الناس یا بیت المال شدم؟
سلام خسته نباشید
فکرمیکنم با رفتارای همسرم که هر دقیقه یه جور حرف میزنه من اهداف وهدف ادامه به زندگیمو ندارم چه کنم که از بلا تکلیفی بیام بیرون؟؟؟
با عرض سلام و خدا قوت
یه سوال داشتم
چه کار کنم که اعتماد به نفس داشته باشم؟
ممنونم ازتون
سلام . عرض ادب
من یازده ساله ازدواج کردم و از ابتدا مشکلات بسیاری داشتم هم مالی هم روحی و عاطفی چون همسر من ازدواج دومشون بود و بچه هاشون رو که پیش مادرشون بودن خیلی دخالت میداد تو زندگی و من همش زیر ذره بین ایشون بودم به گفته خودش ...
اما در حال حاضر خودم دوتا بچه یه پسر ۷ و دختر ۲ ساله دارم . پسرم تو نوشتن تکالیف خیلی اذیت میکنه و کلا همه کاراشم با خودم هست و باباش کاری به مسائل مدرسه و درساش نداره و همیشه سر این موضوع با من بحث میکنه که چرا اینقدر تو خونه سروصدا هست و .... دخترم هم خیلی وابسته ی خودمه و هر جا میرم دنبالم میاد و پسرم خیلی لجش میشینه و اونم جیغ میزنه و خلاصه هر کاریم میکنم که وقتی شوهرم میاد خونه همه چی سر جاش باشه و خونه آروم باشه بازم نمیشه و همین منجر به ناراحتی میشه . اون یه حرفهایی میزنه که من دلم میشکنه و ناراحت میشم و همینا باعث فاصله بینمون شده و اون همش منو مقصر میدونه و همش سرکوفت میزنه و خودش رو اصلا از همه چی مبرا میدونه ....
اصلا اهل نازکشیدن یا اینکه بخواد از حرفی که زده عذرخواهی بکنه و از دلم در بیاره نیست و خیلی هم اهل مقایسه کردن با دیگران هست و بخاطر خوبیهاش و کارایی که برام میکنه منت میزاره و به رخم میکشه
یه مدت پسرشون که ۱۷ ساله هستن با ما زندگی می‌کرد . با وجود اینکه من همه جور حواسم بود و مثل بچه خودم کاراشو انجام می‌دادم بازم اون اگر چیزی میشد طلبکار بود و برخورد می‌کرد....
من خسته شدم از خودم و هر چی که مربوط به اون میشه و از اینکه بخوام ازش محبت گدایی کنم و تازه سرخورده بشم
اون فقط از من ایراد میگیره و عیبهای خود شو نمیبینه و در تمام این چند سالی که با هم زندگی کردیم همیشه منو مقصر میدونه و حاضر نیست سهم خودشم از اون درگیری و بحث و ناراحتی قبول بکنه
با من مثل بچه ها رفتار میکنه که این کارو بکن اون کارو بکن و ..... به خدا خسته شدم شما بگید من چی کار کنم
وقتی هم ازش میخوام باهام مهربون باشه . منو بیشتر ببینه و توجه و محبت کنه برمیگرده میگه من اینقدر از تو دیدم که دیگه فایده نداره . هزار بار اومدم تو خونه با شور و هیجان اما تو فلان کردی یا حواست به بچه ها بوده و از این چیزا ..
خوب شما بگید من یک نفرم مگه چقدر میکشم که مسائل مربوط به دوتا بچه کوچیک و خانه داری رو انجام بدم . خرید خونه هم با خودمه و همسرداری هم که هست بدون هیچ کمک و یاری از طرف اون
منم توجه و محبت میخوام و اصلا نمیخواد قبول کنه و برعکس می‌پیچونه و خودش مدعی میشه که من کاری براش نمیکنم و اصلا نمیدونم محبت چی هست
درصورتی که من تا جایی که درتوانم باشه کم نمیزارم و سعی کردم همه چی مرتب و سرجاش باشه و هرچی که خواسته همون بوده
میدونید با کاراش جوری به من فهمونده که اصلا براش مهم نیستم و آدم حسابم نمیکنه و حرف خودش و کار خودش رو میکنه مثلا میخواد بره رشت زندگی کنه هر چی من مخالفت کردم که اونجا غریبیم و سخته و .... بازم کار خودشو کرده و رفته خونه هم خریده (ما شیرازیم)
شما بگید من چیکار باید بکنم و چه جوری برخورد کنم
سلام
از پاسختون ممنونم ولی شاید من سوالم رو درست نپرسیدم.
ببینید منظورم اینه که مثلا در خاطرات فلان شهید عزیزی میخونیم که مثلا زمان جنگ به ایشون خانه سازمانی یا مثلا خانه ای میدادند و ایشون نمیگرفته ، خب حالا فرض کنید من حقیر اونجا بودم و میگرفتم یا مثلا اینکه فرض کنید من الان در یک ارگان دولتی هستم و بهمون پروژه مسکن میدهند. الان که به فرض خیلی از مردم توان خرید مسکن ندارند و من بخاطر شغلم خونه رو که قاعدتا با تسهیلات ویژه هست بگیرم گناه کردم؟
یا مثلا فرض کنید گوشت گرون شده و خیلی از مردم توان خرید ندارند ولی من کارمند از طریق اداره بهم مثلا گوشت میدهند و قسطی کم میکنن، آیا این درسته که من گوشت رو بگیرم یا نباید بگیرم؟ اگه بگیرم مرتکب حق الناس یا بیت المال شدم؟
سلام
با بچه ای که تو غذا خوردن خیلی حرکت داره و با خودش بازی میکنه باید چکار کرد درست شد؟
Páginas