اشعار مناسبتی ویژه عید قربان

بام آسمان

از صیام تا قیام ۵ – غلامرضا سازگار

عیــد قربـان است یا عیــد عنایـات خداست؟     
عید عشـق و عیــد ایثار و مناجات و دعاست

ذات حق بــا میهمـانانش گرفتـه جشـن عید     
مرکــز ایـن جشـن نورانــی بیابــان منـاست

هــر کجـا رو آوریم و هــر طرف چشم افکنیم     
خیمــۀ حجــاج بیـت الله پیش چشـم ماست

نـــور از هــ خیمـــه می تابـد بـه بـام آسمان     
خیمه هـا بیت الله و اشک ومناجات و دعاست

حاجیــان دارنـد بــر سر شـوق ذبح گوسفند     
قصد هر یک کشتن دیو هوس،گرگ هواست

ای خوش آن حاجی که درآن سرزمین کرده وقوف     
خوش تر آن حاجی که جای او درآغوش خداست

جان من قربـان آن حاجی کـه زیـر خیمه ها     
چشم او گریـان به یـاد خیمه هـای کربلاست

پیش تر ازدید چشمم خیمه می آید به چشم     
ای مناپاسخ بده،پس خیمۀ مهدی کجاست؟

حاجیـان در هـر نفس دارند از هـم این سؤال     
پس کدامین خیمـه گاه مهـدی موعود ماست

این صدای گریۀ مهدی است می آیدبه گوش؛     
یــا صــدای نالــۀ « العفــو» ختم الانبیــاست؟

نالـــۀ جانســوز «یـــااللهِ» ختـم المـرسلین؛     
یـا صــدای گریـــۀ شـوق علـی مرتضـاست؟

یــا امـــام مجتبــا صـــورت نهــاده بر زمین؛     
یـا نــوای آسمـــان ســوز قتیــل نینـــواست؟

یکطــرف آمـــاده ابـــراهیم، بـــر ذبـح پســر     
یکطـرف تسلیم، اسمـاعیل از بهــر فـداست

جـان مـن قربـــان آن حاجـی که قربانگــاه او     
گـاه نهـــر علقمــه، گــه در کنـــار قتلگاست

جـان مـن قربــان آن حاجـی کـه ذبح حـجّ او     
طفل شیــر و نوجــوان و پیرمــرد پارســاست

حاجیــان سـر می تراشنــد و عـزیــز فـاطمه     
درمنای دوست می بینم سرش ازتن جداست

جان من قربان آن حاجی که در صحرای خون     
هـم قتیـل الاشقیــا و هـم ذبیـحٌ بالقفـاست

جان من قربان آن حاجی که بعد از بذل جان      
سر به نوک نی،تنش پامـال سمّ اسبهاست

جان من قربان آن حاجی که در این حجّ خون     
مــروۀ او قتلگــاه او، صفـا طـشت طــلاست

گریه کن «میثم» بر آن حاجی که اجـر حجّ او
گاه سنگ و گه سنان،گه تیغ،گه تیرِ جفاست

عید قربان

 صبوری

عید قربان گرچه آیین خلیل آزر است
ملت اسلام را امروز زیب و زیور است

حبّذا عیدى كه سرخ از خون قربانى او
گونه اسلام و روى ملت پیغمبر است

حبّذا روزى كه ابراهیم را در كوى دوست
ذبح اسماعیل از یك گوسفند آسان‎تر است

حاجیان از جان چنان بوسند آن سنگ سیاه
خانه حق را كه گویى خال روى دلبر است

سالى ار یك حج بود مر حاجیان را در حجاز
در خراسان خلق را هر روزه حجّ اكبر است

خانه حق را اگر خواهى بپو راه حجاز
ور بخواهى صاحب آن خانه در این كشور است

اندرین عیدى كه ملت را همه فرّ و بها
از نو آیین سنّت پاك خلیل آزر است

سعى تو مشكور باد و حجّ تو مبرور باد
در حریمى كز شرافت كعبه را تاج سر است