بی شک کشتار امروز مسلمانان پیامد ظلم دیروز به اهل بیت (علیهم السلام) است.
اشاره
شناخت دین اسلام و رهبران معصوم آن به راحتی صورت نمی‌پذیرد و بی‌شک مقدمات و زمینه‌های علمی و استعدادهای ذهنی را طلب می‌کند. متاسفانه ریشه و اساس بیشترین شبهات و اشکال‌هایی که پیرامون تعالیم دین اسلام مطرح می‌شود، نادانی دشمنان و بی‌توجهی به جنبه‌های دانش و معرفت است. البته برخی از مسلمانان نیز همراه با سیل شبهات، نکات نادرستی را بیان می‌کنند که در راستای اهداف تخریبی دشمن قرار می‌گیرد. در ادامه یکی از این اشکال‌ها بررسی خواهد شد.
مقایسه درد و رنج معصومان با دیگران
احادیثی که پیرامون آزار و اذیت معصومان (علیهم السلام) نقل شده، اعتبار و حجیت ندارد. چه آنکه بر فرض صحیح بودن آنها، دلیلی بر بزرگی و شدت این رنج‌ها نسبت به رنج‌هایی که امروز مسلمانان در نقاط مختلف جهان با آن مواجه هستند، نداریم. بی‌شک مظلومانی در فلسطین، یمن، عراق، سوریه، افغانستان مورد هجوم دشمن خوار و زبون قرار گرفته‌اند و این مصیبت‌ها قابل تحمل نخواهد بود، اما نمی‌توان ادعا کرد که مصیبت امروز مسلمانان کمتر از مصیبت اهل بیت (علیهم السلام) است.[1]
قرآن بهترین گواه
پیش از بیان احادیث، قرآن کریم از آزار و اذیتی که پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) در مدت رسالت با آن مواجه بودند، پرده برداشته و آن را عمل مذموم و حرام اعلام کرده است. برخی خاتم الانبیاء (صلی الله علیه و آله) را آزار می‌دادند و می گفتند: «وَ مِنْهُمُ الَّذينَ يُؤْذُونَ النَّبِيَّ وَ يَقُولُونَ هُوَ أُذُنٌ؛[2] پاره‌اى از آنها پيامبر را میآزارند و می‌گويند: خوشباور است.»
همچنین خداوند، خطاب به رسول الله و مسلمانان، آنان را در برابر آزار و اذیت دیگران توصیه به صبر کرده و می‌فرماید: «لَتُبْلَوُنَّ في أَمْوالِكُمْ وَ أَنْفُسِكُمْ وَ لَتَسْمَعُنَّ مِنَ الَّذينَ أُوتُوا الْكِتابَ مِنْ قَبْلِكُمْ وَ مِنَ الَّذينَ أَشْرَكُوا أَذىً كَثيراً وَ إِنْ تَصْبِرُوا وَ تَتَّقُوا فَإِنَّ ذلِكَ مِنْ عَزْمِ الْأُمُورِ؛[3] بی‌شک شما به اموال و جان‌هاى خود آزموده خواهيد شد؛ و از جانب كسانى كه قبل از شما اهل كتاب بودند و همچنین از مشركان، سخنان آزار دهنده فراوان خواهيد شنيد؛ و اگر شكيبايى و پرهيزكارى ورزيد، اين نشان قدرت اراده شما است.»
درک صحیح از جایگاه معصوم
مهمترین فرمان و دستور در تعالیم اسلامی، پیروی از خدا و رسول الله و جانشینان ایشان می‌باشد. قطعا این دستور پشتوانه‌های عقلانی دارد؛ زیرا در وهله نخست، عقل پس از اثبات وجود خدا و درک ضرورت بندگی، نیاز خویش به وجود یک راهنمای متصل به خداوند را احساس می‌کند. اگر عقل، به اطاعت و پیروی از معصوم فرمان می‌دهد، صرفا به دلیل نزدیک بودن مقام و جایگاه او به خداوند است. در نقطه مقابل، نافرمانی از خدا و نماینده معصوم او نیز دارای پیامدهای سخت و ناگوار خواهد بود.
به تعبیر دیگر، معصومان (علیهم السلام) توانستند با استفاده از قدرت انتخاب و عنایت الهی، خود را به بالاترین مقام و جایگاه ممکن نزد پروردگار برسانند و این سبب شد تا خداوند پیروی از آنها را بر دیگران واجب گرداند و سرپیچی از فرمان آنها را گناهی بزرگ و دارای عذابی دردناک معرفی کند. پس بر اساس این جایگاه رفیع، آزار و اذیتی که دشمنان کورباطن و دوستان نادان نسبت به معصومان (علیهم السلام) وارد داشته‌اند، بزرگترین مصیبت قلمداد خواهد شد.
با این که، در برخی احادیث توصیه شده که هیچ گاه معصومان را نباید با مردم عادی مقایسه کرد،[4] اما معیارهای ظاهری دنیا و سختی‌هایی که هر کسی ممکن است در این دنیا با آن مواجه شود، سبب فروکاستن از عظمت مصیبت وارد شده بر اهل بیت (علیهم السلام) شده است.
نافرمانی از اهل بیت (علیهم السلام) آغازی برای دیگر مصائب
قرآن به صراحت و وضوح بیانگر این نکته است که بستر و زمینه برای نابسامانی و مصیبت در زندگی مسلمانان در دو چیز خلاصه می‌شود. از یک سو نافرمانی از دستورات رهبران معصوم[5] و از سوی دیگر دلدادگی و اعتماد به طاغوت و حاکمان ظالم و ستمگر در مدیریت و برنامه‌ریزی‌های خرد و کلان،[6] سبب ایجاد آشفتگی و نزول بلا و گرفتاری خواهد شد.
بنابراین اگر پیش از مقایسه مصیبت و گرفتاری امروز مسلمانان در سرتاسر جهان اسلام با مصیبت‌های ائمه (علیهم السلام)، به آیات روح بخش قرآنی مراجعه شود، مشخص خواهد شد که بزرگترین مصیبت مسلمانان امروز چیزی نیست که به آن جنگ، غارت، خونریزی و جنایت گفته می‌شود، بلکه نافرمانی و دور افتادن از فرمان الهی در پیروی از معصوم و دوری جستن از حاکمان دین‌ستیز، بالاترین مصیبت و گرفتاری است که مسلمانان در این عصر و زمان با آن دست و پنجه نرم می‌کنند و از اتحاد کلمه غافل گشته‌اند.
نتیجه‌گیری
مقام و جایگاه رهبران معصوم (علیهم السلام) چنان رفیع و با عظمت است که درک آن جز برای خداوند ممکن نخواهد بود. بی‌شک هرچه مظلوم از جایگاه بالاتری نزد خداوند برخوردار باشد، مصیبت و ظلمی که به او وارد می‌شود، خشم و غضب خدا را بیشتر به دنبال دارد و نشان از بزرگی آن مصیبت خواهد بود. گرچه بلاها و جنگ‌هایی که امروز گریبان‌گیر مسلمانان شده، مصداق ظلم می‌باشد اما همه، ریشه در بزرگترین مصیبت یعنی نافرمانی از رهبران معصوم دارد.
پی نوشت
[1]. محسنی، مشرعة بحار الانوار، ج2، ص: 11.
[2]. توبه/61.
[3]. آل‌عمران/186.
[4]. فیروزآبادی، فضائل الخمسة من الصحاح الستة، ج2، ص: 70.
[5]. آل‌عمران/165-168.
[6]. نساء/60-62.
از دیرباز دشمنان حق ستیز برای نابودی مسلمانان و منابع مادی و معنوی آنان، جنگ و کشتار را آغاز کرده اند و هیچ انسان عدالتخواهی با آن موافق نیست؛ اما مقایسه این ظلم و ستم با مصیبت های وارد شده به رهبران معصوم (علیهم السلام) و کوچک شمردن آنها، نگرشی کاملا غلط و مخالف تعالیم قرآنی است؛ زیرا قرآن ریشه و اساس گرفتاری مسلمانان را در نافرمانی دستورهای معصوم و دلبستگی به وعده های تهی و بی مایه طاغوت عنوان کرده است. متاسفانه امروز شاهد آن هستیم که جنگ بر ضد مسلمانان پیامد دوری از این توصیه قرآن است.