اگر کسی به برادر مسلمانی که در قرض به کسی محتاج شده و قادر است به او پول قرض بدهد؛ اگر ندهد، خداوند استشمام بوی بهشت را برحرام می کند.
موضوع: قرض، بهترین ذخیره برای قیامت
«اَلسَّابِعَةُ: رَأَيْتُ كُلُّ مَنْ وَجَدَ شِيئاً يُكْرِمُ عِنْدَهُ اجْتَهَدَ فِي حِفْظِهِ، سَمِعتُ قَولَهُ تَعالي: [مَن ذَا الَّذِي يُقْرِضُ اللَّهَ وَ لَمْ أَرِ قَرْضًا حَسَنًا فَيُضَاعِفَهُ لَهُ فَأَحْبَبْتُ الْمُضَاعَفَةُ، أَحْفَظُ يَكُونُ عِنْدَهُ، فَكُلَّمَا وَجَدْتُ شِيْئَاً يُكْرِمُ عِنْدِي وَجَّهْتُ بِهِ إِلَيْهِ، لِيَكُونَ لِي ذُخْراً إِلَى وَقْتِ حَاجَتِي إِلَيْهِ؛( حدید/۱۱) هفتم دیدم تمام سعی مردم در حفظ چیزی است که دوست دارند و من قول خداوند را شنیدم کـه فرمود: هر کسی که به خدا قرض بدهد، من آن را برایش مضاعف میکنم" من مضاعف شدن را پسندیدم پس هر چیزی را که دوست داشتم و برای من عزیز بود در راه خدا قرض دادم تا در روز قیامت برای من ذخیره شود.»
در روایت آمده است: «الصَّدَقَةُ بِعَشَرَةِ وَ الْقَرْضُ بِثَمَانِيَةَ عَشَرَ ... مَا كُلُّ مَنْ يَأْخُذُ الصَّدَقَةَ لَهُ بِهَا حَاجَةٌ وَ الَّذِي يَسْتَقْرِضُ لَا يَكُونُ إِلَّا عَنْ حَاجَةٍ فَالصَّدَقَةُ قَدْ تَصِلُ إِلَى غَيْرِ الْمُسْتَحِقِّ وَالْقَرْضُ لَا يَصِلُ إِلَّا إِلَى الْمُسْتَحِقِّ وَلِذَا صَارَ الْقَرْضُ أَفْضَلَ مِنَ الصَّدَقَةِ ( مستدرک الوسائل، محدث نوری، مؤسسه آل البيت، قم، ١٤٠٨ق،ج ١٣، ص ٣٩٥ )
ثواب صدقه ده برابر است؛ اما ثواب قرض الحسنه هجده برابر ... دلیلش این است که همیشه کسی که صدقه می گیرد به آن احتیاج ندارد؛ امـا قـرض همیشه به آن کسی که احتیاج دارد، می رسد. پس صدقه گاهی به غیر مستحق میرسد ولی قرض فقط به مستحق میرسد ،بنابراین، ثوابش بیشتر از
صدقه است.
در روایتی دیگر از رسول اکرم صلى الله عليه وآله آمده است: «مَنْ أَقْرَضَ مَلْهُوفاً فَأَحْسَنَ طَلِبَتَهُ اسْتَأْنَفَ
الْعَمَلَ وَ أَعْطَاهُ اللهُ بِكُلِّ دِرْهَم أَلْفَ قِنْطَارٍ مِنَ
الْجَنَّةِ؛ (وسائل الشيعة، شيخ حر عاملی، مؤسسه آل البيت، قم، ١٤٠٩ق، ج١٦، ص٣٤٣)
کسی که به مالباخته ای قرض بدهد و در باز پرداخت مهلت دهد تا عملش را از نو شروع کند خداوند تمام گناهانش را بخشیده، به ازای هـر در همی که قرض داده هزار قنطار از دراهم بهشتی به او میدهد قنطار در لغت یعنی پوست گاو را خالی و پر از طلا و جواهر کردن.
همچنین فرمود: «وَ مَنِ احْتَاجَ إِلَيْهِ أَخُوهُ الْمُسْلِمُ فِي قَرْضٍ وَ هُوَ يَقْدِرُ عَلَيْهِ فَلَمْ يَفْعَلْ حَرَّمَ اللَّهُ عَلَيْهِ رِيحَ
الْجَنَّةِ؛ ( من لا يحضره الفقيه)
اگر کسی به برادر مسلمانی که در قرض به کسی محتاج شده و قادر است به او پول قرض بدهد؛ اگر ندهد، خداوند استشمام بوی بهشت را برحرام می کند.»