بدا

بی‌شک، بداء یکی از آموزه‌های اسلام است که در مواردی اتفاق می‌افتد. یکی از موارد آن بداء در مقدار غیبت است؛ ولی در اصل ظهور امام زمان هرگز بداء راه ندارد.

بر اساس روایات متعدد، هرگز در اصل ظهور امام دوازدهم، مسأله بداء، راه ندارد؛ زیرا امر ظهور از مسلمات و وعده‌های حتمی خداوند است.

-با نگاهی به ادیان گذشته می‌توان اینطورمشاهده می شد که آنان خدایان مختلف را پرستیده و حضور خدایان مختلف در جامعه آنها امری طبیعی بود, بدین صورت که هر خدا نسبت به خدای دیگر برتری‌ها و نقص‌هایی را داشت, از این جهت انجام خطا توسط این خدایان امری طبیعی به حساب می آمد. با گذشت سال‌های متمادی و کمتر شدن تعداد ادیان متفاوت و پدید آمدن ادیان نهایی که در این اواخر به وجود آمدند, وجود خدایان متفاوت کمرنگ شده و انجام خطا توسط خداوند امری لغو و بیهوده و کاری دور از انتظار افراد بشر و عجیب به حساب می‌آمد.  کمی عجیب است که مسئله بداء را به خداوند نسبت دهیم, که خداوند ابتدا در یک امر مصلحت را ببیند و سپس به عدم مصلت در آن اشاره داشته باشد, که این مساویست با عدم علم خداوند, و این در حالی است که اعتقاد به بدا یکی از اعتقاد مهم مسلمانان است  و شیعیان امامیه اهتمام زیادی  به این مسئله دارند.

آموزه بدا، یک امر حقیقی و از اعتقادات مسلم شیعیان است و هیچ منافاتی با علم الهی ندارد؛ زیرا به معنای ظاهر شدن امری است که در برهه‌ای از زمان، بر مردم (نه بر خدا) مخفی بوده است.

اگر امامان غیب می‌دانند نشانه برتری آنها بر خالق نیست، زیرا اعتقاد به «بدا» مستلزم جهل خدا نیست  و آگاهی خدا از غیب نامحدود و آگاهی امامان محدود است و نیز آگاهی خدا از غیب ذاتی و آگاهی امامان، اكتسابی و از خداست.

در رابطه با این متنی که از کتاب الغیبه شیخ طوسی نقل شده تحریف صورت گرفته و این نسبت به ایشان صحیح نمی‌باشد.