با عرض سلام و احترام. خواهرزاده 7 سالهای دارم که بسیار حساس و پرخاشگر شده. مثلاً اگه در اتاق باشه و مادرش و خواهرش با هم حرف بزنن با عصبانیت میاد و میگه چی گفتین و با گریه و داد زدن میگه جمله به جمله رو باید تکرار کنین و هر چقدر هم که براش تکرار میکنن باز میگه از اول بگین چی گفتین و این کارش ممکنه یک ساعت طول بکشه طوری که همه رو عصبانی میکنه. وقتی هم راضی نشه شروع میکنه خودشو بزنه. از هیچ چیزی خوشحال نمیشه. همش نگران اینه که مامانش کجاست. تو مدرسه مرتب میره از مدیر مدرسه میپرسه مامانم کجاست و بغض میکنه. بعضی شبها کابوس میبینه. مشاور مدرسه هم گفته باید پیش روانپزشک بره که البته پدرش با این مساله مخالف هست. ارتباط عاطفی بین اعضای خانواده نیست. پدرش که اگه شیفت روز باشه ساعت 7 شب میاد خونه و سرش تو گوشی و ساعت 10 هم خوابه. هرچقدر هم بچه گریه کنه بهش توجهی نمیکنه. خواهر بزرگترش هم همیشه توی اتاقشه و سر گوشی و اینستاگرام خودشو سرگرم میکنه. مادرش هم دیگه کم آورده و توانایی ادامه این روند رو نداره. ازتون خواهش میکنم کمکم کنید.
-------------------------------------
کاربران محترم ميتوانيد در همين بحث و يا مباحث ديگر انجمن نيز شرکت داشته باشيد: http://www.btid.org/fa/forums
همچنين ميتوانيد سوالات جديد خود را از طريق اين آدرس ارسال و از طریق کدپیگیری که دریافت میکنید پاسخ را مشاهده نمائید: http://www.btid.org/fa/node/add/forum
تمامي کاربران ميتوانند با عضويت در سايت نظرات و سوالاتي را که ارسال ميکنند را به عنوان يک رزومه فعاليتي براي خود محفوظ نگهدارند و به آن استناد کنند و همچنين نظراتشان جهت نمايش بعد از فعالیت مفید، ديگر منتظر تاييد مديرانجمن نيز نباشد؛ براي عضويت در سايت به آدرس مقابل مراجعه فرمائيد: www.btid.org/fa/user/register
سلام
ب نظر من حتما کتابایی دررابطه با روانشناسی کودک ، پرخاشگری ،روانشناسی تربیتی و رشد، من دیگر ما رو ی مطالعه کنید
سعی کنید انرژی کودک رو با بازی تخلیه کنید اول ازهمه هم بابازی هایی شروع کنید ک اون دوست داره
ازپدر ومادر کودک بخواهید جلوچشم بچه باهم بحث نکنند
زمانهایی ک کودک حالش خوبه و باحوصلس بشینید باهاش حرف بزنید و ببینید مشکلش چیه
اگر همکاری نکرد با عروسک گردانی و خودتون رو در حد کودک، کودک نشان دادن هم میتونید حرفهای اون و دغدغه هاش رو متوجه بشید.
با سلام به شما کاربر محترم
باید در درجه اول علت یا علل پرخاشگری اش تشخیص داده بشه و بعد برای درمانش اقدام کرد. اشاره کردید که مدام نکران اینه که مادرش کجاست و ... خوب این یه عامل بسیار مهمیه که در بروز پرخاشگری. یکی از عوامل پرخاشگری نگرانی و اضطرابه که معمولا افراد وقتی دچار نگرانی و اضطراب شدیدی میشوند، برای دفع اون، رو به رفتارهای پرخاشگرانه میزنند از قبیل داد و فریاد کشیدن، زدن و برخورهای فیزیکی.
گرچه باید به صورت بالینی بررسی کرد که علت رفتارهای پرخاشگرانه کودک چیه، ولی باتوجه به توضیحاتی که ارائه کردید، احتمال اینکه ایشون از اضطراب شدید رنج میبرد زیاد هست. برای اطمینان هم معمولا یه تست اضطراب از کودک گرفته میشود تا مطمئن شد . این کار رو باید نزد یه مشاور کودک انجام داد یعنی باید به صورت حضوری، مشاور کودک رو ببینه و ازش یه تست اضطراب بگیرد و بعد که اطمینان حاصل شد که کودک مبتلا به اضطراب و نگرانی است، شروع به درمان میکنند.
اما برای درمان: لازمه یه لیستی تهیه کنید و بررسی نمایید که کودک موردنظر از چه چیزهایی دچار اضطراب و نگرانی میشود. ممکنه ده مورد باشد یا بیشتر یا کمتر؛ مثلا فرض بگیرید که رفتن به مدرسه باعث نگرانیاش میشود یا مثلا تاریک شب یا دور شدن از مادر اونو مضطرب میکنه. بنابراین در درجه اول لازمه لیست مواردی رو که باعث نگرانی و اضطراب کودک میشود تهیه کنید.
بعد از اون با یه دقت بیشتر، موشکافانهتر و با حوصله، لیست دیگری را تهیه کنید و ببینید از چه چیزهایی لذت میبرد و باعث آرامش و شادی کودک میشود. این موارد رو به ترتیب لیست کنید.
این خیلی مهمه که بفهمید کودک از چه چیزهایی نگرانی دارد و از چه چیزهایی لذت میبرد. معمولا این رو مادران بهتر میتونند تشخیص بدهند. وقتی عوامل یا موارد نگران کننده رو فهمیدید باید کم کم این موارد نگران کننده رو برای کودک حذف کنید یا تعدیل کنید. اگر مثلا فضای خونه متشنج هست و بعضا دعوا صورت میگیرد، بالطبع باید این مورد در خونه حذف شود. اگر دوری از مادر برای کودک نگران کننده هست، خب باید تعدیل شود؛ این کار با همکاری دیگر اعضای خانواده مانند پدر خانواده حل شدنی است. وقتی پدر خانواده وقت بیشتری رو برای فرزند قرار بدهد کم کم حس کودک نسبت به پدر مثبت میشود و کمتر خلا مادر رو احساس میکند.
به طور کلی از طریق لیست مواردی که برای کودک لذت بخشه استفاده کنید و تک تک مواردی رو که باعث نگرانی کودک میشود جایگزین کنید. مثلا فرض بگیرید که خوراکی مورد علاقهاش رو برایش فراهم میکنید یا مثلا بازی موردعلاقهاش رو با او انجام بدید یا مثلا اونو به پارک ببرید یا... در هرصورت وقتی تکرار موارد لذت بخش و آرامش دهنده توی برای کودک بیشتر بشود و از اون طرف تکرار موارد آزار دهنده و نگران کنند در طول روز به شدت کاهش پیدا کند، به مرور رفتارهای پرخاشگرانه کودک کاهش مییابد. این کارها رو در طول دو هفته انجام بدید. اگر نتیجه بخش بود همین روی با جدیت بیشتری ادامه بدهید که دیگه احساس کنید پرخاشگری او به سطح طبیعی رسیده است. البته نباید انتظار داشته باشید که رفتارهای پرخاشگرانه از بین برود بلکه باید به سطح طبیعی برسد. اگر هم در طول این مدت هم هیچ گونه تغییری نیافتید و پرخاشگری کودک کاهش نیافت در اون صورت مراجعه به مشاوره کودک ضروری است. امیدوارم با انجام درست مواردی که ذکر کردم، پرخاشگری و نگرانی غیرطبیعی کودک از بین برود.
در اخر این نکته رو هم اضافه کنم که حتما یه آزمایش خون از کودک گرفته شود تا مطمئن بشید که مبادا دچار کم خونی یا فقر آهن شده باشد. چرا که کم خونی و فقر آهن در ایجاد اضطراب و نگرانی و دلهره تاثیرگذار است.
موفق باشید.
از اظهار نظر و راهنماییتون و اینکه وقت گذاشتین برای پاسخگویی بسیار سپاسگزارم. حتماً مواردی که فرمودین رو انجام میدیم
خواهش میکنم.
راستی میتونید در صفحه اینستاگرام به آدرس farzand.parvaran@ و در کانال ایتا به آدرس farzandparvaran@ ما رو دنبال کنید و از مطالبی که در خصوص تربیت فرزند و مشاوره تربیتی است استفاده کنید.
موفق باشید.