به نظرتون خودکشی کنم یا فرار از منزل

سلام

نمیخوام به پدر و مادرتون بی احترامی کرده باشم.اما من نمیفهمم مادر شما طی این سالها سرش به چی گرم بوده و چه کار مهمتری از توجه به شما داشته که اونو در اولویت قرار داده.

صحبت سایر بزرگواران که نظرات درستی هم دادن محترمه و حرفهای  بنده ربطی به درستی اون مطالب نداره اما گذشته از نصیحت کردن و فلسفه ی رفتار والدین این دختر خانم رو بیان کردن جای این سوال مطرحه که مادر ایشون چرا نتونسته جوری با دخترش رفتار بکنه که دختر خودش راه درست رو پیدا کنه و دچار این چالش سنگین نشه.این بنده خدا کلی حرف داره و فقط اینجا چند جمله نوشته که کلیات ماجرا رو بیان کنه .یه دختر نوجوان حتما میدونه زندگی کردن بهتر از مردنه.این چیز پیچیده ای نیست که نیاز داشته باشه کسی بهش یاد بده .اینم میدونه که خونه ی خود ادم هر چی که باشه بهتر از بیرون از خونه بودنه .بیرون از خونه رو هم بازم خودش میدونه یعنی چی.یعنی هر شب با یه نفر خوابیدن دیگه.چون ازدواج که نمیخواد بکنه دوست پسرش هم که هر شب نمیتونه ببره پیش خودش یا جا براش تهیه کنه.بالاخره چند وقت دیگه مجبوره بخاطر بیرون نموندن و جایی برای خواب پیدا کردن هزینه ی جا خوابش رو بپردازه.اینم خوب میدونه که هزینه ی جا خواب پرداختن برای یه دختر فراری یعنی چی و قطعا دلش نمیخواد این تجربیات زجر اور رو داشته باشه .اما چیزی که هست و ما نمیدونیم یا نمیتونیم درک کنیم اینه که چه انگیزه ای باعث شده با تمام این حرفها ایشون جایی برسه که بگه یا مرگ یا هرزگی(با عرض معذرت.چون این انتخاب نیست اضطراره که گریزی ازش نخواهد بود) !! ولی خونه ی پدری نه!!

خیلی حرفه !! و من بدون تعارف و بدون ملاحظه خطاب به والدین این دختر خانم میگم خجالت بکشید.خانمی که اسمت رو گذاشتی مادر شما مقصری .واقعا طی پونزده شونزده سال چه کار مهمتر از دوستی کردن با دخترت داشتی.ادم هر قدر ناتوان و بی لیاقت باشه بازم پونزده سال اگه فرصت داشته باشه با دختر بچه ای که تمام وقت در اختیارشه میتونه رفاقت کنه .حواست کجا بوده خانم.این دختر مقصر نیست.هیچ بچه ای مقصر نیست.بچه نه غرضی داره نه کینه و دشمنی ای با کسی داره نه زیاده خواهه.فقط میخواد به نیازهای طبیعیش پاسخ بده و اون زنی که فکر میکنه مادره ولی فقط بچه زاییدن رو بلده بعلاوه ی سخنرانی کردن برای یک نوجوان مقصر و ظالمه.حقیقتا اگه یجایی یه وقتی یه فرصتی  بنده داشتم همه ی مادرانی رو که بچه هاشون چنین اشفته حال باشن رو شدیدا مجازات میکنم.زندگی یعنی مسئولیت پذیری.این که نشد شبی رو با شوخ چشمی و طنازی صبح کردن و پای فرزندی رو به دنیا باز کردن و ارضای نیاز های زنانه رو اصل قرار دادن.نیاز هایی مثل ارزوی بچه دار شدن و بچه داری کردن ! واقعا خیلی از زنها همینجوری الکی الکی مادر میشن.یمدت هم با بچه شون بازی میکنن چون از سالها قبل با عروسک بازی کردن حالا یکی واقعیش رو دارن و براشون هیجان داره.بعد از مدتی که هیچان میره بچه رو میفرستن پای تلوزیونو دستگاه های بازی یا با بچه ی همسایه مشغول کردن و ....و میرن دنبال کار خودشون  .هر وقت هم دلشون بخواد به بچه امرو نهی میکنن.طفل معصوم هم که کسی رو جز مادر و پدرش نداره بچه میترسه و حرف گوش میده این زن هم فکر میکنه داره مادری میکنه اما یروز میرسه که بچه دیگه نمیترسه و حرف گوش نمیده.مادری هم که ندیده جذبه ی مادرانه جذبش کنه و با جانو دل سمت مادرش بره.این مادر رو باید محاکمه کرد یا خیر؟!

اما شما دختر نوجوان که هیچ تقصیری نداری و حرف حساب هم میزنی.فقط یه چیز به شما میگم.

شما الان یک راه سومی هم داری که من فکر میکنم بهتر از اون دوتاست که خودت گفتی.اینکه شما تا حالا تحمل کردی چند سال دیگه رو هم تحمل کن بخاطر خودت نه کس دیگه.هر جور شده حفظ ظاهر بکن تا بتونی یه ازدواج خوب داشته باشی و بری خونه ی همسرت و زندکی جدیدت.و از این شرایط راحت بشی.چون اگه خودکشی کنی دیگه نیستی و حیفه که نباشی.اگه هم فرار کنی خودت میدونی چند وقت دیگه چه اتفاقی میافته برات و مردم با چه اسمی میشناسندت.دیگه یا خیلی مشکل میتونی برگردی به زندگی دخترهای هم سن خودت یا به احتمال قویتر نمیتونی.خصوصا اگه به این فکر کنی که دختر خاله ها و دختر عموها و بقیه ی دخترهای  فامیل هر کدوم ازدواج کردن و بچه دار شدن بعد شما هر شب باید غصه ی اینو داشته باشی که امشب کیو پیدا کنم که منو بپسنده ببره خونه ش شاید جاخواب هم بهم بده.اگه نصف شب نبره وسط خیابون پیادت کنه.

ببخشید البته ولی نمیدونم چرا اینجور وقتها خیلی ناراحت میشم و میگم کاش میشد یجور به این دختر ها کمک کرد.و این حرفها تنها کمکیه ازم ساخته ست خیلی شرمنده ام به عنوان یک انسان که کاری ازم بر نمیاد جز حرف زدن .

یکم تحمل کن پدر مادرت هر قدر بداخلاق و نادان هم که باشند خودتم میدونی قابل مقایسه با غریبه نیستند.

مادرت اشتباه کرده ولی اشتباه کرده دیگه.نادانی کرده. عمدی که در کارش نبوده.شما بزرگواری کن و باهاش مدارا کن.اگه بری حتما خیلی ناراحت میشن.خودتم پشیمون میشی.

عجله نکن .و به حرفام فکر کن.خدا بزرگه کمکت میکنه.فقط شما یجور حرکت کن اگه خدا خواست کمکت کنه راهی باشه.میدونی که چی میگم

یه جواب خوب و منتقی و بیدار کننده برای این دختر خانم نوشتم ولی تایید نشد!!!خیلی عجیبه واقعا!!!