آیا ما نباید طلب رزق و روزی بیشتر کنیم

سلام و عرض ادب خدمت شما کاربر گرامی

ذهن پرسشگری روزی شما شده، که ان شاءالله قدردان این نعمت باشید و روزافزون در تفکر و تدبر در آثار خلقت خدا بکار گیرید.

با دو دسته روایت سروکار داریم.

1- روایات زیاد و دستورالعملها و دعاهایی که وارد شده برای توسعه رزق:

از معاویة بن عمّار نقل‌شده: از امام صادق(علیه‌السلام) درخواست کردم تا برای رزق دعایی به من بیاموزد، آن حضرت این دعا را به من آموخت و من برای زیاد شدن رزق، چیزی بهتر از این ندیدم. اللّٰهُمَّ ارْزُقْنِي مِنْ‌فَضْلِكَ الْوَاسِعِ الْحَلالِ الطَّيِّبِ، رِزْقاً واسِعاً حَلالاً طَيِّباً بَلاغاً لِلدُّنْيا وَالْآخِرَةِ صَبّاً صَبّاً ، هَنِيئاً مَرِيئاً مِنْ غَيْرِ كَدٍّ وَلَا مَنٍّ مِنْ أَحَدٍ مِنْ خَلْقِكَ إِلّا سَعَةً مِنْ فَضْلِكَ الْوَاسِعِ، فَإِنَّكَ قُلْتَ: ﴿وَ سْئَلُوا اللّٰهَ مِنْ فَضْلِهِ﴾، فَمِنْ فَضْلِكَ أَسْأَلُ، وَمِنْ عَطِيَّتِكَ أَسْأَلُ، وَمِنْ يَدِكَ الْمَلْأَىٰ أَسْأَلُ.

خدایا نصیبم کن از احسان گسترده‌ات، حلال، پاکیزه، روزی فراخ، حلال، پاک‌، دلپذیر برای دنیا و آخرت، ریزان ریزان، گوارا، لذیذ، بدون زحمت و بدون منّت کشیدن از احدی از بندگانت، جز وسعتی از فضل واسعت، زیرا تو فرمودی: «از فضل خدا بخواهید»، پس از فضل تو می‌خواهم و از عطای تو درخواست می‌نمایم و از دست انباشته تو می‌طلبم.

2-روایتی که خود شما فرمودید :

امام رضا علیه السلام : مَن رَضی عن الله تعالی بالقَلیل مِن الرّزق رضَی الله منه بالقَلیل مِنَ العَمل؛ هر کس به رزق و روزی کم از خدا راضی باشد، خداوند از عمل کم او راضی خواهد بود.

با این دو دسته روایت چکار باید کرد؟

جواب سوال شما اینطور داده می شود که رزق دو قسم است: رزقی که دنبال تو می آید و رزقی که تو دنبال او هستی.

در مورد رزق نمونه اول، چاره ای نیست، به هر کجا بروید و هر کاری کنید نصیب شما خواهد شد. پس بحث در مورد نمونه دوم هست.

1- در وهله اول به دسته اول از روایات باید عمل کرد . رزق را باید خواست، زیاد هم باید خواست، پاک و وسیع هم باید خواست. ضمن اینکه «رزق» الزاما بحث مال و منال نیست. زیارت ائمه، زیارت والدین، انجام یک کار خیر، دانستن یک نکته علمی مفید، دوست خوب، توفیق یک کار خیرو ... همگی از مصادیق «رزق» هستند. قاموس قرآن گفته است: رزق، عطائی است که بندگان از آن منتفع می‌شوند خواه طعام باشد یا علم و یا غیر آن.

 اصل "خواستن" در قالب دعا، در دنیا و آخرت به نفع شما تمام خواهد شد. در دنیا فارغ از اینکه به خواسته  خود برسید یا نرسید، به روحیه خضوع و خشوع شما افزوده خواهد شد و در آخرت به دعاهایی که ترتیب عمل داده نشده، خدا جبران خواهد کرد. به گونه ای که در روایت آمده است که بنده در آخرت، آنقدر متنعم می شود که آرزو می کند ای کاش هیچ کدام از دعاهایش برآورده نمی شد. پس اصل دعا و طلب روزی، فضیلتی است که به هیچ نحو نباید از آن کوتاه آمد. حتی اگر در دنیا به مراد و مطلوب خود نرسید.

2- در وهله دوم به دسته دوم باید عمل کرد. بعد از اینکه شما از خداوند رزق کثیر و توسعه در رزق خواستید که گفتیم این «خواستن» باید مادام العمری باشد، اما با این وجود طبق مصلحتی که خدا به آن آگاهتر است رزق محدودی به شما داده شد، در اینجا نسبت به آنچه روزی شما شده قانع باشید، ضمن اینکه از دعای رزق نباید دست کشید، در هر لحظه نسبت به "داشته ها" شاکر باشید و نسبت به "نداشته ها" صابر باشید. روایت دسته دوم به هیچ وجه نمی فرمایند که کمتر دعا کنید. بلکه می فرمایند به آنچه به شما داده شده قانع باشید، که قناعت بزرگترین ثروت است. فکر نکنید از دیگران عقبید. تا اینکه دچار روحیه افسردگی و طمع شوید. این حس قناعت اگر نباشد ،کسی از زندگی لذت نخواهد برد، چون همیشه خود را "ندار" میداند. به عبارت دیگر حتی اگر ثروتمندترین فرد شهر هم که باشید اما اگر قانع نباشید شیرینی زندگی را لمس نخواهید کرد. پس امر به قناعت، برای عموم مردم است در هر شرایطی که باشیند. چون حس زیاده خواهی تقریبا در همه هست، با قناعت باید آن را کنترل می شود.

موفق باشید