سوال اخلاقی: صله رحم با اقوام ضد انقلاب

بخش دوم: مطالبی در مورد بحث های سیاسی

اگر واقعا می بینید که بحث کردن فایده ای نداره توصیه به بحث نمیشه اما گفتن این موارد خالی از لطف نیست که در مواقعی که ناخواسته بحثی میشه مد نظر داشته باشید

چند نکته

1- سعی کنید نگرش خودتون رو از مخاطبتون اصلاح کنید. نوع نگرش شما بر واکنش شما بسیار مؤثر خواهد بود، چه منفی چه مثبت.
ما معمولا به کسانی که در زمینه های سیاسی نظرشون با ما موافق نیست به "ضد انقلاب" تعبیر می کنیم، در حالی که ضد انقلاب بار منفی بالایی داره، به هر کسی که انقلاب و نظام رو قبول نداشته باشه، نمی گن ضد انقلاب. به کسی می گن ضد انقلاب که بر علیه انقلاب و نظام اقدام عملی کنه. به عنوان مثال من وقتی فلان استاد دانشگاه رو کارامد نمی دونم و بهش معترضم، میشه گفت "من ضد او هستم"؟ خیر. همین شخص رو اگر در خیابون تنها ببینم رو ماشینم سوارش می کنم، بهش سلام می کنم و اگر مورد تعرض قرار بگیره کمکش می کنم. به نظر شما اینایی که شما بهشون میگید ضد انقلاب، اگر خدای ناکرده جنگی صورت گرفت و به چشم خودشون دیدن که امنیتشون داره به خطر میفته در کدوم جبهه خواهند بود؟ در جبهه ای که منجر به حفظ کشور و نظام و حکومته یا در جبهه مقابل که نمونه عینی ضد انقلابن؟ از همینها اگر بپرسید که سردار سلیمانی رو دوست دارن یا خیر، میگن بله (که مدافع نظام بودند و میلیونها نفر از همین مردم که تحمل فشاهای اقتصادی می کنند در تشییع جنازه شون شرکت کردن)، اگر بپرسید کسانی که مرزبانی می کنن و شهید میشن و برای حفظ امنیت من و شما فدا میشن رو دوست دارن؟ میگن بله (که همینها حافظان نظام هم هستند)، اگر بپرسید که دوست دارید که ایران رتبه اول حافظ امنیت در منطقه باشه؟ طبعا می گن بله، چون این امور رو بدیهی می دونن و فقط ازش غافلن، بگید دوست دارید ایران رتبه اول المپیاد فیزیک و شیمی و زیست بشه؟ طبعا میگن بله ، این موارد که کمتر از رفتن ایران به جام جهانی نیست که این همه براش شادی می کنن (و البته در قبال این شادی هیچی هم به جیبشون نمیره)، خب یه افتخار و دستاوری که در دراز مدت به نفع اقتصاد ایران تموم میشه، قطعا دوست خواهند داشت. (دستاوردهای انقلاب و نظام اسلامی ایران رو می تونید در کتابچه " 40 سال صعود" که بر گرفته از آمارهای بین المللی نوشته شده رو دانلود کنید به عنوان منبع به مخاطبتون ارائه بدید)
خیلی از کسانی که با انقلاب نظر مساعدی ندارند، متاثر از تاثیر رسانه هستند، زود باورند، به سرعت نسبت به یک شبهه و شایعه تسلیم میشن و صداشون در میاد! بدون اینکه بدونن مغلوب جوّ و جنگ رسانه شدن. خیلی از این افراد یتیم اطلاعاتی ان، یعنی در فقر اطلاعاتی نسبت به ساز و کار نظام بسر می برن، خیلیهاشون اهل تحقیق نیستن، خیلی هاشون از قانون اساسی که خودش به نوعی محدودیتهای رو ایجاب می کنه بی اطلاع اند. آیا شما به چنین افرادی که در فقر آگاهی بسر می برن، میشه گفت «ضد انقلاب»؟

شما می تونید با جهاد تبیین ، با خود جهل مبارزه کنید نه با جاهل! جاهل برای خودش شخصیتی داره، اراده و تفکری داره، غرور و جایگاهی برای خودش قائل هست، اگر با خود جاهل دست و پنجه نرم کنید طبعا واکنش نشون میده. پس سعی کنید مودبانه با نکته ای که نسبت به اون جاهل هست مبارزه کنید نه با شخصیت مقابل. اگر هم بحث کردید و نتیجه ای ندیدید، به این نکته توجه کنید که این بحثها زندگی خود شما رو تحت الشعاع قرار نده. ان شاء الله بزودی امر ظهور محقق بشه تا مردم از این چالش و گم کردن خود و از این حیرونی تشخیص حق و باطل فارغ بشن.!
گاهی ما در بحثهایی هم که می کنیم هدفمون به کرسی نشون حرف خودمون هست،  و خدای ناکرده خدا رو در نظر نمی گیریم، و لذا به هر وسیله ای متمسک می شیم تا حرف خودمون (و لو حق باشه) رو از این بابت که حرف "من" هستش به کرسی بنشونم، نه این بابت که حق هستش. فرق بین ایندو رو در واکنش باید دید. اگر دیدید که در بحثها جوش و خروش دارید و آرامش ندارید و پیروزی رو در این می بینید که طرف مقابل حرف شما رو بپذیره و کلاهتون رو بندازید، در غیر اینصورت حس شکست به شما دست می ده، از هر ابزاری ولو بکار بردن کلمات درشت، برای تحمیل نظرتون بهره ببرید، خودتون رو مکلف به نتیجه بدونید و از این جور موارد.... اگر اینطوری باشه بحث نکنید خیلی بهتره، که اگر اینگونه شد این بحث، ضررش بیش از نفعش هست. ایمان شما رو مکدر می کنه و غضب شما رو بر قوه تعقل چیره خواهد کرد. اما اگر کل بحث در فضای آرام، مؤدبانه و علمی بسر بره، شما حرف خودتون رو که سعی می کنید بر حق باشه رو برای خدا و روشنگری بگید، اما اصراری بر پذیرش نداشته باشید، و اگر دیدید که طرف به هر دری میزنه تا مقاومت کنه، در اینجا به طور مودبانه بحث رو خاتمه بدید، اونوقت میشه امیدی داشت. به این میگن جدال احسن . خدا به پیامبرش (که عقل کل بود) می گه اگر حرفت رو قبول نکردن ناراحت نشو، پس ما مکلف به نتیجه و پذیرش طرف نیستیم. اگر پذیرفت که چه بهتر، و الا نباید آرامش خودتون رو هزینه جهالت فرد بکنید.
سیره امام حسن مجتبی ع رو در مواجهه با اون شخصی که متاثر از سیستم تبلیغاتی معاویه واقع شده بود رو مطالعه کنید، که چطور حضرت در مقابل تندخویی ها و لعن و نفرینهای او، برخورد کرد و غضب و جهالت او رو متعادل و رام کرد!  و این اخلاق باید همیشه و همه جا در کنار ما باشه. اگر قرار باشه امیدی به نتیجه بحث داشته باشیم فقط و فقط در حیطه اخلاق و ادب محقق خواهد شد، هر چند طرف مقابل اهل رعایت نباشه

2- قطع رحم حرام است. اگر دیدید در خلال این مباحث چنین عمل حرامی اتفاق افتاده، بدونید که یکی از موارد بالا رعایت نشده. پس لازم هست مجددا با خاله تون ارتباط بگیرید. در عین اقتدار و حفظ موضع بر حقتون، بگید درسته که اختلاف نظر داریم اما به نظر میاد نباید این مباحث رو دخیل در آداب معاشرت خود بکنیم و از این بابت معذرت خواهی کنید.(اگر پیشقدم بشید شما پیروز مبارزه با نفستون هستید) با این موضع هم خودتون قوت روحی پیدا می کنید و هم شما رو در دیدش بزرگ میکنه.

3- چند نکته در مورد بحث کردن:
* این ذهنیت رو که شما جیره خور نظام هستید رو با اقتدار مخالفت کنید و ازشون سند بخواهید. اینکه کسی وطن خودش رو دوست داشته باشه و از خوبیهاش حمایت کنه و از نواقصش مطالبه گر باشه نمی گن جیره خور. متاسفانه مخالفان نظام فقط و فقط نقاط منفی رو می بینن، و نقاط مثبت رو یا نمی بینن یا نمی خواهند ببینند، اگر یک دستاوردی که تمام رسانه های دنیا از ایران نشر بدن، گاهی همین مخالفان نظام که ایرانی هم هستند حاضر نیستن همین دستاورد رو نشر بدن، چون هجمه های رسانه ای کاری کرده که طرف از ایرانی بودن خودش نفرت داره، چشم نداره که پیشرفتها و موفقیتهای ایران اسلامی رو ببینه. به معنای واقعی مسحور جنگ رسانه شده. در حالی که اگر شخص واقعا ملی گرا هم باشه و لو مسلمان هم نباشه از موفقیتهای کشورش افتخار می کنه

* بحثهاتون رو از همان ابتدای نشست مدت معینی براش تعیین کنید. تا دامنه دار نشه
* گاهی و لو صوری با طرف مقابل متمایل بشید و بعد حرف خودتون رو بزنید، مثلا بگید "ممکنه حق با شما باشه اما ایرادی که هست اینه که..."
* اطلاعاتتون برای بحث کافی باشه و الا بحث نکنید بهتره، چون مجبورید کمبودها رو با ابزارهای دیگه جبران کنید.

آنچه گفته شد بسیار اجمالی بود
باز هم سوالی بود در خدمتم

موفق باشید، همیشه