سوال اخلاقی: چطوری علاقمندش کنم به نماز ....

09:14 - 1401/09/14

سلام و عرض ادب
میخواستم ببینم آیا برای دختر خانمی که تازه به سن تکلیف رسیده و سه وعده نماز خواندن براش سخته نیاز هست دائم اصرار کنیم و تذکر بدیم که نمازت یادت نره( و او هم خیلی رغبتی نشون نمیده حتی بعضی اوقات که نمازش قضا میشه خوشحالم میشه) ممنون میشم راهنماییم کنید که چطوری علاقمندش کنم به نماز که مدام هم نخواهم یادآوریش کنم و او هم از من به خاطر تذکر دادن ها و یادآوری ناراحت نشه

----------------
کاربران محترم مي‌توانيد در همين بحث و يا مباحث ديگر انجمن نيز شرکت داشته باشيد: https://btid.org/fa/forums
همچنين مي‌توانيد سوالات جديد خود را از طريق اين آدرس ارسال کنيد: https://btid.org/fa/node/add/forum
تمامي کاربران مي‌توانند با عضويت در سايت نظرات و سوالاتي که ارسال ميکنند را به عنوان يک رزومه فعاليتي براي خود محفوظ نگه‌دارند و به آن استناد کنند و همچنين در مرور زمان نظراتشان جهت نمايش، ديگر منتظر تاييد مسئولين انجمن نيز نباشد؛ براي عضويت در سايت به آدرس مقابل مراجعه فرمائيد:  https://btid.org/fa/user/register

انجمن‌ها: 
http://btid.org/node/227387
تصویر روئین تن مهدی

سلام و عرض ادب خدمت شما کاربر گرامی

از اینکه به فکر تربیت دینی فرزندانتون هستید جای تحسین و تمجید داره. امیدوارم بتونیم با ارائه نکاتی شما رو در این راه کمک کنیم.

بهتر بود که مراحل اولیه آشنایی به نماز رو از دو سه سال قبل شروع می کردید و در سن 9-10 به اوج خود می رسوندید اما بهر حال هنوز هم دیر نشده.

تذکرات خوبه اما افراط کردن در اون مضر هستش. یاداوری به نماز در اوائل امر طبیعی و عادی است. دعوت به نماز رو با نوازش و زبان نرم داشته باشید اما اگر می بینید که خارج از تحملش هستش مقداری از این اصرار بکاهید. اما بی تفاوت نباشید.

یاداوری به نماز رو باید به همراه اقناع ذهنی و عاطفی نوجوان داشت. طبعا وقتی نوجوان ندونه که برای چه باید نماز بخونه، در مواجه با خواسته شما رغبتی نخواهد داشت.

اما چند نکته:

1- اولین نکته در دعوت فرزندان به نماز، عمل خود والدین به نماز هست. بخصوص اگر زن و شوهر به طور جمعی (جماعت یا فرادی اما در کنار هم) نماز بخونن. چرا که فرزند شما تا حدود زیادی با مشاهده ، شرعیات رو یاد می گیرد بخصوص اگر این مشاهده با جمع دیدن شما (نماز جمعی) که حاکی از صمیمیت و دلگرمی است ، اتفاق بیفتد.

2- چرایی نماز و امور عقیدتی رو مرحله مرحله می توانید با زبان ساده به فرزندانتون القاء کنید. در مراحل آغازین خدا شناسی رو در ذهن فرزند نهادینه کنید. به عنوان مثال در قالب سوال از او بپرسید: «ماه رو کی درست کرده؟ لامپ رو کی درست کرده؟ انگشتان رو کی طراحی کرده؟ خیابابون رو کی طراحی کرده ؟... تا به این نتیجه برسه که هر چیزی سازنده ای داره» این نحوه سوال رو برای مدتی ادامه بدید.

بعد در مورد چرایی آفرینش بپرسید. از چیزهای ساده شروع کنید. چشم برای چه آفریده شده؟ پا و ...؟ کوه و زمین و..؟ بعد جهت سوال رو ببرید روی دلیل آفرینش انسان؟ اینکه ما اومدیم به این دنیا تا عاشق خدا بشیم و بهشتی بشیم. راهش هم اینه که از دستورات خدا تبعیت کنیم. در این زمینه می تونید روحیه شکرگزاری نسبت به کسی که چیزی به ما میده رو بهش گوشزد کنید. و زندگی ما مملو از نعمتهای بی دریغی است که به ما داده. و ما باید برای تشکر، به حرفاش گوش بدیم، و یکی از این دستورات نمازه، نمازی که باز هم به نفع خودمون هست. هم آرامش دنیایی میاره و هم بهشت آخرتی!

نکته: اساسا با طرح سوال در مورد آفرینش، روحیه کنجکاوی رو در فرزندان شکوفا کردید و باعث میشه دید دقیقتری به پیرامون خود داشته باشند و از هر پدیده ای به راحتی عبور نکنند. اگر این رویکرد در این سن نهادینه بشه، باعث میشه در بزرگسالی در زندگی، رویکرد منطقی داشته باشند و این سوال همیشه در ذهنشون باقی بماند که «کی هستند» و «برای چه هستند» و «به کجا خواهند رفت»و ....! که این عبارات اصول یک جهانبینی رو تشکیل خواهند داد.
* خدا رو به طور حقیقی براش به تصویر بکشید . که خدا زیباست و این زیبایی رو می شه در آثار خلقتش دید. و ما با نماز با خالق زیباییها همصحبت میشیم. (برای پی بردن به زیبایی ها و حکمتهای آفرینش، و در نتیجه ارتقاء بحث خداشناسی، می تونید کتاب زیبای «توحید مُفَضَّل» رو تهیه کنید و به دخترتون هدیه بدید) و برا مطالعه کردنش جایزه قرار بدید.

3- تشویق به نماز حتما از راه جایزه می تواند پیشبرنده باشد. اینکه قرار بگذارید اگر به مدت یک هفته مثلا پایبند باشید، جایزه دارید. زمان رو از مقدار کم به طور تصاعدی شروع کنید. و این فرایند جایزه رو برای مدتی و نه همیشه ادامه بدید. طوری نشه که فرزند به جایزه شرطی بشه و فقط برای جایزه نماز بخواند. مساله جایزه باید همزمان با بحث شناختی (که در قسمت دوم گفته شد اتفاق بیفتد)

4- دعوت به نماز هم باید بر اساس اصول خاصی باشد. به عنوان مثال از این کارها بپرهیزید:

ـ اعمال قدرت و مجبورکردن فرزند به نماز بدون تشویق و توجیه ذهنی

ـ گرفتن وقت تفریح فرزند مانند: وقت بازی و تماشای فیلم، به‌انگیزۀ نمازخواندن آن‌ها. به هیچ وجه وسط کاری که مورد علاقه اوست (مثل تماشای برنامه کودک) او رو برای نماز مجبور نکنید. این کار زدگی می آورد. به عنوان مثال مدتی قبل از وقت نماز می توانید تلویزیون و خاموش کنید، بعد فرزند رو به نماز دعوت کنید

ـ مقایسۀ فرزندان خود با سایر فرزندان نمازخوان. هیچ فرزندی شرایط فرزند شما رو نداره. شما با مقایسه مستقیم و تحمیلی با دیگر فرزندان، بذر بد بینی و شکست رو در دل فرزند می کارید.

ـ دعوت فرزند به نماز در زمانی که به تازگی تنبیه شده است. وقتی فرزند تصویر ناجوری از تنبیه کننده در ذهن دارد، این تصویر در صورت دعوت به نماز، به خود نماز هم سرایت خواهد کرد.

ـ خسته‌کردن کودک یا نوجوان با برنامه‌های اضافی و تعقیبات نماز. نکته مهم در دعوت به نماز ، شور و ایجاد شوق است.

5- اگر پدر خانواده می توانند فرزندان رو به مسجد ببرند، نکته مثبتی است. هم فضای مسجد و هم کثرت نمازگزاران در چشم فرزند، چشمگیر خواهد بود.

این موارد به طور اجمالی تقدیم شما شد. اگر فکر می کنید زوایایی از بحث مبهم است یا نیاز به توضیح بیشتری هست ، در ادامه همین پست بفرمایید. یا اینکه سایت یا کانال ما رو به ایشون معرفی کنید تا اگر سوال یا شبهه ای دارن و بیشتر می خوان از زیبایی های نماز بدونن با ما مکاتبه داشته باشند.

شاید این لینک هم مورد فایده شما قرار بگیره

http://btid.org/node/213877

 

موفق باشید