مطالب دوستان بهنوش

تقریبا دوسال پیش بود که عاشق یه خانمی شدم و تصمیم گرفتم که باهاش ازدواج کنم. اولش کمی تردید داشتم و نمیتونستم اقدام کنم ولی بعد از چند مدت تو یه روز بارونی جلوی یک فروشگاه بصورت اتفاقی باهاش روبرو شدم وشروع به احوال پرسی کردم. اون میخواست بره خونه و من بهترین فرصت رو پیدا کردم تا بهانه باشه چند قدمی با ایشون در مورد مسائل بی ربط حرف بزنم و کمی روم باز شد و یهو همینجور که داشتم از خجالت منفجر میشدم به ایشون ابراز علاقه کردم و گفتم که میخواهم از شما خواستگاری کنم. اولش خیلی شوکه شد و جوابی نداد . منم که خشکم زده بود و منتظر واکنش بودم که یهو با لحنی نسبتا خشک گفت شما اگه کاری یا امری دارید بهتره با خانواده خودتون و ما هماهنگ کنید. منم خیالم راحت شد که حداقل با واکنش خشن روبرو نشدم. تا اینکه گذشت و این موضوع رو با هزار بدبختی با خانواده در میون گذاشتم و اولش بابام مخالفت کرد و گفت که این خانواده و دختر به ما نمیخورن ولی در نهایت راضی شد که بیاد خواستگاری. خلاصه رفتیم خونه دختره خواستگاری و مثل تموم مراسم خواستگاری های دیگه برگزار شد تا اینکه یه جا من شروع به صحبت کردن تو جمع کردم و به قول معروف رزومه زندگیم رو به خانواده دختره می گفتم. چنان با هیجان و اعتماد به نفس صحبت می کردم که کل خانواده احساس غرور میکردن و خانواده دختره هم خوشبین شده بودن نسبت به من و همه چیز عالی پیش رفت. خدا رو شکر در مورد مسائل مادی توافقات خوبی داشتیم و درک شرایط اقتصادی برای مراسم عروسی و عقد و مهریه و خونه و ... تو هر دو طرف خیلی خوب بود. اون شب من با اون خانم یه چند دقیقه ای با هم صحبت کردیم. مهمترین سوال ایشون از من این بود که هدف شما از ازدواج چیه که من اولش به شوخی گفتم بیکار بودم گفتم بیام خواستگاری ولی بعد از اینکه ایشون یه لبخندی زد جواب هایی که به نظرم منطقی میرسید رو دادم و فکر میکنم خوب بود. بعد از چند دقیقه صحبت که عمدتا اون سوال میکرد و من پاسخ میدادم بعدش من سوال کردم که برای ادامه مسیر زندگی نیاز به همراه دارم " هستید " ایشون جوابی ندادند و اون شب گذشت و بعد دو هفته هیچ خبری از ایشون و خانواده اش نشد تا اینکه یه sms با شماره ناشناس به گوشیم اومد که نوشته بود " هستم ". اولش تعجب کردم و نفهمیدم که معنی این کلمه چیه و اصلا کی هست تا اینکه شب وقتی رسیدم خونه دیدم مادرم تبریک گفت و بهم گفت که امروز خانواده دختره تماس گرفتن و جواب مثبت دادن. من که خوشحال شده بودم از این موضوع تازه دو هزاریم جا افتاد که اون پیامک کی و چی بود ، گوشی رو برداشتم و به همون شماره پیام دادم و نوشتم " بار و بندیل رو جمع کن راه طولانی و سختی پیش رو داریم". خلاصه تموم این ماجراها گذشت و الآن به خوبی و خوشی داریم زندگی میکنیم و خدا یه پسر کوچولو هم به ما داده. *** از دوستان واقعا عذرخواهی میکنم و آمادگی هر نوع برخورد تند شما رو دارم اما خاطره ای که تعریف کردم غیر واقعی ولی تو تخیلات من کاملا اتفاق افتاده و دارم باهاش زندگی میکنم***