اولا باید ملاکهای خودتو مشخص کنی . مثلا تحصیلات خانوادگی و فردی و درآمد واخلاق و مذهب و ...
بعد درجه الویت این ملاکها رو برای خودت مشخص کن .ببین کدوماش برات مهمتره. و در مرحله بعد این ملاکها رو با اون دو نفرتطبیق بده و هر کدوم بیشتر مطابق معیارهاتون بود , اول اجازه بدید بیاد خواستگاریتون و بررسیش کنید و سعی کنید فقط روی همون مورد متمرکز بشید. فکرتونو درگیر مقایسه نکنید. و سعی کنید وقتی به جواب منفی رسیدید سراغ مورد بعدی برید.
اگر بخوایید به دوتایی همزمان اجازه خواستگاری بدید و بخوایید مقایسه ای مراحل خواستگاریتونو پیش ببرید . جز اینکه دچار سردر گمی بشید هیچی نیست. و نمیتونید درست تصمیم بگیرید
به نظر من فقط با خواستن این که آشنایی رو توی خواستگاری رسمی بکشونیم و هر چقدر که شما تمایل داشته باشید وقتی که میخواییم اینطوری بذاریم توی حریم خانه وخانواده میذاریم تا بیشتر باهم آشنا بشیم .و اگر یکمقدار منطقی باشه و تصمیمش برای ازدواج قطعی باشه و فقط مشکلش در تصمیم گیری عدم شناخت باشه, موافقت میکنه. چه فرقی میکنه برای آقا که این آشنایی چطوری باشه.مگر اینکه قصدش ازدواج نباشه.
دختر مخصوصا توی این سن خیلی به خانوادش وابسته است بنده خدا داره حقیقتش رو میگه . من خودم توی اون سن تا پدرم در مورد خواستگارم نظر مثبت نمی داد (یاخودش یا با صحبت من) . من حتی بهش فکرم نمی کردم. چون اونها رو تکیه گاه خودم میدیم و هنوزم میبینم و قبولشون داشتم و دارم . و میدونم صلاحمو میخوان و از همه بیشتر دلواپس سرنوشتم هستند. ایشون که مثل شما نمی تونن برن و از خانوادشون مستقیم نطرشونو در مورد شما بپرسند. یعنی معمولا حیا اجازه نمی ده. و تا شما پا جلو نذارید و ایشون از نطر خانوادشون مطلع نشن .چطوری باید به شما قول بدن. همه چیز که دست خودشون نیست که بتونن به شما قول بدن.
ابراز علاقه تا موقعی که ازدواج قطعی نشده کار درستی نیست .شما یک درصد احتمال بدید که همه چیز مطابق خواسته شما پیش نرفت و نشد (همونطوری که برای خیلی ها این اتفاق افتاده) .در این صورت این ابراز علاقه کردن اونم به دختری توی اون سن میتونه باعث وابستگی و صدمات بعدیش بشه . (هم برای خودتون هم برای اون دختر خانم)
بعد اون خانم به نظر من هم عاقلند و هم سالم.برای چی باید صبر کنه.یعنی تا یک سال دیگه به همین وضعیت ادامه بده تا شما برید خواستگاریشون چه تضمینیه شما بعد این مدت این کارو بکنید. با این روش شما رو از خودش مطمن نمیکنه و شاید هم امتحانتون میکنه تا از قصد ازدواج شما مطمن بشه .ایشون که شما رو نمیشناسند.وممکنه هرکی از راه برسه یک همچین پیشنهادی بده .یعنی اونوقت باید با هزار نفر رابطه داشته باشه که شاید به ازدواج منتهی بشه(چون خیلی ها با این روش مقدمات دوستی رو میریزند و بعد که دخترو به خودشون وابسته کردند راحت میدارن و میرن آدم عاقل باید محتاط باشه و گول نخوره)
چرا باید همه ی شرایط شما ایده آل باشه تا پا پیش بذارید. همین الان با همین شرایطتون برید جلو .سخت نگیرید .خدا هم کمکتون میکنه.بعد تا شما هم وارد مراحل خواستگاری و آشنایی بشید یک مدت وقت میبره . وتوی این زمان وقت داریدبا خیال راحت شرایطتونو بهتر کنید.حتی میتونید یک مدت عقد کرده بمونید وبعد ازدواج کنید. حالا که خوانوادتون راضین به دنبال این راه حلها باشید نه طول دادن زمان تا موقع خواستگاری بدون تضمین درمورد موافقت با ازدواجتون.دنبال یک راهی باشید که سلامتش توش بیشتره و صدمات کمتر و خدا هم راضیتر .
شما برید خواستگاری تا حداقل تکلیفتون روشن بشه و بعد یک زمانی رو بگیرید تا به کارهاتون برسید. یک درصد احتمال بدید که این ازدواج بنا به دلایلی نشه و در این صورت یکسال از عمر خودتونو واون دختر خانم رو به هدر دادید با صدمات روحی جبران ناپذیر که مدتها بعد همراهتون هست.
همینطور که خیلی ها میان توی این سایت برای مشاوره هایی که دچار آسیب های روحی شدند به خاطر همین وابستگی های اشتباه قبل ازدواج و جور نشدن شرایط ازدواج. به خاطر اینکه از ابتدا به دنبال راه مستقیم و درست نرفتند و از تجربیات دیگران استفاده نکرند.
باید یاد بگیریم نطرات مخالف رو بشنویم و باهاش درست برخورد کنیم.چون رشد آدم در شنیدن نظرات مخالف(حتی گاهی اوقات نادرست) خودشه نه موافق.
دوست خوبم باور کنید منم ادعای خاصی ندارم .همون اول حرفم گفتم به نظرخودم. همیشه احتمالی برای نادرست بودن حرفم میزارم. نعودبالله حرف من حکم خدا نیست که قابل نقض کردن نباشه. اگر جایی کسی دلیلی مخالف حرف من آورد من روش فکر میکنم و اگه متوجه اشتباه بودن حرفم شدم قبول میکنم.
بعد من که توی حرفهام نگفتم ظاهر مرد برای زن اصلا اهمیت نداره ویا از اون لذت نمی بره .در درجه مقایسه گفتم این برای مردها خیلی حیاتی تره و در مقابل برای زنها چیز دیگری حیاتیتره (این در مقام قیاس بود). بعد من توی حرفهام نگفتم که مرد اصلی ترین ملاکشو باید ظاهر زیبای زن قرار بده و دنبال زیباترین زنها بگرده.گفتم فقط باید به دلش بشینه همین. و این با چشم چرانی و تنوع طلبی رابطه ضدی داره (چون اگر زیباترین زنان عالم رو هم اختیار کنه بلاخره دست روی دست زیاده بعد یک مدت همون زن از چشم مرد میفته)
بازم آخر حرفهام با تاکید اعلام مینمایم (برای اینکه محکوم نشم)
نطر شخصی خودم را بیان کردم و ادعای خاصی هم در صحبتهام نکردم .همین و بس
با سلام
اولا باید ملاکهای خودتو مشخص کنی . مثلا تحصیلات خانوادگی و فردی و درآمد واخلاق و مذهب و ...
بعد درجه الویت این ملاکها رو برای خودت مشخص کن .ببین کدوماش برات مهمتره. و در مرحله بعد این ملاکها رو با اون دو نفرتطبیق بده و هر کدوم بیشتر مطابق معیارهاتون بود , اول اجازه بدید بیاد خواستگاریتون و بررسیش کنید و سعی کنید فقط روی همون مورد متمرکز بشید. فکرتونو درگیر مقایسه نکنید. و سعی کنید وقتی به جواب منفی رسیدید سراغ مورد بعدی برید.
اگر بخوایید به دوتایی همزمان اجازه خواستگاری بدید و بخوایید مقایسه ای مراحل خواستگاریتونو پیش ببرید . جز اینکه دچار سردر گمی بشید هیچی نیست. و نمیتونید درست تصمیم بگیرید
به نظر من فقط با خواستن این که آشنایی رو توی خواستگاری رسمی بکشونیم و هر چقدر که شما تمایل داشته باشید وقتی که میخواییم اینطوری بذاریم توی حریم خانه وخانواده میذاریم تا بیشتر باهم آشنا بشیم .و اگر یکمقدار منطقی باشه و تصمیمش برای ازدواج قطعی باشه و فقط مشکلش در تصمیم گیری عدم شناخت باشه, موافقت میکنه. چه فرقی میکنه برای آقا که این آشنایی چطوری باشه.مگر اینکه قصدش ازدواج نباشه.
دختر مخصوصا توی این سن خیلی به خانوادش وابسته است بنده خدا داره حقیقتش رو میگه . من خودم توی اون سن تا پدرم در مورد خواستگارم نظر مثبت نمی داد (یاخودش یا با صحبت من) . من حتی بهش فکرم نمی کردم. چون اونها رو تکیه گاه خودم میدیم و هنوزم میبینم و قبولشون داشتم و دارم . و میدونم صلاحمو میخوان و از همه بیشتر دلواپس سرنوشتم هستند. ایشون که مثل شما نمی تونن برن و از خانوادشون مستقیم نطرشونو در مورد شما بپرسند. یعنی معمولا حیا اجازه نمی ده. و تا شما پا جلو نذارید و ایشون از نطر خانوادشون مطلع نشن .چطوری باید به شما قول بدن. همه چیز که دست خودشون نیست که بتونن به شما قول بدن.
ابراز علاقه تا موقعی که ازدواج قطعی نشده کار درستی نیست .شما یک درصد احتمال بدید که همه چیز مطابق خواسته شما پیش نرفت و نشد (همونطوری که برای خیلی ها این اتفاق افتاده) .در این صورت این ابراز علاقه کردن اونم به دختری توی اون سن میتونه باعث وابستگی و صدمات بعدیش بشه . (هم برای خودتون هم برای اون دختر خانم)
بعد اون خانم به نظر من هم عاقلند و هم سالم.برای چی باید صبر کنه.یعنی تا یک سال دیگه به همین وضعیت ادامه بده تا شما برید خواستگاریشون چه تضمینیه شما بعد این مدت این کارو بکنید. با این روش شما رو از خودش مطمن نمیکنه و شاید هم امتحانتون میکنه تا از قصد ازدواج شما مطمن بشه .ایشون که شما رو نمیشناسند.وممکنه هرکی از راه برسه یک همچین پیشنهادی بده .یعنی اونوقت باید با هزار نفر رابطه داشته باشه که شاید به ازدواج منتهی بشه(چون خیلی ها با این روش مقدمات دوستی رو میریزند و بعد که دخترو به خودشون وابسته کردند راحت میدارن و میرن آدم عاقل باید محتاط باشه و گول نخوره)
چرا باید همه ی شرایط شما ایده آل باشه تا پا پیش بذارید. همین الان با همین شرایطتون برید جلو .سخت نگیرید .خدا هم کمکتون میکنه.بعد تا شما هم وارد مراحل خواستگاری و آشنایی بشید یک مدت وقت میبره . وتوی این زمان وقت داریدبا خیال راحت شرایطتونو بهتر کنید.حتی میتونید یک مدت عقد کرده بمونید وبعد ازدواج کنید. حالا که خوانوادتون راضین به دنبال این راه حلها باشید نه طول دادن زمان تا موقع خواستگاری بدون تضمین درمورد موافقت با ازدواجتون.دنبال یک راهی باشید که سلامتش توش بیشتره و صدمات کمتر و خدا هم راضیتر .
شما برید خواستگاری تا حداقل تکلیفتون روشن بشه و بعد یک زمانی رو بگیرید تا به کارهاتون برسید. یک درصد احتمال بدید که این ازدواج بنا به دلایلی نشه و در این صورت یکسال از عمر خودتونو واون دختر خانم رو به هدر دادید با صدمات روحی جبران ناپذیر که مدتها بعد همراهتون هست.
همینطور که خیلی ها میان توی این سایت برای مشاوره هایی که دچار آسیب های روحی شدند به خاطر همین وابستگی های اشتباه قبل ازدواج و جور نشدن شرایط ازدواج. به خاطر اینکه از ابتدا به دنبال راه مستقیم و درست نرفتند و از تجربیات دیگران استفاده نکرند.
سلام
باید یاد بگیریم نطرات مخالف رو بشنویم و باهاش درست برخورد کنیم.چون رشد آدم در شنیدن نظرات مخالف(حتی گاهی اوقات نادرست) خودشه نه موافق.
دوست خوبم باور کنید منم ادعای خاصی ندارم .همون اول حرفم گفتم به نظرخودم. همیشه احتمالی برای نادرست بودن حرفم میزارم. نعودبالله حرف من حکم خدا نیست که قابل نقض کردن نباشه. اگر جایی کسی دلیلی مخالف حرف من آورد من روش فکر میکنم و اگه متوجه اشتباه بودن حرفم شدم قبول میکنم.
بعد من که توی حرفهام نگفتم ظاهر مرد برای زن اصلا اهمیت نداره ویا از اون لذت نمی بره .در درجه مقایسه گفتم این برای مردها خیلی حیاتی تره و در مقابل برای زنها چیز دیگری حیاتیتره (این در مقام قیاس بود). بعد من توی حرفهام نگفتم که مرد اصلی ترین ملاکشو باید ظاهر زیبای زن قرار بده و دنبال زیباترین زنها بگرده.گفتم فقط باید به دلش بشینه همین. و این با چشم چرانی و تنوع طلبی رابطه ضدی داره (چون اگر زیباترین زنان عالم رو هم اختیار کنه بلاخره دست روی دست زیاده بعد یک مدت همون زن از چشم مرد میفته)
بازم آخر حرفهام با تاکید اعلام مینمایم (برای اینکه محکوم نشم)
نطر شخصی خودم را بیان کردم و ادعای خاصی هم در صحبتهام نکردم .همین و بس
Pages