سلام و عرض ادب:
ابتدا تشکر می کنم از مطالب خوبتان.
می شود توضیحی در مورد روایت نیز بفرمایید که منظور از آداب و عادات خود چی هست و چه چیزهایی رو شامل میشود یا نمیشود؟
باتشکر از شما
دوست عزیز بفرض هم که هنر باشد، این هنر از دیدگاه اسلام با این سبک و روشی که در بالا عکاس ارائه کرده، اشتباه هست. شاید مدل های صحیح دیگری داشته باشد ولی در اینجا منظور به این نوع ارائه عکاس بوده
با سلام از انتخاب این موضوع به روز سپاسگذارم و به نظر حقیر بر خلاف نظر اولیه که نویسنده به آن ایراد گرفته، نشانه ی پویایی یک نویسنده همین است که به مسائل روز با توجه به متون دینی بپردازد و به اصطلاح به روز باشد.
موفق باشید
با سلام و عرض ادب:
برخی سایت ها و یا دفاتر مراجع، دریافت فطریه به صورت اینترنتی دارند، که در اینصورت چطور مشخص می شود که ان فطریه در همان شهر مصرف می شود و یا در شهر دیگر؟
برای رفع این مشکل یک راه کار نیز وجود دارد اینکه شخص با دیگران سر سفره افطار بنشیند ولی خود را مشغول به اذکار قبل از افطار نماید و تا آنجا که ممکن است و ضرری به تقیه او نمی زند، آن را طول دهد تا به وقت افطار شیعه برسد.
با سلام:
آنچه در این مقاله موضوع محوری را دارد و سعی شده بر اساس ان محتوا نویسی صورت بگیرد، موضوع علل و عوامل فراموشی یاد مرگ است و در این مقام نبوده ایم که بخواهیم بیان کنیم که در رویدادهای جامعه مردم مقصرند یا دولت. این نکته اول
اما نکته دوم اینکه:
مصادیقی که برای تجمل گرایی بیان شده، از باب نمونه بوده است و می توان مصادیق متعدد دیگری هم داشته باشد،برای نشان دادن بالا بودن مصرف نان نیازی به مقایسه با دیگر کشورها نیست. و این طبق آماری بوده که در این زمینه دریافت شده. قابل بیان است که کشورهای دیگر نیز به اندازه ی ما در مصرف روزانه خود از نان استفاده نمی کنند.
همچنین دلیل استفاده نان در سه وعده ی روزانه دلیلی برای مصرف غلط و به عبارتی اسراف نخواهد بود.
و اما نکته اخر در این قسمت که فرمودید کیفیت نان، بله منکر این موضوع نیستیم که برخی از نان ها در بی کیفیتی هستند که این نیز خود به نوعی علت از یاد بردن معاد است اگر من نانوا به یقین به این موضوع رسیده بودم که در قبال کم کاری من در نان پختن ان دنیا از من مواخذه می شود، یقینا در کیفیت نان بیشتر دقت میکردم.
خب قسمتی از این مورد مربوط به نانواها و یا آرد و ... می شود ولی قسمت قابل توجهی از این اسراف، مربوط به استفاده کننده است، تلنبار کردن نان داغ در هنگام جمع کردن و ضایع کردن ان همگی مربوط به خریدار است. و یا درست نگهداری نکردن و یا بیش از حد خریدن و در نتیجه موجب کپک زدگی ان همه و همه مربوط به ماست.
بالابودن میزان سوخت مگر توقف های طولانیبا ماشین روشن پشت چراغ قرمزها را ندیده ایم، استفاده های غیر ضروروی و یا همین بحث خودروهای تک سرنشین و .ووووو ..
ویا در بخش ساختمان سازی هم به هر دلیلی که بوده حال به جهت تفکر و یا غیر ه و غیره به هر حال نوعی تجمل گرایی صورت گرفته است.
و در آخر دوباره متذکر می شویم که مقاله در صدد بیان یافتن مقصر نبوده است.
با سلام و عرض ادب
چنانچه ابراز محبت و هرگونه ارتباط با نامحرم، مستلزم مفسده و تهییج شهوت بوده و یا خوف ارتکاب گناه در آن باشد – که در بیشتر موارد همین طور است - جایز نیست.
با این حکم یعنی تا زمانی که بین دو نفر محرمیت به وجود نیامده باشد ابراز محبت خالی از اشکال نیست.
با سلام:
سوال شما شامل چند سوال است که به طور مجزا ومختصر پاسخ داده می شود:
سوال اول: راجع به سوال اول اینکه این امر از اموری تجربه ی عمومی نبوده بلکه از طریق منابع دینی معتبر قرآنی- روایی به ما رسیده است. و بنده در این مورد چیزی پیدا نکردم. که با توجه به اعتبار قابل قبول منابع به دست رسیده وجود چنین امری قطعی و مسلم است.
سوال دوم: اما پیرامون معجزه ی قرآنی: باید عرض شود که اعجاز قرآن از یک بعد فقط نیست و محصور کردن آن به اعجاز ادبی اجحاف به این کتاب مقدس است اما از جنبه ی ادبی نیز این کتاب معجزه خواهد بود چرا که این کتاب بر شخصی نازل شده که به اصطلاح بدوی بوده و خواندن و نوشتنی نیاموخته. چنانچه شاهنامه حاصل تحصیل علم و سعی و تلاش وافری بوده است.
همچنین آثاری همچون شاهنامه تفاوت های دیگر نیز با قرآن دارند:
1. اين آثار، شگفتى زايند، ولى خارق العاده نيستند. (البته هر خارق العاده اى هم معجزه نيست.)
2. پديد آورندگان اين آثار، هيچ گاه ادعاى نبوت نداشته اند و هيچ گاه تحدّى نكرده اند; يعنى دعوت به مانند سازى نكرده اند تا انگيزه هاى روانى و اجتماعى براى همانند آورى تحريك شود.
3. اين آثار، مانندآورى شده است.
و...
نکته آخر مقایسه قران با شاهنامه قیاس مع الفارق است چرا که کتاب قران کتاب شعر و یا حتی نظم نیست که بخواهد با کتابی چون شاهنامه مقایسه شود
بلكه از نظم و اسلوب ويژه خود برخوردار; است، اسلوبى تازه كه آن را از شعر جدا مى كند; نه شعرش مى توان خواند و نه خطابه و نه هيچ يك از متن هاى ادبى.قرطبى گويد:
«يكى از وجوه اعجاز، نظم نو و بديع قرآن است كه با هرگونه نظم شناخته شده در زبان عرب و غيرعرب مخالف است; چراكه به هيچ وجه با نظم شعر، سازگارى ندارد. خداوند مى فرمايد: (وَ مَا عَلَّمْنَـهُ الشِّعْرَ وَ مَا يَنبَغِى لَهُ إِنْ هُوَ إِلاَّ ذِكْرٌ وَقُرْءَانٌ مُّبِينٌ)[10] و ما به او شعر نياموختيم و درخور وى نيست; اين[ سخن] جز اندرز و قرآنى روشن نيست.[الجامع لاحكام القرآن، ج 1، ص 73;]
سوال سوم:
در رابطه با سوال آخر که فرمودید فی الجمله باید عرض شود متاسفانه آنچه از قرآن کریم و اسلام عزیزمان در شبکه های معاند و... انعکاس داده می شود معمولا آن چیزی نیست که در حقیقت وجود دارد. و معمولا با نادیده گرفتن شرایط آن احکام و مراحل اجرای آن و یا موقعیت و زمان آن همراه است. برای هر یک از مواردی که شما در بالا فرموده اید در اسلام فلسفه ایی نهفته است از حیث عقل و منطق نیز قابل قبول هستند. که در این مجال کوتاه نمی توان به همه آن ها پرداخت اما برای پاسخ می توانید از مقالاتی که در این باره در سایت های معتبر دینی بهره ببرید.
Pages