با تشکر از وقتی که گذاشتین ، پاسخ شما حقیقتا حجم زیادی از نگرانی هام را در مواردی که نوشته بودم ، از بین برد. واقعا ممنون.
مطلبی خوندم از سایت http://www.btid.org/fa/news/30027
این آدرسشه و با عنوان : داماد متدین یا با ایمان که در بخشیش نوشته : «این سوءظن و بدگمانی نشان از ناآرامی روح انسان است؛ زیرا احساس امنیت نمی‌کند، پس ایمان ندارد. »
اینم بگم که ما چندماهی هست زیرنظر خانواده ها صحبت میکنیم به قصدآشنایی بیشتر، توی صحبت هاشون متوجه شدم که حساسه و شدیدا غیرتی هس،
من خودم خیلی محجبه و مقید هستم چادری ام بیرون آرایش نمیکنم خلاصه ظاهر و رفتارم اصلا جلب توجه نداره و از اینکه همسری داشته باشم که حجاب و متانت منو دوس داشته باشه هم خیلی خوشحال میشم.
اما یه وقتایی صحبتهاش شبیه آدمای شکاک و بدبینه، مثلا گفت : ازدواج کردیم و اومدی شهرمون هرجا خواستی بری یا باید خودم همراهت باشم یا مامان وخواهرم و اگه هیچکدوم نشد صبر کن تا شرایط طوری بشه که خودم بتونم بیام چون وضع جامعه خرابه و اخبار تجاوزات زیاد شنیده میشه و آدم باید طوری رفتار کنه که احتمال خطر به صفر برسه البته من از تو مطمینم اما جامعه ناامنه.
یا مثلا گفت از دوست و فامیل خودم یا خودت با اونایی رفت و آمد کنیم که من مردشون را بشناسم که چشم پاک باشه چون من خیلی رو ناموسم که تو باشی، حساسم و دوست ندارم کسی نگاهش کنه و یا نگاه بد داشته باشه.
آیا این حرفاش ناشی از خصوصیت روانی بدبینی هس؟ یا نه؟ چطوری میتونم بفهمم که غیرت مثبت داره و شکاک نیس؟
با تشکر از وقتی که گذاشتین ، پاسخ شما حقیقتا حجم زیادی از نگرانی هام را در مواردی که نوشته بودم ، از بین برد. واقعا ممنون.
مطلبی خوندم از سایت
http://www.btid.org/fa/news/30027
این آدرسشه و با عنوان : داماد متدین یا با ایمان که در بخشیش نوشته : «این سوءظن و بدگمانی نشان از ناآرامی روح انسان است؛ زیرا احساس امنیت نمی‌کند، پس ایمان ندارد. »
اینم بگم که ما چندماهی هست زیرنظر خانواده ها صحبت میکنیم به قصدآشنایی بیشتر، توی صحبت هاشون متوجه شدم که حساسه و شدیدا غیرتی هس،
من خودم خیلی محجبه و مقید هستم چادری ام بیرون آرایش نمیکنم خلاصه ظاهر و رفتارم اصلا جلب توجه نداره و از اینکه همسری داشته باشم که حجاب و متانت منو دوس داشته باشه هم خیلی خوشحال میشم.
اما یه وقتایی صحبتهاش شبیه آدمای شکاک و بدبینه، مثلا گفت : ازدواج کردیم و اومدی شهرمون هرجا خواستی بری یا باید خودم همراهت باشم یا مامان وخواهرم و اگه هیچکدوم نشد صبر کن تا شرایط طوری بشه که خودم بتونم بیام چون وضع جامعه خرابه و اخبار تجاوزات زیاد شنیده میشه و آدم باید طوری رفتار کنه که احتمال خطر به صفر برسه البته من از تو مطمینم اما جامعه ناامنه.
یا مثلا گفت از دوست و فامیل خودم یا خودت با اونایی رفت و آمد کنیم که من مردشون را بشناسم که چشم پاک باشه چون من خیلی رو ناموسم که تو باشی، حساسم و دوست ندارم کسی نگاهش کنه و یا نگاه بد داشته باشه.
آیا این حرفاش ناشی از خصوصیت روانی بدبینی هس؟ یا نه؟ چطوری میتونم بفهمم که غیرت مثبت داره و شکاک نیس؟