با سلام به شما کاربر محترم
اینکه سعی کردید با آگاهی دادن به او جلوی رفتار موردنظرش رو می گیرید و تا مدتی هم موثر بوده است بسیار خوبه، اما اینکه دوباره به صورت تصادفی این رفتار رو در او مشاهده کردید، معنی اش این نیست که نظارت و راهنمایی های شما موثر نیست، بلکه نیاز به این است که گاهی یک یادآوری در ای زمینه آن هم به صورت غیر مستقیم به او داشته باشید.
این یادآوری ها حکم واکسن یادآور رو دارند که هرازگاهی به جهت گذر زمان ممکن است کنترل گری درونی فرد خاموش شود، ولی با یادآوری این مسئله به صورت غیرمستقیم (همانطور که قبلا هم توضیح داده شد.) باعث می شود که آن کنترل گری درونی فرد دوباره فعال شود. لذا هرازگاهی تقویت کنترل گری فرزندتون رو از طریق:
1- آگاهی بخشی درباره انحرافات
2- تقویت باورهای اعتقادی و دینی از طریق حضور در مناسک و جلسات دعا و سخنرانی و مطالعه کتابهای دینی باعث می شود که برای فرزندتون خوراک ذهنی مناسبی تهیه کنید و این ها همگی منجر به افزایش خودکنترلی درونی او خواهد شد.
موفق باشید.
با سلام به شما کاربر محترم
دغدغه ای که در امر تربیت کودکتون دارید، بسیار ارزشمنده.
اینکه پسر 1/5 ساله شما علاقه به بازی دارد کاملا طبیعی است. همانطور که کودکتون هر روز به غذا نیاز دارد و شما بی تفاوت از اون عبور نمی کنید، غذای روح او هم بازی کردن با اوست. در واقع یکی از نیازهای مهم روانی بچه ها در این سن و سال، نیاز به بازی است که شامل بازی با همسن و سالان و بازی با والدینش می شود.
بنابراین باید در طول روز یک وقت و زمانی رو برای بازی کودکتون در نظر بگیرید. اینکه خیلی دوست دارد بیرون بازی کند، خب بخشی از زمان بازی رو می توانید به همسرتون واگذار کنید که در طول روز یک زمانی رو با همسرتون بیرون برای تفریح برود.
این بهانه گرفتن ها، گریه ها و ... بیشتر ناشی از این است که کودک شما به اندازه کافی سرگرم نمی شود. اما چگونه می شود کودک رو داخل خونه سرگرم کرد تا هم حس خوبی پیدا کند و هم بهانه گرفتن هایش کمتر شود؟
چند راه وجود دارد:
1- سعی کنید با کودکتون بازی های فیزیکی که نیاز به دویدن و جنب و جوش دارد انجام دهید. این نوع بازی ها به شدت برای بچه ها جذاب است. به علاوه اینکه انرژی اضافی بدنی اش هم تخلیه می شود. گاهی بدخلقی و بی حوصلگی و غر زدن های بچه ها به این برمی گردد که هنوز انرژی اضافه بدنشان تخلیه نشده است و احساس بدی دارند. وقتی بچه ها فعالیت فیزیکی و بازی های هیجانی رو انجام می دهند مثل دویدن و گرگ و میش و ... از جهت جسمی و هم روحی و روانی حس بهتر پیدا می کنند.
2- اگر در دور و اطراف و همسایگی شما، بچه هایی نزدیک به سن و سال بچه شما وجود دارند، با خانواده ها می تونید توافق کنید که هرازگاهی بچه ها پیش هم بازی کنند.
حضور بچه ها در کنار هم به شدت می تواند برای آنها جذاب باشد. به علاوه اینکه بچه ها خیلی چیزها رو هم از همدیگر یاد می گیرند. به خصوص اگر بچه های دیگر آرام باشند، این ارامش هم به کودکتون می تواند سرایت شود.
3- اگر بچه شما آب بازی رو دوست دارد، باتوجه به اینکه در فصل تابستان و اوج گرما به سر می بریم، شما می توانید یک تشتی رو پر از آب کرده و کودکتون رو درون اون قرار بدهید و اجازه بدهید از بازی کردن با آب لذت ببرد.
4- گاهی برای سرگرمی کودکتون، می توانید وسایل خونه از جمله وسایل آشپزخونه که خطرناک نیستند در اختیارش قرار بدهید. این کار هم باعث سرگرمی کودک می شود و هم می تواند باعث شکوفایی و خلاقیت او شود.
بازی کودکان
موفق باشید.
با سلام به شما کاربر محترم
اینکه نسبت به تربیت فرزندتون دغدغه دارید بسیار ارزشمند است. این نگرانی که شما و همسرتون درباره علاقه دختر خردسالتون به آرایش دارد باید عرض کنم که کودک شما در سنی قرار دارد که هنوز خوب رو از بد تشخیص نمی دهد و اون نگاه ارزشی که شما و همسرتون نسبت به این مسئله دارید رو کودک ندارد و چه بسا متوجه نگاه ارزشی شما به این مسئله نشود. در اینجا شیوه برخورد و واکنش پدر و مادر خیلی مهم است که می تواند در آینده حساسیت دختر خرسالتون رو به سمت آرایش و مسائل حاشیه ای اون سوق بدهد یا نه، لذا هرگونه واکنش منفی و برخورد سختگیرانه در این زمینه منجر به فعال شدن مقاومت کودکتان می شود و درنهایت حساسیت کودکتان را نسبت به این مسئله بیشتر خواهد کرد. پس باید چکار کرد تا کودک نسبت به این مسئله واکنش عادی و طبیعی داشته باشد و آرایش کردن برایش دیگر اهمیتی نداشته باشد؟
در ادامه چند نکته رو عرض می کنم که رعایت این نکات می تواند اهمیت این مسئله رو در کودک خرسالتون کم کند.
در قدم اول باید یه بررسی کنید که علت تمایل زیاد دختر4 ساله تون به آرایش، رقص و ... چیست؟ آیا با این کار توجهات رو به خودش جلب می کند؟ گاهی همین خنده کوچک یا نگاه کردن به او باعث می شود که کودک توجه شما رو جلب کند و جلب این توجه باعث احساس خوشایندی در ایشون شود. بهتر است در زمانهایی که کودکتان عادی است، همان زمانها رو بهش توجه کنید و از ظاهرش تعریف و تمجید کنید. این کار رو سعی کنید مدام انجام دهید تا اون حس و میل به دیده شدنش بدون اینکه نیاز به آرایش کردن داشته باشد ارضا شود. از اون طرف زمان هایی که آرایش می کند، نه تنها بهش توجه نکنید، بلکه توجهتون رو به حداقل ممکن برسونید و بلافاصله وقتی آرایش خودش رو پاک کرد، توجهتون رو بیشتر کنید تا کم کم اهمیت آرایش در نظر کودکتون کمتر بشه.
در قدم بعدی باید توجه داشته باشید تا جایی که ممکن است اولا جلوی کودک 4 ساله تون آرایش نکنید. ثانیا مدت زمان آرایش تون رو به حداقل ممکن برسونید. ثالثا آرایش غلیظ انجام ندهید؛ طوری نباشد که کودک خردسالتون متوجه آرایش شما شود. چون وقتی کودکتون مدام ببیند که شما آرایش غلیظ انجام می دهید، خودبخود به سمت این کار گرایش پیدا می کند ولو اینکه از بدی این کار مدام بخواهید بهش بگید.
از هرگونه برخورد و واکنش منفی در برابر آرایش دخترخردسالتون خودداری کنید و از اون طرف هم از هرگونه توجه نشان دادن پرهیز کنید. جهت مطالعه بیشتر نیز به سوال مشابهی که در این زمینه مطرح شده نیز مراجعه کنید.
http://btid.org/node/213308
موفق باشید.
با سلام به شما کاربر محترم
در ابتدا بابت اعتمادی که به ما کردید و سوالتون رو با ما به اشتراک گذاشتید تشکر می کنم. این خیلی ارزشمنده که نسبت به هدایت و تربیت دخترتون دغدغه مند هستید و تلاش می کنید تا از طریق گفتگو و برقراری رابطه صمیمی تاثیر مطلوب رو روی ایشون بگذارید. اما سوالی که در اینجا مطرح می شود این است که شما علیرغم اینکه می دونید که سن دخترتون برای ازدواج و تشکیل زندگی مشترک پایین است و هنوز مشکلات اخلاقی و رفتاری در ایشون وجود دارد که در آینده می تواند باعث مشکلاتی در زندگی مشترکش ایجاد کند، چگونه راضی به ازدواج و عقد ایشون شدید؟ اینکه طرف مقابل مورد مناسبی است، درست، ولی این بدین معنی نیست که بخواهید دخترتون که هنوز به اون درجه از بلوغ روانی و رفتاری نرسیده موافقت کنید که با ایشون ازدواج کند.
بسیاری از این رفتارهایی که از دخترتون مشاهده می کنید از جمله قهر و آشتی هایی که با اطرافیانش دارد، تغییر ذائقه در نوع کلام، پوشش و رفتار همه این ها نشان از این را دارد که دختر نوجوان شما در مرحله مکاشفه و بدست آوردن تجربه برای کسب هویت است. طبعا از آنجایی که هویت خودش رو هنوز پیدا نکرده است، مدام رنگ عوض می کند تا کم کم با سپری کردن دوره نوجوانی و ورود به مرحله جوانی، آن ثبات در گفتار و رفتار را کسب کند.
بنابراین با این توضیحاتی که داده شد، بخشی از این ناملایمات و هنجارشکنی های دختر نوجوانتان برخواسته از اقتضای سنی ایشان است، اما بخش دیگر آن هم ناشی از محیط پیرامونی ایشون است که شامل دوستان و کسانی است که با آنها در ارتباط است. این منجر می شود تا خواسته ها، تمایلات، سلایق و علایقش تحت تاثیر دیگران قرار بگیرد و به اصطلاح خط بگیرد.
اما در مواجهه با این ناملایمات و هنجارشکنی های دختر نوجوانتان که در حال حاضر نقش همسری را هم به یدک می کشد چکار باید کرد تا زودتر و بهتر به به اون ثبات شخصیتی و هویتی سالم برسد؟
تغییراتی که انتظار دارید تا در دختر نوجوانتان اتفاق بیفتد به دو شکل می تواند اتفاق بیفتد: 1- تغییر از بیرون 2- تغییر از درون
منظور از تغییر از بیرون این است که با تغییر دادن شرایط بیرونی؛ از جمله تغییر دوستان و اطرافیان دخترتان و ... انتظار تغییر را در نوجوانتان داشته باشیم. معمولا این تغییر تاحدودی از دست شما خارج هست؛ چرا که تغییر دوستان و اطرافیان دخترتان بدون درنظر گرفته خواسته دخترتان امکان پذیر نیست. اما منظور از تغییر از درون این است که یکسری تغییراتی از درون خود نوجوان ایجاد شود تا به بیرون از ایشون سرایت کند. در واقع تغییرات باید از درون نوجوان بجوشد تا اون تغییر و تحول مطلوب اتفاق بیفتد. اما چگونه می توانیم انتظار این تغییر از درون را داشته باشیم؟
با آموزش و یادگیری مهارتهای زندگی می توان امیدوار شد که دختر نوجوان شما با کسب این مهارتها نوع نگاهش به زندگی، عملکرد و رفتارش یک تغییر بنیادین شکل بگیرد. برای یادگیری مهارتهای زندگی بهتر است که دختر نوجوانتان به اتفاق همسرشان زیرنظر یک مشاور، مهارتهای زندگی را فرا بگیرد.
این مهارتهای زندگی شامل مهارتهای ده گانه از جمله مهارت تصمیم گیری، ارتباط موثر، کنترل خشم، حل مسئله، تفکر نقادانه، تفکر خلاقانه، خودآگاهی و همدلی، مدیریت استرس، اعتماد به نفس، عزت نفس می باشد.
در اینکه دختر نوجوانتان و همسرش نیاز به این دارد که یک دوره مشاوره رو بگذرانند که هم شناخت بیشتری نسبت به هم پیدا کنند و هم با نقش خودشان در زندگی مشترک بیشتر آشنا شوند و بدانند که چه انتظاری از آنها در زندگی وجود دارد تا خودشان را با شرایط جدید تطبیق بدهند. لذا باید طرفین رو متقاعد کنید تا این فرایند مشاوره رو بگذرانند و مشاور با تشخیص گذاری به طرفین کمک خواهد کرد مهارتهای جدیدی رو یاد بگیرند و نوع نگاهشان به زندگی ارتقا پیدا کند.
موفق باشید.
با سلام مجدد به شما
بالاخره یک اتفاقی افتاده و همسرتون به قول شما با کسی در ارتباط و در حال خیانت به شماست و ظاهرا همین موضوع باعث آزار شما شده است. سوالی که مطرح می شود این است که اگر این مسئله رو با همسرتون هرگز در میان نگذارید و همین روال رو ادامه پیدا کند، آیا می توانید این مسئله رو بپذیرید؟ به نظرتون تا چه زمانی می توانید این رویه رو ادامه بدهید؟
شما نگران این هستید که اگر این موضوع رو با ایشون در میان بگذارید چه بسا با کمال پررویی این رابطه رو ادامه بدهد، خب اگر بنا باشد که همسرتون چنین واکنشی رو داشته باشد، به نظرتون میشه به چنین همسری در زندگی اعتماد کرد؟ به هرحال همسرتون یا متوجه اشتباه و خطای خودش میشه یا نمیشه! اگر متوجه خطای خودش بشه، طبعا برای اصلاح خودش و حفظ این زندگی تلاش خواهد کرد. اما اگر خطای خودش رو قبول نداشته باشد و حفظ این زندگی هم برایش ارزشی نداشته باشد، در اون صورت اصلا به چه انگیزه ای با شما ازدواج کرده است، وقتی به راحتی دست به روابط نامتعارف می زند؟
بنابراین به جای این شک و تردیدها که تنها شما رو بین آسمان و زمین نگه می دارد و تکلیف شما توی این زندگی مشخص نمی شود. بهتر است با توکل بر خدا به جای اینکه بخواهید به اون خانم زنگ بزنید که ممکن است کار پیچیده تر شود با همسرتون در این زمینه صحبت کنید و مسئله رو جویا بشید. ان شاءالله مشکل شما هم به خوبی حل خواهد شد.
موفق باشید.
با سلام به شما کاربر محترم
ابتدا بابت اعتمادی که به ما کردید و سواتون رو با ما به اشتراک گذاشتید تشکر می کنم. این خیلی ارزشمنده که شما در مواجهه با افراد نامحرم، حیای بالایی دارید و نه تنها در قبال مزاحمت فرد موردنظر از خودتون واکنش منفی نشون ندادید، بلکه سکوت اختیار کردید. اتفاقا برخورد مناسب شما در اون مورد همان سکوت بود. تصور کنید اگر ناخواسته یک واکنش منفی از خودتون بروز می دادید، معلوم نبود که طرف مقابل دوباره چه رفتار بدی رو مرتکب می شد و دوباره واکنش منفی شما این زنجیره بدرفتاری ها رو تکرار می شد و در ادامه با این واکنش های منفی پی در پی توجهات رو بیشتر به خودتون جلب می کردید.
احتمالا این مزاحمت و بدرفتاری اون دو نفر، بار اولشون نبوده و تنها با شما هم این رفتار بد رو نداشتند و چه بسا با دختران دیگر هم همین رفتارها رو داشتند. مهم اینه که اگر فکر می کنید این دو نفر هنوز در اون محله باعث مزاحمت برای نوامیس مردم می شوند، بهتر است مزاحمت این دو نفر رو به حراست یا مدیریت مجموعه اطلاع بدهید.
اما این افکاری که در ذهن شما شکل می گیرد که بیشتر رویکرد خودسرزنشی و خودتخریبی دارد و مدام علت رو در خود جستجو می کنید که چزا همچین اتفاقی افتاد است!؟ تنها با این افکار منفی، اعتماد به نفس تون رو از بین خواهید برد. همانطور که عرض کردم، این مشکل و مسئله به شما مربوط نمی شود و عکس العمل شما، یک عکس العمل درستی بود. لذا لزومی ندارد که بخواهید خودتون رو سرزنش کنید یا زیر سوال ببرید که چرا این اتفاق برای شما افتاده است، بلکه مزاحمتی است که اون دو نفر در حق شما انجام دادند و اگر در آینده دوباره شاهد این مزاحمت ها در حق خودتون یا دیگری شدید، حتما با مدیریت یا حراست مجموعه در میان بگذارید تا اقدام لازم رو انجام دهند.
موفق باشید.
با سلام به شما کاربر محترم
ابتدا بابت اعتمادی که به ما کردید و سوالتون رو با ما به اشتراک گذاشتید تشکر می کنم. درباره حساس بودن در زندگی باید عرض کنم؛ حساسیت به این معنی است که فرد نسبت به یکسری موضوعاتی که برخلاف میلش باشد، واکنش جدی و چه بسا تندی داشته باشد؛ مثلا ممکن است فردی نسبت به سروصدای بلند تلویزیون یا هر وسیله ای در خانه، حساس است و باعث می شود تا واکنش تندی از خودش نشان دهد. به چنین کسی که نسبت به موضوعی این ویژگی رو داشته باشد، گفته می شود که نسبت به این مسئله حساس است. بسیاری از ما انسانها در طول زندگی این ویژگی رو نسبت به یکسری موضوعات و مسائل تقریبا داریم. مهم این است که اولا بدونیم نسبت به چه موضوعات و مسائلی حساس هستیم. ثانیا تمرین کنیم تا میزان و درجه حساسیتمون رو کنترل کنیم تا در تعامل با دیگران دچار مسئله و مشکل نشویم.
اینکه شما و همسرتون به تعبیر خودتون حساس هستید و سر هر مسئله ای با هم دعوا می کنید، چند نکته رو باید درنظر داشته باشید که با درنظر گرفتن اونها بتوانید نرخ دعوا و تنش تون رو به حداقل ممکن برسونید.
1- هرکدام از شما و همسرتون ممکن است نسبت به موضوعی یا مسئله ای حساسیت داشته باشید. لازمه هریک از شما و همسرتون بداند که نسبت به چه موضوع و مسئله ای حساس است. مثلا ممکن است شما یا همسرتون نسبت به انتقاد زیاد حساس باشید و همین عامل باعث تنش و دعوا بین شما و همسرتون شود. خب دونستن این موضوع حداقل به شما کمک می کند تا در آینده شما یا همسرتون از انتقاد اجتناب کنید.
پس در قدم اول، لازمه هر کدام، حساسیتهای خودش رو بداند و در یک فضای آرام و منطقی و به دور از قضاوت و برچسب زدن باهم در این زمینه صحبت کنید بدین صورت که با همدیگر درباره چیزهایی که در زندگی شما رو آزار می دهد گفتگو کنید. ممکن است چیزی همسرتون رو آزار می دهد که درنظر شما کاملا مسخره به نظر می رسد، ولی نباید بابت این قضیه همسرتون رو قضاوت کنید. لذا اگر دنبال کاهش تنش و دعوا بین خودتون و همسرتون هستید، لازم طرفین از حساسیتهای هم آگاه باشند و با هم توافق کنید که حساسیتهای همدیگر در این موارد برانگیخته نکنید. لذا اگر مثلا همسرتون نسبت به مسخره شدنش توس شما حساس هست، دیگر نباید این کار رو انجام دهید و برعکس.
2- قدم بعدی این است که روی مهارت ارتباط موثر و تعامل خودتون تمرین و اصلاح کنید. اینکه معمولا سر هر مسئله ای با همسرتون دچار تنش و دعوا می شوید؛ معنی اش این است که شما هنوز نمی دونید یا نمی تونید چگونه با او صحبت کنید تا دچار تنش با او نشوید!
برای اینکه این مسئله برای شما روشن تر شود بیایید یکی از گفتگوهایی که باعث تنش و دعوا بین شما و همسرتون شده رو تحلیل کنید که از کجا دعوای شما شروع شد و به کجا ختم پیدا کرد. سعی کنید در خلوت، خودتون رو ارزیابی کنید و باوجدان و انصاف بدون اینکه بخواهید رفتارهای همسرتون رو قضاوت کنید، تنها رفتارهای خودتون رو ارزیابی کنید و ببینید ایراد کارتون دقیقا کجاست؟ کجا چه حرفی رو زدید که باعث ناراحتی همسرتون شده است؟
اینکه همسرتون به شما می گوید: "به گلوم رسیوندی چرا دوباره برگشتی و...." این نشان می دهد که هنوز نمی دونید چگونه در قلب همسرتون نفوذ کنید. اینکه همسرتون دارای حساسیتهایی است، درست ولی شما می تونستید بفهمید که چه موضوعاتی هم می تواند باعث خوشحالی و تاثیرگذاری مثبت در او شود!
قطعا موضوعاتی و نکاتی وجود دارد که می تواند روی اخلاق و منش همسرتون تاثیر مثبت بگذارد، آیا می دونید چه چیزهایی باعث خوشحالی او می شود؟
لطفا یک قلم و کاغذ بردارید و باتوجه به شناختی که از همسرتون دارید، چیزهایی که فکر می کنید می تواند حس خوبی رو در همسرتون ایجاد کند بنویسید. از چیزهای بسیار کوچک و ناچیز تا چیزهای بزرگ همه رو بنویسید. ممکن است یک نوازش کوچک یا بوسیدن خالی روی حس همسرتون موثر باشد. لطفا هیچ چیزی رو از قلم نیندازید.
از این به بعد باید توی هر گفتگو و صحبتی که با همسرتون دارید از این لیستی که تهیه کردید استفاده کنید. مثلا فرض کنید یکی از اون چیزهایی که باعث میشه حس مثبتی رو همسرتون از شما بگیرد، تعریف کردن از ظاهر یا هرچیز دیگری است، خب سعی کنید اول گفتگوتون رو با تعریف کردن یکی از ویژگی های ظاهری و اخلاقی اش شروع کنید. ولو ممکن است شما در ظاهر با این کار متوجه تغییر حالت در او نشوید، ولی شک نکنید که با این کار در درون او حس خوبی رو ایجاد کردید و این شروع خوب باعث می شود به شما و نظرتون تمایل پیدا کند.
اگر از این به بعد در تعامل با همسرتون سعی کنید در طول روز از اون لیستی که تهیه کردید مواردی رو انتخاب کنید و بکار ببندید و این کار تبدیل به یک رویه در زندگی تون، به شما قول می دهم بعد از مدت کوتاهی اثر شگرف انگیز این کارتون رو در زندگی مشترکتون خواهید دید و اخلاق و منش همسرتون نسبت به شما تغییر خواهد کرد و میزان حساسیتش هم به مرور کمتر خواهد شد؛ چرا که میزان سوءبرداشتهایش نسبت به حرفها و نظرات شما کمتر شده و حس بهتری نسبت به شما پیدا خواهد کرد.
اگر باز هم سوال یا نکته و ابهامی داشتید می توانید با ما درمیان بگذارید.
موفق باشید.
با سلام به شما کاربر محترم
ابتدا بابت اعتمادی که به ما کردید و سوالتون رو با ما به اشتراک گذاشتید تشکر می کنم. درباره رفتار مادر زنتون، سوالی که مطرح می شود اینه که آیا تنها با شما اینطور رفتار می کند یا اینکه بطور کلی با دیگران از جمله دختر و همسر خودش هم همینطور رفتار می کند؟
اگر این نوع رفتارها رو نه تنها با شما بلکه با دیگران هم همینگونه رفتار می کند، این احتمال وجود دارد که این نوع رفتارها از شخصیت ایشون نشأت می گیرد و در واقع این شیوه رفتاری نادرست در طبیعت ایشون هست، ولی اگر تنها با شما اینطور رفتار می کند و در مواجهه با دیگران جور دیگری است، احتمال اینکه در روابط شما و مادر زنتون مسائل و مشکلاتی از جمله دلخوری و ... وجود داشته باشد هست و این مسائل هنوز حل نشده است و گهگاهی از طریق نیش و کنایه به شما بازخورد می دهد.
در هرصورت درحال حاضر چکار باید کرد؟
اگر می خواهید جلوی این نوع رفتارهای آزاردهنده مادر زنتون رو بگیرید، باید در یک فضای آرام و منطقی و به دور از تنش درباره اون ناراحتی یا دلخوری که نسبت به بعضی از رفتارهای مادر زنتون دارید با او درمیان بگذارید. این آگاهی که شما به مادر زنتون می دهید باعث می شود هم ایشون بهتر شما و حساسیتهای شما رو بشناسه و هم در تعدیل رفتارهایش به ایشون کمک می کند تا کنترل بیشتری روی رفتارهای خودش داشته باشد. اما نحوه گفتن هم خیلی مهم است. درباره نوع بیانی که باید درنظر داشته باشید اولا سعی کنید محترمانه باشد. ثانیا سعی کنید با یکی دو ویژگی مثبت مادر زنتون گفتگو رو شروع کنید؛ مثلا بگید رفتار صمیمی و خوبی با دیگران دارید و ... ولی گاهی بعضی از حرفها و لحن تون منو ناراحت می کنه ...
اگر این گفتگوی موردنظر تاثیر خودش رو گذاشت که چه بهتر، ولی اگر همچنان مادر زنتون دست از رفتارهایش برنداشت در اون صورت لازم نکته بعدی رو بیشتر مدنظر قرار بدهید.
نکته بعدی:
این احساس راحتی که مادر زنتون با شما دارند، به یکباره اتفاق نیفتاده که انتظار داشته باشیم که به یکباره هم تعدیل بشه، لذا یک بخشی از احساس راحتی یا بعضا دخالتی که مادر زنتون دارد بخ نوع رفتارهای شما نیز برمی گردد؛ مثلا فرض کنید ارتباط و رفت و آمدهای زیاد از حد به خونه مادر زنتون، همه اینها زمینه رو برای ورود ایشون به زندگی تون بیشتر می کنه. لذا اگر دنبال این هستید که دخالتهای ایشون کمتر شود: اولا توی روابط و رفت و آمدها سعی کنید حد تعادل رو حفظ کنید. ثانیا؛ لزومی ندارد که درباره زندگی شخصی و خانوادگی خودتون، اطلاعات زیادی به ایشون بدهید. طبعا وقتی درباره خرید مثلا جزئی، مادر زنتون رو در جریان قرار می دهید، خود این عامل زمینه رو برای نظر دادن و دخالت ایشون فراهم می کند. گرچه ممکن است همسرتون این اطلاعات رو به ایشون بدهد، ولی سعی کنید حداقل خودتون در این زمینه این کار رو انجام ندهید.
در ادامه اگر سوال یا ابهامی دارید حتما با ما درمیان بگذارید.
موفق باشید.
با سلام به شما کاربر محترم
دغدغه و نگرانی شما درباره ادامه زندگی قابل درکه و طبعا شک و تردیدهایی در این زمینه دارید و امیدوارم با توضیحاتی که به شما در ادامه می دهم فضای روشن تری رو پیش رو داشته باشید و بتونید تصمیم درستی رو برای زندگی خودتون بگیرید.
اینکه انتخاب شما و همسرتون به شکل سنتی اتفاق افتاده است و با شناخت وارد زندگی نشدید، درست، ولی آیا وقتی نتونستید در برابر اختلافاتی که بینتون وجود داشت، راه حلی پیدا کنید، به مشاوره مراجعه کردید؟ قطعا مشاوره حضوری به شما و همسرتون کمک می کرد تا طرفین بهتر همدیگر رو بشناسند و با نقاط ضعف و قوت همدیگر آشنا شوند و بفهمند که حساسیت هرکدام چه چیزی است. در بسیاری از اوقات اگر طرفین، حساسیت های همدیگر رو درست تشخیص بدهند، جلوی بسیاری از دعواها و تنش ها گرفته می شود، ولی متاسفانه ندانستن این موضوع، ناخواسته موجب سوءبرداشت، سوءتفاهم ها و در نهایت تنش و دعوا بین زن و شوهر در زندگی می شود. در اخر هم چون شناخت و درک متقابل میان طرفین ایجاد نشده است، هریک از طرفین در ذهن خود، تصویرسازی هایی منفی ازطرف مقابل برای خودش درست می کند که ریشه در عدم درک درست طرفین از همدیگر برمی گردد.
درسته که همسرتون در حال حاضر اصرار به طلاق توافقی از شما دارد، ولی با همین بهانه قبول کنید که درصورت حاضر هستید اط ایشون طلاق بگیرید که مشاور هم با این طلاق موافق باشد. در واقع شما از ایشون بخواهید که برای حل مسئله هردو پیش یک مشاوره خانواده بروید. در اون صورت از دو حال خارج نیست؛ یا مشکلات و اختلافاتی که بین شما و همسرتون وجود دارد قابل حل است که چه بهتر یا اینکه مشکلات و اختلافات اونقدر شدید و عمیق است که قابل حل شدن نیست که در اون صورت تکلیف شما و ایشون مشخص خواهد شد و درنهایت فضای تصمیم گیری برای شما روشن تر خواهد شد.
اگر بازهم سوال یا نقطه ابهامی در این زمینه داشتید حتما با ما در میان بگذارید.
موفق باشید.
Páginas