با سلام به شما کاربر محترم
اینکه نسبت به خواهرتان احساس مسئولیت می کنید و دوست دارید که خواهرتان رفتارهای مطلوبی داشته باشد، کاملا قابل درک است، ولی سوالی که وجود دارد این است که چه رفتارهایی از خواهرتان مشاهده کردید که چنین برداشتی از رفتارهای او پیدا کردید؟ نظر دیگر اعضای خانواده نسبت به خواهرتان چیست؟ آیا نظری مثل شما دارند؟ لطفا توضیح بیشتری درباره رفتارهای خواهرتان بدهید تا بهتر بتوانیم در این زمینه به شما راهنمایی بدهیم.
بر فرض که خواهرتان همان توصیفاتی که از او کردید، باشد، اما نحوه برخورد شما و اطرافیانش در شکل گیری و تغییر رفتار او بسیار موثر است؛ مثلا برخوردهای تهاجمی و سرکوب گرانه؛ مانند چقدر دست و پاچلفتی هستی؟ نمی توان کاری به تو سپرد؟ کی می خواهی بزرگ شوی؟ و ... به مرور باعث می شود که چنین فردی به این باور برسد که یک آدم بدرد نخور، ضعیف و ناتوان است. طبعا استرس و نگرانی او هم در زندگی و انجام کارها بیشتر می شود و به صورت دومینو وار کیفیت کارهای او نیز کاهش پیدا می کند و دوباره بازخورد منفی اطرافیان، این باور من ضعیفم، من ناتوانم، من بدرد نخور هستم در او تقویت می شود و دوباره اشتباهات و سهل انگاری هایش بیشتر خواهد شد. پس باید چکار کرد؟ آیا نباید بابت اشتباهات فرد به او تذکر داد؟
قطعا منظور این نیست که شما نسبت به خواهرتان بی تفاوت باشید، بلکه سعی کنید با مثبت اندیشی و بالا بردن شوق و انگیزه در خواهرتان، رفتارهای اصلاحی او را بیشتر کنید. چگونه؟ به این صورت که سعی کنید نسبت به رفتارهای مطلوب و مثبت خواهرتان توجه بیشتری داشته باشید و هرجایی که رفتار مطلوبی از او مشاهده کردید، بازخورد خوبی از خودتان به او نشان دهید؛ مثلا چقدر قشنگ و منظم، اتاقت را مرتب کردی! ممنونم که در شستن ظرف ها به من کمک کردی! چقدر این لباس به تو می آید! و ... این توجه مثبت شما و اطرافیان به مرور باعث می شود که اولا خواهرتان حس بهتری نسبت به شما و دیگران پیدا کند. ثانیا حرفهای شما به ویژه نقدهایتان را راحت تر می پذیرد و شما را انسان منصفی خواهد دانست که نیت مثبتی نسبت به او دارد. ثالثا اعتماد به نفسش هم از بین نخواهد رفت، بلکه به مرور اعتماد از دست رفته اش بهبود پیدا خواهد کرد و ذهنیت بهتری نسبت به خودش پیدا می کند و امید به اینکه سعی کند حس مسئولیت پذیریش بیشتر شود و رفتارهای اصلاحی او افزایش پیدا کند بیشتر خواهد شد.
لطفا این نکته ای که اشاره کردم را در بازخورد و تعامل با خواهرتان رعایت کنید تا هم حس شما نسبت به او و هم رفتارهای اصلاحی خواهرتان بهتر شود. باز هم اگر سوال یا نکته دیگری دارید حتما با ما مطرح کنید.
موفق باشید.
با سلام به شما کاربر محترم
دغدغه شما به عنوان والد که نگران این هستید که مبادا آقاپسر نوجوان شما دچار انحرافاتی بشه رو درک می کنم، ولی این رو بدونید که در دوره نوجوانی، بچه ها حساسیت هایی نسبت به جنس مخالف پیدا می کنند و گاها رفتارهایی از خودشون بروز می دهند که نشان از این تمایل هست، اما واکنش شما به عنوان والد چگونه باید باشد؟
اولا باید توجه داشته باشید که این موضوع تاحدودی مربوط به اقتضای سنی اونهاست. لذا اینکه بخواهید کاملا این حساسیت یا این تمایل از بین برود، امری نامعقول و غیرمنطقیه. مهم این است که نوجوان شما بتواند این تمایلات و رفتارهای خودش رو بتواند کنترل و مدیریت کند. اما چگونه باید به این کنترل و مدیریت برسد؟ در ادامه خواهم گفت.
ثانیا روش مناسب برای کنترل و تربیت نوجوان این است که بهش کمک کنید تا یک هویت سالم، معنوی و بهنجاری پیدا کند. چرا؟ بخاطر اینکه این هویت سالم، معنوی و بهنجار هست که می تواند به نوجوان از درون کمک کند تا خودکنترلی بهتری روی هیجانات، تمایلات و رفتارهای خودش را داشته باشد. فردی که هویت نداشته باشد، از او هرگونه رفتاری محتمل هست. اما کسی دارای هویت و اصالت باشد، هر رفتاری را از خودش بروز نمی دهد. مثلا کسی که اهل مطالعه و دانش هست، درواقع دارای هویتی است که با علم و دانش سازگاری دارد. چنین فردی احتمال اینکه به سمت رفتارهای خلاف و نابهنجار برود بسیار کم است، ولی کسی که مثلا تنبل و بی هدف و لاابالی است، احتمال خلاف و رفتارهای هنجارشکنانه اش بالاست. خب پس باید چکار کرد تا نوجوان ما یک هویت سالم، معنوی و بهنجار داشته باشد؟
محیط و پیرامون و دوستان و اطرافیان فرد به شدت روی هویت او تاثیرگذار است. مثلا نوجوانی که اهل مسجد و ارتباط با بچه های مسجد هستند، کم کم هویت مسجدی و دینی رو پیدا می کنند و چنین بچه هایی آسیب پذیری اشون نسبت به بچه هایی که از فضای مسجد دور هستید بسیار کمتر است. اگر می خواهید نوجوان شما، خودکنترلی بالایی داشته باشد و کمتر در تله آسیب های اجتماعی قرار بگیرد، سعی کنید هم خودتان و هم فرزندتان به فضای مسجد، جلسات دینی و هیئت نزدیکتر بشوید، تشویقش کنید تا در کارهای فرهنگی مسجد و هیئت فعال شود. حضور مستمر در اماکن و جلسات مذهبی که رویکرد فرهنگی و آموزشی دارند به شدت می تواند روی هویت سازی نوجوان شما تاثیرگذاری مثبت داشته باشد و کم کم یک خودکنترلی قوی در او رشد پیدا کند.
در کنار این ها، توصیه بر این است که در زمینه تغییر و تحولات نوجوانی، پدر ارتباط بیشتری با نوجوان داشته باشد. گفتگوی مردانه پدر و فرزندی در این زمینه کمک می کند تا یک حریمی برای نوجوان شکل بگیرد که به خودکنترلی او کمک می کند. گفتگوها درباره چه چیزهایی باید باشد؟ درباره همین تغییر و تحولات نوجوانی و ایجاد تمایل به جنس مخالف باید بین پدر و پسر گفتگو بشه. این کار هم صمیمیت بین نوجوان و پدرش رو بیشتر می کند و هم اینکه نوجوان پی می برد که پدرش، حالات او را درک می کند و به او کمک می شود تا بیخودی تحت تاثیر هیجانات آنی قرار نگیرد.
موفق باشید.
با سلام مجدد
برای نماز می تونید پسرتون رو هم دعوت کنید، ولی به شرطی که انگیزه سازی کنید. اگر شما به نیازهای او توجه کنید؛ مثل یک دوست با او صحبت کنید، باهاش بازی کنید، به حرفهایش گوش بدهید ولو ممکن است در نظر شما بی اهمیت باشد ولی بازخورد بدهید. همه اینها منجر به بهبود رابطه بین شما و فرزندتون می شود و در چنین بستری که رابطه والدین با فرزندشان خوب و رضایت بخش باشد، می توانید انتظار داشته باشید که فرزندتون به حرفها و انتظارات شما گوش بدهد.
نکته ای که وجود دارد سعی کنید از هرگونه تحکم، زور برای نماز خون کردن فرزندتون خودداری کنید، در عوض سعی کنید خودتون به عنوان والد به مقدمات نماز و خوندن اول وقت و نماز جماعت در مسجد اهمیت بدهید. یعنی اول اجازه بدهید تا بچه شما ببیند که چقدر نماز در رفتار شما پررنگ هست تا خودبخود اهمیت اون برایش جلوه پیدا کند و گرنه سستی یا به تاخیر انداختن نماز و ... باعث می شود که درنظر فرزندتان، نماز اهمیت پیدا نکند.
موفق باشید.
با سلام مجدد به شما
درباره کنترل افکار وسوسه انگیز و شهوانی یکسری راهکارهایی وجود دارد که می تواند در کنترل آن افکار به شما کمک کند. توصیه می کنم حتما این راهکارها را بکار ببندید.
لازم به ذکر است که معمولا مدت زمان حمله افکار شهوانی برای افراد مختلف بسیار کوتاه است. (10 دقیقه) اگر فرد بتواند این مدت زمان را مدیریت کند و با انجام تکنیکهای مذکور، خود را از افکار جنسی دور نگه دارد، خواهد دید که می‌تواند این حملات را به راحتی دفع کند.
1- تکنیک انزجار درمانی
هرگاه افکار شهوانی به ذهنتون اومد، از این تکنیک انزجار درمانی ذهنی می تونید استفاده کنید؛ بدین صورت که یک تصویر تهوع آور و حال بهم زن رو از اون زنی که در ذهنتون میاد تصور کنید؛ مثلا تصور کنید که اون فرد کاملا آغشته به چرک، کثافت و مدفوع و بوی گند شده است. حتی تصور این صحنه می تواند برای شما چندش اور باشد و بالافاصله برانگیختگی جنسی شما کاهش پیدا کند. لذا سعی کنید جوری تصویر چندش آور باشد که واقعا حالتون رو خراب کند. این کار به مرور باعث می شود تا فکر اون زن دیگر برای شما برانگیختگی نداشته باشد و کاملا برای شما عادی شود.
در کنار آن می توانید از تکنیک انزجار درمانی فیزیکی هم استفاده کنید؛ بدین صورت که شما یک کش را به مچ یا بازوی خود می بندید و در مواقعی که فکر اون زن یا تصویر وسوسه انگیزه در ذهن شما ایجاد شد، کش رو چندین بار بکشید و رها کنید؛ به گونه ای که در بازو و مچ شما درد شدیدی را احساس کنید. این کار باعث می شود فکر شما از اون زن و لذت آن منحرف شود. اگر شما، این روش را مرتب انجام دهید، بعد از گذشت مدتی حالت عادی پیدا می کنید. البته به شرطی که انجام این روش را جدی و مکرر انجام دهید.
2- تکنیک تقویت حس شرم و حیا
این تکنیک روی حس و حال شما متمرکز میشه به طوریکه با ایجاد حس شرم و حیا، باعث میشه که جای حس و فکر شهوانی شما رو بگیرد و راحت تر بتونید این افکار شهوانی که ناگهانی به ذهنتون میاد رو کنترل کنید. یکی از کارهایی که حس شرم و حیا را در افراد تقویت می کند، حضور در جمع خانواده است. معمولا افراد وقتی که در جمع خانوادگی حضور دارند، احساس شرم می‌کنند که خود را درگیر افکار گناه آلود کنند. لذا افکار شهوانی و جنسی نیز در این موقعیت‌ها معمولا رنگ می بازد.
لذا توصیه می کنم به مض اینکه افکار وسوسه انگیز به سراغتون اومد، از جا بلند بشید و در محل رفت و آمد اعضای خانواده قرار بگیرید یا جایی که مثلا یکی دو نفر دیگه هم حضور داشته باشند. این مسئله خودبخود باعث تغییر موقعیت فکر در شما می شود و ذهن شما که نسبت به حمله افکار شهوانی که در تنهایی شرطی شده بود تغییر وضعیت پیدا می کند وتاحدودی تداعی افکار وسوسه انگیز در چنین موقعیتی، کمتر خواهد شد.
گرچه ممکن است حمله اینگونه افکار منفی به صفر نرسد، ولی میزان و شدتش را به حداقل می رساند که در کنار تکنیک انزجار درمانی می تواند تکمیل کننده باشد.
لطفا این دو تکنیک رو بکار ببندید و به ما بازخورد بدهید.
منتظر پاسخ شما خواهیم بود.
موفق باشید.
با سلام به شما کاربر محترم
خدارو شکر که توانستید خودارضایی را ترک کنید و بابت این موفقیت به شما تبریک میگیم! معمولا بعد از ترک خودارضایی، یکسری عوارض و تبعاتی برای افراد مبتلا به همراه خواهد داشت که به مرور این عوارض و تبعات هم کمتر خواهد شد. لذا تغییر و تحولاتی که باهاش روبه رو هستید تا حدودی طبیعی است و این ربطی به ضعف و حتی مشکل پروستات ندارد! بنابراین از این جهت جای نگرانی نیست!
همچنین اگر نیاز به راهنمایی بیشتری دارید که چگونه در برابر وسوسه ها و موقعیت های تحریک کننده بتوانید خودتون رو حفظ کنید می توانید همین جا با ما مکاتبه کنید و راهنمایی لازم رو بدست آورید.
موفق باشید.
با سلام به شما کاربر محترم
بسیاری از والدین بابت بی نظمی، تنبلی، غرولند کردن و عدم حرف شنوی بچه های خودشان گلایه دارند و این یک مسئله تقریبا فراگیری بین والدین هست که نمی دانند چگونه با فرزندانشان تعامل داشته باشند تا بدرفتاری های آنها کاهش یابد. لذا در بسیاری از اوقات ممکن است به سمت رفتارهای تحکّمی، دستوری و فیزیکی کشیده شوند که گرچه ممکن است به صورت موقت بدرفتاری کودک کم شود، ولی به صورت ریشه ای حل نمی شود و در دراز مدت این نوع رفتارها، موجب اجتناب، دوری گزینی کودک و فاصله بیشتر بین کودک و والدین خواهد شد. قطعا برای حل ریشه ای این مسئله راهکارهایی وجود دارد که بکار بستن این راهکارها این امید را به شما خواهد داد تا میزان بدرفتاری های کودکتان به حداقل ممکن برسد و تعامل بهتری با شما پیدا کند. اما راه تعامل مثبت با کودک چیست؟
بسیاری از بدرفتاری های کودک، دلیل یا دلایلی دارد که ممکن است از دید بسیاری از والدین پنهان باشد. اگر والدین آسیب شناسی درستی از رفتارهای کودک خودشان داشته باشند بهتر می توانند با فرزندشان ارتباط داشته باشند. اشاره کردید کودک 7 ساله شما، به شدت از بازی کردن با دوستان و پسرعموهایش لذت می برد و ... این نشان از این می دهد که یکی از نیازها فرزندتان نیاز به بازی کردن است. چقدر شما و همسرتان در طول روز برای بازی با کودک 7 ساله تان وقت می گذارید؟ بچه ها به شدت از بازی کردن با والدین خودشان لذت می برند. کافی است در طول روز بازی هایی که کودکتان دوست دارد به صورت خانوادگی انجام دهید. اون وقت خواهید دید که فرزندتان چه شوق و ذوقی برای بازی کردن با شما پیدا می کند و طبعا روی اخلاق، حرف شنوی او از شما و حس مثبتی که او از شما و پدرش پیدا می کند تاثیرگذار خواهد بود.
در کنار آن، دادن بازخوردهای مثبت در طول روز نسبت به ویژگی های مثبت فرزندتان به صورت عینی و جزئی؛ مثلا اینکه چقدر قشنگ موهاتو شونه کردی؟ ممنونم که سفره رو جمع کردی، ممنونم که به حرفم گوش دادی و ...می تواند هم باعث حس مثبت در فرزندتان شود به طوری که وقتی شما با چنین بازخوردهای مثبتی که به او می دهید حس خوب رو در او نسبت به خودتان ایجاد می کند و این به مرور باعث می شود دیدگاه فرزندتان نسبت به شما بهتر شود.
وقتی شما و همسرتان در راستای نیاز فرزندتان گام بر می دارید و سعی می کنید برایش وقت بگذارید تا اوقات خوشی رو با شما سپری کند، خودبخود به صورت ناخودآگاه فرزندتان این حالت رو نسبت به شما پیدا خواهد کرد و سعی می کند تا حرف شنوی بهتری از شما پیدا کند.
لطفا این دو نکته بالا رو بکار ببندید و به ما بازخورد بدهید که آیا رفتار فرزندتان بهبود پیدا کرده است یا نه، ان شاء الله در جلسات بعدی در صورت تمایل، راهنمایی هایی بیشتری خواهیم کرد.
موفق باشید.
با سلام به شما کاربر محترم
نگرانی تون رو بابت این موضوع رو درک می کنم، بالاخره توی تعاملات ممکن است توقع و انتظاری داشته باشیم که دیگران به آن توجه نکنند و اگر نسبت به این موضوع حساس شویم، می تواند حال ما را خراب کند و حسمان نسبت به دیگران منفی شود و همین موضوع می تواند شروع یک رابطه سرد و شکننده در آینده شود. درباره وضعیت شما هم احتمالا همین اتفاق افتاده است و بعضی از رفتارهای عروس تان موجب رنجش شما شده است و بدنبال اصلاح این رابطه هستید. لذا کاملا نگرانی شما رو درک می کنیم و در ادامه با راهنمایی هایی که خواهیم کرد، بدنبال ارائه راهکارهایی هستیم تا هم حساسیت شما نسبت به این قضیه متعادل شود و هم اینکه ارتباط عروستان نسبت به قبل بهتر شود.
قبل از اینکه درباره راهکارهای اصلاح رابطه ورود کنم، این نکته را مدنظر داشته باشید که حتی اگر عروس شما از روی قصد هم اینگونه رفتار کرده باشد، مبادا بخواهید با برخورد سرد و دوری گزین این رفتار رو جبران کنید که نتیجه عکس خواهد داشت و تنها دلخوری و دلسردی بینتان بیشتر خواهد شد. پس باید چکار کرد؟ شما همچنان آن گرمی و صمیمیت خودتان را ادامه بدهید و اجازه بدهید گذر زمان، یخ ناایمنی ذهنی و روانی ایشون شکسته شود! برخی از افراد نیاز به زمان دارند تا به عبارتی یخشان آب شود و بتوانند به راحتی به دیگران اعتماد کنند. این نوع رفتار دوری گزین می تواند نشان از نگرانی و دغدغه طرف مقابل باشد که هنوز اون اعتماد و اطمینان در او نسبت به ارتباط صمیمی با دیگران شکل نگرفته است که در ادامه با گذر زمان و مشاهده رفتارهای مثبت از سوی شما، می تواند منجر به شکل گیری اعتماد و ارتباط بهتر شود.
در حال حاضر باید چکار کرد؟
علاوه بر نکته بالا که عرض کردم باید همچنان اون گرمی و صمیمیت خودتون رو ادامه بدهید، می توانید با عروس تون درباره دغدغه ای که دارید در یک فضای آرام و منطقی ضمن اینکه از ویژگی های مثبت و شاخصش تعریف می کنید، درباره این موضوع باهاش صحبت کنید و از احساساتتون بگید که حس می کنید که اون رابطه صمیمی و گرم بینتون وجود ندارد. البته مواظب باشید ایشون رو مخاطب قرار این جمله قرار ندهید که تو مثلا با ما گرم نیستید، بلکه اینطور بیان کنید که حس می کنید رابطه گرم و صمیمی بینتان وجود ندارد و دوست دارید یه رابطه صمیمی و خوبی با هم داشته باشید! ... این توضیح دادن شما باعث می شود که ایشون راغب میشه به حرفتون گوش بدهد و بیشتر فکر کند. در ادامه یا حرف شما موثر واقع خواهد شد و ارتباط بیشتری با شما پیدا خواهد کرد که در اون صورت چه بهتر، اما اگر تغییری پیدا نکرد یا بصورت موقت موثر بود، ناامید نشوید و اجازه بدهید گذر زمان، این اعتماد و فرصت رو برایش ایجاد کند.
ضمنا هرگز این مسئله رو با آقاپسرتون مطرح نکنید؛ نیازی نیست درباره این موضوع بخواهید آقاپسرتون رو در جریان قرار بدهید؛ چراکه اولا به او ارتباطی ندارد! زیرا این مسئله مربوط به رابطه شما و عروستان می شود. ثانیا ممکن است ورود ناشیانه ای داشته باشد و به جای اصلاح، اعتماد عروستان به شما کمرنگ شود و مقاومتش در برابر شما رو تشدید کند. لذا سعی کنید با بزرگواری از برخی رفتارهای عروستان چشم پوشی کنید و از اون طرف حساسیت خودتون رو کم کنید و به ویژگی های مثبتش بیشتر فکر کنید و این رو هم درنظر بگیرید که هیچ کسی دراین دنیا، انسان کامل و به نقصی نیست! به جای اینکه روی موضوعاتی فکر کنید که شما رو آزار می دهد به ویژگی های مثبتش توجه کنید که حس و حالتون رو نسبت به عروستان بهتر می کند و در ادامه زمینه برای شکل گیری یک رابطه موثر و رضایت بخش رو فراهم کند.
موفق باشید.
با سلام به شما کاربر محترم
به کار بردن الفاظ زشت و رکیک از سوی بچه ها همیشه یک دغدغه ای است برای والدین که خواه ناخواه بسیاری از والدین این مسئله رو حداقل یکبار تجربه می کنند و باعث نگرانی جدی والدین می شود، اما با یه ریشه یابی مسئله و اصلاح برخی رفتارها می توان بدرفتاری کودکان و بچه ها را برطرف کرد. لذا نگران پایدار ماندن این رفتار در کودکتان نباشید که با راهنمایی هایی که به شما خواهد شد، ان شاء الله این مسئله حل خواهد شد.
اولین نکته در برابر بددهنی فرزندان این است که حساسیت منفی از خودمان نشان ندهیم و گرنه این رفتار رو چندین و چند بار ممکن است تکرار کند. منظور این نیست که شما به کودک تذکر ندهید، بلکه منظور این است که موقعی که کودک بددهنی می کند، از آنجایی که کودک در اوج هیجانات منفی هست مثلا عصبانی است طبعا تذکر شما نه تنها نمی تواند موثر باشد احتمال اینکه کودک سر لجبازی بیفتد و دوباره رفتار بدش را تکرار کند وجود دارد. پس باید چکار کرد؟ باید در یک وقت مناسب دیگر که بچه شما آرام است و می تواند با شما صحبت کند، گفتگو کنید و درباره رفتار بدش صحبت کنید. در چنین شرایط کودک، چون هیجانی نیست بهتر اشتباه خودش را می پذیرد و منطقی تر رفتار خواهد کرد و احتمال اینکه حرف شما موثر واقع شود بالا خواهد بود.
ضمنا شما به کودکتون یاد بدهید که اولا هرگاه کودکتون عصبانی شد، به جای بددهنی چکار باید بکند؟ مثلا می توانید بهش یاد بدهید که هرگاه از چیزی ناراحت یا عصبانی شد و خواست بددهنی کند، بلافاصله از اون جایی که هست رو ترک کند و کمی راه برود یا یک آب خنک بخورد و به صورت خودش آب بپاشد. شما باید از کودکی به ایشون یاد بدهید تا هیجانات خودش را بتواند کنترل کند. ثانیا با هم توافق کنید که هرجا کودک شما بددهنی کرد، یک محرومیتی رو برایش درنظر بگیرید. اما اگر کودکتون در کنترل خودش با شما همکاری کرد، دفعه بعد بدون اینکه از قبل باهاش هماهنگ کرده باشید، یک پاداشی برای او درنظر بگیرید تا حس همکاری و همراهی با شما رو به خوبی تجربه بکند و این باعث می شود که در آینده به حرفهای شما بیشتر توجه خواهد کرد.
نکته دوم این است که باید علت بددهنی فرزندتون رو ریشه یابی کنید که چرا بددهنی می کند و از کجا نشأت گرفته است؟ گرچه از سن و سال فرزندتون و جنسیتش چیزی نگفتید، ولی به نظر میاد فرزندتون در مرحله کودکی به سر می برد و معمولا در این دوره، کودکان خیلی از رفتارها رو از دیگران و اطرافیان خودش یاد می گیرد و بکار می برد! لذا اگر اطرافیان مثل خانواده، فامیل، همسن و سالان و بچه های دیگر این بددهنی رو داشته باشند، کودک شما هم ممکن است همون رو بکار ببرد! در کنار آن، حس استقلال طلبی بچه نیز این مسئله را می تواند تشدید کند.
اینجاست که واکنش والدین اهمیت دارد، اگر والدین سریعا واکنش منفی از خودشان نشان دهند، باعث می شود که کودک پی به حساسیت والدین ببرد و ناخواسته او را به الفاظ رکیک و بد حساس می کنند! در چنین مواردی ضمن اینکه باید از حساسیت خودتون کم بکنید و از طریق گفتگو در فضای آرام و منطقی، تذکر لازم رو به بچه خود بدهید، مواظب اطرافیان کودک خود باشید. لزومی ندارد که کودک شما مدام با کسانی در ارتباط باشند که عصبانی هستند و بددهنی می کنند. باید این ارتباط رو تاجایی که ممکن است کاهش بدهید.
جهت مطالعه بیشتر می توانید به لینکهای ذیل مراجعه کنید.
https://btid.org/fa/photogallery/145290
https://btid.org/fa/news/6193
موفق باشید.
Páginas