مطالب دوستان حمیدرضا

با سلام گرچه کاربر مسیح گاهی تند میرن، اما تو حرفهاشون نکته هایی نهفته س. شما هم بجای بحث های بیهوده با ایشون نظر خودتون رو بنویسید. مثل بقیه دوستان. از شما خواهش میکنم ادامه ندید. نظرتون بدون اینکه شخصی رو مخاطب قرار بدید بیان کنید. متاسفانه در جامعه کنونی ما ایران رو عرض میکنم، نه مثل کشورهای عربی تماما قانون اسلام حکمفرماست، نه قانون کشورهای غربی و اروپایی، یکجوری این وسط ها دور خودمون می چرخیم. زن و مرد هر کدام زورشون بیشتره غلبه میکنند. هنگام طلاق هم با پرداخت مبلغی ناچیز به وکیل و دور زدن قانون، اون طرف که زورش بیشتر هست کار رو به نفع خودش تمام میکنه.   میدونید در کشور کویت مهریه هنگام خطبه عقد پرداخت میشه؟ اگر کسی بخواد زنش رو طلاق بده، در حد وسعش یا باید برای ایشون مسکن بخره یا اجاره کنه، و تا آخر هم پول اجاره رو پرداخت کنه. در ضمن تا سنی که بچه بعد از طلاق پیش مادرش میمونه باید برای بچه پرستار بگیره، چون بعد از یک سن خاص حضانت بچه بنابر نظر اسلام با پدر هست. چرا اونجا زن از مرد اطاعت میکنه؟ چون حق و حقوقش تمام و کمال پرداخت میشه.  در کشور دبی اصلا فقیری وجود نداره. چرا؟؟ قوانین کشورهای اروپایی هم که نصف نصف هست. یعنی کل دارایی زن و شوهر هنگام طلاق نصف میشه. اما هیچ زن و مردی حق ندارند هنگامی که با هم زوج و زوجه هستند با شخص دیگری ارتباط داشته باشند.    

برای من هم باعث هم صحبتی با کسانی چون شما بسیار خوشحال کننده هست.  متاسفانه در سالهای اخیر ادب و اخلاق بسیار کمرنگ شده. شرایط کنونی هم بر اون دامن زده. بارها و بارها می خواستم کسانیکه رو که انقدر با بی ادبی جواب سوال کننده را میدن گوشزد کنم اما به چند دلیل انجام ندادم 1- اینجا مسئول دارد 2- در گذشته حدود سه سال پیش اتفاقی برای من افتاد که این سایت من رو نجات داد. اما به دلیل عدم ظرفیت برخی از کاربران اون رو تعریف نمیکنم.  3- فکر میکنم تذکر دادن در فضایی که شخصی از روی ناچاری سوالی را مطرح کرده و دنبال جواب آن میگرده، فقط سوال کننده را گیج و مبهم میکند. در آخر از حضور شما تشکر میکنم. مطالبتون عالی ست. از زمانیکه شما آمدید سعی میکنم فقط نظرات را بخوانم و کمتر بنویسم.

سلام و صبح بخیر  واقعا دوست دارم اگر بحثی بین دوستان هست اینجا در اتاق گفتگو انجام بشه.  اول از همه بگم من نه مشاورم، نه کارشناسم، نه روانشناس. فقط چندسالی معلم بودم، برای همین خیلی شناخت شخصیت ها رو دوست دارم. اگر هم الان مطلبی مینویسم، صرفا نظر شخصی خودم هست و لاغیر. خطاب به دوست و خواهر عزیزم به تو از دور سلام در سوال با موضوع عذاب وجدان، شما چرا عذر خواهی کردید، من شرمنده شدم از شما. اما یک خواهش دارم ازتون، بارها میخواستم مطرح کنم، راستش خودم رو در حدی ندیدم که بگم، و اون این هست که، بزرگوار بودن عالیه اما تا حدی که دیگران رو جسور نکنه. اگر پدر یا مادری بچه ش رو به موقع، تنبیه میکنه، نه اینکه اون رو دوست نداره. بلکه نمیخواد رفتار غلطش ادامه پیدا کنه.  به هر حال، چاره ای نبود، بعنوان یک خواننده گاهی دوست دارم نظرات رو بخونم، اما انقدر بحث به خارج از مبحث اصلی کشیده میشه و بدتر از اون انقدر الفاظ زشت استفاده میشه، که نظرات خوب و سازنده رو هم کمرنگ میکنه. در آخر، خطابم به کسانیکه میگن ما رک حرفمون رو میزنیم: واقعا نباید بین یک خانم یا آقای تحصیل کرده با یک فردی که تنها دستاورد زندگیش فحش دادن به دیگران هست، تفاوتی باشه؟ چرا درسی به اسم ادبیات یا انشا رو دوران تحصیلمون داشتیم؟ اصلا حفظ کردن اونهمه اشعار سنگین در کتاب ادبیات برای چی بود؟ برای اینکه اگر روزی روزگاری خواستیم متنی بنویسیم، از اونها استفاده کنیم. به قول گفتنی بشین و بفرما و ...هر سه تا یک معنی رو میده، اما نباید بجای هم استفاده بشه.  

سلام  ببینید خواهر شوهرتون میومدن برای شما در دل میکردن، تنها وظیفه شما این بود که به ایشون بگید کارشون اشتباهه و به ضرر خودشونه. بیشتر از این حد ادامه دادن باعث دشمنی میشه. شما بخاطر کار زشت ایشون قطع ارتباط کردید، تمام شد و رفت. بعد هم بخاطر سو تفاهم از ایشون عذرخواهی کردید، کافیه. مطمئن باشید پدر و مادر ایشون خیلی خیلی از شما بیشتر نگران حال دخترشونن، ولی نمیشه که جلوی شما آبروی بچه شونو ببرن. به نظر من دیگه راجع به ایشون فکر نکنید. هر چقدر شما بیشتر عکس العمل نشون بدید ایشون بیشتر جبهه میگیرن.  از تمامی دوستان عزیز هم خواهش میکنم غیر از نظراتشون راجع به سوالات کاربران، مطلب دیگری ننویسند. اما...کسی که به دیگری توهین میکنه اول از همه به شخصیت خودش توهین میکنه، و واقعا فکر میکنم برخی از اشخاص برای سرگرمی یا بیرون ریختن احساسات ناخوشایندشون توهین میکنند. به قول یکی از دوستان، جواب اینها ارزش نقطه گذاشتن هم نداره.