من قبلا هم اشاره کردم این یک حالت مریض در جامعه هست. ایران کنونی نیاز به زیر ساختهای زیادی برای ایجاد اشتغال داره. وقتی توازن تحصیلات در جامعه به هم خورد، وقتی تعداد تحصیلکرده های خانم بیش از مردان شده، خب طبیعی هست کار بیشتری برای یک خانم وجود داره. بیکاری در کشور ما زیاد شده، جامعه باید بتونه تعادل رو برقرار کنه، اما نمی تونه.
لحن بیانتون زیبا نیست، اما در جامعه کنونی و بخصوص در سالهای اخیر، مصداق صحبتهاتون بسیار و بسیار، حتی برای خود من اتفاق افتاده. متاسفانه اولین شرطی که در آگهی استخدام نوشته شده، داشتن ظاهری آراسته هست.
اما این حالت یک حالت مریض برای جامعه هست. هیچ کس این حالت مریض رو نمی پسنده. خودم رو عرض میکنم، بنده پدرم سالیان پیش به رحمت خدا رفتند. من نیاز به کار دارم. اما... زمانیکه برای کار مراجعه میکنم، با حقوقی بسیار پایین و فقط به دلیل داشتن چهره ای که خداوند به من عطا کرده، از بنده خواسته میشه با رییس شرکت در ساعات غیر اداری به کافی شاپ و گردش برم. اگر قبول نکنم اخراج. از من خواسته میشه سر کار بدون چادر حاضر بشم برای جلب مشتری. چرا مشتری باید بجای در نظر گرفتن توانایی یک خانم در ارائه مناسب کار، جذب ظاهر اون خانم بشه؟؟ خانمی ازدواج کرده و حقوق همسرش کفاف اجاره خانه را هم نمیدهد. این خانم تصمیم میگیره سر کار برود. ولو شده راننده بشود. با چه صحنه ای مواجه میشه؟ نه برادر من، اشتباه نکن، نباید این اتفاقات در جامعه ای که نامش جمهوری اسلامی هست رخ بده.
اگر در قباله ازدواج در قسمت مشخصات طرفین در مورد زن نوشته شود کارمند، کارگر یا هر عنوان دیگر اصل بر این است که شوهر با علم و اطلاع از شغل خانم با او ازدواج کرده است پس دیگر نمی‌تواند او را از ادامه اشتغال منع کند.
نباید فراموش کرد که حتی اگر اشتغال زن در قباله ازدواج به صورت یک حق شرط شود باز شوهر این امکان را دارد که اگر مدتی بعد شغل او را مخالف مصالح خانوادگی و حیثیت یا شان خود یا زن تشخیص داد از دادگاه ممانعت زن از ادامه کار را بخواهد.
ماده ۱۱۱۷ قانون مدنی می‌گوید: شوهر می‌تواند زن خود را از حرفه یا صنعتی که مخالف مصالح خانوادگی یا حیثیات خود یا زن باشد منع کند.
نکته: قاضی دادگاه تنها کسی است که می‌تواند تشخیص دهد آیا شغل زن حقیقتا با حیثیت و مصالح خانوادگی زوجین مخالف است یا خیر. پس در این مورد که شغل زن خلاف مصلحت است یا خیر نظر مرد تعیین کننده نیست و قاضی است که باید نظر آخر را بدهد.
1- ادامه:
مصحلت عام تحکیم نهاد خانواده را مهم‌ترین حکمتِ قوامیت و سرپرستی مردان بر زنان دانسته‌اند. بر اساس این نظر هر چیزی که موجب تحکیم و تثبیت نهاد خانواده شود، مورد اهتمام شارع خواهد بود؛ به همین دلیل خداوند با توجه به ویژگی‌های طبیعی مردان، وظیفه تأمین نیازهای خانواده (نفقه) و مدیریت آن را به عهده مردان گذاشته است و در مقابل از زنان نیز خواسته است جهت تحکیم نهاد خانواده با مردان همراهی نمایند که از جمله زندگی مشترک زوج و زوجه در منزلی است که مرد تعیین می‌کند، البته به شرطی که متناسب با شأن زوجه باشد.
1- . در مورد ولایت بر فرزندان باید گفت که پدر حق تصرف در اموال فرزند نابالغش را دارد و در این زمینه باید مصلحت فرزند لحاظ شود. ولی نسبت به فرزند بالغ، پدر هیچ ولایتى ندارد، مگر تنها در دختر باکره، آن هم فقط در زمینه ازدواجش!
با این حال، انجام یا ترک عملی که موجب آزار والدین باشد، جایز نبوده و رعایت حرمت و شأن آنها واجب است.
2. شوهر نسبت به همسرش هیچ ولایتى ندارد، ولی بانوان در دو چیز باید رضایت شوهر را فراهم کنند:
الف. خروج از منزل، مگر در امور واجب.
ب. امور جنسی و روابط زناشویی، مگر اینکه مخالف شرع باشد.
شما منظور من رو بد متوجه شدید. بنده هم خودم، هم مادرم و هم خانمهای اقواممون همگی شاغل بوده و هستند. کاملا هم موافقم زن کار بیرون از منزل داشته باشه. اما نه تا اون حدی که بار مالی خانواده روی دوش زن بیفته. زن خسته از کار روزانه مجبور باشه کارهای منزل رو هم انجام بده. و شغلهایی در خور شان یک زن. موافقم خانمهای شاغل و تحصیلکرده فرزندان محکمتری تربیت میکنند. پدر خود من از جمله مردانی بودند که میکانیکی رو به من یاد دادند. حتی پنچر گیری ماشین رو. انقدر به دخترانشون بها میدادند که اموالشون رو تا حدی در اختیار من گذاشتند تا سرمایه گذاری کنم. که البته عمرشون کفاف نداد.
Páginas