تبریک می گم به شما بابت این همتی که به خرج دادید و مجددا در مسیر عاشقی و معنای زندگی برگشتید. خیلی از افراد در زندگی دچار افسردگی می شن، دچار روزمرگی میشن اما دلیلش رو نمی دونن، بعضی از افراد هستند که خودشون رو گم کردن، همه اینها دلیلش این هست که خدا رو فراموش کردن و نماز رو ترک کردن، در حالی که نمی دونن دوای دردشون همون نمازی بوده که تا چند وقت پیش می خوندند و اتفاقا نه تنها هیچ ضرری ازش نمی دیدند بلکه یک آرامش درونی بهشون میرسید. اونوقت هم از زمین و زمان شاکی اند که چرا وضع زندگی هامون عوض شده .
پس باز هم به شما تبریک می گیم که دوباره به خود واقعی تون برگشتید که امیدوارم روز به روز بر شوق و حال شما افزوده بشه.
اما راجع به دخترتون و رسیدن به سن تکلیف:
در ابتدا باید بگم که نوعا پدر و مادرایی که اهل نماز باشن و این نماز خوندن رو در فضای خونه و در معرض دید فرزند می خونن بخصوص وقتی هر دو با هم بخونن و به طور ویژه وقتی به جماعت (دو نفره) بخونن چون یک صمیمت ضمنی در این کار دیده میشه، والدین اینچنینی برای تربیت دینی فرزندشون چندان مشکلی نخواهند داشت چون جنبه الگو گیری از پدر و مادر حتی در این سن هم وجود خواهد داشت. لذا به راحتی می تونن از عهده تربیت و نماز فرزندشون بر بیان.
اهمیتی که به تربیت دینی فرزندتون میدید، ستودنی است. بعضی از خانواده ها متاسفانه صاحب فرزند می شوند اما به هر بهانه ای مثل بروز بودن و واقع شدن در عصر تکنولوژی هیچ اهتمامی به تربیت دینی فرزندشون ندارند. از این بابت قدر خودتون رو بدونید چرا که اهتمام شما برای تربیت یک فرزند صالح، ذخیره آخرتی برای شما خواهد بود.
چند نکته عرض می شود.
اصولا باید تربیت دینی فرزند دختر رو از سنین 7 سالگی شروع کرد و پسر را از سن 9 سالگی تا موقع بلوغ و رسیدن به سن تکلیف کمتر دچار چالش بشید. فرزند در سنین پایین بهتر و بیشتر حرف شنوی دارند. اما بهر حال الان که نزدیک سن تکلیف هستند باید بیشتر اهتمام بورزید، و نباید به عنوان یک مربی در این زمینه سهل انگاری کنید. البته اهتمام شما به معنای شتابزدگی و دعوت به نماز با توپ و تشر و نسنجیده عمل کردن نیست. این کار باعث زدگی میشه. دختر شما اگر قبلا متاثر از عاطفه و احساس قرار میگرفت و حرف شما رو بخاطر از چشم نیفتادن شما گوش می داد الان چون جنبه شناختیش رشد کرده، برای خود و نظر خودش مستقلا احترام قائل هست الان بیشتر باید دخترتون رو قانع کنید که چرا باید نماز بخونه، شناخت در کنار عاطفه و احساس این بار می تونه به کمک شما بیاد.
اهمیتی که به تربیت دینی فرزندتون میدید، ستودنی است. بعضی از خانواده ها متاسفانه صاحب فرزند می شوند اما به هر بهانه ای مثل بروز بودن و واقع شدن در عصر تکنولوژی هیچ اهتمامی به تربیت دینی فرزندشون ندارند. از این بابت قدر خودتون رو بدونید چرا که اهتمام شما برای تربیت یک فرزند صالح، ذخیره آخرتی برای شما خواهد بود.
چند نکته عرض می شود.
اصولا باید تربیت دینی فرزند دختر رو از سنین 7 سالگی شروع کرد و پسر را از سن 9 سالگی تا موقع بلوغ و رسیدن به سن تکلیف کمتر دچار چالش بشید. فرزند در سنین پایین بهتر و بیشتر حرف شنوی دارند. شما در 7 سالگی لزومی به سختگیری نداشتید اما الان که به سن تکلیف رسیدید باید بیشتر اهتمام بورزید، و نباید به عنوان یک مربی در این زمینه سهل انگاری کنید. البته اهتمام شما به معنای شتابزدگی و دعوت به نماز با توپ و تشر و نسنجیده عمل کردن نیست. این کار باعث زدگی میشه. دختر شما اگر قبلا متاثر از عاطفه و احساس قرار میگرفت و حرف شما رو بخاطر از چشم نیفتادن شما گوش می داد الان چون جنبه شناختیش رشد کرده، برای خود و نظر خودش مستقلا احترام قائل هست الان بیشتر باید دخترتون رو قانع کنید که چرا باید نماز بخونه، شناخت در کنار عاطفه و احساس این بار می تونه به کمک شما بیاد. لطف کنید لینک زیر رو ملاحظه بفرمایید http://btid.org/node/197679
اما در مورد مساله دوم شما که فرمودید دخترتون قانون مدار نیست، این بخاطر روحیه استقلال طلبی است که در آستانه نوجوانی در دختر شما ایجاد میشه و این تا حدودی طبیعی است. وقتی در خونه به دخترتون توجه داشته باشید، در مورد قوانین خونه بیشتر به شما احترام می ذاره، در مسائل ریز خونه ازش نظر خواهی کنید، اینکه چه غذایی درست کنید، اینکه دید و باز دید کجا برید و ...
این طبیعی است که اثرپذیری نوجوان نسبت به همسالانش بیشتر خواهد بود و این طبیعی است. چون نوجوان حس می کنه که توسط همسالان بیشتر درک می شه، چون پدر و مادر بزرگ هستند و نمی تونن درکشون کنن، شما باید این ذهنیت رو بشکنید، خودتون رو بهشون نزدیک کنید، گاهی صمیمانه و مادرانه باهاش وارد گفتگو بشید، در چالشهایی که باهاش مواجه میشه وارد گفتگو بشید و باهاش همدلی کنید. شما بهش اهمیت بدید ایشون هم متقابلا به شما اهمیت خواهد داد. اهمیت دادن به معنای کنترل کردن و پلیس شدن نیست. این روحیه با روحیه استقلال طلبی دخترتون در تعارض خواهد بود. طوری به دخترتون رفتار کنید که متوجه بشه در خونه جایگاهی داره، در خونه بهش نیاز هست. این حس رو بکنه انگیزه اش برای ماندن در خونه بیشتر میشه.
مساله بعد در مورد قانون گذاشتن در خونه است. قانون که می گذارید خارج از توان دخترتون نباشه، مثلا وقتی قانون بیرون رفتن میذارید، بسیار کوتاه و مختصر نباشه که دخترتون انگیزه ای برای گوش دادن نداشته باشه، وقتی ساعتی رو قرار می دید برای برگشت به خونه، موقع خروج ازش تایید بگیرید که متوجه بشه که این خودش هست که قانون رو عمل نمی کنه، از اون طرف از خودتون هم اقتدار نشون بدید، یعنی در صورت عمل نکردن به قانون ازش اعتراف بگیرید که مثلا اگر وقت نشناس باشی باعث میشه دو سری از بیرون رفتن محروم می شی.
با خانواده دوستانش در ارتباط باشید، و در یک گفتگوی خودمانی از اونها گزارش بگیرید که در خونه چه بازی هایی می کنند. خانواده دوستان رو هم در جریان بذارید که فلان ساعت به دخترم گوشزد کنه که باید به خونه برگرده، چه بسا سرگرم شدن در بازی باعث غفلت و فراموشی میشه
نکته مهم: سعی کنید با دخترتون بازیهایی داشته باشید که انگیزه دخترتون نسبت به فضای خونه بیشتر بشه. کتاب «بازی، بازوی تربیت» از عباس ولدی می تونه به شما کمک کنه.
دغدغه شما بسیار بجا است چرا که بازی در دوران بچگی بخصوص تا سن 7 سالگی بسیار مهم و تربیت ساز است. شاکله شخصیتی کودک، یادگیری حل مساله، مواجهه با مشکلات و چالش ها، مهارت خود کنترلی و ارتباط با دیگران ، رعایت حقوق دیگران، از خود گذشتگی و .. این ها مواردی است که در خلال بازی می توان به کودک به طور ضمنی آموخت.
اما اینکه شوهر شما بازی بلد نیست ، بر خلاف انتظار نیست. شخصی در این سن نباید از بازی های کودکی چیزی در ذهنش باقی مونده باشه، که بخصوص متناسب با کودکان امروزی باشه. و اینکه با توجه با شغلی که ایشون دارند که به طور مداوم با مشتری سر و کله می زنه ، حال و انرژی باقی نمی مونه که بخواد با بچه ها بازی کنه. بلکه باید ترفندهایی به کار برد تا پدرشون رو وارد بازی کنن
1- اما برای اینکه یک کتاب خوب برای بازی به شما معرفی کنیم می تونید کتاب «بازی، بازوی تربیت» از استاد ولدی رو تهیه کنید و از بازیهای بسیار متنوع این کتاب بهره ببرید.
2- تا جایی که ممکنه خود شما، همسرتون رو به بازی کردن با بچه ها دعوت نکنید، بلکه بچه رو تشویق کنید که از جانب خودشون از باباشون بخوان که باهاشون بازی کنه. اگر هم عذر آوردند از بچه ها بخواهید که از باباشون وقتی بگیرند که عذری نداشته باشه. و در این قضیه اصرار کنن.
حتی المقدور بازی انتخاب کنید که کل اعضاء خانواده رو مشغول کنه.
اگر موفق شدید که ایشون رو به بازی کردن بکشونید بعد از بازی اول، بهشون بازخورد مثبت بدید، تعریف و تمجید کنید که مثال خوش گذشت بهمون و تشکر کنید که باعث شده انرژی مثبت به بچه ها بده. تا انگیزه ایشون برای همکاری های بعدی رو تقویت کنید
دغدغه زیبای شما برای از بین رفتن دشمنان خدا و اسلام و دشمنان حقیقت و سعادت بسیار ستودنی است که امیدوارم این نفرت و انزجار درونی تون رو برای همیشه نگه دارید.
در خصوص سوال شما :
1- دعای بر فرج امام زمان عج، دعای جامعی است که هم گشایش مشکلات رو در پی خواهد داشت و هم نابودی و ذلیل شدن دشمنان رو ، همانگونه که زمین پر از ظلم و فساد است با ظهور اقا امام زمان عج پر از عدل و داد خواهد شد و هیچ فساد و پلیدی و ظلمی وجود نخواهد داشت. پس در وهله اول دعای فرج
2- دعای دیگر، دعایی است که حضرت جبرئیل به حضرت محمد ص یاد دادند. و آن دعا که ایمنی از شیاطین جنی و انسی است به این نحو است:
أَعُوذُ بِكَلِمَاتِ اَللَّهِ اَلتَّامَّاتِ اَللاَّتِي لاَ يُجَاوِزُهُنَّ بَرٌّ وَ لاَ فَاجِرٌ مِنْ شَرِّ مَا خَلَقَ وَ بَرَأَ وَ ذَرَأَ وَ مِنْ شَرِّ مَا يَنْزِلُ مِنَ اَلسَّمَاءِ وَ مِنْ شَرِّ مَا يَعْرُجُ فِيهَا وَ مِنْ شَرِّ مَا ذَرَأَ فِي اَلْأَرْضِ وَ مِنْ شَرِّ مَا يَخْرُجُ مِنْهَا وَ مِنْ شَرِّ فِتَنِ اَللَّيْلِ وَ اَلنَّهَارِ وَ مِنْ شَرِّ كُلِّ طَارِقٍ إِلاَّ طَارِقاً يَطْرُقُ بِخَيْرٍ يَا رَحْمَانُ قَالَ فَطُفِئَتْ نَارُ اَلشَّيَاطِينِ وَ هَزَمَهُمُ اَللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ .
3- مورد سوم هم دعای امام هادی علیه السلام است که بر علیه متوکل عباسی خواندند که می تونید به اینجا مراجعه بفرمایید.
ضمن سپاس از ارتباطی که با مجموعه اندیشه برتر برقرار فرمودید
هر کسی ممکن است در زندگی دچار غفلتی شود و حس گناه پیدا کنه، و هر حس گناهی در ابتدا باعث افسوس و پشیمانی است که چرا آن پاکی که خدا به او داده رو با زشتی گناه آلوده کرده. که این افسوس و پشیمانی از نفس لوامه (سرزنش گر) بر میاد. این دلنگرانی و بهم ریختگی نشان دهنده سلامت روحی شماست که معلوم هست این قاضی درون زنده است. خدا ما آدما رو طوری افریده که اگر بر خلاف مسیر فطری و تعاملی خودش خطا یا گامی برداریم، اثرش رو در وجود خودمون به وضوح خواهیم دید. خودسرزنشی و حس گناه، بر حسب خودش یه نعمته. و الا کسی که بی تفاوت باشه اصلا نسبت به گناه هیچ احساس تاثّری نخواهد داشت.به قول معروف ککش هم نمی گزه. یه شخص سالمی که تازه سیگار کشیدن رو شروع می کنه دائما در حال صرفه است تا بدن او این پیام رو بهش برسونه که این سیگار با طبع من ناسازگاره. صاحب روح پاکی مثل شمای بزرگوار نظیر همون شخص سیگاری داره که بدنش نسبت به این عمل واکنش نشون میده. پس ما این رو به فال نیک می گیریم و شما باید قدر خودتون رو بدونید که غفلتی از شما سر زده اما روح شما بهش واکنش نشون داده و بی تفاوت نبودید.
توبه یعنی پشیمانی از گذشته و عزم جدی بر ترک گناه و جبران اون. وقتی پیراهن شما لکه دار میکنید اولا خودتون رو سرزنش می کنید که چرا این کار رو می کنید، بعد عزم جدی دارید که مجددا این کار رو نکنید و مجددا لکه دارش نکنید، و در نهایت سعی دارید که این لکه رو پاک کنید. این یعنی توبه، و توبه کننده از گناه مثل کسی است که اصلا گناهی نکرده. پاک کردن گناه هم به قول شما با اشتغال به کارهای خوب و پرداختن به معنویت اتفاق می افته، نماز اول وقت، دوستی قلبی با ائمه اطهار و گریه بر مظلومیت اونها به شدت می تونه تاریکی و اثر گناه رو پاک کنه. طبعا از بین بردن اثر گناه زمان بَر هست. که این صبوری شما رو لازم دارد.
به مرور شما به جایی می رسید که از گناه متنفر می شید، مثل اینکه شما حاضر نیستید دستتون رو توی آتیش بزارید. شما به مرحله ای می رسید که در هر حال خدا رو شاهد خودتون می دونید و مرتکب گناه نخواهید شد. عدم میل شما و عدم رجوع مجدد شما به گناه نشانه پذیرفته شدن توبه شماست.
در ادامه می تونید به لینک زیر مراجعه بفرمایید و از کمال مهربانی خدا در قبال بندگانش آگاه شوید.
سلام و درود مجدد خدمت شما
تبریک می گم به شما بابت این همتی که به خرج دادید و مجددا در مسیر عاشقی و معنای زندگی برگشتید. خیلی از افراد در زندگی دچار افسردگی می شن، دچار روزمرگی میشن اما دلیلش رو نمی دونن، بعضی از افراد هستند که خودشون رو گم کردن، همه اینها دلیلش این هست که خدا رو فراموش کردن و نماز رو ترک کردن، در حالی که نمی دونن دوای دردشون همون نمازی بوده که تا چند وقت پیش می خوندند و اتفاقا نه تنها هیچ ضرری ازش نمی دیدند بلکه یک آرامش درونی بهشون میرسید. اونوقت هم از زمین و زمان شاکی اند که چرا وضع زندگی هامون عوض شده .
پس باز هم به شما تبریک می گیم که دوباره به خود واقعی تون برگشتید که امیدوارم روز به روز بر شوق و حال شما افزوده بشه.
اما راجع به دخترتون و رسیدن به سن تکلیف:
در ابتدا باید بگم که نوعا پدر و مادرایی که اهل نماز باشن و این نماز خوندن رو در فضای خونه و در معرض دید فرزند می خونن بخصوص وقتی هر دو با هم بخونن و به طور ویژه وقتی به جماعت (دو نفره) بخونن چون یک صمیمت ضمنی در این کار دیده میشه، والدین اینچنینی برای تربیت دینی فرزندشون چندان مشکلی نخواهند داشت چون جنبه الگو گیری از پدر و مادر حتی در این سن هم وجود خواهد داشت. لذا به راحتی می تونن از عهده تربیت و نماز فرزندشون بر بیان.
اهمیتی که به تربیت دینی فرزندتون میدید، ستودنی است. بعضی از خانواده ها متاسفانه صاحب فرزند می شوند اما به هر بهانه ای مثل بروز بودن و واقع شدن در عصر تکنولوژی هیچ اهتمامی به تربیت دینی فرزندشون ندارند. از این بابت قدر خودتون رو بدونید چرا که اهتمام شما برای تربیت یک فرزند صالح، ذخیره آخرتی برای شما خواهد بود.
چند نکته عرض می شود.
اصولا باید تربیت دینی فرزند دختر رو از سنین 7 سالگی شروع کرد و پسر را از سن 9 سالگی تا موقع بلوغ و رسیدن به سن تکلیف کمتر دچار چالش بشید. فرزند در سنین پایین بهتر و بیشتر حرف شنوی دارند. اما بهر حال الان که نزدیک سن تکلیف هستند باید بیشتر اهتمام بورزید، و نباید به عنوان یک مربی در این زمینه سهل انگاری کنید. البته اهتمام شما به معنای شتابزدگی و دعوت به نماز با توپ و تشر و نسنجیده عمل کردن نیست. این کار باعث زدگی میشه. دختر شما اگر قبلا متاثر از عاطفه و احساس قرار میگرفت و حرف شما رو بخاطر از چشم نیفتادن شما گوش می داد الان چون جنبه شناختیش رشد کرده، برای خود و نظر خودش مستقلا احترام قائل هست الان بیشتر باید دخترتون رو قانع کنید که چرا باید نماز بخونه، شناخت در کنار عاطفه و احساس این بار می تونه به کمک شما بیاد.
در ادامه لطف کنید لینک زیر روکه مربوط به یکی از کاربران هست ملاحظه بفرمایید
http://btid.org/node/197679
بهترین ها رو برای شما آرزومندم
سلام و عرض ادب خدمت شما
ضمن تشکر از اعتماد شما به مجموعه اندیشه برتر
اهمیتی که به تربیت دینی فرزندتون میدید، ستودنی است. بعضی از خانواده ها متاسفانه صاحب فرزند می شوند اما به هر بهانه ای مثل بروز بودن و واقع شدن در عصر تکنولوژی هیچ اهتمامی به تربیت دینی فرزندشون ندارند. از این بابت قدر خودتون رو بدونید چرا که اهتمام شما برای تربیت یک فرزند صالح، ذخیره آخرتی برای شما خواهد بود.
چند نکته عرض می شود.
اصولا باید تربیت دینی فرزند دختر رو از سنین 7 سالگی شروع کرد و پسر را از سن 9 سالگی تا موقع بلوغ و رسیدن به سن تکلیف کمتر دچار چالش بشید. فرزند در سنین پایین بهتر و بیشتر حرف شنوی دارند. شما در 7 سالگی لزومی به سختگیری نداشتید اما الان که به سن تکلیف رسیدید باید بیشتر اهتمام بورزید، و نباید به عنوان یک مربی در این زمینه سهل انگاری کنید. البته اهتمام شما به معنای شتابزدگی و دعوت به نماز با توپ و تشر و نسنجیده عمل کردن نیست. این کار باعث زدگی میشه. دختر شما اگر قبلا متاثر از عاطفه و احساس قرار میگرفت و حرف شما رو بخاطر از چشم نیفتادن شما گوش می داد الان چون جنبه شناختیش رشد کرده، برای خود و نظر خودش مستقلا احترام قائل هست الان بیشتر باید دخترتون رو قانع کنید که چرا باید نماز بخونه، شناخت در کنار عاطفه و احساس این بار می تونه به کمک شما بیاد. لطف کنید لینک زیر رو ملاحظه بفرمایید
http://btid.org/node/197679
اما در مورد مساله دوم شما که فرمودید دخترتون قانون مدار نیست، این بخاطر روحیه استقلال طلبی است که در آستانه نوجوانی در دختر شما ایجاد میشه و این تا حدودی طبیعی است. وقتی در خونه به دخترتون توجه داشته باشید، در مورد قوانین خونه بیشتر به شما احترام می ذاره، در مسائل ریز خونه ازش نظر خواهی کنید، اینکه چه غذایی درست کنید، اینکه دید و باز دید کجا برید و ...
این طبیعی است که اثرپذیری نوجوان نسبت به همسالانش بیشتر خواهد بود و این طبیعی است. چون نوجوان حس می کنه که توسط همسالان بیشتر درک می شه، چون پدر و مادر بزرگ هستند و نمی تونن درکشون کنن، شما باید این ذهنیت رو بشکنید، خودتون رو بهشون نزدیک کنید، گاهی صمیمانه و مادرانه باهاش وارد گفتگو بشید، در چالشهایی که باهاش مواجه میشه وارد گفتگو بشید و باهاش همدلی کنید. شما بهش اهمیت بدید ایشون هم متقابلا به شما اهمیت خواهد داد. اهمیت دادن به معنای کنترل کردن و پلیس شدن نیست. این روحیه با روحیه استقلال طلبی دخترتون در تعارض خواهد بود. طوری به دخترتون رفتار کنید که متوجه بشه در خونه جایگاهی داره، در خونه بهش نیاز هست. این حس رو بکنه انگیزه اش برای ماندن در خونه بیشتر میشه.
مساله بعد در مورد قانون گذاشتن در خونه است. قانون که می گذارید خارج از توان دخترتون نباشه، مثلا وقتی قانون بیرون رفتن میذارید، بسیار کوتاه و مختصر نباشه که دخترتون انگیزه ای برای گوش دادن نداشته باشه، وقتی ساعتی رو قرار می دید برای برگشت به خونه، موقع خروج ازش تایید بگیرید که متوجه بشه که این خودش هست که قانون رو عمل نمی کنه، از اون طرف از خودتون هم اقتدار نشون بدید، یعنی در صورت عمل نکردن به قانون ازش اعتراف بگیرید که مثلا اگر وقت نشناس باشی باعث میشه دو سری از بیرون رفتن محروم می شی.
با خانواده دوستانش در ارتباط باشید، و در یک گفتگوی خودمانی از اونها گزارش بگیرید که در خونه چه بازی هایی می کنند. خانواده دوستان رو هم در جریان بذارید که فلان ساعت به دخترم گوشزد کنه که باید به خونه برگرده، چه بسا سرگرم شدن در بازی باعث غفلت و فراموشی میشه
نکته مهم: سعی کنید با دخترتون بازیهایی داشته باشید که انگیزه دخترتون نسبت به فضای خونه بیشتر بشه. کتاب «بازی، بازوی تربیت» از عباس ولدی می تونه به شما کمک کنه.
موفق و پاینده باشید
سلام و عرض ادب خدمت شما کاربر محترم
ضمن سپاس از همراهی شما با مجموعه اندیشه برتر
دغدغه شما بسیار بجا است چرا که بازی در دوران بچگی بخصوص تا سن 7 سالگی بسیار مهم و تربیت ساز است. شاکله شخصیتی کودک، یادگیری حل مساله، مواجهه با مشکلات و چالش ها، مهارت خود کنترلی و ارتباط با دیگران ، رعایت حقوق دیگران، از خود گذشتگی و .. این ها مواردی است که در خلال بازی می توان به کودک به طور ضمنی آموخت.
اما اینکه شوهر شما بازی بلد نیست ، بر خلاف انتظار نیست. شخصی در این سن نباید از بازی های کودکی چیزی در ذهنش باقی مونده باشه، که بخصوص متناسب با کودکان امروزی باشه. و اینکه با توجه با شغلی که ایشون دارند که به طور مداوم با مشتری سر و کله می زنه ، حال و انرژی باقی نمی مونه که بخواد با بچه ها بازی کنه. بلکه باید ترفندهایی به کار برد تا پدرشون رو وارد بازی کنن
1- اما برای اینکه یک کتاب خوب برای بازی به شما معرفی کنیم می تونید کتاب «بازی، بازوی تربیت» از استاد ولدی رو تهیه کنید و از بازیهای بسیار متنوع این کتاب بهره ببرید.
2- تا جایی که ممکنه خود شما، همسرتون رو به بازی کردن با بچه ها دعوت نکنید، بلکه بچه رو تشویق کنید که از جانب خودشون از باباشون بخوان که باهاشون بازی کنه. اگر هم عذر آوردند از بچه ها بخواهید که از باباشون وقتی بگیرند که عذری نداشته باشه. و در این قضیه اصرار کنن.
حتی المقدور بازی انتخاب کنید که کل اعضاء خانواده رو مشغول کنه.
اگر موفق شدید که ایشون رو به بازی کردن بکشونید بعد از بازی اول، بهشون بازخورد مثبت بدید، تعریف و تمجید کنید که مثال خوش گذشت بهمون و تشکر کنید که باعث شده انرژی مثبت به بچه ها بده. تا انگیزه ایشون برای همکاری های بعدی رو تقویت کنید
موفق باشید
سلام و عرض ادب خدمت شما کاربر محترم
دغدغه زیبای شما برای از بین رفتن دشمنان خدا و اسلام و دشمنان حقیقت و سعادت بسیار ستودنی است که امیدوارم این نفرت و انزجار درونی تون رو برای همیشه نگه دارید.
در خصوص سوال شما :
1- دعای بر فرج امام زمان عج، دعای جامعی است که هم گشایش مشکلات رو در پی خواهد داشت و هم نابودی و ذلیل شدن دشمنان رو ، همانگونه که زمین پر از ظلم و فساد است با ظهور اقا امام زمان عج پر از عدل و داد خواهد شد و هیچ فساد و پلیدی و ظلمی وجود نخواهد داشت. پس در وهله اول دعای فرج
2- دعای دیگر، دعایی است که حضرت جبرئیل به حضرت محمد ص یاد دادند. و آن دعا که ایمنی از شیاطین جنی و انسی است به این نحو است:
أَعُوذُ بِكَلِمَاتِ اَللَّهِ اَلتَّامَّاتِ اَللاَّتِي لاَ يُجَاوِزُهُنَّ بَرٌّ وَ لاَ فَاجِرٌ مِنْ شَرِّ مَا خَلَقَ وَ بَرَأَ وَ ذَرَأَ وَ مِنْ شَرِّ مَا يَنْزِلُ مِنَ اَلسَّمَاءِ وَ مِنْ شَرِّ مَا يَعْرُجُ فِيهَا وَ مِنْ شَرِّ مَا ذَرَأَ فِي اَلْأَرْضِ وَ مِنْ شَرِّ مَا يَخْرُجُ مِنْهَا وَ مِنْ شَرِّ فِتَنِ اَللَّيْلِ وَ اَلنَّهَارِ وَ مِنْ شَرِّ كُلِّ طَارِقٍ إِلاَّ طَارِقاً يَطْرُقُ بِخَيْرٍ يَا رَحْمَانُ قَالَ فَطُفِئَتْ نَارُ اَلشَّيَاطِينِ وَ هَزَمَهُمُ اَللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ .
3- مورد سوم هم دعای امام هادی علیه السلام است که بر علیه متوکل عباسی خواندند که می تونید به اینجا مراجعه بفرمایید.
موفق و پاینده باشید
سلام و عرض ادب خدمت شما کاربر گرامی
ضمن سپاس از ارتباطی که با مجموعه اندیشه برتر برقرار فرمودید
هر کسی ممکن است در زندگی دچار غفلتی شود و حس گناه پیدا کنه، و هر حس گناهی در ابتدا باعث افسوس و پشیمانی است که چرا آن پاکی که خدا به او داده رو با زشتی گناه آلوده کرده. که این افسوس و پشیمانی از نفس لوامه (سرزنش گر) بر میاد. این دلنگرانی و بهم ریختگی نشان دهنده سلامت روحی شماست که معلوم هست این قاضی درون زنده است. خدا ما آدما رو طوری افریده که اگر بر خلاف مسیر فطری و تعاملی خودش خطا یا گامی برداریم، اثرش رو در وجود خودمون به وضوح خواهیم دید. خودسرزنشی و حس گناه، بر حسب خودش یه نعمته. و الا کسی که بی تفاوت باشه اصلا نسبت به گناه هیچ احساس تاثّری نخواهد داشت.به قول معروف ککش هم نمی گزه. یه شخص سالمی که تازه سیگار کشیدن رو شروع می کنه دائما در حال صرفه است تا بدن او این پیام رو بهش برسونه که این سیگار با طبع من ناسازگاره. صاحب روح پاکی مثل شمای بزرگوار نظیر همون شخص سیگاری داره که بدنش نسبت به این عمل واکنش نشون میده. پس ما این رو به فال نیک می گیریم و شما باید قدر خودتون رو بدونید که غفلتی از شما سر زده اما روح شما بهش واکنش نشون داده و بی تفاوت نبودید.
توبه یعنی پشیمانی از گذشته و عزم جدی بر ترک گناه و جبران اون. وقتی پیراهن شما لکه دار میکنید اولا خودتون رو سرزنش می کنید که چرا این کار رو می کنید، بعد عزم جدی دارید که مجددا این کار رو نکنید و مجددا لکه دارش نکنید، و در نهایت سعی دارید که این لکه رو پاک کنید. این یعنی توبه، و توبه کننده از گناه مثل کسی است که اصلا گناهی نکرده. پاک کردن گناه هم به قول شما با اشتغال به کارهای خوب و پرداختن به معنویت اتفاق می افته، نماز اول وقت، دوستی قلبی با ائمه اطهار و گریه بر مظلومیت اونها به شدت می تونه تاریکی و اثر گناه رو پاک کنه. طبعا از بین بردن اثر گناه زمان بَر هست. که این صبوری شما رو لازم دارد.
به مرور شما به جایی می رسید که از گناه متنفر می شید، مثل اینکه شما حاضر نیستید دستتون رو توی آتیش بزارید. شما به مرحله ای می رسید که در هر حال خدا رو شاهد خودتون می دونید و مرتکب گناه نخواهید شد. عدم میل شما و عدم رجوع مجدد شما به گناه نشانه پذیرفته شدن توبه شماست.
در ادامه می تونید به لینک زیر مراجعه بفرمایید و از کمال مهربانی خدا در قبال بندگانش آگاه شوید.
http://btid.org/node/184973
بهترین ها رو برای شما آرزومندم
Páginas