اهتمام شما به آموزه های دینی و مناسک شرعی بخصوص نماز جمعه که در اسلام بسیار مورد اهمیت قرار گرفته ستودنی است که امیدوارم این روحیه و دغدغه شرعی رو همواره برای خود حفظ کنید.
حکم نماز جمعه در ایام غیبت و ظهور با هم متفاوت است. در ایام ظهور واجب است و در ایام غیبت امام زمان عج، واجب نیست.
روایتی که از امام باقر(ع) روايت شده است که:« صَلَاةُ الْجُمُعَةِ فَرِيضَةٌ وَ الِاجْتِمَاعُ إِلَيْهَا فَرِيضَةٌ مَعَ الْإِمَامِ فَإِنْ تَرَكَ رَجُلٌ مِنْ غَيْرِ عِلَّةٍ ثَلَاثَ جُمَعٍ فَقَدْ تَرَكَ ثَلَاثَ فَرَائِضَ وَ لَا يَدَعُ ثَلَاثَ فَرَائِضَ مِنْ غَيْرِ عِلَّةٍ إِلَّا مُنَافِقٌ» ؛«نماز جمعه فريضه و واجب است و اجتماع به سوي آن همراه با امام فريضه است و هر كس بدون علت سه جمعه نماز جمعه را ترك كند سه فريضه را ترك كرده و ترك نمي كند سه فريضه را بدون علت مگر منافق».
این روایت در موقعی گفته شده که نماز جمعه فریضه و یک واجب بوده یعنی این روایت وقتی گفته شده که امام معصوم علیه السلام در جامعه حضور داشتند و نماز جمعه واجب بوده. در زمان حضور امام علیه السلام وقتی کسی با وجود واجب بودن نماز جمعه از اجتماع مسلمین کناره گیری می کرده روحیه نفاق در او ثابت میشده، و مردم برای اینکه وارد وادی نفاق نشوند تشویق می شدند (یا وادار می شدند) که در نماز جمعه شرکت کنند و از آثار اون بهره ببرند، حتی کسی که در وجودش شمه ای از نفاق بود به مرور با مراودات با جمع مسلمین و مومنین این نفاق از بین می رفت.
اما الان که در عصر غیبت هستیم نماز جمعه واجب نیست (هر چند برکات زیادی داره) و شخص مختار است که بین نماز ظهر و نماز جمعه یکی را انتخاب کند.
نکته: حتی در زمان ظهور هم نماز جمعه بر زنها واجب نیست همانطور که جهاد از زن برداشته شده نماز جمعه هم.
از اعتماد شما متشکرم امیدوارم بتونم از دانسته های خود جهت حل مشکل شما بکار گیرم.
در ابتدا این حس زیبایی که دارید و به فکر حل مشکل اعتقادی دوستتون هستید رو قابل تمجید می دونم و امیدوارم بتونید با این خیرخواهی که در حق ایشون انجام میدید حتی اگر به نتیجه نرسید ذخیره ای برای اعمال صالحه شما باشه و نام شما در جرگه مجاهدین در راه خدا نوشته بشه.
اما لازم هست که برای خودم این شبهه بر طرف بشه که دوستی که در فضای مجازی باهاش در ارتباط هستید جنس موافق هست یا جنس مخالف. چون در بعضی مناطق این قضیه به کلی عادی شده متاسفانه حتی بعضی مذهبی ها دچار این گونه روابط شده اند.
اگر طرف مقابل شما از جنس مخالف هست به هیچ وجه این رابطه رو ادامه ندید حتی به بهانه اینکه می خواهید کار خدا پسندانه در حقش انجام بدید و ایشون رو از گمراهی نجات بدید. اصل این گونه رابطه مخالف خواست و رضایت خداست و از اون طرف دقیقا موافق با خواست و میل شیطان هست. هشداری که می دم نتیجه تجربیاتی است که ما از مراجعین خود داریم، نتیجه شناختی است که ما از پسران این دوره زمونه داریم، چه بسیار دختران و پسرانی که با اطمینان کامل به خود و آینده خود وارد این روابط شدند اما به تدریج و در یک فرایند عادی شدن، دچار انحراف شدند. پس به شدت نسبت به این روابط بدبین باشید و با هیچ نیت خیرخواهانه این بدبینی رو تطهیر نکنید. هر چند به شما وعده های زیبا و مثبت بده (مثل نماز خون شدن) شما از اصل مردود بودن این رابطه غافل نمونید.
اما بر فرض که منظور شما از دوست، دوست هم جنس هست باید عرض کنم که این پیش فرض رو از خودتون بردارید که من به هر قیمتی باید این دوستی رو ادامه بدم. شما تلاش خودتون رو برای داشتن و ساختن یک دوست قیمتی از ایشون داشته باشید، شبهات ایشون رو رفع کنید، اما طوری نباشه که به هر قیمتی این دوستی رو حفظ کنید و لو اینکه ایشون نسبت به خدا و نماز و اهل بیت، با وجود آگاهی بخشی شما بی اهمیت باشن.
دوستی و دوست یابی در زندگی هر آدمی یک نقطه عطفی است که ممکنه سرنوشت آدمی در گرو همین انتخاب دوست باشه. شما وقتی برای انتخاب یک لباس یا کفش که نهایت یکی دو سال برای شما کار می کنه، این همه اهمیت می دید و اون رو ارزیابی می کنید، برا قضیه دوست که ممکنه یه عمر با آدم همراه باشه با مراتب باید بیشتر اهل ارزیابی و مزمزه کردن باشید.
اما تلاشی که باید در رابطه با دوستتون انجام بدید این هست که موانع شناختی عدم تقید و تعهدات دینی ایشون رو بشناسید و در صدد حل برآیید.
اینکه ایشون گفتن که اهل انحرافات نیستم اما نماز نمی خونم، باید عرض کنم که آنچه باید بهش گوشزد کنید این هست که شما نباید زمان حال رو ببینید و اینطور تلقی کنید که آینده شما هم به همین منوال خواهد گذشت. نماز، (البته با شرایط) سپری هست که آدم رو از گناهان واکسینه می کنه. کسانی که اهل ناهنجاریهای اجتماعی شدن در ابتدا اصلا به مخیله شون هم نمی اومده که روزی به اینجاها کشیده بشن، جالب اینه که اثر بی نمازی رو در آماری که از یکی از زندان ها گرفته اند میشه دید و می تونید توجه بدید.
طبق آماری که از زندانیان گرفتن بیش از 90 درصد مجرمان اهل نماز نبودن (https://www.tasnimnews.com/fa/news/1394/08/19/912492
نماز خواص بسیاری داره که آرامش که با ارتباط با معبود و سازنده ما محقق میشه یکی از ثمراتش هست. شخصی که هر بار نماز می خونه در طول روز 5 یا 10 بار عقاید خودش رو مرور می کنه که خدایی هست، پیامبری هست، امام و قبر وقیامتی هست، و این تذکر به شدت در این دوره آخرالزمانی نیاز هست ، چون آدما در این دوره زمونه به شدت در شرف روزمرگی هستن. کسی که هر روز این عقاید براش مرور میشه به تدریج از وادی اعتقاد به وادی ایمان وارد خواهند شد و ایمان نوری است که به قلب وارد میشه و قلب مرکز تمام عواطف و احساسات و معانی است. شخص وقتی مومن شد زندگی رو پوچ نمی بینه و بلکه پر معنی و عاشقانه می بینه.
درسته که ایشون اهل انحراف و دزدی و شراب نیستند، اما از ایشون بپرسید که آیا حق خوری خوب است یا بد؟ طبعا بد. بعد سوال کنید که آیا نماز نخوندن، حق خوری نیست؟ مگه نه اینه که نماز حق خداست که بر گردن بنده اش گذاشته؟ همانطور که دزدی در حق الناس حق خوری محسوب میشه، کم گذاشتن در دستورات خدا هم حق خوری محسوب میشه، درسته که خدا به نماز ما نیاز نداره، اما این ما هستیم که به این نماز نیاز داریم، چرا که کلید ورود به بهشت همین نماز هست، اگر قبول بشه بقیه اعمال هم قبول میشه. هر چند شخص به گمان خودش آدم خوبی باشه، اما تا نماز نخونه مجوز ورود به بهشت رو نخواهد داشت. جالبه که جهنمیان وقتی از دلیل جهنمی شدنشون به ملائکه عذاب جواب میدن، میگن که ما اهل نماز نبودیم (41-49 سوره مدثر)
خلاصه بحث در این زمینه زیاد هست، شبهات ایشون حتما باید جواب داده بشه ضمن اینکه گاهی این شبهات صرفا توجیهی است برای تنبلی خود آدم.
دنیا محل گرفتاری و عمل است نه محل پاداش و جزاء، و قیامت محل پاداش است و نه محل عمل . خدا در دنیا عزیزانی داشته که به انواع گرفتاری ها مبتلا بودن، از اون طرف هم خدانشناسانی که بهترین زندگی رو دارن، اصلا رفاه و زندگی لاکچری از یک طرف و گرفتاری و مصیبت در دنیا ملاک خوبی و بدی آدما نیست. پاداش واقعی در اون دنیاست، رفاه و دنیا هر دو محلی برای آزمون هستند که آدم با این ظرفتیها محک زده بشه، بالاخره مرفه ترین آدما هم باید با این دنیا خداحافظی کنن و نتیجه اعمال خودشون رو ببینن.
اگر قرار بود که خدا در همین دنیا با رفاه و ثروت، جزای آدما رو بده، قبل از همه، عزیزان خودش رو متنعم می کرد نه اینکه امثال امام حسین و ائمه رو به انواع مصیبتها مبتلا کند.
بهر حال این شبهات هست و مرکز ما در خدمت شما و ایشون هست برای حل این شبهات. نکته مهم این هست که نباید نسبت به این شبهات بی تفاوت بود، آدمی یک بار بیشتر عمر نخواهد کرد. و شما می تونید در این مسیر به دوستتون کمک کنید که تا ابد، به شما افتخار کنه که ایشون رو به سمت نور و روشنایی هدایت کردید. اگر هم صلاح دیدید می تونید جواب ما رو برای ایشون به اشتراک بزارید.
سوال از شما: درسته که بعضی نماز خوانها اهل بعضی ناهنجاریها و حق خوری ها هستند، اما لازم هست چند نکته رو عرض کنم خدمت شما که شاید در نحوه قضاوت شما مؤثر باشه!
1- این یک اشتباه فاحش هست که فکر کنید این حق خوریها به خاطر نمازیه که می خونن. هر رفتار نابهنجاری یه علت و عامل داره، به نظر شما نمازی که خود خدا گفته می تونه یک عامل بازدارنده باشه می تونه یک عامل محرک برای حق خوریها و ... باشه؟ پس این بهانه نمیشه که ما نماز رو کنار بزاریم.
2- بازدارندگی نماز نسبت به انحرافات بسته به کیفیت نمازی است که ما می خونیم. یعنی هر چه نماز رو با شرایط و با معرفت و حضور قلب بخونیم، اثرش بر روح و روان و در نتیجه بر رفتار و سکنات ما بیشتر خواهد شد. پس اگر می بینید کسی اهل نماز هست در عین حال به راحتی ظلم می کند، اشکال از ماهیت نماز نیست بلکه اشکال از خود شخص هستش که نماز مقبول نمی خونه. کسی که برای کنکور هر روز و لو به طور صوری و سرسری مطالعه می کنه قطعا در کنکور قبول نمیشه. به نظر شما این قبول نشدن تقصیر کیفیت مطالعه این شخص است یا مربوط به اصل و ماهیت مطالعه؟ طبعا گزینه اول
3- اشتباه دیگر شما در قضاوت اینه که آمار گیری شما اشتباه است. چون شما با یک امار گیری سطحی و بسیار گزینشی به یک قضاوت نادرست رسیدید. شما فقط با دست گذاشتن به مواردی که اهل نماز هستند و در عین حال اهل حق خوری هستند نمیشه به یک قضاوت درست رسید. شما ببینید طبق آماری که از زندانیان گرفتن بیش از 90 درصد اونها اهل نماز نبودن (https://www.tasnimnews.com/fa/news/1394/08/19/912492) ، از اون طرف ببینید انسانهای نمونه و متعالی نه تنها اهل نماز بودن بلکه اهل نماز شب و تهجد های شبانه هم بودن. آیا واقعا نماز بی تاثیر بوده؟طبعا نماز و ارتباط با خدا که خودش ابزاری برای مبارزه با نفس هست در تربیت انسان مؤثر هستش. یک مثال: همه می دونن که در ایام کرونا، ماسک به صورت درصدی جلوی ابتلا رو میگرفت. و افرادی که ماسک نداشتن بیش از بقیه در معرض بودن. نحوه قضاوت شما مثل این هست که با دست گذاشتن روی موارد معدودی که اهل ماسک بودن و در عین حال به کرونا مبتلا شدن در صدد این باشید که اساسا ماسک فایده ای ندارد. غافل از اینکه توجه داشته باشید استفاده از ماسک الزاما باعث جلوگیری صددرصد از کرونا نمی کند. همینطور الزاما کسی که نماز می خواند اینطور نیست که معصیت نکند، بلکه این بازدارندگیش بسته به نوع نمازش هستش، همانطور که در مورد ابتلا به کرونا، نوع ماسک بسیار مهم بوده و هست.
4- مشکل دیگه در قضاوت شما اینه که درستی یا نادرستی و باید و نباید یک دستور دینی مثل نماز رو شما می خواهید از بستر جامعه به نتیجه برسید. و حال آنکه نماز حق و دستور خداست و خدا یک حقیقت است. و عقل ما می گوید برای اینکه به سعادت برسیم باید به دستور خالق ما و این جهان گوش بدیم، حالا فرقی نمی کنه که مردم به این دستور عمل کنند و وارد بهشت بشن یا عمل نکنند و وارد جهنم بشن. همان طور که دو دو تا چهارتا میشه . چه مردم بپذیرند چه نپذیرند. کسی که بخاطر حق خوریهای برخی متدینین ،با یک حساب نسنجیده قصد داشته باشه نماز رو ترک کنه، خودش این شخص دچار یک حق خوری شده . چون نماز و تمامی احکام دین حق خداست و نباید حق خدا رو ضایع کرد.
خیلی خوبه که روحیه تحقیق دارید و شبهه ای که براتون پیش اومده رو بلافاصله در صدد رفعش بر اومدید.
چیزی که شنیدید هر چند درسته اما ممکنه سوءتفاهم شده باشه و این نتیجه ای که از این گونه حرفها گرفتید درست نباشه.
هیچ شکی نیست که اشک بر ابی عبدالله و سایر ائمه طاهرین فضیلتهای بسیاری دارد .
فضایل زیادی هست که در بابت اشک و عزای بر امام حسین (ع) گفته شده. اینکه اشک بر امام حسین (ع)، گناهان را با خود میبرد. به شخص عزادار، آرامش می دهد. خود امام حسین برای عزادارش طلب استغفار می کند . و اینکه خدا حیا مى کند گریه کننده بر حسین ابن على علیه السلام را عذاب نماید.
حتی فراتر از این کسی که "میگریاند" (روضه خوان) یا "می گرید" یا همانند عزاداران و به امید ملحق شدن به آنها (نه برای خودنمایی) "خود را به حال گریه بندازد" همگی اهل فضیلت خواهند بود.
اما آنچه سخنرانان در صدد بیان اون هستند این هست که مخاطبین خودش رو به لحاظ شناختی یک سطح بالاتر بیاره و به گریه کردن بسنده نکنن، نه اینکه گریه کردن رو کلاً از زندگی خود حذف کنن.
به عنوان مثال: کسی که در درس خوندن تیزهوش هست بهش گفته میشه که به کتابهای درسی بسنده نکن، و خودتو محدود به همین کتابها نکن، تو استعداد بالاتری داری و باید به سطح بالاتری (مثلا مدرسه تیزهوشان) برسی.
این سخنرانها منظورشون این هست که یک مومن زیرک و زبده کسی است که در دهه شصت هجری محدود و محصور نشه، بلکه از قضیه عاشورا عبرت بگیره، و درسهای عاشورا رو از اون زمان به زمان حال عبور بده و درسهای عاشورا رو در زمان حال پیاده کنه. حجت الهی رو در این زمان بشناسه، از اون طرف جبهه باطل و یزیدیان این زمان رو بشناسه. که اگر این شناختها درست و کامل نباشه ممکنه به طور نامحسوس به نفع جبهه باطل حرفی بزنه، یا بر علیه جبهه حق حرفی بزنه. این هست که یک شخص مومن باید زمانه شناس باشه. جبهه ها و جریانها رو بشناسه. بعضی افراد بودند که چون دشمن شناسی نداشتن، دشمن از این افراد به عنوان ابزاری برای اهداف خود استفاده کردن که فتتنه های سالهای اخیر از این دست بوده که در کشور اتفاق افتاده. که شخص بخاطر نداشتن بصیرت و آگاهی به زمان، عاقبت خودش رو خراب کرده. به عنوان مثال کسانی که در دوران ما به آمریکا و استکبار جهانی متمایل هستند و دوست دارند فرهنگ غربی و آمریکایی در کوچه خیابانهای ما پیاده بشه، معلوم هست که دشمن خودشون (یزید زمان) رو نشناختند. اصلا متوجه نیستند که تبعیت از فرهنگ غربی باعث میشه افراد به مرور زمان سربازان دشمن بشن، دستورات اونها رو انجام بدن، و اقدام به هر کارخرابی و فتنه بزنن. آمریکایی که در ریختن خون جوانان این وطن از قبل از انقلاب تا به الان شریک و دخیل هست.
گریه کردن برای امام حسین علیه السلام و ارتباط قلبی با حضرت کشتی نجات است و باعث حیات معنوی و ایمانی شخص میشه. اما یک مومن باید شناختش رو نسبت به زمانه بالا ببره، و الا روزی خواهد رسید که همین فقر شناختی نسبت به زمانه باعث میشه شخص رو وارد جریانهایی بکنه که ناخواسته وارد گناه و جنایت بشه، اگر هم در این حد نباشه باعث میشه که شخص مرتکب گناهان اجتماعی مثل فحش و غیبت و تهمت و .. نسبت به شخصتیهای سیاسی جبهه حق بشود که همگی ناشی از کمبود شناخت و اطلاعات کافی است که با وجود این گناهان، شخص از همون گریه و دوستی نسبت به امام حسین ع هم جدا خواهد شد.
سعی کردم تا آنجا که ممکنه این شبهه رو برای شما حل و زوایای این قضیه رو باز کنم تا منظور این گونه سخنرانان رو بهتر و بیشتر متوجه بشید. با این حال باز هم اگر سوال یا شبهه دیگری براتون پیش اومده در ادامه بفرمایید
سلام و عرض ادب خدمت شما کاربر محترم
ضمن سپاس از همراهی شما با مجموعه اندیشه برتر
اهتمام شما به آموزه های دینی و مناسک شرعی بخصوص نماز جمعه که در اسلام بسیار مورد اهمیت قرار گرفته ستودنی است که امیدوارم این روحیه و دغدغه شرعی رو همواره برای خود حفظ کنید.
حکم نماز جمعه در ایام غیبت و ظهور با هم متفاوت است. در ایام ظهور واجب است و در ایام غیبت امام زمان عج، واجب نیست.
روایتی که از امام باقر(ع) روايت شده است که:« صَلَاةُ الْجُمُعَةِ فَرِيضَةٌ وَ الِاجْتِمَاعُ إِلَيْهَا فَرِيضَةٌ مَعَ الْإِمَامِ فَإِنْ تَرَكَ رَجُلٌ مِنْ غَيْرِ عِلَّةٍ ثَلَاثَ جُمَعٍ فَقَدْ تَرَكَ ثَلَاثَ فَرَائِضَ وَ لَا يَدَعُ ثَلَاثَ فَرَائِضَ مِنْ غَيْرِ عِلَّةٍ إِلَّا مُنَافِقٌ» ؛«نماز جمعه فريضه و واجب است و اجتماع به سوي آن همراه با امام فريضه است و هر كس بدون علت سه جمعه نماز جمعه را ترك كند سه فريضه را ترك كرده و ترك نمي كند سه فريضه را بدون علت مگر منافق».
این روایت در موقعی گفته شده که نماز جمعه فریضه و یک واجب بوده یعنی این روایت وقتی گفته شده که امام معصوم علیه السلام در جامعه حضور داشتند و نماز جمعه واجب بوده. در زمان حضور امام علیه السلام وقتی کسی با وجود واجب بودن نماز جمعه از اجتماع مسلمین کناره گیری می کرده روحیه نفاق در او ثابت میشده، و مردم برای اینکه وارد وادی نفاق نشوند تشویق می شدند (یا وادار می شدند) که در نماز جمعه شرکت کنند و از آثار اون بهره ببرند، حتی کسی که در وجودش شمه ای از نفاق بود به مرور با مراودات با جمع مسلمین و مومنین این نفاق از بین می رفت.
اما الان که در عصر غیبت هستیم نماز جمعه واجب نیست (هر چند برکات زیادی داره) و شخص مختار است که بین نماز ظهر و نماز جمعه یکی را انتخاب کند.
نکته: حتی در زمان ظهور هم نماز جمعه بر زنها واجب نیست همانطور که جهاد از زن برداشته شده نماز جمعه هم.
موفق باشید و سربلند
سلام و عرض ادب خدمت شما کاربر محترم
ضمن سپاس از همراهی شما با مجموعه اندیشه برتر
از اعتماد شما متشکرم امیدوارم بتونم از دانسته های خود جهت حل مشکل شما بکار گیرم.
در ابتدا این حس زیبایی که دارید و به فکر حل مشکل اعتقادی دوستتون هستید رو قابل تمجید می دونم و امیدوارم بتونید با این خیرخواهی که در حق ایشون انجام میدید حتی اگر به نتیجه نرسید ذخیره ای برای اعمال صالحه شما باشه و نام شما در جرگه مجاهدین در راه خدا نوشته بشه.
اما لازم هست که برای خودم این شبهه بر طرف بشه که دوستی که در فضای مجازی باهاش در ارتباط هستید جنس موافق هست یا جنس مخالف. چون در بعضی مناطق این قضیه به کلی عادی شده متاسفانه حتی بعضی مذهبی ها دچار این گونه روابط شده اند.
اگر طرف مقابل شما از جنس مخالف هست به هیچ وجه این رابطه رو ادامه ندید حتی به بهانه اینکه می خواهید کار خدا پسندانه در حقش انجام بدید و ایشون رو از گمراهی نجات بدید. اصل این گونه رابطه مخالف خواست و رضایت خداست و از اون طرف دقیقا موافق با خواست و میل شیطان هست. هشداری که می دم نتیجه تجربیاتی است که ما از مراجعین خود داریم، نتیجه شناختی است که ما از پسران این دوره زمونه داریم، چه بسیار دختران و پسرانی که با اطمینان کامل به خود و آینده خود وارد این روابط شدند اما به تدریج و در یک فرایند عادی شدن، دچار انحراف شدند. پس به شدت نسبت به این روابط بدبین باشید و با هیچ نیت خیرخواهانه این بدبینی رو تطهیر نکنید. هر چند به شما وعده های زیبا و مثبت بده (مثل نماز خون شدن) شما از اصل مردود بودن این رابطه غافل نمونید.
اما بر فرض که منظور شما از دوست، دوست هم جنس هست باید عرض کنم که این پیش فرض رو از خودتون بردارید که من به هر قیمتی باید این دوستی رو ادامه بدم. شما تلاش خودتون رو برای داشتن و ساختن یک دوست قیمتی از ایشون داشته باشید، شبهات ایشون رو رفع کنید، اما طوری نباشه که به هر قیمتی این دوستی رو حفظ کنید و لو اینکه ایشون نسبت به خدا و نماز و اهل بیت، با وجود آگاهی بخشی شما بی اهمیت باشن.
دوستی و دوست یابی در زندگی هر آدمی یک نقطه عطفی است که ممکنه سرنوشت آدمی در گرو همین انتخاب دوست باشه. شما وقتی برای انتخاب یک لباس یا کفش که نهایت یکی دو سال برای شما کار می کنه، این همه اهمیت می دید و اون رو ارزیابی می کنید، برا قضیه دوست که ممکنه یه عمر با آدم همراه باشه با مراتب باید بیشتر اهل ارزیابی و مزمزه کردن باشید.
اما تلاشی که باید در رابطه با دوستتون انجام بدید این هست که موانع شناختی عدم تقید و تعهدات دینی ایشون رو بشناسید و در صدد حل برآیید.
اینکه ایشون گفتن که اهل انحرافات نیستم اما نماز نمی خونم، باید عرض کنم که آنچه باید بهش گوشزد کنید این هست که شما نباید زمان حال رو ببینید و اینطور تلقی کنید که آینده شما هم به همین منوال خواهد گذشت. نماز، (البته با شرایط) سپری هست که آدم رو از گناهان واکسینه می کنه. کسانی که اهل ناهنجاریهای اجتماعی شدن در ابتدا اصلا به مخیله شون هم نمی اومده که روزی به اینجاها کشیده بشن، جالب اینه که اثر بی نمازی رو در آماری که از یکی از زندان ها گرفته اند میشه دید و می تونید توجه بدید.
طبق آماری که از زندانیان گرفتن بیش از 90 درصد مجرمان اهل نماز نبودن (https://www.tasnimnews.com/fa/news/1394/08/19/912492
نماز خواص بسیاری داره که آرامش که با ارتباط با معبود و سازنده ما محقق میشه یکی از ثمراتش هست. شخصی که هر بار نماز می خونه در طول روز 5 یا 10 بار عقاید خودش رو مرور می کنه که خدایی هست، پیامبری هست، امام و قبر وقیامتی هست، و این تذکر به شدت در این دوره آخرالزمانی نیاز هست ، چون آدما در این دوره زمونه به شدت در شرف روزمرگی هستن. کسی که هر روز این عقاید براش مرور میشه به تدریج از وادی اعتقاد به وادی ایمان وارد خواهند شد و ایمان نوری است که به قلب وارد میشه و قلب مرکز تمام عواطف و احساسات و معانی است. شخص وقتی مومن شد زندگی رو پوچ نمی بینه و بلکه پر معنی و عاشقانه می بینه.
درسته که ایشون اهل انحراف و دزدی و شراب نیستند، اما از ایشون بپرسید که آیا حق خوری خوب است یا بد؟ طبعا بد. بعد سوال کنید که آیا نماز نخوندن، حق خوری نیست؟ مگه نه اینه که نماز حق خداست که بر گردن بنده اش گذاشته؟ همانطور که دزدی در حق الناس حق خوری محسوب میشه، کم گذاشتن در دستورات خدا هم حق خوری محسوب میشه، درسته که خدا به نماز ما نیاز نداره، اما این ما هستیم که به این نماز نیاز داریم، چرا که کلید ورود به بهشت همین نماز هست، اگر قبول بشه بقیه اعمال هم قبول میشه. هر چند شخص به گمان خودش آدم خوبی باشه، اما تا نماز نخونه مجوز ورود به بهشت رو نخواهد داشت. جالبه که جهنمیان وقتی از دلیل جهنمی شدنشون به ملائکه عذاب جواب میدن، میگن که ما اهل نماز نبودیم (41-49 سوره مدثر)
خلاصه بحث در این زمینه زیاد هست، شبهات ایشون حتما باید جواب داده بشه ضمن اینکه گاهی این شبهات صرفا توجیهی است برای تنبلی خود آدم.
دنیا محل گرفتاری و عمل است نه محل پاداش و جزاء، و قیامت محل پاداش است و نه محل عمل . خدا در دنیا عزیزانی داشته که به انواع گرفتاری ها مبتلا بودن، از اون طرف هم خدانشناسانی که بهترین زندگی رو دارن، اصلا رفاه و زندگی لاکچری از یک طرف و گرفتاری و مصیبت در دنیا ملاک خوبی و بدی آدما نیست. پاداش واقعی در اون دنیاست، رفاه و دنیا هر دو محلی برای آزمون هستند که آدم با این ظرفتیها محک زده بشه، بالاخره مرفه ترین آدما هم باید با این دنیا خداحافظی کنن و نتیجه اعمال خودشون رو ببینن.
اگر قرار بود که خدا در همین دنیا با رفاه و ثروت، جزای آدما رو بده، قبل از همه، عزیزان خودش رو متنعم می کرد نه اینکه امثال امام حسین و ائمه رو به انواع مصیبتها مبتلا کند.
بهر حال این شبهات هست و مرکز ما در خدمت شما و ایشون هست برای حل این شبهات. نکته مهم این هست که نباید نسبت به این شبهات بی تفاوت بود، آدمی یک بار بیشتر عمر نخواهد کرد. و شما می تونید در این مسیر به دوستتون کمک کنید که تا ابد، به شما افتخار کنه که ایشون رو به سمت نور و روشنایی هدایت کردید. اگر هم صلاح دیدید می تونید جواب ما رو برای ایشون به اشتراک بزارید.
پیام دوم زیر رو در ادامه می تونید ملاحظه بفرمایید
سوال از شما: درسته که بعضی نماز خوانها اهل بعضی ناهنجاریها و حق خوری ها هستند، اما لازم هست چند نکته رو عرض کنم خدمت شما که شاید در نحوه قضاوت شما مؤثر باشه!
1- این یک اشتباه فاحش هست که فکر کنید این حق خوریها به خاطر نمازیه که می خونن. هر رفتار نابهنجاری یه علت و عامل داره، به نظر شما نمازی که خود خدا گفته می تونه یک عامل بازدارنده باشه می تونه یک عامل محرک برای حق خوریها و ... باشه؟ پس این بهانه نمیشه که ما نماز رو کنار بزاریم.
2- بازدارندگی نماز نسبت به انحرافات بسته به کیفیت نمازی است که ما می خونیم. یعنی هر چه نماز رو با شرایط و با معرفت و حضور قلب بخونیم، اثرش بر روح و روان و در نتیجه بر رفتار و سکنات ما بیشتر خواهد شد. پس اگر می بینید کسی اهل نماز هست در عین حال به راحتی ظلم می کند، اشکال از ماهیت نماز نیست بلکه اشکال از خود شخص هستش که نماز مقبول نمی خونه. کسی که برای کنکور هر روز و لو به طور صوری و سرسری مطالعه می کنه قطعا در کنکور قبول نمیشه. به نظر شما این قبول نشدن تقصیر کیفیت مطالعه این شخص است یا مربوط به اصل و ماهیت مطالعه؟ طبعا گزینه اول
3- اشتباه دیگر شما در قضاوت اینه که آمار گیری شما اشتباه است. چون شما با یک امار گیری سطحی و بسیار گزینشی به یک قضاوت نادرست رسیدید. شما فقط با دست گذاشتن به مواردی که اهل نماز هستند و در عین حال اهل حق خوری هستند نمیشه به یک قضاوت درست رسید. شما ببینید طبق آماری که از زندانیان گرفتن بیش از 90 درصد اونها اهل نماز نبودن (https://www.tasnimnews.com/fa/news/1394/08/19/912492) ، از اون طرف ببینید انسانهای نمونه و متعالی نه تنها اهل نماز بودن بلکه اهل نماز شب و تهجد های شبانه هم بودن. آیا واقعا نماز بی تاثیر بوده؟طبعا نماز و ارتباط با خدا که خودش ابزاری برای مبارزه با نفس هست در تربیت انسان مؤثر هستش. یک مثال: همه می دونن که در ایام کرونا، ماسک به صورت درصدی جلوی ابتلا رو میگرفت. و افرادی که ماسک نداشتن بیش از بقیه در معرض بودن. نحوه قضاوت شما مثل این هست که با دست گذاشتن روی موارد معدودی که اهل ماسک بودن و در عین حال به کرونا مبتلا شدن در صدد این باشید که اساسا ماسک فایده ای ندارد. غافل از اینکه توجه داشته باشید استفاده از ماسک الزاما باعث جلوگیری صددرصد از کرونا نمی کند. همینطور الزاما کسی که نماز می خواند اینطور نیست که معصیت نکند، بلکه این بازدارندگیش بسته به نوع نمازش هستش، همانطور که در مورد ابتلا به کرونا، نوع ماسک بسیار مهم بوده و هست.
4- مشکل دیگه در قضاوت شما اینه که درستی یا نادرستی و باید و نباید یک دستور دینی مثل نماز رو شما می خواهید از بستر جامعه به نتیجه برسید. و حال آنکه نماز حق و دستور خداست و خدا یک حقیقت است. و عقل ما می گوید برای اینکه به سعادت برسیم باید به دستور خالق ما و این جهان گوش بدیم، حالا فرقی نمی کنه که مردم به این دستور عمل کنند و وارد بهشت بشن یا عمل نکنند و وارد جهنم بشن. همان طور که دو دو تا چهارتا میشه . چه مردم بپذیرند چه نپذیرند. کسی که بخاطر حق خوریهای برخی متدینین ،با یک حساب نسنجیده قصد داشته باشه نماز رو ترک کنه، خودش این شخص دچار یک حق خوری شده . چون نماز و تمامی احکام دین حق خداست و نباید حق خدا رو ضایع کرد.
امیدوارم به جواب قانع کننده ای رسیده باشید
موفق باشید
سلام و عرض ادب خدمت شما کاربر محترم
ضمن سپاس از ارتباط شما با مجموعه اندیشه برتر
خیلی خوبه که روحیه تحقیق دارید و شبهه ای که براتون پیش اومده رو بلافاصله در صدد رفعش بر اومدید.
چیزی که شنیدید هر چند درسته اما ممکنه سوءتفاهم شده باشه و این نتیجه ای که از این گونه حرفها گرفتید درست نباشه.
هیچ شکی نیست که اشک بر ابی عبدالله و سایر ائمه طاهرین فضیلتهای بسیاری دارد .
فضایل زیادی هست که در بابت اشک و عزای بر امام حسین (ع) گفته شده. اینکه اشک بر امام حسین (ع)، گناهان را با خود میبرد. به شخص عزادار، آرامش می دهد. خود امام حسین برای عزادارش طلب استغفار می کند . و اینکه خدا حیا مى کند گریه کننده بر حسین ابن على علیه السلام را عذاب نماید.
حتی فراتر از این کسی که "میگریاند" (روضه خوان) یا "می گرید" یا همانند عزاداران و به امید ملحق شدن به آنها (نه برای خودنمایی) "خود را به حال گریه بندازد" همگی اهل فضیلت خواهند بود.
اما آنچه سخنرانان در صدد بیان اون هستند این هست که مخاطبین خودش رو به لحاظ شناختی یک سطح بالاتر بیاره و به گریه کردن بسنده نکنن، نه اینکه گریه کردن رو کلاً از زندگی خود حذف کنن.
به عنوان مثال: کسی که در درس خوندن تیزهوش هست بهش گفته میشه که به کتابهای درسی بسنده نکن، و خودتو محدود به همین کتابها نکن، تو استعداد بالاتری داری و باید به سطح بالاتری (مثلا مدرسه تیزهوشان) برسی.
این سخنرانها منظورشون این هست که یک مومن زیرک و زبده کسی است که در دهه شصت هجری محدود و محصور نشه، بلکه از قضیه عاشورا عبرت بگیره، و درسهای عاشورا رو از اون زمان به زمان حال عبور بده و درسهای عاشورا رو در زمان حال پیاده کنه. حجت الهی رو در این زمان بشناسه، از اون طرف جبهه باطل و یزیدیان این زمان رو بشناسه. که اگر این شناختها درست و کامل نباشه ممکنه به طور نامحسوس به نفع جبهه باطل حرفی بزنه، یا بر علیه جبهه حق حرفی بزنه. این هست که یک شخص مومن باید زمانه شناس باشه. جبهه ها و جریانها رو بشناسه. بعضی افراد بودند که چون دشمن شناسی نداشتن، دشمن از این افراد به عنوان ابزاری برای اهداف خود استفاده کردن که فتتنه های سالهای اخیر از این دست بوده که در کشور اتفاق افتاده. که شخص بخاطر نداشتن بصیرت و آگاهی به زمان، عاقبت خودش رو خراب کرده. به عنوان مثال کسانی که در دوران ما به آمریکا و استکبار جهانی متمایل هستند و دوست دارند فرهنگ غربی و آمریکایی در کوچه خیابانهای ما پیاده بشه، معلوم هست که دشمن خودشون (یزید زمان) رو نشناختند. اصلا متوجه نیستند که تبعیت از فرهنگ غربی باعث میشه افراد به مرور زمان سربازان دشمن بشن، دستورات اونها رو انجام بدن، و اقدام به هر کارخرابی و فتنه بزنن. آمریکایی که در ریختن خون جوانان این وطن از قبل از انقلاب تا به الان شریک و دخیل هست.
گریه کردن برای امام حسین علیه السلام و ارتباط قلبی با حضرت کشتی نجات است و باعث حیات معنوی و ایمانی شخص میشه. اما یک مومن باید شناختش رو نسبت به زمانه بالا ببره، و الا روزی خواهد رسید که همین فقر شناختی نسبت به زمانه باعث میشه شخص رو وارد جریانهایی بکنه که ناخواسته وارد گناه و جنایت بشه، اگر هم در این حد نباشه باعث میشه که شخص مرتکب گناهان اجتماعی مثل فحش و غیبت و تهمت و .. نسبت به شخصتیهای سیاسی جبهه حق بشود که همگی ناشی از کمبود شناخت و اطلاعات کافی است که با وجود این گناهان، شخص از همون گریه و دوستی نسبت به امام حسین ع هم جدا خواهد شد.
سعی کردم تا آنجا که ممکنه این شبهه رو برای شما حل و زوایای این قضیه رو باز کنم تا منظور این گونه سخنرانان رو بهتر و بیشتر متوجه بشید. با این حال باز هم اگر سوال یا شبهه دیگری براتون پیش اومده در ادامه بفرمایید
بهترین ها رو برای شما آرزومندم
سلام مجدد خدمت شما
به نظر میاد چندان ثمره عملی در تفاوت بین عزت نفس و کرامت نفس وجود نداشته باشه ضمن اینکه گاها در مقالات این دو یکی دانسته شده اند.
البته بعضی نویسندگان سعی کردند که تفاوتهایی در بُعد علمی به این دو بگیرند که پیشنهاد میشه به لینک زیر مراجعه بفرمایید
https://hawzah.net/fa/Seminar/View/91087
موفق و پیروز باشید
Pages