نظرات صبا۱۲

راستی ازاخلاق خودمم بگم.همتون منومقصرندونید.درهمه مواردزیاددرکش میکنم،فقط حساسم که اینم گندزده به همش.محبت زیادی میکنم بهش.هرموقع دلش تنگ باشه برام دردسترس هستم.یعنی این وظیفمه.هرموقع بگه جایی نرو بامنطق میپرسم چرا؟قبول میکنم،اگه دعواکنیم تایه ساعت حتی اگه مقصرایشون هم باشن گذشت میکنم وبه روش نمیزنم،من کم عصبانی میشم،ولی همیشه درونم عین موخوره میفته به جونم،ایشون زودعصبانی میشه،ولی من همیشه سکوت میکنم بعدش خوب میشه،دعواروزیادی طول میده،ولی من میگم اشتباه ازمنه دعواتموم میشه،بخاطرش هرکاری میکنم،حتی خودمم تغییرمیدم،حتی میتونم یه آدم دیگه باشم ویه کلمه هم نگم کجابودی کجانبودی.ولی اگه خودش بهم نگه دیوونه میشم وبه روم نمیارم،بعضی وقتادربعضی مسایل بامنطش حرف نمیزنه تلافی میکنه،هرچقدبهش میگم حرفت منطقی نیس قبول نمیکنه اخرش من کوتاه میام،واسه همین میگم زیادی شدم براش،من ارزش ایشونوزیادمیدونم اماهمسرم نه اندازه من،تحمل دعواندارم وکوتاه میام اماخودم باگریه حلاک میشم وایشون میگه بازگریه کرد