نظرات zm@45

سلام. به نظرم این برداشت شما از زندگی صحیح نیست. منم ترم آخر دکتری هستم. در یک رشته بسیار عالی،عضو بنیاد ملی نخبگان با کلی رزومه و رتبه اولی..حتی یک سالم پشت هیچ کنکوری نموندم.درحال آماده شدن برای دفاع از پایان نامم هستم. اما هیچ جا برای کار هنوز نتونستم پیدا کنم. مجردم هستم. خواستگارهایی داشتم که به خاطر بعضیاشون باور کن از فرط عصبانیت میخاستم خودمو بکشم..تا همین چندماه پیش اصلا کسی جرات نمیکرد با من حرف بزنه بس که عصبی بودم.البته از حق نگذریم بعضیام واسه آدم اشک تمساح میریزن.شاید در ظاهر ما و امثال مارو توبیخ و مسخره کنن که همش درس خوندنو ... اما تو دلشون برای همچین موقعیتی که امثال شما دوست عزیز اصلا قدرش رو نمیدونی دارن میمیرن.منم یهو بخودم اومدم.دیدم اگه همینطوری پیش برم خودمو و خانوادمو از بین میبرم. با باشگاه شروع کردم. الان اگه زمین و زمانم بهم بریزه من 2 ساعت باشگاهمو هر روز میرم. حتی شده تلفن استاد راهنمامو جواب نمیدم..اولا که کلی خوشتیپ شدم. دوما شبا راحت خوابم میبره. آهنگای شاد گوش میدم. هرچیزی که باعث بشه غمگین بشم ازش دوری میکنم. باور کن الان حالم انقدر خوبه که هر کدوم از دوستام منو میبینن ازم میپرسن کدوم دکتر پوست رفتم که انقدر صورتم شفاف شده!!!!!!!در حالی که من اصلا دکتر نرفتم..خیلیم دوست دارم ازدواج کنم اما این دوست داشتن باعث نمیشه تن به هر موقعیتی بدم.منم همسر ایده ال خوذمو میخام..البته مادیات تو معیارهای من جایی نداره. اینو واسه این گفتم که فکر نکنی منتظر یه شاهزادم..به نظر منم شما هم از این حالتت خارج شو. فقط خودتت میتونی به خودت کمک کنی. پای درد و دلهای ناامید کننده هم اصلا ننشین...نگران آینده نباش..ما تا حد آخر موفقیت درس خوندیم.از این به بعدش اگه نشه دیگه تقصیر من و شما نیست..پس غصه نخور. بمن بگو ببینم اگه مثلا درس نمیخوندی چه کار با ارزش تری میخاستی انجام بدی؟اگه اون کار هنوزم برات ارزشمنده بعد اتمام درست برو سراغ اون..جدی میگم.فکرم نکن عمرتو تلف کردی که اصلا اتلافی در کار نیست..از معنویات اصلا غافل نشو.سعی کن به جای آه ناله به خدا لبخند بزنی و بخاطر هوش و استعدادت ازش تشکر کنی..با ناامیدی بیشتر فقط روزگارو بخودت حروم میکنی و چهره زیبای جوونیتو پژمرده میکنی..انشالله موفق باشی عزیزم.