سلام من چند تا مشکل اساسی دارم
الان دانشجوی دکتری هستم ولی ازخودم ناراضیم از خودم بدم میاد همیشه در طول زندگی هیچ وقت حوصله هیچ کاریو نداشتم همه چیزم سنبل کردنه مثلا درس خوندنم جزوه نوشتنم حمام رفتنم لباس پوشیدنم واسه آدم و عالم وقت دارم جز کار خودم
از خودم بدم میاد که دوست دارم اپلای کنم و تو بهترین دانشگاه های دنیا رس بخونم و شرایطشم دارم ولی حوصله تنهایی تنها بودنو ندارم
از خودم بدم میاد که به خاطر تنهایی می خوام بمونم
از خودم بدم میاد وقتی که از دوره راهنمایی منتظره نیمه گمشدم بودم لیسانس ارشد الانم دکتری و همیشه هر روز به این موضوع فک میکنم
به خودم میگم دیوانه اپلای نمیکنی که ازدواج کنی از کجا معلوم که ازدواج کنی از کجا معلوم یه آدم خوب از کجا خوشبخت شی توام بعد از چند سال میشی مثله همه زنایه دوروبرت که از ترس خیانت شوهر بله چشم میگن یا مثله خاستگارایی که تو دانشگاه ئاشتی و به تو گفتن بی تو میمیرن و الان صدای قهقهشون عالمو برداشته تو با اینکه دوسش نداری و در ظاهر نشون نمیدی بهش فک می کنی
از خودم بدم میاد که روی افکارم کنترل ندارم و همش به این افراد نالایق فک میکنم
اصلا می دونید من همیشه باید نگران یه چیزی باشم نمیدونم چرا این ویژگی رو دارم ولی باید دغدغه یه چیزیرو داشته باشم الان که دانشجویه دکتری شدم به پوچی رسیدم به بی انگیزگی آخرش که چی
به خدا یه دنیا سوال دارم
چه کار کنم چرا انقد ضعیفم چرا دوستم که اخلاق بی خودی داررو بعد دوسال زنگ نزدن دوباره بهش زنگ می زنمو اسمشو میذارم بزرگواری چرا من انقد تشنه ارتباط با آدمام که هر چقد بهم بدی کنم باز برمی گردم سمتشون ترس از تنهایی
دیگه امیدی به پیدا کردن یه شریک پاک هم ندارم
پست قبلیم هم که شاید به دردتون بخوره تو راهنمایی به من
می خوام از دست مادرم به آمریکا فرار کنم بود
نگید که اپلای سخته که تمامه شرایط شو دارم
خواستگارانی که واسم می مردند صدای قهقه شان عالمو برداشته!
11:39 - 1393/10/13
انجمن‌ها:
http://btid.org/node/51215
سلام .
شراطي كه كفتين واسه خيليا بيش اومده. ...
منم دنبال ارشد رفتم كفتم خب كار بهتري كيرم مياد و خواستكار بهتري بيدا ميكنم....اما فهميدم كه هيج خبري نيست ديكه دكتري ادامه ندادم و بعضي وقتا ميكم شايد دكتري برم اونور بخونم بهتر از ايران باشه با اين مشكلات. ...اما نه ما بايد با واقعيتا كنار بيايم و خودمون رو وفق بديم...اكه واسه دكتري ميرين اون طرف ديكه ايران برنكردين جون حالتون بدتر ميشه يكي از همكلاسيهاي ما رفت و بعد بركشت اما اوضاع براش بدتر شده بود......شما بهتره با يه مشاور صحبت كنين. ...ما به اندازه كافي خطا رفتيم و به سني رسيديم كه دستمون خاليه بس اين جندسال باقي مانده از دوره جووني رو با اشتباه نبايد هدربديم.....
براتون ارزوي موفقيت ميكنم.
آدم بهتره هر کجا هم که باشه این رو فراموش نکنه که انسانه و مثل همه آدمهای دیگه نیاز هایی داره که با کمک اونها میتونه نیازش رو برطرف کنه و نباید تک محور و تک قطبی باشد. اینطوری خیلی از مسائل براش حل میشه.
مریم خانم من چون به فرمایش شما تحصیلکرده هستم و از نزدیک شاهد مشکلات دانشجویان محترم خانم تو این مقطع هستم . مطلبم رو نوشتم . بهرحال راه برای گرفتن اپلای و ادامه تحصیل در مقطع دکتری بازه میتونن همه خانم ها برن و ادامه تحصیل بدن ولی من وظیفه خودم دونستم بگم که بهرحال آش دهن سوزی نیست و مشکلات زیادی رو با توجه به هزینه هایی که داره و طولانی بودن این پروسه حداقل 5 سال تا زمان دفاع برای یک خانم داره . اپلای گرفتن و رفتن اونور ازدواج کردن رو هم بنده از نزدیک دیدم به این راحتیا نیست و مشکلات متعددی رو به همراه خودش داره . بهرحال آرزوی موفقیت میکنم برای همه شما
معلومه که راحت نیست ما زنده برانیم که ارام نگیریم موجیم که اسودگی ما عدم ماست
واسه همین گفتیم روحیه تو ببر بالا بروووو بشینی ببینی کی خواستگار میاد منطقی نیست که..ما کسی و ندیدیم از رفتن پشیمون باشه هر کی رفته و برگشته فقط پشیمونه.. کلامن موافق رفتنم بتونم خودمم میرم..
سلام خانم بنظر من شما همون پیشنهاداتی ک یکی از دوستان ک خودشون هم ،هم مقطع شما هستند رو در موردش فکر کنید
خودتون رو ملزم ب ازدواج نکنید
سعی کنید بیشتر برای روحیه تون وسلامتی و ورزش وقت بذارید سفر برید تخلیه فکری کنید عشق بزودی خودش پیداش میشه
ارامش مهمترین چیزه
سلام . به اعتقاد من ، در شرایط فعلی شاید بهتر باشه خانم ها به دلایل متعدد تا مقطع کارشناسی ارشد بیشتر پیش نرن. مگر در یک شرایط خاص ، که یک خانم ازدواج کرده و به تبعیت از شرایط شوهرش که مثلا هیات علمی هست ، مثل شرایطی که بنده دارم ، بیاد و و در مقطع دکتری ادامه تحصیل بده ، یا مثلا در یک رشته تاپ که هنوز اشباع نشده باشه. در غیر اینصورت گمان بنده و آنچه که مشاهده میکنم حکایت از عدم رضایت و مسایل بوجود آمده متعدد برای خانم ها در چنین مقطعی با توجه به طولانی بودن این دوره تحصیلی و شرایط حاکم بر اون داره. لذا بهتره با پایین آوردن سطح توقعات ازدواج کرد و به طور حتم و نه الزاما یک شوهر هیات علمی رمز موفق بودن در زندگی نیست . چه بسا یک فرد بازاری بسیار ساده پوش بتواند بسیاری از جنبه های محبت آمیز زندگی زناشویی را برطرف نماید . گرفتن اپلای و از این دست مسایل هم به گمان حقیر ، مشکلی رو مرتفع نمیکنه . انشالاه که با ازدواجی خوب آرزوهای شما نیز برآورده گردد
خانم ها به دلایل متعدد تا مقطع کارشناسی ارشد بیشتر پیش نرن.؟؟
عزیزم روحیتو ببر بالا اپلای کن برووو اونور ازدواجم میکنی ...
یعنی الان شما اومدی ک بگی هئیت علمی هستید !!!!چه ارتباطی داره ک می‌فرمایید خانوم ها بهتره ادامه تحصیل ندن مثل این هستش ک کسی ک ترس از تصادف داره با اتوموبیل جائی نره!!!!!! شما ک مثلا تحصیل کرده هستین چرا!
سلام خدمت شما خواهر گرامی سرکار خانم farnaz
اگر دنبال حرف منطقی و با استدلال میگردید باید خدمت شما عرض کنم داشتن مدرک تحصیلی فقط و فقط جنبه اجتماعی دارد همین و بس .به طور مثال مدرک دکترا می تواند شان اجتماعی شما را بالا ببرد و یا شغل مناسب و درخوری برای تان داشته باشد اما در روابط شما با همسرتان ارزشی ندارد .
نکته بعدی اینکه ایمان و اخلاقی که شما آن را در جمله ای که فرمودید به سخره گرفتید جزو همان چیزهایی ست که هر انسانی به آن نیاز دارد . اگر موقعیت اجتماعی مرد یا زنی بالا رود و به همان نسبت ایمان و تقواش اوج نگیرد همان موقعیت و ثروت و یا مدرک میشود راهی برای سقوطش . فکر کنم انقدر واضح هست و دلیل این موضوع روشن که نیاز نباشه بیشتر توضیح بدم اما توضیح کوتاهی خدمتتان عرض میکنم .
اگر موقعیت اجتماعی بالا بره . به تبع آن دیدگاه افراد دیگر و جامعه اطراف شما نسبت به شما بالا میره . این بالا رفتن باعث نگاه مثبت نسبت به شما میشه . به مرور این نگاه ها در ذهن شما برتری و به مرور باعث بالا رفتن جایگاه شما میشه . اگر انسان با تقوایی نباشید و این موفقیت ها رو از جانب خداوند ندانید و آن را متعلق به خودتان بدانید بدون شک به امیال خود جواب مثبت خواهید داد . یعنی نفس شما ، بر شما غالب خواهد شد و یا شهوت مال و ثروت تان بالا خواهد گرفت ، یا شهوت جنسی که قضیه اش مشخص هست و یا شهوت مقام و قدرت و ... پس نگاهتون نسبت به ایمان و تقوا را بحث دینی و جدای از زندگی تان ندانید .
در ضمن من موفقیت هایی که فرمودند رو از تلاش های شان دانستم و برای تلاشی که کردند ارزش قائل هستم .
موفق و سربلند باشید
قسمت اول حرفتونو ,داشتن مدرک تحصیلی فقط و فقط جنبه اجتماعی دارد همین و بس.......همچنان قبول ندارم.
قسمت دوم, به سخره نگرفتم. قبول دارم حرفتونو ولی تو این سایت همش تبلیغ ایمان و اخلاقه چیزای دیگه ام مهمه خب.
تو این سایت تا یکی پولداره یا تحصیلاتش بالاست یا میگه چادر نداره یا حجابش کامل نیست یا میخواد اپلای کنه بره ..میزنن تو سرش! ظاهرا برای مقبول افتادن تو این سایت باید تو سن کم (18)با تحصیلات مثلا دانشجو لیسانس با یه اقایی که کار نداره سربازی نرفته یا بی پوله ولی اخلاق و ایمان داره ازدواج کنی قانع باشی تا بهت بگن افرین!!! ""هر انسانی به اخلاق و ایمان نیاز دارد"""اما الزاما همه افراد بیکار و بی پولو سربازی نرفته ایمان و اخلاق ندارن این جوری که تو این سایت تبلیغ میکنند..
سرکار خانم فرناز
ببینید من نگفتم که اگه کسی تحصیلاتش بالاست یا چادر نداره انسان بی اعتقادی هست یا ایمان و اخلاق نداره .یا کسی که سربازی نرفته و بی پوله ، انسان مومن و با اخلاقی هست . دقیقا نکته خوبی رو اشاره کردید و شدیدا باهاش موافقم ... و به نظرم تکمیل صحبت های بنده بود نه متضاد با آن !!
اتفاقا ادمای بی کار و سربازی نرفته در جوانان ما متاسفانه غالبا پسرایی هستند که از زیر بار مسئولیت زندگی شانه خالی میکنند و یا دنبال یه شبه پولدار شدن یا کلاس کاری هستند و بسیاری رو میبینم که نه درسی خوانده اند و نه کاری دارند .
اما نکته ای که دقت نکردید این بود که انسانی که هدف زندگی دارد ! تاکید میکنم هدف زندگی ! انسان موفقی ست ... این هدف داشتن منوط به داشتن کار یا رفتن یا نرفتن سربازی نیست ..... بلکه راه و روش زندگی و اینده نگری ست . و در ضمن اتفاقا افرادی که تحصیل کرده اند از این بابت که دارای هدفی بوده و انسانهای ساعی و پرتلاشی هستند قابل ستایش هستند و باید بهشون بهای بیشتر داد نسبتا به افراد علاف ... اما علافی نه این است که سربازی برود و نه این است که سربازی نرود .... نه این است که دکترا داشته باشد و نه این است که دکترا نداشته باشد .... فردی میتواند شاغل باشد مثلا سه ساله که کار میکنه .... اینده اش هم میدونه سنشم فرض کنید 25 ساله .... مدرکشم لیسانس هست ... این ادم اندازه یک فردی که دکترا دارد ارزشمند است و هدفمند .... اما فردی که نه کار دارد ... نه برنامه نه مدرک ... به هیچ وجه قابل تایید نیست .... و در نقطه مقابل اگر فردی صرفا مدرک دکترا دارد و در این مدتی که مشغول تحصیل بوده فقط و فقط مشغول خواندن درس بوده و حتی 2 سال هم سابقه کار ندارد ارزشی مدرکش ندارد .... این بابت هدفمند بودن زندگی برای مردان ... و اما زنان اگر هم شاغل نبوده باشند ایرادی نداره و همین داشتن مدرک صرفا از جهت که انسان مصمم و هدفمندی ست قابل ستایش هست .... و اثرگذاری این مدرک از این جهت است که ثابت میکند این فرد انسانی ست که وقتش براش ارزشمنده ... و برای زندگیش هدف داره حالا درست یا غلطیش به کنار .... و انسانی ست مصمم .
امیدوارم توضیحاتم کافی بوده باشه
زنان اگر هم شاغل نبوده باشند ایرادی نداره و همین داشتن مدرک صرفا از جهت که انسان مصمم و هدفمندی ست قابل ستایش هست افرین دیدی همین که یه خانم تحصیل کرده هدفمنده و واسه وقتش ارزش قایله خب تو زندگیش اینا تاثیر میزاره دیگه..قبول
تاحدودی
سلام
یه مشاور خوب خیلی میتونه بهتون کمک کنه
راجع به طرحواره تحقیق کیند
طرحواره درمانی مفید میتونه باشه براتون
یاحق
تیتر رو داشته باش :خواستگارانی که واسم می مردند صدای قهقه شان عالمو برداشته!
تیترزن سایت آدم جالبی باید باشه و احتمالا اخبار حوادث و جنجالی زیاد می خونه -
موافقم ;-)
بیست عالی آفرین تبریک میگم به شما
حرفات پر از انرژی بود خانم یا اقای zm@45
سلام. به نظرم این برداشت شما از زندگی صحیح نیست. منم ترم آخر دکتری هستم. در یک رشته بسیار عالی،عضو بنیاد ملی نخبگان با کلی رزومه و رتبه اولی..حتی یک سالم پشت هیچ کنکوری نموندم.درحال آماده شدن برای دفاع از پایان نامم هستم. اما هیچ جا برای کار هنوز نتونستم پیدا کنم. مجردم هستم. خواستگارهایی داشتم که به خاطر بعضیاشون باور کن از فرط عصبانیت میخاستم خودمو بکشم..تا همین چندماه پیش اصلا کسی جرات نمیکرد با من حرف بزنه بس که عصبی بودم.البته از حق نگذریم بعضیام واسه آدم اشک تمساح میریزن.شاید در ظاهر ما و امثال مارو توبیخ و مسخره کنن که همش درس خوندنو ... اما تو دلشون برای همچین موقعیتی که امثال شما دوست عزیز اصلا قدرش رو نمیدونی دارن میمیرن.منم یهو بخودم اومدم.دیدم اگه همینطوری پیش برم خودمو و خانوادمو از بین میبرم. با باشگاه شروع کردم. الان اگه زمین و زمانم بهم بریزه من 2 ساعت باشگاهمو هر روز میرم. حتی شده تلفن استاد راهنمامو جواب نمیدم..اولا که کلی خوشتیپ شدم. دوما شبا راحت خوابم میبره. آهنگای شاد گوش میدم. هرچیزی که باعث بشه غمگین بشم ازش دوری میکنم. باور کن الان حالم انقدر خوبه که هر کدوم از دوستام منو میبینن ازم میپرسن کدوم دکتر پوست رفتم که انقدر صورتم شفاف شده!!!!!!!در حالی که من اصلا دکتر نرفتم..خیلیم دوست دارم ازدواج کنم اما این دوست داشتن باعث نمیشه تن به هر موقعیتی بدم.منم همسر ایده ال خوذمو میخام..البته مادیات تو معیارهای من جایی نداره. اینو واسه این گفتم که فکر نکنی منتظر یه شاهزادم..به نظر منم شما هم از این حالتت خارج شو. فقط خودتت میتونی به خودت کمک کنی. پای درد و دلهای ناامید کننده هم اصلا ننشین...نگران آینده نباش..ما تا حد آخر موفقیت درس خوندیم.از این به بعدش اگه نشه دیگه تقصیر من و شما نیست..پس غصه نخور. بمن بگو ببینم اگه مثلا درس نمیخوندی چه کار با ارزش تری میخاستی انجام بدی؟اگه اون کار هنوزم برات ارزشمنده بعد اتمام درست برو سراغ اون..جدی میگم.فکرم نکن عمرتو تلف کردی که اصلا اتلافی در کار نیست..از معنویات اصلا غافل نشو.سعی کن به جای آه ناله به خدا لبخند بزنی و بخاطر هوش و استعدادت ازش تشکر کنی..با ناامیدی بیشتر فقط روزگارو بخودت حروم میکنی و چهره زیبای جوونیتو پژمرده میکنی..انشالله موفق باشی عزیزم.
zm@45
سلام خدمت شما
چند نکته رو بدانید . داشته هاتونو از خودتون ندونید .مدرک دکتری و رشته عالی و نخبه بودن و این چیزا خیلی خوبه ولی برای زندگی مشترک هیچ دردی رو دوا نمیکنه . داشتن چهره و پوستی زیبا خیلی خوبه ولی برای زندگی مشترک دردی رو دوا نمیکنه . گوش دادن به موسیقی شاید شاتون کنه ولی هیجان هست نه شادی و ارامشی درونی .
موفق باشید
اقای یه عاشق واقعی:
شما اکثرا نظراتتون منطقی و خوبه, تعجب میکنم از این حرفتون تحصیلات به درد زندگی مشترک نمیخوره؟؟!!! حتما فقط ایمان و اخلاق مهم هست و تاثیر گذار؟
کوتاه بیا ..
وبعد شما که خانم نیستید بدونید داشتن پوست خوب چه قدر مهمه!!!! تو زندگی مشترکم تاثیر داره خیلی!واقعا که!!
این چیزها که شما انقدر راحت ردیف کردینو همشو بی ارزش نشون دادین جمع شدنش تو یک نفر کار چندان ساده ای نیست..!!!
سلام دوست عزیز.
اما به نظرم همه اینها خیلی میتونه کمک کننده باشن.. این چیزها که شما انقدر راحت ردیف کردینو همشو بی ارزش نشون دادین جمع شدنش تو یک نفر کار چندان ساده ای نیست..!!!فرق شادی و هیجان رو همه میدونن.جوون 14 ساله نیستم که ندونم..شادی و آرامش درونی با یاس و نامیدی هرروزه به دست نمیاد..پوست خوب و چهره زیبا اعتماد به نفس انسانو بالاتر میبره یا صورتی پر از غم و غصه و ...؟؟؟چهره انسان مخصوصا خانومها خیلی زود متاثر از غصه تکیده میشه..و وای به حال روزی که این غم و غصه درونی باشه و دردتو نتونی به کسی بگی..یا اصلا بگی اما بقیه احساس نکن این مشکل انقدر بزرگه...
آدمها باید اول از همه خودشون به خودشون کمک کنن..با هر چیزی که احساس میکنن باعث میشه از غصه دوری کنن.با یاد خدا. با کمک کردن به بقیه. با روحیه دادن به دوستاشون.با ورزش کردن..با موسیقی گوش دادن..
روی صحبتم با دخترخانومهایی مثل خودمه..از صمیم قلب درد دانشجویان دکتری رو میفهمم چون خودم دقیقا تو همین شرایط هستم.اما هیچ چیز سیاهی در زندگی و آیندم نمیبینم..وخدارو بخاطر همه نعمتهای بی نظیری که بهم داده سپاسگزارم.
سلام دوباره خدمت شما
موفقیت های شما ارزشمند و جای تقدیر هست . قطعا موفقیت هاتون بدون همت و تلاشتون ممکن نبوده و نیست و کسی هم که پرتلاش و ساعی هست قابل تقدیر هست در هر زمینه ای . اما بنده به جایگاه موفقیت هاتون در زندگی مشترک اشاره کردم که عملا هیچ تاثیری نخواهد داشت . و نکته دیگری که باید خدمت شما عرض کنم این هست که گرفتن مدرک دکترا برای دختر به همان اندازه میتونه خطرناک باشه که عمرشو به بطالت میگذرونه . باید قبول کرد که دختری که دکترا داره دیگه خیلی از پسرا به خواستگاری شون نمیان و همچنین به دخترها اعتماد به نفسی میده که بسیاری از مردان از اون بیزار هستند .
ان شا الله که موفق و موید باشید در همه عرصه های زندگی تون .
من از لطف شما بسیار ممنونم.اما بازم معتقدم تو زندگی مشترک تاثیر داره.نه صرفا فقط داشتن دکتری..بلکه تحصیلات.حالا یه نفر تلاشش وهدفش بالاتره تا دکتری میخونه..اگه کسی به این مرحله از رشد عقلی برسه که بدون داشتن دکتری هم فردی ارزشموند برای جامعه است (یعنی شما یه دکترو در نظر بگیر که اگه مدرکشو از زندگیش حذف کنی بازم آنسان ارزشمندیه)اون شخص هیچوقت درچار اعتماد بنفس کاذب نمیشه. حرف شمارو قبول دارم که بعضیا زود با این چیزا خودشونو گم میکنن اما در مورد همه صادق نیست..ضمن اینکه یک خانم تحصیلکرده قطعا با فکر بازتر و بهتری میتونه با مشکلات زندگی مواجه بشه.فرزندان بهتری تربیت کنه.برخورد زیباتری با اطرافیان و خانواده همسرش داره.همسرشو بهتر درک میکنه.میدونه چه وقتی همسرش به درد دل نیاز داره و چه وقت به همفکری..من نمونه های بارز این موارد رو در فامیل و دوستام دیدم..مشاور اکثر زوجهای جوان فامیلمون هستم.خیلیاشون اصلا نمیتونن با هم حرف بزنن.خیلی وقتا مثل یه دوست با من مشورت میکنن منم از اکثرشون بزرگتر هستم 3-4 سالی..همون حرفایی که اونا با عصبانیت بهم میگن من با یه زبون دیگه به همسرشون میگم و میبینم چقدر اثر داره..
با این بخش از حرف شما اصلا موافق نیستسم که فرمودین خطرناکه و بطالت عمره...این برداشت خیلی سطحیه..از کی تا حالا کسب علم شده بطالت عمر؟اینه مصداق همون حدیث شریفه که علم را بیاموزید حتی اگر در ثریا باشه؟باور کنین اکثر دخترها دنبال شخصی هستن که قابل اعتماد از نظر اخلاقی و دینی باشه.تحصیلاتم مهمه اما نه اینکه هم سطح باشن..مهم عرضه و لیاقت یک اقا پسره که بتونه زندگی رو اداره کنه..من خودم خواستگارانی داشتم که هم لیسانس بودن و هم دکتر...باهم صحبت کردیم اما هیچکدوم از کسایی مدرکشون از من پایینتر بودو به خاطر سطح تحصیلات رد نکردم چون اگه میخاستم رد کنم اصلا باهاشون حرف نمیزدم!!معیارهای دیگه ای برای دخترها مهمه.
برای شما هم آرزوی موفقیت در زندگی رو دارم.
جای ما پسرها بودی چیکار می کردی
به اون تحصیلات
سربازی و بیکاری و... هم اضافه کن
سلام
موقعیت من مثه موقعیت شماس.. پسرم و در حال حاضر دانشجوی دکترا هستم. به نظر بنده تو زندگی انسانها، از یک نقطه ای به بعد تنهایی واقعا خود واقعیش رو به انسان نشون میده... شاید مقاطع تحصیلی پایین تر رو بشه راحت با انگیزه و بدون حاشیه جلو رفت... اما در مورد قضیه دکترا بحث فرق میکنه... دکترا صبر لازم داره... سن آدم بالاتره... تنهاییش بیشتر نمایان میشه... تازه فرض می کنیم مشکلات مالی و مادی هم وجود نداشته باشه... من خودم فکر می کنم علاجش ازدواجه... هر چند ازدواجی که باعث تقویت نیروی کاری بشه... باعث ایجاد انگیزه بشه... خودم برای پیدا کردن شریک زندگی تلاش زیادی کردم... ولی متاسفانه هنوز کسی رو که هم کفو من باشه پیدا نکردم... من کسی با موقعیت شما رو برای ازدواج ارجح میدونم... به نظر بنده ساختار فرهنگی اجتماعی عرفی ایران طوری طراحی نشده که یک نفر بتونه دوره دکترا رو هم تنها باشه... شاید در کشورهای اروپایی، روابط قبل ازدواج خیلی مرسوم و عادی باشد... و درنتیجه فردگرایی و توجه به پیشرفت فردی در آن کشورها تا سنین بالا راحت باشد... اما در ایران جنبه تحصیلی و کاری از سنتی به مدرن تغییر پیدا کرده و با عث عقب افتادن زمان ازدواج میشه اما بحث پر کردن خلا تنهایی پیش از ازدواج حل نشده است.... که یک تناقص محسوب میشه... به نظر من ما شاید شرایط سختی رو از نظر تنهایی داشته باشیم ولی باید بپذیریم... صبر پیشه کنیم... انشاالله شریک زندگی هم کفو شما هم به زودی زود پیدا میشه... فقط انگیزه رو از دست ندید...
همه چیز که درس خوندن نیس . مشکل شما اینه خوشبختی منوط به رسیدن به یه چیز خاص میکنی در حالی که از مسیر باید لذت ببریو برای مثال از همین درس خوندن . شما یه مدت فعالیت های دیگه هم داشنه باش درست میشه برو سرکار یا باشگاه ورزشی کلاس های هنری و ... . اپلای کردن تو این وضعیت روحی یعنی از چاله به چاه افتادن مشکل شما درونیه با عوامل خارجی حل نمیشه
سلام دوستان مرسی که با من همدلی کردین
خیلی سخته همه عمر دویدن واسه رویاهات و وقتی رسیدی با خودت بگی سقفش همین بود و تمام
نمیدونم صبحا هیچ انگیزه ای و اسه بلند شدن از خواب ندارم
گاه با خودمو فک می کنم ای کاش منم مثله خیلی از آدما بودم با شادی ها تجملات زندگی خودمو سرگرم می کردم و راضی بودم
ای کاش توقعاتم از زندگی کم بود
ولی امیدوارم خدا کمکم کنه راهمو پیدا کنم
سلام
یه دلیلی که نمی تونم دکترا بخونم همینه. احساس می کنم علم خاصی یاد نمی گیرم و عمرم الکی تلف می شه. (ولی باید بخونممم)
این مساله رو با خیلیا مطرح کردم. هیشکی جواب قانع کننده ای نداشت.
*****ولی من بیکار نمی شینم. جواب این سوالا رو پیدا می کنم، و یه راهی برای شادتر بودن پیدا می کنم و میام براتون می نویسم :) ******
شاید پیداکردن یه همراه که باب میل آدم باشه بخش زیادی از مشکلات رو حل کنه
هدفتون از دکترا گرفتن چی هست؟
به سوال شما هم منفی دادن
کلا یک عده وظیفشون هست به سوالات منفی بدن دلیل خاصی هم ندارند
برای پیشرفت و برنامه های احتمالی بعدی لازمش دارم. و اینکه با خودم فکر می کنم اگه من نخونم پس کی بخونه :)
دلیل بسیار محکمی و قاطعانه ای بود
اصلا از دورن از هم پاشیدم
کاملا حرفاتو قبول دارم.من حتی از فکر کردن به اینکه قراره تا چهل ساله دیگه اینطوری و انقد ناامید زندگیمو بگذرونم عذاب میکشم.شاید یک علت اساسیش این باشه که تو دوران مدرسه از دانشگاه تو ذهن ما یک بهشت ساختن بعد رفتیم بهترین دانشگاه و بهترین رشته و دیدیم هیچ خبری نیست.گفتیم ارشد بخونیم شاید فرق کرد اما بازم هیچ فرقی نکرد.بعد میگی برم سرکار باز میبینی کارم پیداکردی ماشینم خریدی.خونه هم با هزار جور قرض خریدی.بعد میگی برم فلان لباسو بخرم که خیلی قشنگه امابعد مدتی میبینیدیگه حتی حوصله خرید رفتن را هم نداری.میفتی رو یک تکرار بی معنا.بنظر من اگر ادم یک شریک زندگی خوب داشته باشه که اهدافش مثل خود ادم باشه و پابپای طرف بیاد شاید دیگه احساس تنهایی نکنه .واقعا خسته کننده هست و مسخره وقتی میبینی استادهای دانشگاه که انقد ادعای کلاس کار الکی دارن پشت سر همدیگه چقد رقابت و حس بدبینی دارن و فقط فکر پول هستن.همه چیز شده پول و خیانت و کلاه گذاشتن سر بقیه.بنظر من اگر میتونی پذیرش بگیری حتما این کار را بکن
سلام خدمت خواهر گرامی
از روز اولی که بدنیا میایم در پی نیازهامون هستیم . در پی برطرف کردن خواسته ها و ایجاد اسایش و راحتی و خوشبختی در زندگی . یک روز به دنبال بهترین بودن در مدرسه و موقعیت ویژه در بین هم سن و سال ها و هم نوعان خودمون هستیم . روزی دیگر بهترین رشته و دانشگاه و کسب موقعیت اجتماعی خوب و اسایش و خوشبختی . اما هر چه میگذرد می بینیم هیچ نیست . بهترین ها رو داریم اما باز هم در پی چیزی که نداریم و هر روز در جستجوی آن گمشده هستیم و پیدایش نمی کنیم . یک روز میگوییم میریم بهترین رشته و شغل و دیگه تمام . اما روزها که سپری می شود و طعم آن را می چشیم به مرور می بینیم این هم نبود . چون تنها و مجردیم می گوییم پس حتما با یک همسر خوب همه چیز تمام است و خوشبخت ترینیم . اما این بازی ادامه دارد .......... امان از روزی که بفهمیم گمشده ما خداست . نه خدایی که تنها نامش رو می بریم . نه خدایی که هر وقت خسته ایم می ریم صداش میزنیم . نه خدایی که منتظر دعا کردن ما و اجابتش است . همان خدایی که لحظه لحظه باید وقف اون می بودیم و نبودیم . همانی که تمام وجودمان باید طعم او می گرفت و نگرفت . همانی که همیشه منتظر ماست .همانی که تمام افکار و امیال و خواسته هامون باید تماما برای او باشد حتی احساساتمون . همان که با درد و رنج های این دنیا مانند مادری مهربان به دنبال رشد ماست .
همان که با نغمه بسم الله الرحمن الرحیم اش می توانیم ارامشی بگیریم به وسعت تمام هستی .
اما حیف که با بسیاری از این مفاهیم همچون غزیبه ای در جزیره دورافتاده ایم ........
اللهم صل علی محمد و آل محمد و ( عجل فرجهم )
داشتم به این فکر میکردم که نویسنده این سوال اگر پسر بود چقدر خواطرخواه داشت فقط به خاطر تحصیلاتش . اما چون دختره و جامعه ما هم که قربونش برم بهشت زیر پای مادرانه هستش (البته بعضی از مناطق و شهرهای بافرهنگ و اجتماعی که تحصیلکرده هستند به کنار)...
دخترها چه گناهی دارند که دانشگاهو دوست دارند پیشرفت دوست دارن ، دوست دارن همسر اجتماعی و تحصیلکرده داشته باشن و انتخاب انتخاب خودشون باشه؟؟
ولی دخترها تو رو خدا حواستونو جمع کنید . ناگهان چقدر زود دیر میشه نشه.
ممنون
کاملا درسته
اپلای کردن مشکلی حل نمیکنه فکرکنم.
این که هنوز به فکر اونایی هستی که قبلا تو زندگیت بودن برای یه دختر طبیعیه. ولی باید تلاش کرد یواش یواش از صفحه زندگی پاکشون کرد. اولین قدمش هم اینه که دیگه ارتباط و پیام و .. را باهاشون شروع نکنی. چون بیشتر تو فکر میری.
این خستگی به نظر من، (چون من هم یه جورایی این احساس شما رو خوب درک میکنم) ب خااطر درس خوندنه مدامه اگه ابتدایی راهنمایی هم کنار بزارین از دبیرستان جدود 10-11 سال همش استرس درس و دانشگاه و پاس کردنو ... ناخوداگاه روی ادم تاثیر میزاره.
اگه امکانشو دارین یه ترم مرخصی بگیرین و مسافرت برین توی اردوها شرکت کنین و کلن خوش باشین
یه چیزی بگم ...
من تا چند رو ز پیش به پوچی رسیده بودم..حالم فاجعه..اصلا انگیزه هیچ کاری رو نداشتم ..تمام برنامه هام واسه زندگی به بن بست رسیده بود سه روز دفتر کارم نرفتم...
تا این که دیروز یه خواستگار برام اومد ... البته نه به باره نه به دار.....
شاید مسخره به نظر بیاد.. امروز حالم خیلی بهتره..!!!!
گاهی باید پذیرفت درمان هر دردی یه درمونه خاصه ...
به نظر من تنهایی های عمیق با ازدواج خوب تغریبا درمون میشه ..
تنهایی مثل یه بیماری مزمنه...
و ازدواج به نظر من درمان قطعیه این بیماریه....
سلام عزیزم...قربونت برم...ایشاالله خیر باشه.. از دست من که ناراحت نیستی حرف اضافه زدم...ترو خدا اگه ناراحتی بگو...حاضرم صد بار بگم غلط کردم...اصلا هرکار بگی میکنم اگه بتونم تا منو ببخشی...
نه عزیزم ناراحت چرا؟؟!!!... شما که چیزی نگفتی که من ناراحت بشم بابتش ...
راستی دعا کنید این یکی دیگه بشه .....
منظورم سروناز بود...
باور کن با تمام وجودم خوشحالم و ایشاالله که خدا بهترین رو تو همین قرار داده باشه و خوشبخت ترین بشی فقط بی خبرمون نذار...
مرسی که از دستم ناراحت نیستی
واقعا خجالت کشیدم واسه دعای قشنگی که برام کردی ...منم همینا رو از خدا برات میخوام...خیلی ممنونم
ازدواج به ادم ها انگیزه میده به خاطر همین هست که حالتون بهتر شده
متاسفانه این وضعیتی است که خیلی از جوانها حتی پسرها دارند
خدا بهمون رحم کنه
منم مثل شما به این نتیجه رسیدم دکترا خوندن هیچ فایده ای نداره.من الان ارشد دارم و به پوچی رسیدم و شاید یک زمانی کاملا بدون انگیزه و همینجوری و برای ایجاد تنوع برم دکترا بخونم. اما از الان میدوم دکترا هم هیچ خبری نیست
هدفتون از درس خوندن چی بود؟
منم...موافقم شدیدا ...