با سلاماز اینکه گروه مشاوران رهروان ولایت را برای همفکری و مشاوره انتخاب نمودید متشکریم.کاربر گرامی تمامی نشانه هایی که بیان کردید بیانگر فریب و سو استفاده می باشدپسرانی که دوست دارند با دختری ازدواج کنند اولا تلاش می کنند خیلی سریع به خواستگاری اقدام کنند چون دوست ندارند کسی که عشقشان هست از دستشان بره فکر کنید شما قصد داشتید خانه ای بخرید و بنگاهی شما را به خانه ای می برد که هم در وسع خرید شماست و هم همه رویاهای شما را دارد ایا لحظه ای درنگ خواهید کرد؟ البته این مثال هست و شأنیت در ادواج بالاتر از این حرفاست. ثانیا نمی خواهند طرف مقابل را ناراحت کنند و ثالثا سعی می کنند به طور منطقی انتخابشان را بررسی کنند تا خدا نکرده مشکلی بعدا پیش نیاد این افراد هیچ وقت وارد احساسات نمی شوند و دنبال دست گرفتن نیستن..
اما پسری که قصد ازدواج ندارد از روز اول آشنایی قصد سو استفاده داردپسرها به طور غریزی می دانند که نیاز یک دختر چیست! و با توجه به نیازهای وی قدم بر می دارند آنها در مرحله اول خود را کاملا انسان متشخص و خدا شناس نشان می دهند چون دین اسلام حق است و حتی اگر کسی دیندار هم نباشد از انسان حق پرست، فدا کار، شجاع و جوانمرد که همه شان از سفارشات اسلام است خوشش می اید لذا پسران با نقش بازی کردن در دل دختر جا می گیرند اما جای شان متزلزل می باشد بنا براین برای تثبیت جایگاه خود وارد فاز عاطفی می شوند همه انها می دانند که اگر بدون تثبیت جایگاهشان در دل دختر، در خواست ارتباط جنسی نمایند به شدت طرد خواهند شد لذا برای رسیدن به هدف شوم خود نقش عاشق دل سوخته را بازی می کنند که در نهایت دختر فکر می کند این همانی است که فکرش را می کرده و نیمه گمشده ای که می گفتند همین است و بس بعد از اینکه پسر فهمید دختر کامل به وی وابسته شده پا پس می کشد و بهش می گوید اگر به خواسته جنسی وی تن ندهد یعنی دوستش ندارد پس باید ثابت کند که دوستش دارد در این مرحله که دختر اسیر در دست صیاد می باشد ناچار است که عشقش را ثابت کند لذا تن به خواسته وی می دهد و بعد از ان دنیا بر سرش خراب می شود و چشم باز می کند می بیند خودش هست و یک دنیا بد بختی... و ان موقع است که به فکر خودکشی می افتد! ناگفته نماند دختر خانمها باز هم حتی در صورت وابستگی نیز حاضر به ارتباط جنسی نمی شوند اما افراد شیاد نقشه را طوری می چینند که اینها در دام گرفتار می شوند و از خود دفاعی نمی توانند داشته باشند.
لذا هر وقت دیدید پسری از در احساسات وارد شده و به جای حرف منطقی فقط از مسائل جنسی صحبت می کند بدانید او مرد زندگی نیست و قصدش چیز دیگری است.
موفق باشید
با سلام
از اینکه گروه مشاوران رهروان ولایت را برای همفکری و مشاوره انتخاب نمودید متشکریم.
با توجه به مطالی که بیان کردید بحث اصلی سر کمک کردن خانواده پسر به شماست یکی از مهمترین اثار منفی حمایت اجتماعی این است که راه دخالت را باز می کند و از طرفی دیگر جلو رشد و شکوفایی خود شخص را می گیرد[1] لذا برای استقلال کامل زندگی بایستی شما از لحاظ مالی مستقل باشید و شوهرتان خودش رو پای خویش بایستد و حتی زمانی که شوهرتان می گوید خانواده تان کمک نمی کنند می تونید بگید کمک کردن در زمانهای بحرانی خوب است اما مگه ما خودمان چه چیزی کم داریم که کمکمان کنند؟ به نظرت بهتر نیست ما به جایی برسیم که به دیگران کمک کنیم؟ از مردانگی شما خارج است که از دیگران انتظار کمک داشته باشید...
در مورد تجارب زندگی عرض کنم که درسته 26 سالتون هست ولی خب بعضی از دختر خانمها در اثر تحصیل و یا شرایط خاص نمی توانند قبل از ازدواج سبک زندگی صحیح را یاد بگیرند به نظر من نه شما راههای ارتباط مناسب با خانواده شوهر را به طور صحیح عملی می کنید و نه خانواده شوهرتان! حتی خود شوهر شما اشنایی کامل با شخصیت زن را ندارند و از سبک زندگی مشترک تقریبا اطلاعات ناچیزی دارند.
در این جور مواقع چه باید کرد؟
بهتر است همسران قبل از ازدواج سبک زندگی صحیح را بیاموزند اما وقتی این اتفاق نیفتاده بایستی قبل از عمیق شدن تفاوت ها در زندگی به مشاور مراجعه کنند تا طرز صحیح همسرداری را از زبان یک مشاور بو با روش های دینی روانشناسی آموزش ببینند لذا توصیه می کنم حتما به مشاور مراجعه کنید آن هم هر دوتا تون زن و شوهر با هم پیش مشاور بروید تا ان شا الله مشکلات جزئی تان هم حل شود.
موفق باشید
پی نوشت
1- سالاری فر محمد رضا- بهداشت روانی با نگرش منابع اسلامی- انتشارات پژوهشگاه حوزه و دانشگاه- چاپ دوم تابستان 1390
با سلام
از اینکه گروه مشاوران رهروان ولایت را برای همفکری انتخاب نمودید متشکریم.
در زندگی مشترک معمولا مادر مشکلات یک امر بیشتر نیست اما زوجین فکر می کنند چندین مشکل اساسی دارند مثلا می بینی فقر باعث شده اخلاق شوهر بد شود یا تمایل نداشته باشد جایی تفریح برود لیکن همسرش فکر می کند او را دوست ندارد یا منزوی است.
در مسئله شما هم که گفتید شما را دوست ندارد و می گوید اصلا نباید ازدواج کرد می توان گفت این امر هم به چت و ارتباطات مجازی بر می گردد که وقتی همسرداری را مانع می بیند شروع به پرخاشگری می کند لذا باید برای حل مشکل ما ارتباطات اینترنتی همسرتان را کنترل کنیم اما اول باید دید چرا اصلا همسر شما به اینترنت روی اورده است؟
در بسیاری موارد، خیانت مرد بخاطر این است که رابطه‌اش با زنش مشکل دارد. اما اگر رابطه‌اش با همسر خوب باشد و کاملاً هم ارضاء شود، در صورتی که سراغ غیر همسر برود قاعدتاً باید مشکلی وجود داشته باشد؛ از جمله اینکه ممکن است مرد تقید دینی و اخلاقیش ضعیف باشد و از طرفی هم در شرایطی قرار گرفته باشد که لذت رابطه با غیر همسر را چشیده باشد و به همین خاطر نتواند جلوی خودش را بگیرد و مرتکب این گناه شود. لذا شما اول باید ببینید ایا در زندگی زناشوئی تمام کمال ایفای نقش می کنی یا خیر؟ اگر کوتاهی از طرف شما هست جبران کنید.
در مرحله بعد سعی کنید دسترسی شوهرتان به اینترنت کم باشد اگر کار وی طوری هست که نیاز به اینترنت ندارد می توانید استفاده از نت را محدود کنید و اوقات فراغت را بیشتر بیرون از خانه بگذرانید یا مهمان دعوت کنید در کل ارتباطات اجتماعی را جایگزین ارتباطات مجازی کنید.
روش آخر تهدید هست اما محترمانه یعنی اگر دیدید باز به کارش ادامه می دهد می توانید تهدید کنید که می روید خانه پدرتان و بهش بگید که وی را دوست دارید ولی کارش قابل تحمل نیست.
اگر گفت ترک کردم و چت نمی کنم و بهتون قول داد حرفش را قبول کنید و حتی خودتان را به تغافل بزنید یعنی در عین حال که کنترلش می کنید وانمود کنید که حرفش را باور کردید و مطمئنید با کسی چت نمی کند در این صورت حداقل نمی تواند علنا چت کند و کم کم دست بر می دارد اما گیر دادن شما وی را جری می کند و روش باز میشه تا به راحتی پیش شما هم بتواند چت کند خلاصه حرفم اینکه کاری کنید این ترس همیشه تو دلش بماند که اگر زنم بفهمد چت می کنم خیلی بد می شود و این ترس باعث خودکنترلی می گردد.
موفق باشید
با سلام
دوست گرامی از اینکه با گروه مشاوران رهروان ولایت، سوالتون را در میان گذاشتیدمتشکریم
دوست گرامی هیچ کدام از تفکرات شما نه مبانی دینی دارد و نه مبانی روانشناسی چرا که میل شدید جنسی دلیل نمیشه که شخص نتواند خودش را نگه دارد و اتفاقا ثواب خویشتن داری و ارزشش انجایی است که شخص با وجود شهوت و هوای نفس بتواند جلوی خودش را بگیرد و بر نفس خود غلبه کند، و الا اگر امری سالبه به انتفاع موضوع باشد و فرد از نظر جنسی سرد باشد و نیاز جنسی نداشته باشد پاک ماندنش هنر نیست.
اتفاقا نشانه های این خانم بیشتر نشان پاکی هست چون کسی که قبلا ارتباط داشته باشد با دو کلمه حرف شما ضعف نمی کند بلکه به این مسائل مقاومت نشان می دهد شاهد مطلب اینکه کارشناسان به همسران توصیه می کنند از رابطه تکراری خودداری کنند و بعد از مدتی نوع رابطه شان را تغییر دهند مثلا مکان نزدیکی و پوزیشن ان متفاوت باشد چون در غیر این صورت ادامه رابطه تکراری باعث سردی می شود و زوجین حس جنسی خود را به ان نوع رابطه از دست می دهند.
دوست من هیچ دختری به رابطه تن نمی دهد مگر اینکه در برابر حرفهای خوشایند و فدایت شوم های طرف مقابل کم می اورد و در نهایت خودش را تسلیم می کند
در روایتی می خوانیم «قول الرجل للمراة اني احبك لا يذهب من قلبها ابدا ; اين گفتار مرد به همسرش كه «من تو را دوست دارم » ، هرگز از قلب زن بيرون نمي رود.»[1] همین حدیث را می توان تعمیم داد به کل جنس زن که حتی در برابر ابراز احساسات غیر همسر هم نمی تواند بی توجه باشد به همین خاطر دین اسلام مرز بندی دقیقی بین محرم و نامحرم کرده و در غیر ضرورت گفتگوی افراد نامحرم را مشکل دار می داند.لذا می توان گفت هنوز همسر شما از لحاظ روحی بکر است و اگر با کسی ارتباط داشت این حرفهایی که شما می زنید خیلی بهترش را از اشخاص دیگر می شنید و الان حرف شما تاثیری بر تحرک وی نداشت
مورد دیگر اینکه گیریم همسرش شما گرم مزاج هست و از نظر جنسی نیاز بالایی دارد آیا هر کسی که نیاز بالای جنسی داشته باشد ناپاک هست؟ پاسخ سوال روشن است و صرف داشتن نیاز بالا نمیشه به کسی اتهام زد دین مبین اسلام از بعضی ظن ها مسلمانان و اهل ایمان را منع می کند در روایتی امام علی - علیه السلام - فرمود: «هركه گمانهای بد برد، كسی را كه به او خیانت نمیكند، خیانتكار شمارد.»[2] روایت قابل تامل هست شما کسی را خیانت کار می پنداری که هیچ دلیلی برای کارتان نداری!
در مورد ارتباط جنسی مقعدی هم عرض کنم بماند اینکه در حرمت این نوع ارتباط اختلاف نظر فقهی وجود دارد و مشهور در صورت رضایت همسر بلامانع می دانند باید عرض کنم اولا ممکن است همسر شما هم درد کشیده باشد ولی به خاطر اینکه شما ناراحت نشوید وانمود کرده که لذت می برد و به نوعی در واقع فداکارای کرده است ثانیا همه قوانین غالبی هستند و درسته اکثر افراد از این نوع ارتباط درد و رنج می کشند ولی افرادی هم هستند که با توجه به سیستم بدنی مشکلی ندارند حال باید بگیم بدکاره هستند!!
با توجه به اینکه گفتید دوستانتان در مورد ارتباط دختران مسائلی را مطرح می کردند باید عرض کنم ذهن شما تحت تاثیر یه سری مطالبی است که دوستانتان بدون دلیل و استدلال بیان کرده اند و در جمع دوستانه برای خنده و شوخی مطالبی را گفتند که خودشان هم اعتقادی به انها ندارند اما همین مباحث پایه تفکرات شما را بنیان نهاده است لذا توصیه من این است شما قبل از هر اقدامی و به جای مراجعه به پزشک قانونی به مشاوره برای راهنمایی و سبک زندگی مراجعه کنید.
ارزوی موفقیت
پی نوشت ها
1- وسائل الشیعة، ج 14، ص 10 .
2- غرر الحكم، ح 8837
خانم آسمان:
تعصب به وطن از نظر ما نه تنها ناپسند نیست بلکه پسندیده هم هست و سفارش به اون شده ولی اونچه در این مساله مهم هست این تا زمانی است که مخالف با دین و شرع ما نباشه. بعنوان مثال عید نوروز که اسلام هم با اون موافق هست. و ما در جامعه کنونی خودمون هم این جشن ملی رو می گیریم.
اما یک چیزی مثل این چهارشنبه سوری، موافقتی با متون دینی اسلام نداره به همین جهت هم مخالف اون هستیم. بالاخص با این روندی که در حال حاضر داره و ما هر ساله شاهد تلفات جانی و مالی اون هستیم.
با سلام
از اینکه گروه مشاوران رهروان ولایت را برای هم فکری انتخاب نمودید متشکریم.
سوال شما به دو مسئله مهم اشاره دارد یکی ملاقات با فرزند و دیگری برگشت به زندگی قبلی، را باید مورد بررسی قرار دهیم. لذا من پاسخ شما را در چند نکته عرض می کنم.
1- برگشتن به زندگی سابق صرفا به دلیل داشتن فرزند صلاح نیست.
2- شما در صورتی می تونی به زندگی برگردی که مشکلات سابق همگی رفع شده باشند و الا بر گشت شما نه تنها به صلاح فرزندتان نیست بلکه ممکن است باعث صدمه وی شود چون وی اسیب جدایی را کشیده و الان یه اسیب مجددی به خاطر دعواهای احتمالی می بیند.
3- اینکه شما بخواهید فرزندتان را ببینید این حق شماست و الان هم حضانت فرزندتان اتفاقا حق شماست نه شوهرتان و کسی نمی تواند مانع ملاقات شما شود در این خصوص قانون مدنی می‌گوید: «هر كدام از والدين كه طفل تحت حضانت او نيست، حق ملاقات طفل خود را دارد.[1]در صورتي كه ميان پدر و مادر درباره مدت ملاقات و نحوه آن توافق شده باشد، طبق همان توافق عمل مي‌شود. بنابراین اگرچه در مورد انصراف از حضانت امکان توافق وجود ندارد؛ اما در خصوص چگونگی ملاقات می‌توان توافق کرد. باید توجه داشت که محروم کردن از ملاقات فرزند امکان ندارد چون سلب كلي حق ملاقات از پدر يا مادري كه حضانت به عهده او نيست، برخلاف صراحت ماده قانون مدني است و دادگاه نمي‌تواند حكم به آن بدهد. با وجود اين اگر ملاقات با پدر يا مادري كه حضانت به عهده او نيست واقعاً براي مصالح كودك مضر باشد، دادگاه مي‌تواند مواعد ملاقات را طولاني‌تر كند و مثلا به جاي هفته‌اي يك‌بار، ماهي يك بار يا هر شش ماه يك‌بار تعيين كند يا ملاقات با حضور اشخاص ثالث باشد.اما در صورت توافق نکردن، دادگاه در حكم خود مدت ملاقات و نحوه آن را براي كسي كه حق حضانت ندارد، معين مي‌كند.
اما در مورد حق حضانت مادر می نویسد: «برای نگاهداری طفل مادر تا دو سال از تاریخ ولادت او اولویت خواهد داشت پس از انقضاء اینمدت حضانت با پدر است مگر نسبت باطفال اناث كه تا سال هفتم حضانت آنها با مادر خواهد بود.»[2] بصره : بعد از هفت سالگي در صورت حدوث اختلاف ، حضانت طفل با رعايت مصلحت كودك به تشخيص دادگاه مي باشد .
موفق باشید
پی نوشت ها
1- ماده 1174 قانون مدني
2- همان ماده 1169
Páginas