متولد70ام،یه زنداداشم 72 یکی هم 73 .... به نظر من به سن بستگی نداره، تیپ شخصیتی افراد متفاوته ... 72 ایه، یه خانوم عاقل و فهمیده و خانه دار وسیاست مدار به تمام معناست و در 16 سالگی هم عروس خانواده ما شد .... اما 73 ایه با اینکه ویژگی های خوبی هم دارن، اما دقیقا مثل زنداداش شما رفتار می کنن؛ از زمانی که وارد جمع ما شد، اصرار داشت در هر کاری و هر زمینه ای بگه من از همه بهترم، من از همه زیباترم،من در دوران مدرسه ام خیلی باهوش بودم و هیچ موقع درس نمیخوندم (خصوصا وقتی که بحث از تحصیلات من میشد - من هیچ موقع از روند درس خوندنم هیچ موقع صحبتی نکردم و به قول شما یه سری ویژگی های مثبتم رو دیگران خودشون می گفتن بدون اینکه حتی یه بار بخوام علنی بگم من خوبم تو فلان زمینه) - ما و بقیه عروس هامون هیچ کدوم همدیگر رو با هم مقایسه نمی کردیم ولی این زنداداش ما، تو جمع ما خیلی اصرار داشت، بگه من از همه عروس ها خیلی خیلی زیباترم یا فلانی خیلی خیلی تپله (( این تیپ شخصیت دوست دارن و اصرار دارن بگن من خیلی خاصیم!!)) .... مثل شما من هم اعصابم خورد می شد پیش خودم، شاید بشه گفت این همه اعتماد به نفسش داغونم میکرد و خیلی صریح باهاش وارد بحث می شدم.
سر هر موضوع، اصرار داشت اغراق کنه و فقط یه مقایسه ساده نمی کرد، از لفظ "خیلی خیلی خیلی" زیاد استفاده می کرد و تو مقایسه هاش یا به شدت خودش رو میبرد بالا و یا به شدت کار و هنر و ظاهر و تحصیلات بقیه رو میاورد پایین .... البته هیچ وقت بی ادب نیست و با لفظ بدی نمی گه
این موضوع "اعتماد به نفس بالاش"، من رو عاصی کرده بود ... خواهرم از یک روانشناس پرسیدن، علت این رفتارش چیه؟ ایشون گفته بودند اقتضای سنشون هست و بعضی از دختران دوست دارن به نحوی تو چشم باشن. درست مثل صحبت مشاور سایت، بعد از اون دیگه ما هم خیلی باهاش وارد بحث نمی شدیم و بی اعتنا شدیم.(البته میدونم سخته ولی آبه رو آتیش)
گاه گاهی هم بین صحبتاش غیرمستقیم تیکه هایی به من مینداخت راجع به ازدواج نکردنم و حتی با برادرزاده 15 ساله ام! راجع به ازدواج من نظر میدادن (با لحن تحقیر) ... برای خنثی کردنش، گاهی لابه لای صحبت هام، تو جمع میگم از زندگیم و تصمیم هایی که داشتم راضیم و راجع به بعضی خواستگارهام و دلیل رد کردنشون صحبت می کردم و اینکه از شرایط فعلیم راضیم و احساس خوشبختی میکنم و خدا رو شاکرم. ((یعنی نقطه ضعف نده به دست ایشون و بذار بدونن شما نسبت به این مسیله حساسیتی ندارین))
یکبار تو جمع ما بحث اعتماد به نفس شد و همه گفتن همین زنداداشم اعتماد به نفس زیادی داره؛ من هم در همون جمع گفتم، خوبه ولی اگه زیاد باشه و کاذب باشه، اتفاقا ایرادات خیلی به چشم میاد و همه تایید کردن.
بعد از این صحبت ها و این رفتارها، بعد از حدود یکسال رفتار ایشون و مقایسه هاشون هم ملایم تر شده ، یه قسمت اعظمش برمیگرده به بی تجربگی، به مرور زمان با دیدن و آشنا شدن با آدم ها و زندگی های بیشتر، رفتارشون متعادل تر میشه.
اینکه برادرتون گفتن شما کوتاه بیا، "مطمین باش" میدونن حق با شماست و اینکه به شما کمتر اهمیت میدن، طبیعیه؛ بهر حال ایشون همسرش هست و یک مرد مسیولیتی که نسبت به همسرش داره بیشتره تا خواهرش ... ممکنه برادرت یک سری کارها و وظایف رو برای خانومش انجام بده ولی برای شما نه، چون نسبت به اون احساس مسیولیت داره ولی برای شما نه و این معنیش این نیست که شما براش کم اهمیت تر و بی ارزشی.
شاید اختلال دو شخصیتی دارن .... داماد ما اینطور بود و روانشناس ثابت کرد ... یک رو بسیار مهربان، مودب، فهمیده، مومن یک رو خیلی جانی، روان پریش، بدبین و بد دل
قناعت اینه که نیازهات رو با اندازه ی جیبت هماهنگ کنی ... من چند تا از اتفاقاتی رو که دیدم میگم، مطمئنم شما هم نمی تونین مقصرو پیدا کنین ... ملت قاطی کردن
کم نیستن آقایونی که همون خوش لباسی دخترخانوم جذبشون می کنه (حتی مذهبیاش، محجبه های خوش لباس تر بیشتر به چشم میان)، بیشتر آقایون میگن، دوست دارم دختر خانوم خوش پوش باشه و فلان و بیسار ....
درسته گاهی برای بعضیا با یه رنگ پوست خاص هرلباسی بهشون میاد اما بیشتر مواقع لباس یه دخترخانوم به زیباییش اضافه می کنه ... هیچ موقع به دختری که مانتو 30 هزار تومنی!! پوشیده، توجهی نمیشه، کسی که کمی رنگ لباسش رفته، اصن به چشم نمیاد و گاهی ممکنه اسم شلخته هم بگیره ... و این میشه که تو یه دور باطل هی بچرخیم، هی بچرخیم، دور باطلی که جفت دخترا و پسرا عامل ایجادش بودن.
خیلی از دوستان من و حتی محجبه ها، قبل ازدواج حالا چه به واسطه خانوادشون چه وام دانشگاهشون، پولشون رو خرج همین پوششون کردن، در حالی که یه لباس مناسب داشتن ... چرا چون به اصطلاح دختر دم بخت بودن!! ... حالا هرچند که اون دوستان محجبه ام، بعد ازدواج این رویه رو نداشتن و پول شوهرشون رو حفظ می کردن
یکی از دوستان من، هفته پیش خواستگاری داشت، مامان و بابای خونه مجبور بودن، کل خونه رو یه سر و سامون بودن، کاغذ دیواری و مبلمان جدید و پارکت و ... که با کلی وام جور شده بود.
یکی از همسایه هامون به مامانم می گفت، یکی از واحدهای خونتون رو از نو بسازین، بالاخره دخترات دم بختن!! ((من واقعا هیچ تعجب نکردم، چون کم نیستن کسانی که ظاهر خیلی ساده رو نمی پسندن و حتما باید یه تجملی باشه تو اون خونه ))
بنده خدایی بود همه چی برا جهیزیه دخترش میگیره با کلی قرض و قسط، میدونه هم فردا مثلا مایکروفر به درد دخترش نمی خوره ... ولی میگه میخرم چون نمیخوام بگن دخترم جهیزیه اش کم بود یا زبون خانواده همسرش سرش دراز بشه
سلام،
متولد70ام،یه زنداداشم 72 یکی هم 73 .... به نظر من به سن بستگی نداره، تیپ شخصیتی افراد متفاوته ... 72 ایه، یه خانوم عاقل و فهمیده و خانه دار وسیاست مدار به تمام معناست و در 16 سالگی هم عروس خانواده ما شد .... اما 73 ایه با اینکه ویژگی های خوبی هم دارن، اما دقیقا مثل زنداداش شما رفتار می کنن؛ از زمانی که وارد جمع ما شد، اصرار داشت در هر کاری و هر زمینه ای بگه من از همه بهترم، من از همه زیباترم،من در دوران مدرسه ام خیلی باهوش بودم و هیچ موقع درس نمیخوندم (خصوصا وقتی که بحث از تحصیلات من میشد - من هیچ موقع از روند درس خوندنم هیچ موقع صحبتی نکردم و به قول شما یه سری ویژگی های مثبتم رو دیگران خودشون می گفتن بدون اینکه حتی یه بار بخوام علنی بگم من خوبم تو فلان زمینه) - ما و بقیه عروس هامون هیچ کدوم همدیگر رو با هم مقایسه نمی کردیم ولی این زنداداش ما، تو جمع ما خیلی اصرار داشت، بگه من از همه عروس ها خیلی خیلی زیباترم یا فلانی خیلی خیلی تپله (( این تیپ شخصیت دوست دارن و اصرار دارن بگن من خیلی خاصیم!!)) .... مثل شما من هم اعصابم خورد می شد پیش خودم، شاید بشه گفت این همه اعتماد به نفسش داغونم میکرد و خیلی صریح باهاش وارد بحث می شدم.
سر هر موضوع، اصرار داشت اغراق کنه و فقط یه مقایسه ساده نمی کرد، از لفظ "خیلی خیلی خیلی" زیاد استفاده می کرد و تو مقایسه هاش یا به شدت خودش رو میبرد بالا و یا به شدت کار و هنر و ظاهر و تحصیلات بقیه رو میاورد پایین .... البته هیچ وقت بی ادب نیست و با لفظ بدی نمی گه
این موضوع "اعتماد به نفس بالاش"، من رو عاصی کرده بود ... خواهرم از یک روانشناس پرسیدن، علت این رفتارش چیه؟ ایشون گفته بودند اقتضای سنشون هست و بعضی از دختران دوست دارن به نحوی تو چشم باشن. درست مثل صحبت مشاور سایت، بعد از اون دیگه ما هم خیلی باهاش وارد بحث نمی شدیم و بی اعتنا شدیم.(البته میدونم سخته ولی آبه رو آتیش)
گاه گاهی هم بین صحبتاش غیرمستقیم تیکه هایی به من مینداخت راجع به ازدواج نکردنم و حتی با برادرزاده 15 ساله ام! راجع به ازدواج من نظر میدادن (با لحن تحقیر) ... برای خنثی کردنش، گاهی لابه لای صحبت هام، تو جمع میگم از زندگیم و تصمیم هایی که داشتم راضیم و راجع به بعضی خواستگارهام و دلیل رد کردنشون صحبت می کردم و اینکه از شرایط فعلیم راضیم و احساس خوشبختی میکنم و خدا رو شاکرم. ((یعنی نقطه ضعف نده به دست ایشون و بذار بدونن شما نسبت به این مسیله حساسیتی ندارین))
یکبار تو جمع ما بحث اعتماد به نفس شد و همه گفتن همین زنداداشم اعتماد به نفس زیادی داره؛ من هم در همون جمع گفتم، خوبه ولی اگه زیاد باشه و کاذب باشه، اتفاقا ایرادات خیلی به چشم میاد و همه تایید کردن.
بعد از این صحبت ها و این رفتارها، بعد از حدود یکسال رفتار ایشون و مقایسه هاشون هم ملایم تر شده ، یه قسمت اعظمش برمیگرده به بی تجربگی، به مرور زمان با دیدن و آشنا شدن با آدم ها و زندگی های بیشتر، رفتارشون متعادل تر میشه.
اینکه برادرتون گفتن شما کوتاه بیا، "مطمین باش" میدونن حق با شماست و اینکه به شما کمتر اهمیت میدن، طبیعیه؛ بهر حال ایشون همسرش هست و یک مرد مسیولیتی که نسبت به همسرش داره بیشتره تا خواهرش ... ممکنه برادرت یک سری کارها و وظایف رو برای خانومش انجام بده ولی برای شما نه، چون نسبت به اون احساس مسیولیت داره ولی برای شما نه و این معنیش این نیست که شما براش کم اهمیت تر و بی ارزشی.
شاید اختلال دو شخصیتی دارن .... داماد ما اینطور بود و روانشناس ثابت کرد ... یک رو بسیار مهربان، مودب، فهمیده، مومن یک رو خیلی جانی، روان پریش، بدبین و بد دل
قناعت اینه که نیازهات رو با اندازه ی جیبت هماهنگ کنی ... من چند تا از اتفاقاتی رو که دیدم میگم، مطمئنم شما هم نمی تونین مقصرو پیدا کنین ... ملت قاطی کردن
--------------------------------------------------------------
من فعلن فقط از جنبه لباس صحبتش رو می کنم
کم نیستن آقایونی که همون خوش لباسی دخترخانوم جذبشون می کنه (حتی مذهبیاش، محجبه های خوش لباس تر بیشتر به چشم میان)، بیشتر آقایون میگن، دوست دارم دختر خانوم خوش پوش باشه و فلان و بیسار ....
درسته گاهی برای بعضیا با یه رنگ پوست خاص هرلباسی بهشون میاد اما بیشتر مواقع لباس یه دخترخانوم به زیباییش اضافه می کنه ... هیچ موقع به دختری که مانتو 30 هزار تومنی!! پوشیده، توجهی نمیشه، کسی که کمی رنگ لباسش رفته، اصن به چشم نمیاد و گاهی ممکنه اسم شلخته هم بگیره ... و این میشه که تو یه دور باطل هی بچرخیم، هی بچرخیم، دور باطلی که جفت دخترا و پسرا عامل ایجادش بودن.
--------------------------------------------------------------
خیلی از دوستان من و حتی محجبه ها، قبل ازدواج حالا چه به واسطه خانوادشون چه وام دانشگاهشون، پولشون رو خرج همین پوششون کردن، در حالی که یه لباس مناسب داشتن ... چرا چون به اصطلاح دختر دم بخت بودن!! ... حالا هرچند که اون دوستان محجبه ام، بعد ازدواج این رویه رو نداشتن و پول شوهرشون رو حفظ می کردن
--------------------------------------------------------------
یکی از دوستان من، هفته پیش خواستگاری داشت، مامان و بابای خونه مجبور بودن، کل خونه رو یه سر و سامون بودن، کاغذ دیواری و مبلمان جدید و پارکت و ... که با کلی وام جور شده بود.
--------------------------------------------------------------
یکی از همسایه هامون به مامانم می گفت، یکی از واحدهای خونتون رو از نو بسازین، بالاخره دخترات دم بختن!! ((من واقعا هیچ تعجب نکردم، چون کم نیستن کسانی که ظاهر خیلی ساده رو نمی پسندن و حتما باید یه تجملی باشه تو اون خونه ))
--------------------------------------------------------------
بنده خدایی بود همه چی برا جهیزیه دخترش میگیره با کلی قرض و قسط، میدونه هم فردا مثلا مایکروفر به درد دخترش نمی خوره ... ولی میگه میخرم چون نمیخوام بگن دخترم جهیزیه اش کم بود یا زبون خانواده همسرش سرش دراز بشه
سلام.. با اینکه سایت های مشاوره ای زیادی میرم... این دفعه اولی هست که میبینم یک آقا به اعتماد به نفس دخترهای سرزمینم دقت می کند و ارزش قایل میشه.
با نظرت خیلی موافقم
Pages