بعضی از ما به محض اینکه چند تا کار خوب انجام می دهیم؛ یک حس طلبکاربودن در ما بوجود میاد و انتظاراتمون بالا میره. تو چنین شرایطی فکر می کنیم دیگه باید خدا و اولیایش تمام وسایل راحتی ما را فراهم کنند و ما دیگه نباید هیچ رنجی داشته باشیم!
اما شیوه ی زندگی مردان خدا طور دیگری است؛ آن ها هر اندازه هم در راه خدا سختی بکشند بازهم خود را بدهکار می دانند و در راه انجام وظیفه، سست نمی شوند.
نمونه ی چنین رفتاری را می توان در حضرت امام خمینی (رحمه الله) جستجو کرد. اینکه در سن 76 سالگی و پس از 15سال تبعید از وطن، باز هم از «عمل به تکلیف الهی» و «مصالح مسلمین» سخن می گفت؛ نشان از آن داشت که او به چیزی جز وظیفه اش، فکر نمی کرد و معلوم بود به خاطر سختی هایی که کشیده، خود را طلبکار نمی دانست!
ایشان در فرازی از پیام خود در جریان هجرت از عراق به فرانسه می گویند:
«اکنون که من به ناچار باید ترک جوار امیرالمؤمنین (علیه السلام) را نمایم و در کشورهای اسلامی دست خود را برای خدمت به شما ملت محروم که مورد هجوم همه جانبه اجانب و وابستگان به آنان هستید، باز نمی‌بینم و از ورود به کویت با داشتن اجازه، ممانعت نموده‌اند، به سوی فرانسه پرواز می‌کنم. پیش من مکان معینی مطرح نیست؛ عمل به تکلیف الهی مطرح است. مصالح عالیه اسلام و مسلمین مطرح است. ما و شما، امروز که نهضت اسلامی به مرتبه حساسی رسیده است، مسؤول هستیم. اسلام از ما انتظار دارد.»{1}
-----------------------------------------------------------------------------
1- صحیفه ی نور، ج 3، ص 481