لواط از جمله گناهان کبیره ای است که علاوه بر در پی داشتن عذاب الهی، لواط کننده را مورد لعن و نفرین خداوند هم قرار می دهد.
یکی از گناهانی که نزد خداوند از قباحت شدیدی برخوردار است، عمل زشت و ناپسند لواط است، تا جایی که امام صادق (علیه السلام) در این باره می فرمایند: «حرمت لواط از زنا بیشتر است. به درستی که خداوند قومی را برای عمل لواط هلاک فرمود، (قوم لوط) ولی کسی را برای زنا هلاک نفرمود.» [1]
قوم حضرت لوط (علیه السلام) نیز به این گناهان کبیره آلوده بودند و قرآن کریم در این مورد می فرماید: «وَ لُوطًا إِذْ قَالَ لِقَوْمِهِ أَتَأْتُونَ الْفَاحِشَةَ مَا سَبَقَكُمْ بِهَا مِنْ أَحَدٍ مِنَ الْعَالَمِينَ [اعراف/80] و لوط را [به یاد آورید] هنگامی که به قومش گفت: آیا آن کار بسیار زشت و قبیح را که هیچ کس از جهانیان در آن بر شما پیشی نگرفته است، مرتکب می شوید؟!»
چون آنها گناهی مرتکب شده بودند که سابقه نداشته بود، لذا خداوند هم عذابی بر آنان فرستاد که سابقه نداشت.
«فَلَمَّا جَاءَ أَمْرُنَا جَعَلْنَا عَالِيَهَا سَافِلَهَا وَ أَمْطَرْنَا عَلَيْهَا حِجَارَةً مِنْ سِجِّيلٍ مَنْضُودٍ [هود/82] هنگامی كه فرمان ما فرا رسيد آن (شهر و ديار) را زير و رو كرديم و بارانی از سنگ، گل های متحجر متراكم بر روی هم بر آنها نازل نموديم.»
نباید گمان کرد که این عذاب مختص قوم لوط بود و اقوامی که مرتکب چنین گناهی می شوند، از چنین عذابی در امان هستند، چون قرآن بعد از عذاب قوم لوط می فرماید: «وَ مَا هِيَ مِنَ الظَّالِمِينَ بِبَعِيدٍ [هود/83] و آن از ستمگران دور نيست.»
لذا غیر از قوم لوط، افراد دیگری هم بودند که بخاطر چنین عملی به قهر الهی گرفتار شدند.
«نقل شده است در زمان خلیفه دوم، غلامی که مولای خودش را کشته بود پس از اقرار، خلیفه دستور به کشتنش داد، اما حضرت امیر (علیه السلام) از غلام پرسید چرا او را کشتی؟
غلام جواب داد: به زور با من لواط کرد، پس او را کشتم.
حضرت از اولیای مقتول سوال کرد آیا او را دفن کرده اید؟
گفتند: آری
پس حضرت به خلیفه فرمود: تا سه روز غلام را نگه دار و پس از سه روز اولیای مقتول حاضر شوند. پس از سه روز به بالای قبر مقتول آمدند و به دستور امیرالمومنین (علیه السلام) قبر را شکافتند تا به لحد رسیدند، وقتی لحد را برداشتند جنازه را نیافتند. حضرت تکبیر گفت و فرمود: «از رسول خدا شنیدم که فرمود: هرکس از امت من، عمل قوم لوط را مرتکب شود و بدون توبه از دنیا برود، پس در قبرش بیش از سه روز نمی ماند تا اینکه زمین او را فرو می برد و به جایی که قوم لوط هستند و هلاک گردیده اند ملحق می نماید پس در زمره ایشان محشور می شود.» [2]
پس از آن فرمود: «غلام را آزاد کنید، زیرا آقای خود را به حق به قتل رسانیده است و جرم و گناهی ندارد...» [3]
چنین عمل شرم آوری علاوه بر اینکه در هیچ دین الهی تجویز نشده است و به شدت با آن برخورد شده است در قانون طبیعت هم هیچ جایی ندارد، تا جایی که حتی حیوانات هم چنین عملی را انجام نمی دهد و لیکن انسان های پست تر از حیوان همجنس بازی را حق خود دانسته و قانون برخاسته از هوس خود را پشتوانه آن قرار داده اند.
اما قرآن کریم از هم جنس بازان به عنوان متجاوز یاد کرده و فرمود: «أَنْتُمْ قَوْمٌ مُسْرِفُونَ [اعراف/81] شما جمعيت تجاوزكاری هستيد.» و دین هم سخت ترین حد مجازات را برای این گروه قرار داده است که همگی حاکی از قباحت و فضاحت این عمل شنیع است.
جالب اینجاست که با این همه نهی که پیرامون این مساله در آیات و روایات بیان شده و دین هم شدیدترین مجازات را برای آن در نظر گرفته، عده ای از حرمت آن خبر ندارند.
در عصری که با زدن چند دکمه، دنیایی از اطلاعات پیش روی انسان قرار می گیرد، عدم آگاهی از حرمت لواط، دلیل موجهی برای انجام آن به نظر نمی رسد، بلکه اگر کسی طالب آن باشد که حلال و حرام دین خود را بداند، فقط چند دقیقه وقت کافیست که حداقل با اسامی گناهان کبیره آشنا شود و نسبت به الفبای دین خود جاهل نباشد.
__________________________
پی نوشت:
[1]. وسائل الشيعة، شيخ حر عاملى، محمد بن حسن، کتاب نکاح، باب17، ص249، ناشر: مؤسسة آل البيت عليهم السلام، مكان چاپ: قم، سال چاپ: 1409 ق.
[2]. گناهان کبیره، دستغیب، سید عبدالحسین، ج 1، ص 205، دفتر انتشارات اسلامی، پاییز 1380.
[3]. لئالی الاخبار، محمدنبی التویسرکانی، ج5، ص 205، قم: مکتبه العلامه.